ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ - บทที่ 496 ฆาตกรรมต่อหน้าต่อตาผู้คน
“โอ๊ย โอ๊ย!
เมื่อมองไปที่ฟู่เจิ้งชูที่กำลังจับขาของเขาอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด ตำรวจที่ถูกเรียกว่าหลิวไท่ฮวาก็ขมวดคิ้วทันที
“ฮ่าจื่อ，ต้าเซิ่ง คุณสองคนมาหาผม มีไอ้เด็กคนหนึ่งกำลังสร้างปัญหา!”
เมื่อเขามองไปทางนิ้วของข่งเหวินเฉิงที่ชี้ไปอีกครั้ง ตอนที่เห็นเย่เทียนกำลังนั่งยองๆ ต่อหน้าผู้บาดเจ็บและไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาก็รีบหันศีรษะและตะโกนเรียกเพื่อนร่วมงานสองคนที่อยู่ไม่ไกล
แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าเย่เทียนชกต่อยตีฟู่เจิ้งชูจริงหรือเปล่า และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฟู่เจิ้งชูตั้งใจแสร้งทำเป็นแสดงให้เขาเห็นหรือไม่
แต่เย่เทียนอยู่ตรงหน้าผู้บาดเจ็บในเวลานี้ และเขาไม่ได้สวมเสื้อคลุมสีขาว หากมีอะไรผิดพลาด นั่นเป็นชีวิตของคนนะ เขาไม่กล้าที่จะล่าช้า
หลังจากได้ยินคำทักทาย ตำรวจทั้งสองที่รักษาความสงบเรียบร้อยอยู่ไม่ไกลก็วิ่งเข้ามาทันที “หัวหน้าหลิวไอ้เด็กคนไหนกำลังสร้างปัญหาเหรอ”
“ไอ้เด็กคนนั้นขัดขวางหมอเพื่อช่วยคน และกระทั่งชกต่อยหมอ พฤติกรรมแบบนี้เอาชีวิตคนเจ็บปวดมาล้อเล่นชัดๆ! คุณสองคนรีบไปจับไอ้เด็กคนนั้นที่เห็นชีวิตคนเป็นผักปลามา!!”
เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนวิ่งเข้ามา หลิวไท่ฮวาก็รีบออกคำสั่ง
“ใช่ ใช่ใช่! หัวหน้าหลิวพูดถูก! พวกเราเป็นพยานได้!”
ราวกับกลัวว่าฮ่าจื่อกับต้าเซิ่ง จะลังเล ข่งเหวินเฉิง จึงกระโดดออกไปเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟ
เมื่อฮ่าจื่อกับต้าเซิ่งเห็นเช่นนี้ ก็ไม่มีอะไรจะพูดในตอนนี้ เดินไปหาเย่เทียนพร้อมเพรียงกัน
ยังไง เรื่องมันเป็นยังไงเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รอกลับไปตรวจสอบก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ? !
“เฮ้ หมอทุกคนและพยาบาลพวกนั้น ช่วยพาผู้บาดเจ็บออกไปด้วยเถอะ!”
“เคลื่อนไหวระวังหน่อย ผมแค่ช่วยห้ามเลือดให้เขาคร่าวๆ ถ้าการเคลื่อนไหวแรงเกินไป ถ้ากระทบถึงบาดแผลโดยไม่ทันระวัง เขาอาจจะมีเลือดออกมากขึ้นอีก!”
ในเวลานี้ เย่เทียนแทบไม่ได้สนใจคนเหล่านี้เลย แต่รีบเรียกให้คนสวมเสื้อคลุมสีขาวสองสามคนที่ผ่านไปให้หยุดช่วยอย่างรวดเร็ว
“ได้ พวกเราจะระวัง”
คนสวมเสื้อคลุมสีขาวเหล่านี้พยักหน้าเป็นคำตอบ สายตาที่มองเย่เทียนมีแววตาที่เคารพบูชาแฝงอยู่
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ได้ทำให้ล่าช้า และพุ่งเป้าหมายตรงไปที่ผู้บาดเจ็บอย่างชัดเจน เมื่อมองดูบาดแผลบนร่างกายที่รับการรักษาอย่างเร่งด่วน ดวงตาของพวกเขาก็เบิกโพลนด้วยความตกใจ
แม้ว่าวิธีจัดการจะง่ายๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าชีวิตของพวกเขาได้ปลอดภัยในระดับหนึ่งแล้ว!
หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงวัยกลางคน ที่น่องถูกแทงโดนเส้นเลือดแดงใหญ่ ตามหลักแล้ว เมื่อรถพยาบาลมาถึง ผู้หญิงคนนี้อาจเสียเลือดมากเกินไปจนเสียชีวิตแล้ว
แต่ในความเป็นจริง แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะอยู่ในช่วงหมดสติ แต่เธอก็ยังมีชีวิตอยู่และสบายดี และไม่มีสถานการณ์ที่อันตรายถึงชีวิตเลย!
ในการซักถามจากผู้ชมรู้ว่าทั้งหมดนี้เกิดจากผลงานของเย่เทียนทั้งนั้น พวกนั้นทึ่งจนสั่นไปด้วยความชื่นชมต่อเย่เทียน
แน่นอน จุดที่สำคัญที่สุดก็คือ อุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนี้เป็นอุบัติเหตุจราจรขนาดใหญ่ แค่รถพยาบาลของโรงพยาบาลประชาชนก็ไม่เพียงพอ แต่นี่คือทีมฉุกเฉินจากโรงพยาบาลสามแห่งได้รับการระดมกำลังอย่างเต็มที่
บังเอิญพวกเขาไม่ใช่เจ้าหน้าที่รถพยาบาลของโรงพยาบาลประชาชน ข่งเหวินเฉิงกับฟู่เจิ้งชูไม่สามารถควบคุมพวกเขาได้เลย พวกเขาจะไปใส่ใจความรู้สึกของพวกเขาสองคนทำไม? !
เดิมทีเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองที่ต้องการไปจับเย่เทียนเห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็หยุดเท้าลง
ในเมื่อ ไม่ว่าชีวิตจะตกอยู่ในอันตรายยังไง แม้ว่าจะต้องจับเย่เทียน ก็ต้องรอให้ผู้บาดเจ็บออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัยก่อนไม่ใช่เหรอ? เพื่อป้องกันไม่ให้เย่เทียนกระโดดกำแพงทำอะไรแผลงๆออกมา?
“ไอ้หนู คุณไปกับพวกเราหน่อยไหม”
เมื่อผู้บาดเจ็บถูกหามไป รอบๆตัวเย่เทียนไม่มีใครอยู่ ฮ่าจื่อกับต้าเซิ่งค่อยเดินมาหาเย่เทียน
ระหว่างคำพูด ทั้งสองเหยียดมือออกอย่างไม่เกรงใจ และเอื้อมมือออกไปที่แขนของเย่เทียนทั้งซ้ายขวา พยายามควบคุมเย่เทียนให้ได้
“มีอะไรพูดกันดีๆ อย่าลงไม้ลงมือ!”
คิ้วของเย่เทียนขมวดคิ้วอย่างลึกล้ำ และเขาก้าวเท้าเข้าไปเล็กน้อย หลบเลี่ยงมือของทั้งสองคนที่ยื่นมาอย่างชำนาญ
“ไอ้หนุ่ม ตอนนี้เรามีเหตุผลเพียงพอที่จะสงสัยว่าคุณเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมโดยเจตนา หวังว่าคุณจะกลับไปกับเราเพื่อตรวจสอบให้ชัดเจน!”
หลิวไท่ฮวาก็เดินขมวดคิ้วเข้ามา และออกคำสั่งฮ่าจื่อกับต้าเซิ่งอีกครั้ง “ถ้าเขาขัดขืนการถูกจับอีก พวกคุณมีสิทธิ์ที่จะใช้ความรุนแรง!”
“หัวหน้าหลิวนี่…”
ฮ่าจื่อกับต้าเซิ่งต่างมองหน้ากันและกัน เห็นความลังเลที่อยู่แววตาของทั้งคู่ ที่ผ่านมาพวกเขาปฏิบัติภารกิจ ก็ไม่ใช่ไม่เคยเจอคนอารมณ์ร้อนมาก่อน แต่นี่พูดแค่สองประโยค ก็จะได้ชื่อว่าถูกจับกุมนี่มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?
“ฮ่าจื่อ，ต้าเซิ่งอุบัติเหตุทางรถครั้งนี้มีคนมากกว่า 20 คน และคนข้างบนนี้จะต้องให้ความสนใจเป็นอย่างมาก!”
“ถ้าผู้บาดเจ็บคนเมื่อกี้นี้ ต้องลงไปหาท่านยมบาลเพราะไอ้เด็กคนนี้จริงๆ แต่เรากลับปล่อยเขาไป คนที่โชคร้ายก็จะเป็นพวกเรา!”
“ไม่ว่ายังไง เผื่อคำว่าอาจจะ ต้องควบคุมไอ้เด็กคนนี้ก่อน!”
หลิวไท่ฮวาไม่รู้ว่าทั้งสองคนกังวลเรื่องอะไร แต่เขากำลังคิดถึงเรื่องระยะยาวมากกว่านั้นอย่างไม่ต้องสงสัย
หลังจากฟังคำอธิบายของหลิวไท่ฮวาแล้ว ฮ่าจื่อกับต้าเซิ่งก็ยังลังเลอยู่ ยังไงก็แค่เชิญ กลับไปตรวจสอบ หากคุณทำผิดจริงๆ ถ้าเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริงๆ อย่างน้อยก็แค่ขอโทษ
แต่ถ้ามันเกิดขึ้นเกี่ยวกับชีวิตจริงๆ พวกเขาอาจจะต้องถอดเครื่องแบบตำรวจนี้ออกนะ!
ตามคำกล่าวที่ว่าต้องอยู่ในความไม่ประมาทนะ!
“เจ้าหนู คำพูดของหัวหน้าหลิวคุณก็ได้ยินแล้ว? คุณก็ไปกับพวกเราดีๆเถอะนะ!”
ระหว่างคำพูด ทั้งสองก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง พยายามจะควบคุมเย่เทียน
“ไม่ใช่ หัวหน้าหลิวพวกคุณยังลังเลอะไรอีก! รีบใส่กุญแจมือไอ้เด็กคนนั้นซะ!”
เมื่อข่งเหวินเฉิงที่ยืนอยู่ด้านหลังเห็นเหตุการณ์นี้ ก็เร่งเร้าเสียงดังขึ้นมา
เย่เทียนไม่รู้ว่าตำรวจทั้งสามที่อยู่ข้างหน้าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของข่งเหวินเฉิง เขายังคิดว่าตำรวจทั้งสามคนคือคนที่ข่งเหวินเฉิงหามาเพื่อมาหาเรื่องเขา วินาทีนั้นก็มีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ปรากฏขึ้นบนมุมปากของเขา
พรึ่บๆ！
ในวินาทีถัดมา เย่เทียนไม่ได้ถอยแต่ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวอย่างกะทันหัน และหัวไหล่ซ้ายและขวาของเขาก็กระทบตรงหน้าอกของ ฮ่าจื่อกับต้าเซิ่ง
ตู้มๆ!
เสียงดังขึ้นสองครั้งระเบิดขึ้นทันที ฮ่าจื่อกับต้าเซิ่งคิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะลงมือโจมตีก่อน เพียงแค่รู้สึกเจ็บหน้าอก ทั้งสองคนทนไม่ไหวจนถอยหลังไปสองก้าว และล้มลงกับพื้น
แต่เย่เทียนไม่ได้คิดหยุดอยู่แค่นี้ ผลักทั้งสองออกไปอย่างชาญฉลาด และวิ่งไปทางข่งเหวินเฉิงด้วยลมกระโชกแรงใต้ฝ่าเท้าของเขา
เมื่อข่งเหวินเฉิงเห็นสถานการณ์นี้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก ก็เลยผลักฟู่เจิ้งชูซึ่งเพิ่งลุกขึ้นยืนต่อหน้าเขาโดยไม่รู้ตัว
แต่ว่า ฟู่เจิ้งชูผู้น่าสงสาร คงคิดไม่ถึงว่าข่งเหวินเฉิงน่ากลัวขนาดนี้ พอตั้งสติในรูม่านตาของเขาเห็นแต่หมัดที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
ตุ้บ!
เย่เทียนไม่ได้มีความประทับใจที่ดีต่อฟู่เจิ้งชูอยู่แล้ว ก็เลยชกต่อยเขาโดยไม่ลังเล ทำให้ฟู่เจิ้งชูหมดสติไปในทันที
แต่ หลังจากความล่าช้าดังกล่าว ฝีเท้าของเย่เทียนก็หยุดลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ว้าว!”
ฉากนี้ทำให้ทุกคนในเหตุการณ์อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึก ๆ คิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะใจกล้าหาญขนาดนี้ ถึงกับกล้าทำต่อหน้าต่อหน้าทุกคน อย่างนี้งไม่สามารถจบลงด้วยดีแล้ว!
