ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 569 หากข้าเป็นภรรยาของท่าน ท่านคิดจะยอมข้าบ้างหรือไม่

บทที่ 569 หากข้าเป็นภรรยาของท่าน ท่านคิดจะยอมข้าบ้างหรือไม่?

บทที่ 569 หากข้าเป็นภรรยาของท่าน ท่านคิดจะยอมข้าบ้างหรือไม่?

หลังจากได้รับฟังแผนการ ไป๋ชิวหรานก็เห็นด้วย

โดยปกติแล้ว จะต้องมีใครสักคนอยู่รอบ ๆ นางพญาแมลงเพื่อปกป้องความปลอดภัยของนาง ก่อนหน้านี้มหาเทพหุ่นกลและคนอื่น ๆ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตนเองจะสามารถจับนางพญาแมลงได้

ในกรณีนี้ ต้องมีองครักษ์สองตนล้อมรอบนางพญาแมลงและสามารถพามันแยกตัวออกจากฝูง ซึ่งไป๋ชิวหรานจะทำหน้าที่ในตำแหน่งนี้

สำหรับการเลือกนางพญานั้นเรียกว่าค่อนข้างรอบคอบ ความจริงแล้วใครก็ตามที่อยู่ตรงนั้นสามารถทำเรื่องนี้ได้ทั้งสิ้น แต่อย่างไรก็ตามเล่อเจิ้นเทียนจะไม่มอบร่างของนางพญาแมลงให้กับมหาเทพหุ่นกลหรือวิถีสวรรค์แน่นอน หากจะเลือกคนจากโลกแห่งเซียนก็เกรงว่าคนผู้นั้นจะไร้ความสามารถ

การยึดครองร่างเป็นเรื่องง่ายดาย หลังจากพูดคุยกับทุกฝ่ายแล้ว พวกเขาตัดสินใจว่าควรจะรักษาจิตวิญญาณของแมลงไว้จะดีกว่า และพยายามควบคุมนางพญาตัวนี้ด้วยการยึดครองร่างกายแทน

วิธีที่เหมาะสมที่สุดคือให้เล่อเจิ้นเทียนเป็นผู้ยึดร่างกาย แต่จักรพรรดิเซียนหลบเลี่ยง และบอกว่าเขากำลังยุ่งกับเรื่องส่วนตัว อีกทั้งการเพิ่มร่างแยกอีกตัวของแมลงขึ้นมาอาจทำให้ยิ่งเสียเวลา แน่นอนว่าไป๋ชิวหรานรู้สึกว่าเขาอาจคิดว่ามันคงจะประหลาดสักหน่อยหากจะต้องยึดครองร่างแมลงตัวเมียนี้

เพราะไป๋ชิวหรานใช้เหตุผลนี้เพื่อปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

ผลลัพธ์ก็คือต้องเลือกหนึ่งคนในเจียงหลานและถังรั่วเวย เพื่อดำรงตำแหน่งนางพญาแมลง ความจริงแล้วไป๋ชิวหรานและคนอื่น ๆ คิดว่าเจียงหลานเหมาะสมที่สุด เผ่าแมลงห้วงแห่งความว่างเปล่าแข็งแกร่งและมีสติสัมปชัญญะสูงส่ง หากสามารถจับคู่กับเจียงหลาน ในอนาคตจะสามารถทดสอบพิษต่าง ๆ ได้ด้วย

ทั้งพิษหรือเชื้อโรคต่าง ๆ ที่เตรียมไว้ใช้กับแมลงยักษ์ ยาแก้พิษสามารถผลิตได้ในระยะเวลาอันสั้น ความสามารถในการปรับตัวของแมลงเหล่านี้จะเป็นประโยชน์ต่อสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

แต่เจียงหลานกลับไม่ยินดี และในที่สุดนางก็มอบโอกาสนี้ให้กับถังรั่วเวย หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เด็กสาวคิดว่าตนเองได้มีสัตว์เลี้ยงเพิ่มเติม เช่นนั้นนางจึงไม่ปฏิเสธ

หลังจากปล่อยให้ถังรั่วเวยเข้ายึดร่างกายของนางพญาแมลงไป ไป๋ชิวหรานไร้ซึ่งความกังวลใจและพานางไปที่ตอนปลายของสายธารแห่งความว่างเปล่า

การเดินทางครั้งนี้ เจียงหลานและคนอื่น ๆ ไม่ได้ติดตามไป ดังนั้นจึงกลายเป็นสถานการณ์ที่อาจารย์และศิษย์อยู่ร่วมกันตามลำพังอีกครั้ง

ทั้งสองอยู่ในหุ่นจักรกลเซียนเนรมิต ล่องไปตามสายธารแห่งความว่างเปล่า หลังจากผ่านไปหนึ่งปีครึ่งพวกเขาจึงมาถึงสถานที่ห่างไกลและหยุดฝีเท้าลง

สายธารแห่งความว่างเปล่ากว้างใหญ่ไร้สิ้นสุด แม้แต่ไป๋ชิวหรานก็ยังไม่สามารถมองเห็นเขตแดนของมัน ทั้งหมดถูกล้อมรอบไว้ด้วยโลกวัตถุกระจัดกระจายคล้ายห้วงจักรวาลกว้างใหญ่ มีแสงวูบไหวออกมาจากโลกเป็นครั้งคราว ซึ่งเกิดจากการสูญสิ้นของโลกใบนั้นและก่อเกิดเป็นโลกใบใหม่ขึ้น

“ตอนนั้นข้าจับนางพญาแมลงได้ในสถานที่แห่งนี้”

ไป๋ชิวหรานหยุดหุ่นกลเซียนยักษ์ยักษ์ มองไปรอบ ๆ พร้อมกล่าวว่า

“ลืมไปเลย แมลงตัวนี้ก็เช่นกัน”

ถังรั่วเวยมองร่างใหญ่ที่คลานอยู่ข้าง ๆ ตน

“เป็นเรื่องดีที่เวลานี้มันสามารถเดินได้ ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันกำลังสับสนและหลงทาง”

“มันไม่สามารถวิ่งออกไปได้ด้วยตนเอง แต่ทาสของมันสามารถวิ่งพล่านได้ยอดเยี่ยม แม้กระทั่งแมลงในฝูงเหล่านี้ยังสามารถเดินทางผ่านห้วงความว่างเปล่าได้ตามต้องการ”

ขณะที่ไป๋ชิวหรานกล่าว เขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองท้องขนาดใหญ่ของนางพญาแมลงห้วงแห่งความว่างเปล่า

“อย่างไรก็ตาม ท้องของนางพญาแมลงตัวนี้เต็มไปด้วยไข่… ตอนนี้มันท้องแล้ว! รั่วเวย! เจ้ารู้สึกอย่างไรที่กลายเป็นสตรีตั้งครรภ์?”

ถังรั่วเวยครุ่นคิดครู่หนึ่งจากนั้นยื่นมือออกไปคว้าอาจารย์ของตน วันนั้นนางทำผิดและไป๋ชิวหรานสั่งสอนนางด้วยการหักเอว วันนี้นางต้องการจะทำมันซ้ำอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามนางไม่ได้คำนึงถึงช่องว่างของความแข็งแกร่งระหว่างไป๋ชิวหรานกับตนเอง เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย ไป๋ชิวหรานคว้ามือของนางเอาไว้พร้อมโต้กลับอย่างง่ายดาย

เป็นผลให้ถังรั่วเวยได้สัมผัสกับความสุขนั้นอีกครั้ง

เมื่อไป๋ชิวหรานโยนถังรั่วเวยที่หมดแรงลงบนพื้น ถังรั่วเวยพยายามก็ที่จะยืนขึ้นพร้อมใบหน้าบูดบึ้ง

“ไม่ยุติธรรม! เหตุใดเวลาท่านกล่าวไม่ดีกับข้า จึงไม่ยอมให้ข้าลงโทษท่านบ้าง!?”

“เพราะข้าแข็งแกร่ง”

“แล้วไม่ได้หรือไร?”

“แล้วข้าต้องยอมให้เจ้าหรือ?” ไป๋ชิวหรานกล่าวอย่างประหลาดใจ “เจ้าเป็นศิษย์ของข้ามิใช่ภรรยา เจ้าควรจะต้องเคารพข้าไม่ใช่หรือ?”

ถังรั่วเว่ยพึมพำคำเบา

“แล้วหากข้าเป็นภรรยาท่าน ท่านจะยอมให้ข้าหรือไม่?”

“หากเป็นภรรยาของข้า ข้าย่อมยินยอม เจ้าคิดว่าข้าไม่เคยทะเลาะกับเซียงเสวี่ยหรือ? ก่อนเราจะอยู่ด้วยกัน ข้าเคยทุบตีนางสองสามครั้ง…”

ไป๋ชิวหรานวางมือบนเอวก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะลั่น

“แต่น่าเสียดาย หากเจ้าต้องการเป็นชายาของกษัตริย์องค์นี้ คงต้องรอชาติหน้าไม่ก็เพ้อฝันเอาเท่านั้น”

“อ๋า… ข้าเข้าใจแล้ว”

ถังรั่วเวยคิดครู่หนึ่งก่อนจะปัดฝุ่นที่บั้นท้ายแล้วปืนขึ้นไปด้านบนศีรษะของหุ่นกลเซียนเนรมิต

“หืม? เจ้าคิดอะไร?”

ไป๋ชิวหรานรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย

“ไม่มีอะไร…” ถังรั่วเวยมองไปรอบ ๆ พร้อมกล่าวต่อ “หากเป็นเช่นนี้ ท่านอาจารย์ เรามาเริ่มกันเลยจะดีกว่า”

นางเดินไปข้างร่างกายของนางพญาแมลงและเริ่มผูกวัตถุเวทส่งคลื่นพลังพิเศษเข้ากับร่างกายของตนเอง

“สาวน้อยผู้นี้น่าจะวางแผนบางสิ่งอยู่…”

ไป๋ชิวหรานทราบอยู่แก่ใจ แต่เขาไม่รู้ว่าถังรั่วเวยคิดสิ่งใดอยู่ และเวลานี้นางกล่าวถูกต้องว่าควรจะเริ่มดำเนินการตามแผนเสียที

ดังนั้นเขาจึงมายืนด้านข้างของถังรั่วเวยและติดตั้งวัตถุเวทเช่นเดียวกับนาง

เพื่อให้แน่ใจว่าร่างกายนี้สามารถจัดการคว้าชัยชนะได้ในคราวเดียวสำหรับการต่อสู้ชิงตำแหน่งนางพญาแมลงห้วงแห่งความว่างเปล่า มหาเทพหุ่นกลและวิถีสวรรค์จึงทำการดัดแปลงร่างกายนี้มากมาย มันมีกระดองหนาทึบที่ถูกสลักไว้ด้วยพลังแห่งยันต์ อวัยวะต่าง ๆ ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งและถูกเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น แม้แต่เล่อเจิ้นเทียนยังเชิญผู้ทรงเกียรติกุ้ย ปรมาจารย์หุ่นเชิดจากปรโลกมาร่วมสร้างอักขระแห่งยันต์แห่งค่ายอาคมสังหารบนร่างกายของมัน

ตอนนี้นับประสาอะไรกับพลังการต่อสู้ของนางพญาแมลง แม้ว่ามันจะยืนเฉยไม่ทำสิ่งใด มันก็สามารถสังหารนางพญาแมลงตัวอื่น ๆ ที่เพิ่งวิวัฒนาการได้ง่ายดาย

หลังจากที่อาจารย์และศิษย์ติดตั้งเครื่องมือต่าง ๆ แล้ว พวกเขาก็ซ่อนตัว ไป๋ชิวหรานให้หุ่นกลเซียนเนรมิตดำดิ่งลงไปในสายธารแห่งความว่างเปล่า ในเวลาเดียวกัน… เหลือเพียงร่างของนางพญาแมลงห้วงแห่งความว่างเปล่าที่ถูกควบคุมโดยถังรั่วเวยล่องลอยอยู่ภายในอากาศ มันส่งสัญญาณออกไปในทุกทิศทาง

ผ่านไปนาน จนกระทั่งไป๋ชิวหรานและถังรั่วเวยคิดว่าแมลงห้วงแห่งความว่างเปล่าคงอยู่ไกลกว่านี้ พวกเขาจึงคิดจะเดินทางไปยังสถานที่อื่น แต่ในเวลานั้นเมฆสีดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นจากโลกอันไกลโพ้นโดยรอบ

มีเสียงกระพือปีกภายในเมฆสีดำนั้น ทั้งหมดคือแมลงยักษ์ที่มีรูปร่างคุ้นเคยและแปลกตา แมลงเหล่านี้ขยายพันธุ์แล้วหลายครั้งในช่วงเวลาสั้น ๆ พวกมันกลืนกินสิ่งมีชีวิตและแร่ธาตุทั้งหมดเข้าไปเพื่อวิวัฒนาการ

ดูเหมือนว่าผู้นำของพวกมันจะหวาดกลัวอย่างยิ่งเมื่อครั้งไป๋ชิวหรานแสร้งเป็นเทพเจ้ายักษ์ เมื่อพิจารณาจากจุดอ่อนที่แมลงเหล่านี้ซ่อนตัว เห็นได้ชัดว่าพวกมันได้รับสัญญาณจากนางพญาแมลงนานแล้ว แต่ทั้งหมดซ่อนตัวอยู่นานก่อนที่จะเต็มใจปรากฏตัวขึ้น

ตอนนี้แมลงไม่ได้ดูเหมือนภัยพิบัติทางธรรมชาติในห้วงแห่งความว่างเปล่าอีกต่อไป แต่พวกมันดูเหมือนฝูงนกที่ตื่นตระหนก

แมลงเหล่านี้บินไปรอบ ๆ ก่อนจะล้อมรอบร่างนางพญาแมลงที่แข็งแกร่งเอาไว้ จากนั้นท่ามกลางฝูงแมลง ภายใต้การคุ้มครองของเหล่าองครักษ์ นางพญาแมลงกระโดดข้ามพวกมันเหล่านั้นและปรากฏตัวต่อหน้านางพญาแมลงที่ถูกควบคุมโดยถังรั่วเวย