ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 523 มหาเทพหุ่นกลและขุนนางอาวุโส
บทที่ 523 มหาเทพหุ่นกลและขุนนางอาวุโส
บทที่ 523 มหาเทพหุ่นกลและขุนนางอาวุโส
ไป๋ชิวหรานถูมือของเขาไปมา พร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปาก
เมื่อพิจารณาว่าหลังจากที่เขาสังหารมหาเทพหุ่นกล หุ่นกลเหล่านี้ก็จะจกเป็นสมบัติของแดนเซียน ดังนั้นไป๋ชิวหรานจึงไม่คิดใช้กำลังเพื่อทำลายล้างสถานที่แห่งนี้ในฝ่ามือเดียว แต่เขาเลือกที่จะตัดขาดแขนขาของพวกมันชั่วคราวเสียก่อน
หุ่นกลยักษ์ที่เกิดจากการประกอบร่างหวงแหนแขนของมันมาก เมื่อไป๋ชิวหรานตัดแขนและขาของมันออก ร่างกายของมันจึงร่วงหล่นสู่พื้น! และยังพยายามดิ้นรนไขว่ขว้าส่วนของแขนขาที่หลุดออกไป หุ่นกลขนาดเล็กบางตัวเหมือนต้องการที่จะเข้าไปหลอมประกอบกับลำตัวของมันหลังจากที่ถูกแยกแขนและขาออก
แต่ไป๋ชิวหรานไม่คิดจะให้โอกาสพวกมันได้ทำตามใจ เขาก้าวไปข้างหน้า และในพริบตก็มาถึงหุ่นกลยักษ์ เขาเปิดเผยอักขระซับซ้อนนับไม่ถ้วนด้วยฝ่ามือ ก่อนจะทุบตีส่วนสำคัญทั้งหมด ทั้งการป้องกัน อักขระโบราณทุกตัวบนร่างกายและส่วนต่าง ๆ ของหุ่นกลยักษ์ ทำให้การเคลื่อนไหวทั้งหมดของมันถูกผนึกในทันที!
เพื่อป้องกันไม่ให้หุ่นกลยักษ์ใช้อักขระยันต์เหล่านี้ชอีก ไป๋ชิวหรานจึงใช้บางอย่างเพื่อผนึกมันไว้ชั่วคราว ก่อนจะสร้างอาคมสะกดมันเอาไว้แน่นหนา
หลังจากปิดผนึกเสร็จสิ้นก็ปรากฎเป็นค่ายกลลำแสงในอากาศ หุ่นกลยักษ์ติดอยู่ภายในและถูกประทับตราอักขระขนาดใหญ่ สิ่งนั้นเปรียบกับใยแมงมุมกดทับมันไว้จนไม่อาจขยับเขยื้อนได้
“เอาล่ะ เรามาจบเรื่องนี้กันดีกว่า”
ไป๋ชิวหรานปัดมือ พร้อมกับดึงร่างของถังรั่วเวยที่อยู่ห่างไกลออกไป
“ในฐานะอาจารย์ ข้าจะไปช่วยสหายสักหน่อย ส่วนตัวเจ้าเฝ้าที่นี่เอาไว้ และรอข้ากลับมา”
ถังรั่วเวยมองหุ่นกลยักษ์พร้อมพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
“ทราบแล้ว”
จากนั้นไป๋ชิวหรานหยิบบางสิ่งออกมา มันเป็นอุปกรณ์ทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสคล้ายกับวัตถุเวทย์สื่อสาร นี่คืออุปกรณ์ที่เขาใช้ส่งข่าวกลับไปที่นครสรวงสวรรค์ในฟองอากาศ หลังจากที่ทีมสายลับของโลกเซียนออกไป และบรรลุเงื่อนไขเป็นพันธมิตรกับหงหลิงแล้ว …จึงมีเรื่องให้ต้องใช้วัตถุเวทย์สื่อสาร
แน่นอน ไป๋ชิวหรานเป็นผู้ร้องขอสิ่งนี้ คนอื่น ๆ ในนครสรวงสวรรค์ในฟองอากาศดูเหมือนมั่นใจในตัวหุ่นกลจักรพรรดิเก่าคร่ำครึตัวนั้นไม่น้อย จากจิตสำนึกร่วมของหงหลิงในช่วงสามหมื่นปีผ่าน ช่างซ่อมของนครสรวงสวรรค์ในฟองอากาศมีความมุ่งมั่นยิ่งที่จะพัฒนาสุดยอดยุทธภัณฑ์นี้ และพวกเขาไม่คิดเลยว่าหุ่นกลจักรพรรดิที่พวกเขาพยายามพัฒนา จะพ่ายแพ้ต่อหุ่นกลจี่เกอของมหาเทพหุ่นกล
หลังจากที่ไป๋ชิวหรานฟังจบ เขาก็ยังต้องการสิ่งนี้อยู่ดี เพื่อเป็นหลักประกัน เพราะมหาเทพหุ่นกลมิใช่บุคคลที่ควรประมาท ไป๋ชิวหรานเกรงว่าหลังจากจิตสำนึกร่วมของหงหลิงควบคุมหุ่นกลจักรพรรดิออกไปตามล่ามันแล้ว จะเผชิญหน้ากับความยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับตน
อุปกรณ์นี้สามารถสื่อสารข้ามความว่างเปล่าที่ห่างไกลได้ แม้แต่นครสรวงสวรรค์ในฟองอากาศที่อยู่ใต้สายธารแห่งความว่างเปล่าเปล่ายังสามารถสื่อสารกับโลกแห่งวัตถุนอกสายธารได้ ของสิ่งนี้ถูกสร้างขึ้นหลังจากชาวนครสรวงสวรรค์ล่าถอยลงไปอยู่ใต้สายธาร
ไป๋ชิวหรานหยิบอุปกรณ์นี้ออกมาและติดต่อกับจิตสำนึกร่วมของหงหลิง หลังจากทราบพิกัดตำแหน่งของอีกฝ่าย เขาเรียกกระบี่ของตนออกมาพร้อมกับมุ่งหน้าไปตามสายธารแห่งความว่างเปล่าเปล่าทันที
…
หุ่นกลจักรพรรดิปิดการสื่อสารกับไป๋ชิวหราน พร้อมกับจับจ้องจักรวาลที่อยู่เบื้องหน้า
สถานที่แห่งนี้คือดาวฤกษ์ จักรวาลไม่ได้กว้างใหญ่นัก มีเพียงดวงดาวสีเขียวอยู่ตรงกลางซึ่งสร้างสภาวะแรงโน้มถ่วง ซึ่งมีดาวเคราะห์เพียงสามดวงในวงโคจร
อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องน่าสังเกตว่าดาวเคราะห์ดวงหนึ่งที่อยู่ตรงกลางพัฒนาสภาพแวดล้อมจนเหมาะสมกับการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิต และสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดบางตัวได้ถือกำเนิดขึ้นบนดาวเคราะห์ดวงนี้แล้ว
หุ่นกลในชุดคลุมล่องลอยอยู่เหนือชั้นบรรยากาศของโลกอย่างเงียบเชียบ ในเวลานี้มันจับจ้องโลกเบื้องล่างที่มีสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาจำนวนมากอาศัยอยู่ และเหมือนพวกมันเริ่มสร้างอารยธรรมของตัวเองแล้ว
เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะมองเห็นหุ่นกลสวมเสื้อคลุมอยู่ด้านบน …แต่ว่าหุ่นกลตนนี้สามารถมองเห็นพวกเขาง่ายดาย
เมื่อเห็นฉากนี้ จิตสำนึกร่วมของหงหลิงก็ควบคุมหุ่นกลจักรพรรดิให้เคลื่อนไหวออกไปช้า ๆ
เมื่อสัมผัสได้ถึงการเข้ามาของศัตรู …หุ่นกลสวมเสื้อคลุมหันกลับมามองหุ่นกลจักรพรรดิที่มีร่างกายใหญ่โตกว่ามัน
“โชคชะตาคงเข้าข้างข้าแล้ว ในที่สุดเราก็ได้พบกัน”
“หงหลิง?” อีกฝ่ายก้มลงมองร่างน้อยที่ยืนอยู่กลางอากาศเหนือโลกใบนี้
“มหาเทพหุ่นกล ตอนนี้ยังมีสิ่งใดจะกล่าวหรือ?”
“เข้ามาจับข้าสิ… ปัญหาที่มักจะพบเจอในสิ่งมีชีวิตโลกวัตถุคือพวกมันมักจะประเมินตนเองสูงเกินไป”
เสียงกลไกลดังออกจากใต้เสื้อคลุม
“นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของร่างกายสำรองที่ข้ามีนับไม่ถ้วน หนวดเล็ก ๆ ของข้าเชื่อมโยงกับจิตสำนึกยิ่งใหญ่ ต่อให้เจ้าทำลายร่างกายนี้ มันก็ไม่อาจทำร้ายข้าได้… นอกจากนี้ เจ้าผู้หลบหนีแห่งนครสรวงสวรรค์ พวกเจ้าตัดสินใจอะไรกัน ข้าจงใจเปิดเผยตำแหน่งของข้าให้เจ้าทราบ คงไม่คิดว่าข้าจะหลอกล่อพวกเจ้าเข้าไปโดยไม่ทำสิ่งใดใช่หรือไม่?”
มันยกเสื้อคลุมขึ้นและเสื้อคลุมสีดำสะบัดออกปกคลุมท้องฟ้า! ปิดกั้นดวงอาทิตย์ แขนเสื้อแผ่ออกเหมือนกับเป็นม่านฟ้าปิดกั้นครึ่งหนึ่งของดาวเคราะห์ บนพื้นดิน สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญานับไม่ถ้วนเห็นท้องฟ้าเปลี่ยนจากสดใสเป็นมืดครึ้ม ทั้งหมดสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว ทั้งหมดรีบหมอบกราบต่อท้องฟ้าอย่างเสียสติ!
ด้วยเหตุนี้ หงหลิงจึงเห็นว่าสิ่งที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุมคืออะไร
มันเป็นหุ่นกลมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ สูงประมานหกฉื่อ ไร้ซึ่งอุปกรณ์เสริมใด ๆ มันดูเหมือนหุ่นกลที่ไม่ทำจากวัสดุโลหะ และยังมีการเคลือบพื้นผิวที่ดี ชิ้นส่วนและข้อต่อต่าง ๆ ล้วนชัดเจน ดวงตาทั้งสองข้างเป็นเลนส์กลมสีแดง
ในมือซ้ายของมันถือแท่งโลหะฝังอัญมณีทรงกลมสีแดงไว้เป็นส่วนหัว ในมือขวาถือกล่องหยกขนาดเล็กเรียบง่ายเอาไว้
มันเป็นโครงสร้างหยาบ ๆ แต่หงหลิงไม่คิดประมาท มันระมัดระวังทุกการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย
หุ่นกลขุนนางอาวุโส!
“แน่นอน ตามสิ่งที่ข้าคิดเอาไว้ ผู้คุ้มกันคนสุดท้ายที่เจ้านำพาไปด้วยคือหุ่นกลขุนนางอาวุโส!”
หงหลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
“ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ หรือที่ไหน มันคือไพ่ตายที่แข็งแกร่งที่สุดที่เจ้ามี!”
“เช่นนั้นเจ้าคงควรจะทราบว่าเจ้าเป็นหุ่นกลเก่าคร่ำครึ ย่อมไม่สามารถเผชิญหน้ากับหุ่นกลขุนนางอาวุโสของข้าได้”
เสียงของมหาเทพหุ่นกลดังออกมาจากกลา่องที่อยู่ในมือหุ่นกลขุนนางอาวุโส
“เมื่อทราบสิ่งนี้และยังคงคิดไล่ตาม ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตในโลกวัตถุเช่นพวกเจ้าก็ยากเกินกว่าข้าจะเข้าใจ”
“มันไม่มีอะไรยาก แค่ว่าโดยส่วนตัวแล้วข้าไม่อยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่ …ข้าก็แค่ต้องการเอาชนะเจ้าเท่านั้น”
แขนทั้งสิบของหุ่นกลจักรพรรดิบานออกราวกับดอกบัว
“หลังจากอาณาจักรยิ่งใหญ่ของเราล่มสลาย ข้าต้องซ่อนตัวกว่าสามหมื่นปี และตอนนี้ข้าได้รับโอกาสจากเจ้าแล้ว… มหาเทพหุ่นกลเอ๋ย มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้เจ้าผิดหวัง”
“ข้าจะกำจัดเจ้าก่อนที่เขาผู้นั้นจะมาถึง…”
มหาเทพหุ่นกลสั่งการ
“ขุนนางอาวุโส”
ความคิดของมันเปิดเผยออกมา พร้อมฉีดพลังเข้าสู่ร่างกายหุ่นกลขุนนางอาวุโสที่อยู่ด้านข้าง ดวงตาของหุ่นกลขุนนางเปล่งประกายสีแดงสด มันเงยศีรษะขึ้นพร้อมปลดปล่อยจิตสังหารบนใบหน้าไร้ซึ่งอารมณ์
