ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 567 ปีนี้เจ้าอายุเท่าใด
บทที่ 567 ปีนี้เจ้าอายุเท่าใด?
บทที่ 567 ปีนี้เจ้าอายุเท่าใด?
ไป๋ชิวหรานปล่อยถังรั่วเวยลงด้านข้างของเจียงหลาน
เขาจับจ้องไป๋ซวี่เซียงผู้กล่าวตอบน้องชายว่าจะปฏิบัติต่ออีกฝ่ายด้วยความรัก แต่ผู้เป็นพ่อทราบดีว่านางย่อมไม่ปล่อยให้เด็กชายได้อยู่อย่างสงบสุขแน่นอน
เวลานี้นางเพียงเป็นเด็กดีชั่วคราวเท่านั้น ประการแรกเพราะว่าทั้งบิดามารดายังอยู่ตรงนี้ และนางเพิ่งถูกเอ็ดมา อีกทั้งประการที่สอง นางต้องการทราบว่าน้องชายผู้เกิดใหม่นี้มีความสามารถเพียงใด?
หลังจากทางสะดวกแล้ว ด้วยอุปนิสัยของไป๋ซวี่เซียง นางย่อมไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน!
ในอนาคต ไป๋ซวี่เซียงและไป๋โม่เสวี่ยจะต้องอยู่ในสถานศึกษาแดนเซียนด้วยกัน และพวกเขามีโอกาสใช้เวลาร่วมกันมาก หากบิดามารดาไม่อยู่ใกล้ นางจะต้องพยายามกลั่นแกล้งน้องชายอีกครั้งแน่ และในคราวนี้ไป๋โม่เสวี่ยจะต้องต่อต้านนางแน่นอน!
แต่สำหรับสิ่งนี้ ไป๋ชิวหรานและคนอื่น ๆ กลับรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่ายินดี ไป๋ซวี่เซียงอาจจะดูเหมือนเด็ก แต่ความจริงแล้วนางมีอายุยาวนานกว่าร้อยปี …นางซุกซุนจนผิดปกติ ส่วนไป๋โม่เสวี่ยที่เคยขี้ขลาดกำลังเติบโตขึ้นอย่างดี
พี่น้องทะเลาะกันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ข้อดีคือไป๋ซวี่เซียงเก่งกาจ และสามารถสั่งสอนประสบการณ์มากมายให้กับไป๋โม่เสวี่ยได้ อีกทั้งยังเป็นการกระชับสัมพันธ์ระหว่างพี่และน้อง
ดังนั้นจึงไม่ต้องห่วงใยเด็กน้อยทั้งสองคนนี้นัก ไป๋ชิวหรานหันมาถามเจียงหลานว่า
“หลานเอ๋อร์ เจ้ากลับมาพักผ่อนแล้วหรือ? การศึกษาร่างนางพญาแมลงห้วงแห่งความว่างเปล่าเป็นอย่างไรบ้าง?”
“เสร็จสิ้นแล้ว เพราะข้าได้ยินว่าท่านพ่อโม่เซวี่ยไปท่องโลกภายนอก ข้าเลยกลับมาดูว่าซวี่เซียงกับเซียงเสวี่ยเป็นอย่างไรบ้าง”
เจียงหลานพยักหน้าพร้อมกล่าวต่อ
“อย่างไรก็ตามข้ากำลังรอท่านกลับมาพอดี มหาเทพหุ่นกลและวิถีสวรรค์คิดค้นวิธีค้นหาและจับกุมแมลงห้วงแห่งความว่างเปล่าทั้งหมดได้แล้ว”
“ยอดเยี่ยมแล้ว”
ไป๋ชิวหรานกล่าวอย่างชื่นชม ก่อนจะหันมาพูดกับเด็กน้อยทั้งสอง
“พ่อกับแม่มีเรื่องต้องจัดการ พรุ่งนี้เจ้าสองคนจะต้องกลับสู่โลกแห่งเซียนเพื่อเล่าเรียน ดังนั้นจงเชื่อฟังสิ่งที่ท่านยายบอกกล่าว เข้าใจหรือไม่?”
“เข้าใจแล้ว”
เด็กน้อยทั้งสองตอบกลับ
ในเวลากลางคืน ไป๋ชิวหรานรอหลีจิ่นเหยาและซูเซียงเสวี่ยกลับมา พร้อมกับเล่าเรื่องเหล่านี้ให้พวกนางฟัง
ซูเซียงเสวี่ยยังคงกังวลเล็กน้อยเรื่องบุตรชายของตน นางจึงตัดสินใจที่จะอยู่ในแดนเซียนกลางสักระยะหนึ่งเพื่อเฝ้ามองไป๋โม่เสวี่ย หากเขาสามารถอยู่รอดได้อิสระนางจึงวางใจ แต่ไป๋ชิวหรานไม่ได้คาดหวังว่าหลีจิ่นเหยาที่ดูไม่สนใจนักในคราวแรกจะติดตามไปด้วย
หลังจากรับฟังไป๋ชิวหรานแล้ว เจียงหลานกระพริบตาถี่พร้อมกล่าวถาม
“ว่าไปแล้ว รั่วเวย ปีนี้เจ้าอายุเท่าใดแล้ว?”
“ข้า?”
ถังรั่วเวยไตร่ตรองอยู่นาน
“ข้าไม่ได้นับเลย! แต่ว่าจักรพรรดิองค์ปัจจุบันของรัฐซ่างเสวียนเป็นเหลนของข้า…”
หลังจากประสบภัยพิบัติจากเผ่าปีศาจ รัฐซ่างเสวียนก็เริ่มฟื้นฟูแคว้นของตนด้วยทักษะวิทยายุทธ์ แน่นอนว่าจักรพรรดิย่อมเป็นผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศ และพวกเขาทั้งหมดไม่ได้ด้อยไปกว่าไป๋ชิวหราน ล้วนแล้วแต่อยู่เหนือกว่าขั้นกลั่นลมปราณ ดังนั้น… อายุขัยของพวกเขาจึงยืนยาวกว่าสามัญชน นอกจากนี้บรรพบุรุษของถังรั่วเวยยังมอบเม็ดโอสถจักรวาลให้กับบุตรหลานเป็นครั้งคราว จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ซ่างเสวียนนับตั้งแต่รุ่นบิดาของนางเป็นต้นไปจึงมีอายุยืนยาวกว่าผู้ฝึกตนทั่วไป และบางคนมีอายุถึงสามร้อยปีด้วยซ้ำ
และจักรพรรดิองค์ปัจจุบันเป็นเหลนของนาง ซึ่งหมายความว่าสตรีผู้นี้น่าจะมีอายุอย่างน้อยหนึ่งพันปี
“อย่างน้อยเจ้าก็โตมากแล้ว สมควรจะหาที่อยู่เป็นหลักแหล่ง”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลีจิ่นเหยามองไป๋ชิวหรานก่อนจะขยิบตาให้ถังรั่วเวย
“ข้ายังจดจำสัญญาได้”
“สัญญาอะไรหรือ?”
ถังรั่วเวยลูบศีรษะของนางอย่างไม่เข้าใจ
หลีจิ่นเหยาไม่ตอบ แต่หันไปกล่าวกับไป๋ชิวหราน
“นั่นสินะ อ้อ! อาวุโสชิวหราน คราวนี้ข้าจะไม่ติดตามไป เพราะข้าจะไปรับชมว่าโม่เซวี่ยกับซวี่เซียงอยู่สถานศึกษาเป็นอย่างไรบ้าง”
ในทางกลับกัน เจียงหลานก็เข้าใจบางอย่างพร้อมกับยิ้มให้หลีจิ่นเหยา
“จิ่นเหยา เจ้าสามารถเรียนรู้วิธีการดูแลเด็ก ๆ จากเซียงเสวี่ย เตรียมพร้อมสำหรับอนาคต”
“หากเจ้าไม่อยากไป แน่นอนว่าข้าย่อมไม่บังคับ”
แน่นอน ไป๋ชิวหรานไม่ได้รู้ถึงความหมายลึก ๆ ของประโยคนั้น เขาตอบว่า
“เป็นเรื่องที่ดีที่มารดาจะไปเฝ้าเจ้าตัวเล็กทั้งสอง… แต่คราวนี้ รั่วเวยเจ้าต้องติดตามข้า ข้าอยากจะทราบนักว่าเจ้าเรียนรู้สิ่งใดจากสถานศึกษาบ้าง”
…
หลังจากลงหลักปักฐานที่บ้าน ไป๋ชิวหรานออกเดินทางพร้อมกับเจียงหลานและถังรั่วเวย พวกเขามาถึงสถานทดลองหมายเลขหนึ่งซึ่งเป็นสถานที่มหาเทพหุ่นกลใช้ค้นคว้าร่างของนางพญาแมลงห้วงแห่งความว่างเปล่า
สถานที่แห่งนี้มีความทันสมัยที่สุด ครบครันด้วยอุปกรณ์ต่าง ๆ มันยอดเยี่ยมที่สุดในบรรดาห้องทดลองของมหาเทพหุ่นกล และแน่นอนว่าเป็นสถานที่เก็บงำความลับระดับสูงสุดด้วย
นอกเหนือจากหุ่นจักรกลแล้ว มีเพียงมหาเทพหุ่นกล จักรพรรดิเซียนเล่อเจิ้นเทียน และไป๋ชิวหรานซึ่งเป็นบรรพชนกระบี่เท่านั้นที่จะสามารถเข้าสู่สถานทดลองแห่งนี้ได้
แม้แต่วิถีสวรรค์ อดีตจักรพรรดิเซียน และจักรพรรดิสือเซียนไป๋ลี่ ยังต้องได้รับอนุญาตร่วมกันจากมหาเทพหุ่นกลและเล่อเจิ้นเทียนก่อนจะเข้าได้ เพราะทุกสิ่งภายในนี้คือความลับทั้งสิ้น
ไป๋ชิวหรานและพวกพ้องมาที่นี่และเข้าสู่ศูนย์ค้นคว้าด้านใน มันลอยอยู่ในอากาศคล้ายกับพีระมิดกลับหัวขนาดใหญ่ ณ ใจกลางมีร่างจำแลงของมหาเทพหุ่นกลและวิถีสวรรค์
“ข้าได้ยินว่าพวกเจ้าคิดหาวิธีจัดการกับแมลงพวกนั้นได้แล้ว?”
ไป๋ชิวหรานกล่าวถามอย่างตรงไปตรงมา
“หลังจากที่ท่านจับกุมนางพญาแมลงได้ การค้นคว้าของพวกเรานับว่าประสบความสำเร็จ”
มหาเทพหุ่นกลไม่ได้กล่าวอะไร แต่เป็นหุ่นจักรกลธรรมดาหันกลับมาตอบรับ
“พวกเราถอดวิธีการสื่อสารของแมลงได้แล้ว”
“นับว่ายอดเยี่ยม”
ไป๋ชิวหรานถามอย่างสนใจ
“พวกมันสื่อสารกันอย่างไรบ้าง? เล่าให้ข้าฟังสักหน่อย”
“แมลงพวกนี้สื่อสารกันโดยอาศัยความผันผวนของพลังงานพิเศษ มันคล้ายคลึงกับคลื่นความถี่สูง”
มหาเทพหุ่นกลดีดนิ้ว และแผ่นแสงแสดงผลปรากฏขึ้นด้านหลัง บนแผ่นแสงแสดงผลมีภาพของนางพญาแมลง และเครื่องมืออื่น ๆ ปรากฏขึ้นตามมาเช่นกัน
“อย่างที่พวกเราทราบ เป็นเรื่องยากที่พลังงานจะแผ่ขยายออกไปได้ไกลในสภาพแวดล้อมของห้วงแห่งความว่างเปล่า เพราะความว่างเปล่านั้นเต็มไปด้วยพายุพลังงานมากมาย เป็นการยากสำหรับอารยธรรมทั่วไปจะสามารถใช้พลังความผันผวนเหล่านี้ได้ ส่วนอารยธรรมขั้นสูงเช่นพวกเราสามารถนำพลังงานเหล่านี้มาใช้ได้ไม่รู้จบ เราสามารถใช้พลังงานได้ก็จริง แต่ไม่สามารถบีบอัดพลังความผันผวนและสร้างการสื่อสารขึ้นมานี้ได้… แต่แมลงห้วงแห่งความว่างเปล่าทำได้”
“มีอวัยวะพิเศษในร่างกายของพวกมันที่สามารถดูดซับความผันผวนของพลังงานในห้วงแห่งความว่างเปล่าได้โดยตรง และปล่อยการสื่อสารออกมาได้ นี่คือความมหัศจรรย์ของวิวัฒนาการในร่างกายของแมลงเหล่านี้ มันจึงใช้สิ่งนี้ในการสื่อสารและกระจายคำสั่ง แน่นอนว่าแมลงทั่วไปไม่สามารถมีอวัยวะเหล่านี้ได้ ดังนั้นจึงเป็นแมลงพิเศษเท่านั้นที่มีความสามารถนี้เพื่อยืนยันสถานะที่เหนือกว่าและด้อยกว่าของกันและกัน สิ่งนี้จะหลั่งบางอย่างออกจากร่างกายของพวกมัน และใช้วิธีนี้เพื่อค้นหาและยืนยันตัวตนของนางพญา และใช้รับคำสั่งของนางพญา!”
