ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ - บทที่ 501 พวกสารเลว
ใต้หมิงจื้อได้อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ลู่โหย่วจื้อได้รับอนุญาตจากโรงพยาบาล ได้จัดให้ผู้บาดเจ็บทั้งสามคนเข้าห้องผ่าตัดที่อยู่ติดกันในพื้นที่ A
“หมอเทพเย่ นายว่าควรเริ่มจากไหนดี?”
หลังจากที่ผู้บาดเจ็บทั้งสามถูกจัดเข้าห้องผ่าตัด ลู่โหย่วจื้อถึงให้ความสนใจกับเย่เทียน
“ได้หมดเลย! นายตามฉันไปมาที่ห้องผ่าตัดทั้งสาม!”
เย่เทียนยื่นมือออกมาตบหลัง ลู่โหย่วจื้อเบาๆ พร้อมรอยยิ้ม และเดินเข้าไปในห้องผ่าตัดด้านซ้ายสุดก่อน
“วิชาต่อชีวิตสามเข็มจะเรียกว่าสามเข็ม ความเป็นจริง สามารถฝังได้เพียงสี่สิบเก้าเข็ม และทุกเข็มที่ฝังลงไป ก็มีวิธีการฝังของเข็มนั้น
“นายฝังเข้าไปจุดเทียนทูของผู้บาดเจ็บก่อน หยุดสองวินาทีแล้วหมุนจากซ้ายไปขวาสามรอบ จากนั้นให้หยุดเพื่อเตรียมฝังเข็มที่สอง”
หลังจากที่ทุกคนในห้องผ่าตัดพร้อมแล้ว เย่เทียนเดินไปอยู่ตรงหน้าผู้บาดเจ็บ หยิบเข็มเงินสองสามอันที่เตรียมไว้แต่แรกที่วางอยู่ข้างๆ แล้วส่งให้ลู่โหย่วจื้อ
เขากับลู่โหย่วจื้อไม่ได้มีเรื่องเกลียดแค้นอะไรกัน การประชุมแพทย์แผนจีนในตอนนั้น ก็แค่ทำให้ลู่โหย่วจื้อรู้สึกโกรธเคืองจรรยาบรรณแพทย์ของเขาเอง ตอนนี้เขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเขาแล้ว อีกอย่างก็เพราะให้หน้าว่านชิงเฟิง เขาเองก็ไม่รังเกียจที่จะสอน
ถึงอย่างไรก็ตาม ใครสามารถไม่ผิดพลาด? รู้จักเปลี่ยนแปลงตัวเองก็คือเด็กดี!
แน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเย่เทียนได้เห็น ลู่โหย่วจื้อทำการฝังเข็มด้วยตาของเขาเอง เขาก็รู้ดีว่า ลู่โหย่วจื้อ นั้นฝังได้ดีในระดับหนึ่ง สิ่งที่ขาดก็คือทักษะเท่านั้นเอง ไม่เช่นนั้นเขาจะกล้าให้ ลู่โหย่วจื้อทำการฝังเข็ม
เย่เทียนพูดขนาดนี้แล้ว ลู่โหย่วจื้อจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเย่เทียนกำลังสอนเขาอยู่ ทันใดนั้นก็มองไปที่เย่เทียนอย่างไม่น่าเชื่อ
อย่างไรก็ตาม เขากลับมาตอบสนองอีกครั้ง ต่อต้านความตื่นเต้นภายในใจเขา และรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อฝังเข็มให้กับผู้บาดเจ็บตามคำแนะนำของเย่เทียน
เขาทั้งตกใจและดีใจ ดีใจที่เย่เทียนไม่ได้รังเกียจเขา แถมยังสอนทักษะวิชาแก่เขา ตกใจเพราะกังวลว่าจะมีอะไรผิดพลาด กลัวว่าแค่มือสั่นก็สามารถส่งผู้บาดเจ็บขึ้นสวรรค์ได้!
อย่างไรก็ตาม เย่เทียนไม่เคยสัมผัสเข็มตั้งแต่ต้นจนจบยกเว้นการดึงเข็มที่เขาปล่อยบนผู้บาดเจ็บในตอนท้าย กระบวนการทั้งหมดคือลู่โหย่วจื้อที่กระทำ!
แค่ผู้บาดเจ็บสองคนแรกไปได้ด้วยดี แต่ระหว่างดำเนินการผู้บาดเจ็บคนที่สาม ก็มีเสียงดังจากนอกห้องผ่าตัด
บูม!
ก่อนที่เย่เทียนและคนอื่นๆ ยังไม่ทันตั้งตัว ประตูห้องผ่าตัดก็ถูกผลักกลับอย่างแรง พยาบาลตัวน้อยสองคนเป็นแรกที่ถูกผลักกลับและล้มลงไป
วินาทีถัดมา มีนักข่าวมากกว่าสิบคนที่แบกอาวุธของตนเองเข้ามาเพื่อสัมภาษณ์!
โชคดีที่ ลู่โหย่วจื้อหยุดพอดี เตรียมตัวให้เย่เทียนจัดการดึงเข็มออกจากผู้บาดเจ็บ
ถ้าลู่โหย่วจื้ออยู่ในระหว่างฝังเข็ม เขาจะต้องถูกรบกวนจากความกะทันหันนี้อย่างแน่นอน ผู้บาดเจ็บอาจเสียชีวิตได้
“คุณคะ คุณชื่อเย่เทียนใช่ไหมคะ? เราได้รับข่าวว่ามีคนรายงานว่าคุณเป็นหมอที่ไม่มีใบอนุญาต ทางแพทย์ นี่เป็นเรื่องจริงหรือไม่คะ?”
“คุณเย่ ใครมันกล้าดีนัก สั่งคุณทำการรักษาโดยที่ไม่มีใบอนุญาตทางการแพตย์?”
“เราสามารถเข้าใจความหวังดีของคุณที่จะช่วยผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่อย่างไรคุณก็ไม่มีใบอนุญาตทางแพทย์ คุณไม่กลัวความหวังดีของคุณนั้นจะกลายเป็นการทำร้ายคนเหรอครับ?”
นักข่าวกลุ่มนี้ไร้มนุษยธรรม พวกเขาไม่สนใจว่าสถานการณ์ในตอนนี้นั้นเป็นอย่างไร เล็งเป้าหมายไปที่เย่เทียนอย่างเห็นได้ชัด
เย่เทียนขมวดคิ้วอย่างหนักและพูดอย่างใจเย็น: “ผมหวังว่าพวกคุณจะเคารพผม เคารพแพทย์ที่อยู่ในที่นี้ และเคารพผู้บาดเจ็บคนนี้!”
“ตอนนี้การผ่าตัดอยู่ในระหว่างครึ่งทาง หากพวกคุณต้องการสัมภาษณ์ผม เชิญพวกคุณออกไปรอข้างนอก จนกว่าฉันจะดำเนินการเสร็จ! ฉันให้สัมภาษณ์พวกคุณได้!”
“แต่ว่า ผมจะเตือนไว้ก่อนนะครับ เราถูกรบกวนเนื่องจากการบุกรุกอย่างกะทันหันของพวกคุณ หากเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับผู้บาดเจ็บ เราไม่สามารถขจัดเรื่องที่พวกคุณต้องรับผิดชอบ!”
“นี่……”
ยังดีคำพูดของ เย่เทียนทำให้นักข่าวไร้ยางอายเหล่านี้หวาดกลัว แต่ละคนมองหน้าหากันไปมา
ยืนลังเลอยู่กับที่
จุดประสงค์ของพวกเขาคือเพื่อสัมภาษณ์เย่เทียน แต่ถ้ามีอะไรผิดพลาดกับผู้บาดเจ็บเพราะพวกเขา พวกเขาต้องรับผิดชอบใหญ่เลยทีเดียว!
อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ตอนนี้นี้ ไม่มีใครสามารถพูดได้ว่าเป็นเพราะเย่เทียนหรือพวกเขาที่อาการของผู้บาดเจ็บแย่ลงใช่ไหม?
“พวกคุณเป็นคนหูหนวกหรือไง? ถ้าเกิดคนตาย พวกคุณจะรับผิดชอบหรือไง?ออกไปเดี๋ยวนี้!”
สติของลู่โหย่วจื้อก็กลับมา และร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนในห้องผ่าตัดอย่างรวดเร็วเพื่อขับไล่นักข่าวที่ลังเลใจออกไป
พูดไปขนาดนั้นแล้ว ราวกับว่าพวกเขากลัวว่าเย่เทียนจะหนีไป ขวางอยู่ที่หน้าประตูและดูสถานการณ์ภายในผ่านหน้าต่างกระจก พวกเขาไม่ได้หยุดถ่ายภาพหรือวิดีโอเลย
แม้กระทั่งมีนักข่าวแท็บลอยด์หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและทำการถ่ายทอดสด พยายามที่จะฉกชิงความเป็นเจ้าของทรัพยากรมือหนึ่งนี้!
“หมอเทพเย่ เราควรทำอย่างไรตอนนี้”
หลังจากปิดประตูได้ในที่สุด ลู่โหย่วจื้อก็เดินกลับมาและมองดูนักข่าวที่อยู่นอกประตู รู้สึกตกใจเล็กน้อย
ลองนึกดูว่าเขาเป็นหมอมากี่ปีแล้ว เขาเคยเจอสถานการณ์ที่ไม่สมเหตุสมผลแบบนี้มาก่อนสักที่ไหนล่ะ?!
ไม่ใช่เขาคนเดียว ตั้งแต่ก่อตั้งโรงพยาบาลประชาชนเจียงหนันขึ้นมา เรื่องบ้าๆ เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยด้วยซ้ำ!
นี่มันเกี่ยวข้องถึงชีวิตคนเลยนะ!
“ไม่เป็นไร! ฉันจะออกไปจัดการกับพวกมันทีหลัง!”
“โหย่วจื้อ นายก็ไม่ต้องตามฉันแล้ว ถ้ามีผู้บาดเจ็บเป็นอะไรขึ้นมา ก็ออกมาแจ้งฉันทันที”
ใบหน้าของเย่เทียนนั้นอดทนถึงขั้นสุด เขาเองก็รู้สึกหัวร้อนอย่างมากกับพฤติกรรมของนักข่าวเหล่านี้ แต่เขาก็ยังมีสติอยู่ และรู้ว่าในเวลานี้ ผู้บาดเจ็บต้องมาก่อน
หลังจากพูดจบ เย่เทียนก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวโดยไม่ลังเลคัมภีร์หวง ของเขา และดึงเข็มออกจากผู้บาดเจ็บออกมาภายในวับเดียว
ยังไม่รอ ลู่โหย่วจื้อได้ตั้งสติ เย่เทียนก็หันหลังกลับและเดินออกไปอย่างก้าวใหญ่
“คุณเย่ คุณเย่…”
ทันทีที่เย่เทียนเดินออกจากห้องผ่าตัด กลุ่มนักข่าวที่รอเป็นเวลานานก็เอาไมโครโฟนมาที่ปาก เย่เทียนอีกครั้ง
“หุบปาก! ทุกคนออกไปให้หมด อย่ามารบกวนคนข้างในที่กำลังช่วยผู้บาดเจ็บ!”
เย่เทียนพ่นคำพูดอย่างเย็นชาออกมา เบียดผ่านนักข่าวอย่างโหดเหี้ยม และเดินออกไปก่อน
เมื่อนักข่าวเห็นก็รีบตามไปโดยไม่รู้สึกอับอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้
ไม่นานนักที่เย่เทียนหยุดที่ประตูโรงพยาบาล เขาหันกลับมา จ้องนักข่าวแต่ละคนด้วยสายตาเย็นชา และจดจำใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดไว้ในหัว
คนพวกนี้ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพเป็นพวกสารเลว เย่เทียนจะสอนบทเรียนที่ลึกซึ้งแก่พวกเขาอย่างแน่นอนและบอกให้พวกเขารู้ว่าไม่ว่าเวลาใดพวกเขาไม่ควรเอาชีวิตคนมาเล่นๆ!
แน่นอนว่าเย่เทียนไม่ได้โหดร้ายที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดทิ้ง
อย่างไรก็ตาม ไม่สามารถหลบหนีโทษนี้ได้ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงอาชญากรรมนี้ได้!
อย่างน้อยคนกลุ่มนี้ จะไม่มีโอกาสได้เป็นนักข่าวต่อไป!
