ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 545 ร่างใหม่ของจื้อเซียน
บทที่ 545 ร่างใหม่ของจื้อเซียน
บทที่ 545 ร่างใหม่ของจื้อเซียน
“อะไร?”
ผู้คนในเผ่าเขาโค้งไม่ชอบที่จะใช้สมองมากนัก แต่เมื่อต้องต่อสู้ในสนามรบ พวกเขาก็ถือเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ยอดเยี่ยมก็ว่าได้ ดังนั้นหลังจากได้ยินเสียงกรีดร้องจากคนของตนเอง ผู้นำไม่คิดทำอย่างอื่น เขากระชับขวานในมือพร้อมต่อสู้ในทันที
หลังจากที่หันกลับไป ตามคาด ไข่ยักษ์สีดำใบนี้เริ่มสั่นและปรากฏรอยร้าวบนเปลือกไข่ ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตภายในกำลังจะแตกออกมา
“ระวัง!”
ผู้นำแห่งเผ่าเขาโค้งคำรามลั่น
“คืนนี้ใครก็ตามที่ตายตกเพราะตัวอ่อนเพิ่งออกจากเปลือกไข่ ข้าจะหัวเราะใส่เขาผู้นั้นต่อหน้าคนทั้งเผ่าเป็นเวลาสามวันสามคืน!”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น นักรบทุกคนของเผ่าเขาโค้งก้าวถอยก่อนจะเล็งอาวุธไปที่ไข่ยักษ์ ด้วยความระมัดระวังเพิ่มขึ้นถึงขีดสุด
มันสายเกินที่จะกล่าว หลังจากที่เตรียมตั้งรับไม่นานนัก ส่วนบนของเปลือกไข่แตกออกโดยไร้การแจ้งเตือนพร้อมกับเสียงขู่ฟ่อ… รอยแตกขนาดเล็กยากจะมองเห็นด้วยตาเปล่ามีเงาสีดำพวยพุ่งออก มันทะยานเข้าหาร่างของผู้นำของเผ่าทันที
“ขยะ!”
ผู้นำของเผ่าเขาโค้งคำรามพร้อมฉีกเงาสีดำนั้นด้วยขวาน
เงาสีดำร่วงหล่นลงพื้น กลิ้งไปมาสองรอบก่อนจะหยุดลง จากนั้นคนในเผ่าเขาโค้งเห็นสิ่งที่กลิ้งออกจากเปลือกไข่คือแมลงตัวสีดำกำลังบิดไปมา บนหลังของมันมีกระดองปรากฏให้เห็น
“แมลง?”
ผู้นำแห่งเผ่าเขาโค้งประหลาดใจเมื่อเห็นร่างสิ่งมีชีวิตที่โจมตีเข้ามาเมื่อครู่ เขาขมวดคิ้วพร้อมเอนตัวไปอย่างระมัดระวังขณะกระชับขวานในมือไว้แน่น
“ข้าเคยพบเจอและสังหารแมลงไปมากมาย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นตัวอ่อนของแมลงที่ใหญ่โตเพียงนี้”
สิ่งมีชีวิตสีดำดิ้นรนอยู่บนพื้น ร่างกายของมันใหญ่เทียบเท่ากับแขนของร่างกำยำเผ่าเขาโค้ง ดูเหมือนว่าเพราะความล้มเหลวในการโจมตีเมื่อครู่ ทำให้เกิดบาดแผลขนาดใหญ่ผ่าที่กลางหลังของมัน เมือกสีน้ำเงินไหลออกมาอย่างต่อเนื่องพร้อมด้วยร่างกายที่ดิ้นอย่างทุรนทุราย
แต่ในขณะที่ผู้นำเผ่าเขาโค้งกำลังก้าวตรงไปด้านหน้าสองสามก้าว แมลงก็หยุดการดิ้นรนและไม่ไหวติง
“ตายแล้ว?”
ผู้นำของเผ่าเดินไปอีกสองสามก้าว ท่วงท่าเผยความลังเล แต่ในขณะนี้สารสีขาวจำนวนมากพุ่งออกจากกระดองสีดำบนพื้นผิวของตัวอ่อน หลังจากที่สารเหล่านั้นห่อหุ้มแมลงทั้งวัน มันก็เปลี่ยนรูป และรูปร่างของพื้นผิวคล้ายกับหินบางชนิด
ภายในเวลาไม่ถึงสิบชั่วเวลา ไข่ที่คล้ายกับหินแตกออกจากด้านใน แมลงยักษ์เผยกรงเล็บแหลมคมส่วนหน้า ขาหลังหนาแข็งแกร่ง เกราะสีดำ และเขี้ยวสองคู่ ก่อนที่มันกระโดดออกมาคว้าร่างผู้นำเผ่าผู้อยู่ใกล้ที่สุด!
“นี่มันตัวบัดซบอะไร!”
ผู้นำสาปแช่งด้วยเสียงต่ำ ก่อนจะสับฟันขวานออกไปในด้านหน้า มีเพียงรอยขีดข่วนจาง ๆ บนกระดองของแมลง แต่กรงเล็บของมันกลับสร้างรอยแผลขนาดใหญ่ให้เขาสามรอย
“ท่านผู้นำ!”
นักรบเผ่าเขาโค้งที่อยู่ด้านหลังเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีนัก และพวกเขายังยึดมั่นในกฎอย่างแน่วแน่ ทั้งหมดดึงสลักเกลียวยุทธภัณฑ์พร้อมโยนเข้าไปที่แมลง! มันปะทะเข้ากับกระดองสีดำของแมลงตัวนั้นเปลวเพลิงปะทุออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกิดแรงกระแทกต่อเนื่องไม่มีหยุดยั้ง
ไม่ทราบว่าเปลือกของแมลงนี้ทำจากสิ่งใด พลังป้องกันของมันนับว่าน่าทึ่ง มันสามารถป้องกันยุทธภัณฑ์ที่สามารถฉีกเนื้อหนังอันทรงพลังของเผ่าเขาโค้งได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพลังการป้องกันจะสูงเพียงใด ทุกสิ่งย่อมมีขีดกำจัดเสมอ ภายใต้ห่ากระสุนยิ่งใหญ่ กระดองบนร่างกายของแมลงเริ่มเผยความไม่มั่นคง มันกลายเป็นเศษเล็กน้อยลอกออก โลหิตสีน้ำเงินสาดกระเซ็นออกมา
“หยุดยิง!”
ปรมาจารย์ของเผ่าเขาโค้งส่งเสียงคำรามต่ำ จากนั้นอักขระโบราณลึกลับมากมายปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา เปล่งแสงแวววาวสดใส
หลังจากการมาถึงของมหาเทพหุ่นกล เขายังสอนพลังแห่งยันต์ที่ไม่ค่อยจะสมบูรณ์นักให้กับเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ ในโลกนี้ หลังจากที่มหาเทพหุ่นกลถอนตัวออกไป นครสรวงสวรรค์ก็ยังถ่ายทอดสิ่งความรู้นี้ต่อ จากนั้นมาพลังแห่งยันต์จึงช่วยให้เผ่าพันธุ์เหล่านี้สามารถปกป้องตนเองได้เพื่อรอการขยายอำนาจของชาวนครสรวงสวรรค์อย่างค่อยเป็นค่อยไป
แต่เผ่าเขาโค้งเรียนรู้ที่จะสร้างความแข็งแกร่งด้วยตนเองตามธรรมชาติ ผู้นำแห่งเผ่าพันธุ์นั้นแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา ตอนนี้เขากำลังพยายามอย่างดีที่สุด อีกทั้งหุ่นกลระดับทั่วไปยังไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของเขา
พลังแห่งยันต์บนร่างกายของเขาไหลทะลักเข้าสู่ขวานยักษ์ในมือ ลำแสงเปล่งประกายขึ้นบนใบมีด มันสั่นสะเทือนเมื่อพลังถูกอัดเข้าจนถึงขีดสุด มือทั้งสองจับขวานไว้แน่น ผู้นำแห่งเผ่าเขาโค้งคำรามลั่นก่อนทะยานขึ้นฟ้า เขาเหวี่ยงขวานยักษ์ด้วยมือทั้งสองข้างฟาดลงบนหน้าผากของแมลงสีดำอย่างรุนแรง
ภายในกระบวนท่าเดียว ใบมีดขวานก็ตัดผ่านกระดองแข็งลงไปจนสุด แบ่งแยกร่างกายของแมลงออกเป็นสองซีก
เมื่อร่วงหล่นสู่พื้น แมลงสีดำชักกระตุกเล็กน้อยก่อนที่โลหิตสีน้ำเงินจะหลั่งไหลออกมาและหยุดเคลื่อนไหวในที่สุด
“อะไร… มันก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ไม่อาจจัดการได้นี่”
หลังจากเช็ดคราบเลือดของแมลงที่เปรอะเปื้อนใบมีดขวาน ผู้นำแห่งเผ่าจึงหัวเราะแล้วกล่าวว่า
“ชาวนครสรวงสวรรค์มันเป็นพวกขี้ขลาด”
เขาสั่งให้ทหารสองนายเก็บเปลือกไข่และศพของแมลงเพื่อเตรียมนำกลับไปตรวจสอบ จากนั้นคนกลุ่มหนึ่งก็เดินหัวเราะร่า
เพื่อความปลอดภัย ผู้นำจึงตัดสินใจกลับก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยส่งคนขึ้นมาสำรวจบนภูเขาอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์นั้นเหนือความคาดหมายของทุกคนชัดเจน สถานการณ์ในโลกใบนี้กำลังเปลี่ยนแปลง ทุกสิ่งเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือในพริบตาเดียว
เมื่อพวกเขาปีนกำแพงขึ้นมาถึงด้านบนของหลุม และหยุดยืนบนยอดเขา ใบหน้าของนักรบเผ่าเขาโค้งถึงกับแข็งค้าง
รถบรรทุกของพวกเขามีเปลวเพลิงลุกไหม้โหมกระหน่ำจนสว่างไสวไปทั่วท้องฟ้า ที่นั่งคนขับราวกับถูกแรงกระแทกมหาศาลพุ่งชน เศษซากถูกฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย โลหิตหลั่งไหลไปทั่วบริเวณ
และรอบข้างของรถบรรทุก บนภูเขาทั้งลูกเต็มไปด้วยแมลงสีดำเมื่อครู่นับไม่ถ้วน แต่ละตัวสูงใหญ่และแข็งแกร่งกว่าตัวที่พวกเขาสังหารไปเมื่อครู่มาก ท่าทางของมันดุร้ายราวกับว่ามันคืออสูรกายที่โผล่มาจากปรโลก
ราวกับสัมผัสได้ถึงสัญญาณชีวิต แมลงกลุ่มนั้นหันศีรษะกลับมาอย่างพร้อมเพียง นัยน์ตาดุร้ายเปล่งสีแดงฉานเปล่งประกายในความมืด…
…
แหล่งโบราณคดีหมายเลขเจ็ดสิบสาม เขตแดนจิตสำนึกซึ่งเป็นฐานที่ตั้งของโลกแห่งเซียน
ไป๋ชิวหรานพาเจียงหลานและหลีจิ่นเหยาเดินลงจากเรือเหาะจากแดนเซียน
เซียนหงเฉินนำคณะเซียนจำนวนมากออกมานักทายพวกเขา และไป๋ชิวหรานก็กล่าวตอบรับอย่างยินดี
หลังจากเสร็จสิ้นการต้อนรับแล้ว ไป๋ชิวหรานมองตรงไปยังหุ่นกลธรรมดา ๆ ตัวหนึ่งด้านข้างก่อนจะยกยิ้ม
“โอ้ ดูคล่องแคล่วไม่น้อยแล้ว จื้อเซียน ร่างใหม่นี้เป็นอย่างไรบ้าง?”
