ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี - บทที่ 603 ข้าเข้าสู่ขั้นก่อสร้างรากฐานแล้ว!

บทที่ 603 ข้าเข้าสู่ขั้นก่อสร้างรากฐานแล้ว!

บทที่ 603 ข้าเข้าสู่ขั้นก่อสร้างรากฐานแล้ว!

ไป๋ชิวหรานและราชาเผ่ายักษาล้วนแต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุด ซึ่งทั้งสองเกือบจะพิชิตห้วงแห่งความว่างเปล่านี้ได้ด้วยพละกำลังตนเอง เวลานี้ร่างของหม่าคาหลี่เค่อถูกผลักออกไป และทั้งสองถูกดึงดูดเข้าสู่ใจกลางต้นกำเนิดห้วงแห่งความว่างเปล่าด้วยกัน

ต้นกำเนิดห้วงแห่งความว่างเปล่ายังคงเดิมทุกอย่าง และการมาเยือนของสิ่งมีชีวิตสูงสุดทั้งสองนี้ไม่ได้สร้างคลื่นพลังใด ๆ ภายในกระแสน้ำวนแม้แต่น้อย

“ท่านผู้เฒ่า…”

ยักษาหม่าคาหลี่เค่ออดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาก่อนโค้งคำนับไปยังทิศทางต้นกำเนิดห้วงความว่างเปล่า ก่อนจะลุกขึ้นแล้วกล่าวว่า

“ไม่ต้องกังวลแล้ว ข้าจะกอบกู้เผ่ายักษาของพวกเราเอง!”

“ข้าเกรงว่าเจ้าจะไม่มีโอกาสนั้น”

เสียงสตรีเย็นชาดังขึ้นจากด้านหลังหม่าคาหลี่เค่อ

มันหันศีรษะและเห็นสตรีหลายคนที่มีดวงตาแดงฉานยืนอยู่บนชิ้นส่วนผลึกแก้วที่แตกออก กลิ่นอายของพวกนางทุกคนล้วนอันตราย

สตรีร่างบางผู้มองเขาด้วยดวงตาสีแดงก่ำและกล่าวว่า

“ถูกต้องแล้วที่เรามาที่นี่ล่วงหน้า พวกเราต้องการล้างแค้นให้กับสามีของข้าและเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของเขา!”

…

ภายในต้นกำเนิดห้วงแห่งความว่างเปล่า ไป๋ชิวหรานเข้าสู่ด้านในพร้อมกับราชาเผ่ายักษา

ทันใดนั้น พลังมหาศาลพลันถาโถมเข้ามาจากทุกทิศทาง ไป๋ชิวหรานกับราชาเผ่ายักษาถูกแยกออกจากกันแทบจะในทันที โลหิตสาดกระเซ็น กล้ามเนื้อกระตุก แม้แต่ลูกตายังหลุดออกจากเบ้า

ไป๋ชิวหรานปล่อยมือราชาเผ่ายักษา เพราะเมื่อมาถึงสถานที่แห่งนี้แล้วจึงไม่มีความจำเป็นใดที่จะอยู่ด้วยกันอีกต่อไป ร่างของราชาเผ่ายักษายังคงได้รับการซ่อมแซมอย่างต่อเนื่องจากเส้นใยลำแสงที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของมัน ผิวหนังของมันฉีกขาดออกจากกันอย่างต่อเนื่อง แต่แม้จะพยายามฟื้นฟูมากเพียงใด ความเร็วของต้นกำเนิดห้วงแห่งความว่างเปล่าที่กำลังบดขยี้ร่างกายนี้กลับรวดเร็วกว่า

ในไม่ช้า ผิวหนังของมันก็ถูกพรากไปโดยพลังงานมหาศาลโดยสมบูรณ์ เหลือเพียงกล้ามเนื้อและกระดูกที่ดูน่าสะพรึงกลัวเท่านั้น

และไป๋ชิวหรานก็ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ดีเช่นกัน แม้เขาจะปรับปรุงทักษะหลอมร่างกายจนถึงขีดสูงสุดแล้ว มันก็ยังสามารถกัดกร่อนร่างกายของเขาได้ แม้กระทั่งความเร็วของบรรพชนกระบี่ก็ไม่อาจเทียบเท่ากับอำนาจของใจกลางต้นกำเนิดความว่างเปล่านี้ด้วยเช่นกัน

ดูเหมือนว่าพลังงานภายในร่างกายของเขาจะตระหนักรู้ ทุกครั้งที่ร่างกายถูกโจมตี มันจะปรับตัวให้เข้ากับการชะล้างรุนแรงของพลังงานที่ถาโถมเข้ามา ยิ่งพลังภายในห้วงแห่งความว่างเปล่านี้รุนแรงเท่าใด ทักษะการหลอมร่างกายของเขาก็จะพัฒนาอย่างต่อเนื่อง

สภาพของทั้งคู่เริ่มย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ แต่ด้วยทักษะการหลอมร่างกาย สภาพของไป๋ชิวหรานดีกว่าราชาเผ่ายักษาเล็กน้อย เมื่อผิวหนังของไป๋ชิวหรานถูกฉีกออกจนหมด เวลานี้ราชาเผ่ายักษาเหลือเพียงอวัยวะภายในและกระดูกเท่านั้น

เมื่อเห็นเช่นนี้ มันจึงผ่อนคลายร่างกายพร้อมกับส่งจิตสำนึกสุดท้ายเพื่อสื่อสารกับไป๋ชิวหราน

“ข้าจะไปรอเจ้าที่โลกใบนั้น… ไป๋ชิวหราน”

ท้ายที่สุด ร่างกายของมันจึงถูกบดขยี้ด้วยกระแสพลังงานโกลาหล ก่อนจะสูญสลายกลายเป็นส่วนหนึ่งของพลังงานภายในห้วงแห่งความว่างเปล่า

“ใครใช้ให้เจ้ามารอข้า ไอ้ตัวบัดซบ!”

ไป๋ชิวหรานกัดฟันกล่าวพร้อมหอบหนัก

“ข้ายังมีภรรยาและบุตรที่น่ารักรออยู่ด้านนอก ผู้ใดจะไปโลกนั้นกับเจ้า!”

เขาตั้งสมาธิจดจ่อและพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเปิดใช้ทักษะการหลอมร่างกาย และยังพยายามนึกคิดให้มันทะลวงผ่านขอบเขตที่สูงขึ้น เวลานี้เขาไม่สนใจแล้วว่าจะเข้าสู่ขั้นก่อสร้างรากฐานได้หรือไม่ จังหวะนี้ต้องละทิ้งเรื่องนั้นแล้วรักษาชีวิตเอาไว้ก่อน

อย่างไรก็ตาม ห้วงแห่งความว่างเปล่าไม่ได้ปล่อยให้เขาพักคิดอะไรนานนัก ในช่วงเวลานี้ทักษะร่างกายของไป๋ชิวหรานทะลวงผ่านไปแล้วหลายระดับ ผลกระทบของพลังงานในห้วงแห่งความว่างเปล่าที่มีต่อเขาค่อย ๆ กัดกร่อนร่างกายออกหลายชั้น และยังเร็วขึ้นอย่างต่อเนื่อง คล้ายกับเจตจำนงบางอย่างภายในต้องการจะสังหารเขาให้ได้

“ไอ้บัดซบเอ๊ย!”

ไป๋ชิวหรานกัดฟัน

“มีแต่ต้องสู้เท่านั้น!”

เขารวบรวมพลังปราณแก่นแท้ในร่างกาย แขนข้างหนึ่งใหญ่ขึ้น จากนั้นเขาพลันใช้แขนนี้เป็นกระบี่เพื่อเปิดรอยแยกในมิติเพื่อค้นหาสิ่งของในกระเป๋าตนอย่างรวดเร็ว

ขวดเล็ก ๆ คล้ายกับหยกขาวถูกหยิบออกมา และไป๋ชิวหรานจัดการหยิบมันอย่างรวดเร็วแล้วกลืนลงคอทันที เขาไม่สนใจว่าผลกระทบมันคืออะไร แต่เวลานี้เขาเททุกสิ่งในขวดเข้าปากก่อนจะกลืนลงท้องไป

เศษของขวดนี้ถูกกัดกร่อนกลายเป็นของเหลวเข้มข้น ภายในร่างกายของเขานี้ น้ำอมฤตถูกย่อยให้กลายเป็นพลังไหลเวียนเข้าสู่จุดจื่อฝู่

ภายใต้การเร่งปฏิกิริยาของยาก่อสร้างรากฐาน พลังปราณแก่นแท้และพลังวิญญาณที่แท้จริงในร่างกายของไป๋ชิวหรานพุ่งสูงขึ้น ซึ่งบรรพชนกระบี่ก็เห็นว่านี่คือเวลาที่เหมาะสมเช่นกัน เขาเริ่มหยุดใช้ทักษะการหลอมร่างกาย ก่อนจะปลดปล่อยพลังปราณแก่นแท้และพลังวิญญาณที่แท้จริงในร่างกายออกมา!

สิ่งนี้ทำให้ชายหนุ่มเผชิญหน้ากับแรงกดดันจากแหล่งกำเนิดของความว่างเปล่า และในขณะเดียวกัน เขาก็เริ่มปรับตัวไปพร้อม ๆ กับพลังไร้สิ้นสุดที่กำลังทรมานเขาอย่างไร้ขีดจำกัด

ภายใต้แรงกดดันที่รุนแรงจากโลกภายใน จุดจื่อฝู่ของเขาคล้ายกับจะแตกหัก แต่สุดท้ายทางเลือกของไป๋ชิวหรานนั้นถูกต้อง ก่อนที่จุดจื่อฝู่ของเขาจะถูกบดขยี้ พลังวิญญาณที่แท้จริงในร่างกายของเขาถูกแรงกดดันนี้ควบแน่น และทั้งหมดถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นพลังปราณแก่นแท้!!

ทันทีที่พลังวิญญาณแก่นแท้ในร่างกายถูกควบแน่นเข้าไปแทนที่พลังแก่นแท้ในร่างกาย ไป๋ชิวหรานก็เข้าสู่สภาวะฝึกฝนแบบปิดทันที

เขารู้สึกว่าจิตใจกำลังโบยบิน …หลุดพ้นจากพันธนาการทั้งหมด และกระโดดข้ามผ่านขีดจำกัดของห้วงแห่งความว่างเปล่า จนมองเห็นความว่างเปล่าด้านนอกขอบเขตของใจกลางต้นกำเนิด อีกทั้งยังมองเห็นมหาสมุทรยิ่งใหญ่ภายนอก

ภายในความว่างเปล่า โลกเปรียบเสมือนดวงดาวนับไม่ถ้วน และภายในแหล่งกำเนิดห้วงแห่งความว่างเปล่า… พลังไร้สิ้นสุดเปรียบได้กับน้ำเชี่ยวกรากไหลทะลักไม่มีวันจบสิ้น

เวลานี้ไป๋ชิวหรานถึงกับเข้าใจชัดเจน…

ร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัวกลับมา… ทั้งผิวหนังปรากฏขึ้นใหม่ เส้นผมยาวขึ้นกลับสู่สภาพสมบูรณ์ในทันที!

จากนั้นเขาค่อย ๆ ยื่นมือออกไปทางต้นกำเนิดห้วงแห่งความว่างเปล่า

ภายในพื้นที่ด้านนอกของห้วงแห่งความว่างเปล่า สมาชิกสตรีของตระกูลไป๋กำลังทุบตียักษาที่ใกล้ตายอย่างบ้าคลั่ง พวกนางทำร้ายยักษาตัวนั้นจนแทบจะสิ้นใจในทุกกระบวนท่า

เจียงหลานเงยหน้าขึ้นก่อนจะมองไปยังทิศทางที่ไป๋ชิวหรานถูกดูดเข้าไป นางเห็นกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ล่องลอยอยู่ในความว่างเปล่าทั้งยังมีกระแสพลังงานไหลเวียน ทันใดนั้นกระบี่พลันเปล่งเสียงบาง ๆ ออกมา

จากนั้นมันก็กลายเป็นลำแสงกระบี่เจาะทะลวงเข้าสู่ต้นกำเนิดของความว่างเปล่า

“วารีสารทกระจ่างฟ้าตอบสนอง!”

เจียงหลานกล่าวอย่างมีความสุข ในขณะเดียวกันก็มอบฝ่ามือทรงพลังให้กับหม่าคาหลี่เค่อ

“หมายความว่าชิวหรานยังมีชีวิตอยู่!”

ภายในต้นกำเนิดห้วงแห่งความว่างเปล่า ไป๋ชิวหรานยื่นมือออกไปหยิบกระบี่ ซึ่งหลังจากที่กระบี่ศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือของเขาแล้ว ชายหนุ่มพลันยกคมกระบี่ขึ้นวาดวงกลมต่อหน้าพร้อมดึงมันออกมา

“สามฉื่อคมเขียวคะนึงใต้หล้า หนึ่งกระบี่สะบั้นสุญตา เบิกเขตแดนอมตะ!”

นี่คือทักษะกระบี่ที่ห้าของไป๋ชิวหราน เขาเคลื่อนไหวอย่างกล้าหาญภายในต้นกำเนิดห้วงแห่งความว่างเปล่า

ทันใดนั้น… เส้นทางกระบี่ขนาดใหญ่พลันปรากฏขึ้น บนเส้นทางนี้มีภาพจำแลงปรากฏขึ้น นับตั้งแต่ยุคแห่งเซียน เผ่าพันธุ์มนุษย์ดื่มเลือดยอมรับคำเทศนาของบรรพชนเซียน และจักรพรรดิเซียนองค์แรก เริ่มต้นการก่อตั้งแดนเซียน และเหตุการณ์ที่บรรพชนเซียนเอาชนะจักรพรรดิตะวันออกไท่อี จักรพรรดิเซียนองค์แรก ที่เคยนำเผ่าพันธุ์มนุษย์ออกไปปราบเหล่าเซียนรวมโลกทั้งใบให้เป็นหนึ่งเดียว จากนั้นจึงออกจากโลกและสร้างแดนเซียนขึ้นมา สุดท้ายจึงกลายเป็นแดนเซียนในปัจจุบัน

ทุกเหตุการณ์ล้วนแต่ถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์

กระบี่นี้โจมตีห้วงแห่งความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดที่เป็นต้นกำเนิด และบังคับให้มันล่าถอยออกไป

ขณะนี้พลังงานไร้ลักษณ์ปรากฏขึ้นรอบกายของไป๋ชิวหราน จากนั้นเขาจึงรีบเปิดใช้งานการย้อนกลับทะลุผ่านกระแสน้ำวนในต้นกำเนิดห้วงแห่งความว่างเปล่า

ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของเจียงหลาน และคนอื่น ๆ ที่สามารถแยกชิ้นส่วนร่างกายหม่าคาหลี่เค่อซึ่งเป็นยักษาตัวสุดท้ายออกเป็นกอง ๆ ได้แล้ว

พวกนางก็เห็นลำแสงสีขาวพุ่งออกจากใจกลางกระแสน้ำวนยิ่งใหญ่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนที่ภายในห้วงแห่งความว่างเปล่าจะมีเสียงชายคนหนึ่งคำรามกึกก้อง

“ข้าเข้าสู่ขั้นก่อสร้างรากฐานแล้ว!!!”