ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 540 พลังการต่อสู้ของแมลง
บทที่ 540 พลังการต่อสู้ของแมลง
บทที่ 540 พลังการต่อสู้ของแมลง
“มันยังมีชีวิตอยู่งั้นหรือ? ความสามารถของพลังชีวิตมากมายเพียงนั้นเลยรึ?”
เล่อเจิ้นเทียนเผยความประหลาดใจเล็กน้อย เขาครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะมองไป๋ชิวหรานแล้วกล่าวว่า
“เอาล่ะ! จัดการเลย! วันนี้ท่านอาจารย์ก็อยู่ที่นี่แล้ว หากมีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้น ท่านอาจารย์ย่อมสามารถแก้ไขได้แน่นอน!”
“เช่นนั้นข้าจะจัดการเดี๋ยวนี้!”
มหาเทพหุ่นกลตอบกลับ
สิ้นเสียง บนแผ่นแสงแสดงผลพลันมีภาพปรากฏขึ้นมา ผนังของสถานทดลองเปิดออก แขนกลจำนวนนับไม่ถ้วนยื่นออกมาพร้อมอุปกรณ์ต่าง ๆ และลงมือตัดชิ้นส่วนของอำพันขนาดใหญ่นี้
เสียงหึ่ง ๆ ดังก้องไปทั่ว ลำแสงความร้อนที่ถูกปลดปล่อยออกจากปลายแขนกลก่อตัวเป็นใบมีดความเร็วสูง ตัดผ่านอำพันขนาดใหญ่ที่ห่อหุ้มแมลงตรงหน้าเอาไว้อย่างช้า ๆ และแม่นยำ! มันถูกแยกชิ้นส่วนออกทีละน้อย และแมลงตัวนั้นคล้ายกับเริ่มฟื้นตัวกลับมา บนแผ่นแสงแสดงผลเริ่มแสดงผลว่าพลังชีวิตของมันกำลังฟื้นคืน และจะเข้าสู่สภาวะสมบูรณ์ในไม่ช้า!
ในที่สุด เมื่อเหลือเพียงชั้นเคลือบบางเบาที่ปิดกั้นแมลงตัวนี้ไว้ มันก็เริ่มเคลื่อนไหวและสร้างรอยร้าวบนอำพันสีเหลืองได้บาง ๆ
เมื่อเห็นเช่นนี้ มหาเทพหุ่นกลพลันหดแขนกลับ หลังจากนั้นไม่นานแมลงก็เริ่มดิ้นรน ก่อนจะมีเสียงแตกร้าวดังชัดดังขึ้นจากอำพันที่ปกคลุมร่างกายของมันเอาไว้ สุดท้าย แมลงก็ถูกปลดปล่อยออกจากพันธนาการและเริ่มกวาดสายตามองโดยรอบ!
ภายใต้เขี้ยวสองข้าง เปลือกแข็งบนหลังกำลังสั่นราวกับตรวจสอบบางสิ่ง ดวงตาหมุนไปมาตลอดเวลาเพื่อสำรวจสภาพแวดล้อม
“มันกำลังส่งสัญญาณบางอย่าง”
มหาเทพหุ่นกลกล่าวเสียงแผ่ว
“แต่สถานทดลองของข้าปิดกั้นสัญญาณของมันเอาไว้”
หลังจากส่งสัญญาณไม่สำเร็จ แมลงตัวนี้เริ่มกระโดดไปรอบ ๆ ด้วยขาหลังอันทรงพลัง ขณะเดียวกันมันพยายามกวัดแกว่งกรงเล็บคมปลาบนั้นเพื่อโจมตีผนังสถานทดลอง มันต้องการฉีกผ่านปราการนี้เพื่อหนี!
เมื่อใดก็ตามที่กรงเล็บปะทะเข้ากับผนังโลหะของสถานทดลองก็จะเกิดเสียงกระทบดังลั่น ‘เคร้ง เคร้ง เคร้ง’ แต่ดูเหมือนว่าขาหน้าของมันจะไม่แข็งแกร่งเทียบเท่ากับวัสดุสถานทดลองของมหาเทพหุ่นกลนี้ หลังจากโจมตีอยู่หลายครั้ง กลับกลายเป็นว่ากรงเล็บของมันได้รับความเสียหายแทน
แต่ถึงอย่างนั้น แมลงตัวนี้ก็ยังไม่หยุดยั้งความพยายาม มันโจมตีอย่างไม่ลดละ! จนตอนนี้ มันพบเจอส่วนที่อ่อนแอที่สุดของสถานทดลองแล้ว และสถานที่แห่งนั้นคือทางเดินสถานทดลอง
แมลงตัวนี้ไม่สนใจโลหิตสีน้ำเงินที่หลั่งไหลออกจากปลายกรงเล็บของตัวเอง มันยังคงเปิดการโจมตีที่รุนแรงราวกับไม่รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ ทั้งสิ้น
“ความแข็งแกร่งของมันอยู่ในระดับเดียวกับผู้ฝึกตนขั้นขอบเขตแกนทองคำ… ดูเหมือนว่ามันยังไม่มีความสามารถในการโจมตีด้วยลมปราณ อีกทั้งดูเหมือนมันจะไม่มีเส้นประสาทรับรู้ความเจ็บปวด แต่มันมีเจตจำนงที่ชัดเจน…”
มหาเทพหุ่นกลรับฟังพร้อมบันทึกข้อมูลทั้งหมดนี้อย่างรวดเร็ว
“หากอยู่เพียงขั้นขอบเขตแกนทองคำ แล้วมันจะมีความสามารถในการบินข้ามผ่านห้วงความว่างเปล่าได้อย่างไร?”
เล่อเจิ้นเทียนถามอย่างสงสัย
“สำหรับคำถามนี้… โปรดดูนี่ก่อน”
มหาเทพหุ่นกลกล่าวคำ
“แปลงสภาพแวดล้อมด้านในเป็นการเลียนแบบห้วงแห่งความว่างเปล่า”
สิ้นเสียงนั้น พื้นที่ในสถานทดลองแปรเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว พายุแห่งพลังงานว่างเปล่าไหลทะลักเข้ามา! และในขณะเดียวกันทั้งบรรยากาศและทุกอย่างในห้องก็เลือนหายไป สถานทดลองกลายเป็นห้วงแห่งความว่างเปล่าในพริบตา!
หลังจากสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลง แมลงที่โจมตีผนังอย่างต่อเนื่องก็หยุดการกระทำของตน มันลอยเคว้งอยู่กลางอากาศพร้อมกับพายุพลังงานขนาดใหญ่ ร่างกายถูกพายุพลังงานเหวี่ยงขึ้นลงตามกระแสพลัง
ทันใดนั้น มันห่อหุ้มร่างกายด้วยเปลือกแข็งสีดำบนหลัง! หดขาลงอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เปลือกแข็งบนหลังจะค่อย ๆ หนาขึ้น หนาขึ้น จนกระทั่งปกปิดทั้งร่างกาย!
เดิมทีเมื่อพายุพลังงานนี้พัดผ่านเปลือกแข็งสีดำบนหลังของมัน ก็น่าจะสามารถทำให้เปลือกแข็งแตกออกง่ายดาย แต่หลังจากเกิดการเปลี่ยนแปลงในบรรยากาศ เปลือกแข็งของมันกลับกลายเป็นสิ่งช่วยเหลือและสามารถปกป้องร่างกายทั้งหมดไว้
ด้วยความช่วยเหลือของพายุพลังงาน แมลงตัวนี้จึงสามารถบินไปมาในสภาพแวดล้อมของห้วงแห่งความว่างเปล่าและแสนอันตรายได้ราวกับมันวิ่งเล่นอยู่ในบ้านของตน
“ห้วงแห่งความว่างเปล่า เต็มไปด้วยเรื่องอัศจรรย์!”
เมื่อเห็นฉากนี้ ไป๋ชิวหรานและเล่อเจิ้นเทียนถึงกับรู้สึกตื่นเต้น
“โปรดอย่าได้ชื่นชมพวกมัน สำหรับเราแล้วนี่อาจจะเป็นเรื่องร้ายแรงยิ่ง…”
มหาเทพหุ่นกลชำเลืองมองชายทั้งสองด้านข้าง แม้ว่าหนึ่งในนั้นจะเป็นผู้ที่สร้างมันขึ้นมา และอีกคนหนึ่งคือผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่า มหาเทพหุ่นกลผู้เคร่งครัดในกฎเกณฑ์ยังรู้สึกรับไม่ได้ในบางครั้งสำหรับไป๋ชิวหรานที่ดูไม่รู้สึกถึงภัยอันตรายเช่นนี้
“แมลงชนิดนี้น่าจะเป็นผู้ที่อ่อนแอที่สุดในเผ่าพันธุ์ของมัน เมื่อเปรียบเทียบกับฝูงมดหรือฝูงผึ้ง ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเพียงตัวตนที่อยู่สูงกว่าตัวอ่อนเท่านั้น”
มหาเทพหุ่นกลกล่าวเตือน
“ฝูงแมลงนั้นสัมพันธ์กับจำนวนของมัน แมลงเหล่านี้อาจแพร่พันธุ์ได้รวดเร็วกว่าที่ข้าสร้างหุ่นกลก็ย่อมได้ ซึ่งอันตรายของสิ่งมีชีวิตนี้ไม่อาจประมาทได้”
ไป๋ชิวหรานและเล่อเจิ้นเทียนมองหน้ากัน ก่อนที่จักรพรรดิเซียนจะกล่าวตอบ
“แน่นอน เราทราบเรื่องนี้เป็นอย่างดี แต่ไม่ทราบว่าเจ้าเคยได้ยินคำพูดนี้หรือไม่? เราต้องดูถูกศัตรูอย่างมีชั้นเชิง! และต้องให้ความสนใจศัตรูอย่างชาญฉลาด และเวลานี้… ข้ากับท่านอาจารย์มีชั้นเชิงที่เหนือกว่าเจ้า”
หลังจากหยุดชั่วคราว เขากล่าวเสริมว่า
“เจ้าอยากใช้หุ่นกลระดับต่ำเพื่อทดสอบการต่อสู้ของแมลงตัวนี้หรือไม่?”
มหาเทพหุ่นกลรับฟังพร้อมกับเผยท่าทีเงอะงะทำสิ่งใดไม่ถูก
“อ้อ! นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการ”
มันตอบกลับ
“ถ้าเช่นนั้นเรามาทดสอบประสิทธิภาพของการต่อสู้ปกติของมันก่อนเถิด”
เล่อเจิ้นเทียนออกคำสั่ง
จากนั้นมหาเทพหุ่นกลปิดสภาพแวดล้อมห้วงแห่งความว่างเปล่าในสถานทดลอง ซึ่งแมลงตัวนั้นกำลังโบยบินอย่างอิสระเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงฉับพลัน มันก็ยังไม่สามารถตอบสนองได้ทันที หลังจากพายุพลังงานหายไปแล้ว มันก็ร่วงหล่นสู่พื้นเสียงดัง ‘ตุบ’ อย่างรวดเร็วเพราะไร้แรงพยุง…
เวลานี้ดูเหมือนมันจะหงุดหงิดไม่น้อย แต่เมื่อมหาเทพหุ่นกลโยนหุ่นกลระดับต่ำเข้าไป แมลงนั้นเผยแววดุร้ายออกมาในทันที
ขาหลังของมันย่อต่ำก่อนจะพุ่งทะยานกลายเป็นลำแสงสีดำเข้าหาหุ่นกล!
กรงเล็บคมปลาบสับฟันลงบนไหล่ของหุ่นกล และเขี้ยวในปากเจาะผ่านร่างกายของหุ่นกล มันพยายามจับหุ่นกลให้เข้ามุมชิดกำแพงแล้วพร้อมที่จะฉีกชิ้นส่วนศัตรูตรงหน้าออกทีละน้อย
อย่างไรก็ตาม พลังของแมลงตัวนี้เทียบเท่ากับผู้ฝึกตนขั้นขอบเขตแกนทองคำเท่านั้น ในขณะที่หุ่นกลระดับต่ำที่สุดของมหาเทพหุ่นกลเทียบเท่ากับผู้ฝึกตนในขั้นทวิปฐมวิญญาณ แม้ว่าจะพบเจอกรงเล็บหรือเขี้ยวเจาะผ่านร่างกาย พวกมันก็ยังไม่ได้รู้สึกว่านี่คือปัญหาใหญ่
คฤหาสน์สีม่วงประดิษฐ์สว่างวาบขึ้น อักขระโบราณค่อย ๆ ปลดปล่อยลำแสงทีละอักษร จากนั้นหุ่นกลก็คว้าขาคู่หน้าของแมลงและดันมันออกไป ก่อนจะดึงเขี้ยวและกรงเล็บทั้งหมดออกอย่างง่ายดาย
หุ่นกลใช้แขนสองข้างจับกุมแมลงตรงหน้าเอาไว้ ก่อนจะหมุนตัวเป็นลูกข่าง และเหวี่ยงมันออกไปราวกับกังหันลม!!
