ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ - บทที่ 384 คนทรยศไม่มีทางจบสวยแน่นอน

“เย่เทียน รถถูกเอาขึ้นมาแล้ว หลังจากที่ตรวจสอบคร่าวๆ มันถูกคนดัดแปลงมา”

“แถมฝีมือยังดีมากด้วย ตั้งค่าไว้พอดิบพอดี ขับจากโรงงานมาที่นี่แล้วเบรกกับพวงมาลัยก็เสียพอดี!”

จี้เหยียนหรันจ้องมองเย่เทียนที่ทำหน้าเคร่งขรึมเหมือนกับน้ำด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน เฉินหวั่นชิงถูกส่งไปที่โรงพยาบาลภายใต้การคุ้มครองของตำรวจแล้ว ส่วนเย่เทียนก็อยู่ต่อเพื่ออยากดูว่ามีเบาะแสอะไรบ้าง

“ตรวจรู้รึเปล่าว่าเป็นฝีมือของใคร?”

เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมุ่งเป้ามาที่ตนหรือมุ่งเป้ามาที่เฉินหวั่นชิงกันแน่ แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร แต่เมื่อมายุ่งกับสิ่งสำคัญของเขาแล้ว เขาก็ไม่มีทางปล่อยให้อีกฝ่ายได้อยู่อย่างเป็นสุขแน่นอน!

“คาดว่าน่าจะยาก”

จี้เหยียนหรันส่ายหน้าเบาๆ “อีกฝ่ายสามารถคำนวณเส้นทางได้แม่นยำขนาดนี้ ก็คงไม่หลงเหลือหลักฐานโง่ๆ อย่างรอยนิ้วมือหรอก”

“งั้นผมจะให้พวกหลิวชิงสืบดูแล้วกัน!”

เย่เทียนหยิบมือถือออกมาตามสัญชาตญาณ อยากใช้เส้นสายใต้ดินสืบหาดู

“เย่เทียน หลิวชิงหายตัวไปแล้ว!”

แต่ทว่า ยังไม่ทันที่เย่เทียนจะทันได้หยิบมือถือออกมา น้ำเสียงที่ขมขื่นของจี้เหยียนหรันก็ได้ดังขึ้นที่ข้างหู “เมื่อคืนตอนดึกๆ ฉันก็เคยพูดกับคุณแล้วนี่”

ตอนนี้ในเจียงหนัน จนถึงทั้งเมืองเจียงหวยมันวุ่นวายกว่าแต่ก่อนมากเลย คุณกลับมาตอนนี้จึงยังไม่รู้ว่าถูกหรือผิด”

เย่เทียนที่กำลังจะโทรก็ต้องชะงักไป จากการพูดเตือนของจี้เหยียนหรันก็ทำให้เขานึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ พูดด้วยน้ำเสียงแหบซ่านและทุ้มลึก “ตกลงเรื่องมันเป็นมายังไง?”

“ช่วงที่พวกเราไม่อยู่ได้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย บางอย่างผมก็รู้แค่ผิวเผินเท่านั้น”

จี้เหยียนหรันส่ายหน้าอย่างจนใจ แล้วพูดด้วยความหดหู่ว่า “โลกใต้ดินของเจียงหนันในตอนนี้ แก๊งมังกรฟ้าไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว”

“ว่าไงนะ?!”

เย่เทียนถึงกับอึ้ง คิ้วขมวดกันเป็นปม “ถึงแม้จะเกิดเรื่องขึ้นกับหลิวชิงและเชิ่งหู่ แต่อย่างน้อยแก๊งมังกรฟ้าก็เป็นการมีอยู่เพียงหนึ่งเดียวของเจียงหนัน ทำไมถึงถูกทำลายภายในเวลาเพียงไม่กี่วันได้ล่ะ?”

“เชิ่งหู่เสียขาทั้งสองข้างไปแล้ว หลิวชิงหายตัวไปอย่างลึกลับ แล้วมีกองกำลังที่ชื่อว่า แก๊งถุงซิงผุดขึ้นมา คนที่เป็นหัวหน้าชื่อว่าหยางซิง ได้ยินมาว่าเมื่อก่อนยังเป็นหนึ่งในระดับสูงของมังกรฟ้าด้วย”

“ลำพังเส้นสายที่อยู่ในมังกรฟ้าก่อนหน้านี้ พอเขาโบกธงก็ดึงคนของมังกรฟ้าไปกว่าครึ่งแล้ว”

“ที่สำคัญ ลูกน้องของไอ้หมอนั่นค่อนข้างโหด ใครก็ตามที่ไม่ยอมให้ความร่วมมือก็จะถูกหักแขนทั้งสองข้างทิ้ง หลังเชือดไก่ให้ลิงดูเป็นที่เรียบร้อย บรรดาสมาชิกที่ไร้ผู้นำของมังกรฟ้าก็เลือกที่จะย้ายข้าง” จี้เหยียนหรันส่ายหน้าอย่างจนใจ “พูดแบบไม่ปิดบังเลยนะ ช่วงนี้ห้องขังในทุกโรงพักไม่ได้ว่างเลย เพราะต้องจัดการเรื่องนี้เนี่ยแหละ”

“หยางซิงอย่างนั้นเหรอ?”

เย่เทียนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด เขายังจำได้ลางๆ ว่าครั้งก่อนระหว่างทางที่ไปยังฐานหลักของแก๊งมังกร ก็ไอ้หมอนี่แหละที่เป็นคนส่งเขาไป

ถึงแม้ระหว่างทางจะถูกคนของแก๊งมังกรเข้ามาขวาง แต่ไอ้หมอนี่ก็มีสัจจะไม่ได้หลบไป คนที่มีสัจจะแบบนี้เย่เทียนก็ยังพอจำได้อยู่เหมือนกัน

แต่ว่า สิ่งที่ทำให้เย่เทียนก็คาดไม่ถึงก็คือ ไอ้หมอนี่มันจะเก็บซ่อนความลับได้ลึกขนาดนี้ พอเกิดเรื่องขึ้นกับเชิ่งหู่และหลิวชิง มันก็อดใจไม่ไหวจนกระโดดออกมาทันที

“ผมเข้าใจแล้ว!”

พอคิดถึงตรงนี้ เย่เทียนก็ไม่ได้เสียเวลาพูดคุยกับจี้เหยียนหรันต่อ หมุนตัวแล้วเดินจากไป

“เย่เทียน คุณจะไปไหน!”

จี้เหยียนหรันรีบตะโกนถามไป

“คนทรยศมันไม่มีทางได้จบสวยอย่างแน่นอน!”

เย่เทียนโบกมือโดยที่ไม่แม้แต่จะหันหลังมา

จี้เหยียนหรันอ้าปากพะงาบๆ สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

……….

สตรีทฟู้ดที่ชึ้นชื่อที่สุดในเมืองเจียงหนัน นักเลงที่ทำตัวเกเรกลุ่มหนึ่งกำลังกินเบียร์อย่างสบายใจเฉิบ กัดไก่ย่างที่แสนหอม แล้วโยนกระดูกให้ชายที่ขดตัวอยู่ใต้ขาเป็นพักๆ

ชายคนนั้นท่าทางดูน่าเวทนา เสื้อผ้าบนร่างกายก็ขาดรุ่งริ่ง ราวกับไม่ได้อาบน้ำมานานหลายวัน กลิ่นเหม็นโพยพุ่งออกมาจากทั่วตัว

ทั้งมือทั้งหน้ารวมถึงทั่วตัวมีรอยแผลเป็นเต็มไปหมด บางอันก็เป็นแผลเก่า แต่ส่วนใหญ่จะเป็นแผลใหม่ และแผลบางแผลก็ยังไม่สมานกันด้วยซ้ำ

สิ่งที่น่าตกใจที่สุดก็คือ ขาทั้งสองข้างตั้งแต่หัวเข่าลงไปได้ถูกตัดทิ้งไปแล้ว นี่แหละคือคนพิการที่แท้จริง

“จิ๊จิ๊ นี่นะเหรออดีตราชาโลกใต้ดินของเจียหนันผู้รุ่งโรจน์ ทำไมตอนนี้ถึงเป็นเหมือนเต่าหดหัวตัวหนึ่ง?”

“พี่ไก่ นี่พี่กำลังเยาะเย้ยอยู่ไม่ใช่เหรอ เมื่อก่อนเชิ่งหู่อยู่ระดับไหน? แล้วดูสภาพตอนนี้สิเป็นยังไง?”

“ตอนนี้ไม่มีแก๊งมังกรฟ้าแล้ว ขาทั้งสองข้างของไอ้หอกนี้ก็ถูกตัด มันยังจะซ่าได้อีกเหรอ?”

“ที่พวกแกพูดมาก็ถูก ถ้าไม่ใช่ว่าลูกพี่หยางบอกให้ไว้ชีวิตมันก่อนละก็ ป่านนี้มันคงถูกหั่นเป็นชิ้นเนื้อไปให้หมากินแล้ว!”

นักเลงหัวทองที่ถูกเรียกว่าพี่ไก่ได้หัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วถีบออกไปอย่างไม่ลังเล

“เอื้อก!”

เชิ่งหู่ครวญครางออกมา ถึงแม้จะไม่ได้ต่อต้าน แต่สายตาที่ขุ่นมัวคู่นั้นยังคงจ้องเขม็งไปที่ไอ้หัวทอง เหมือนกำลังจดจำสิ่งที่มันทำกับเขาให้เข้าไปอยู่ในส่วนลึกของสมอง

พอนึกถึงเขาที่เคยเป็นดั่งฮีโร่ที่แค่โบกมือก็สามารถทำให้เจียงหนันสั่นสะเทือนได้แล้ว ตอนนี้กลับมาถูกไอ้นักเลงชั้นต่ำคนนี้รังแกซะได้ นี่มันจะเจ็บปวดขนาดไหนเนี่ย!

พี่ไก่มีชื่อเล่นว่าเรียกไก่ เคยเป็นหัวหน้าหน่วยเล็กๆ ของแก๊งเสือดำ แต่หลังจากที่แก๊งไผ่เขียวกับแก๊งเสือดำรวมแก๊งกันแล้ว ก็ถือโอกาสถอนตัวออกไป

ไม่ใช่อะไร เขาที่เห็นพี่น้องของตัวเองถูกคนของแก๊งไผ่เขียวแพงตายต่อหน้า แล้วเขาจะไปร่วมมืออย่างไม่คิดอะไรเลยได้ยังไง

แต่ว่า หลังจากที่หยางซิงส่งสัญญาณ เขาที่ไม่คุ้นกับการเป็นคนดีก็ได้กลับลงสู่โลกใต้ดินอีกครั้ง อาศัยการที่มีหนึ่งในสี่หัวหน้าแก๊ง แก๊งถุงซิงคอยให้ประจบประแจงจนเป็นที่ถูกอกถูกใจ และได้ตำแหน่งดีๆมา

เมื่อถูกเชิ่งหู่จ้องมองแบบนั้น ในใจของเรียกไก่ก็เกิดรู้สึกกลัวขึ้นมา

แต่เขาก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว เชิ่งหู่คนนี้ไม่ใช่ลูกพี่ที่เคยสูงส่งแล้ว การที่ขาขาดทั้งสองข้างเขาก็กลายเป็นแค่คนพิการ แล้วยังต้องกลัวเขาอีกเหรอ?

พอคิดได้แบบนั้น เรียกไก่ก็ถีบไปที่เชิ่งหู่ด้วยความใจกล้า

“แม่งจะจ้องอะไรนักหนา? ไม่พอใจใช่มั้ย? แน่จริงก็กัดฉันสิ!”

“ดูสภาพของแกตอนนี้สิ ต่อให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ไม่ขยับ แกจะมีปัญญากัดฉันได้มั้ย?”

“พวกเรา กินเบียร์ไปเยอะขนาดนี้คงปวดฉี่กันแย่แล้วสินะ? มาๆมา มาให้พี่เชิ่งของเรากินบ้าง!”

ลูกน้องหลายคนถูกเรียกไก่เรียกมา สบตากันแล้วหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

เรียกไก่ได้รูดซิปกางเกงของตัวเองลง เห็นได้ชัดว่าต้องการฉี่ใส่เชิ่งหู่

เชิ่งหู่จ้องมองเรียกไก่ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เรียกไก่ เมื่อก่อนฉันก็ทำดีกับแกไม่น้อย ต่อให้แกจะออกจากแก๊งฉันก็ไม่ได้ห้าม ตอนนี้แกกลับแทนคุณด้วยโทษ ไม่กลัวจะถูกฟ้าผ่าใส่รึไง?!”

“ถูกฟ้าผ่าใส่อย่างนั้นเหรอ?!”

เรียกไก่เหมือนราวได้ฟังมุกที่ตลกที่สุดในโลก หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ผ่านไปพักใหญ่สีหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง แล้วก่นด่าออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ฟ้าผ่าแม่แกสิ! แกทำดีกับฉันจริงๆ ดีจนไปนอนกับผู้หญิงที่ฉันชอบ!”

ระหว่างที่ด่า เรียกไก่ก็เตะใส่เชิ่งหู่อย่างต่อเนื่อง เหมือนกับคนบ้าที่กำลังคลั่งไม่มีผิด……..