ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games - ตอนที่ 183
บทที่ 183 เรือเดินทะเลลําน้อย
ไม่ใช่ผู้เล่นทุกคนที่จะออกไปสังหารเดรคหนองน้ํา
ท้ายที่สุดมันเป็นเควสที่ผู้เล่นของฐานที่มั่นลับในแลงคาสเตอร์ได้ริเริ่มขึ้นมาแทนที่จะเป็นกิจกรรมจากเทพเจ้าแห่งเกม นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมมันจึงไม่มีรางวัลที่ชัดเจน
เนื่องจากมันต้องลงไปตามท่อระบายน้ํา ลุยหิมะหนา และฝ่าหนองน้ํา เพื่อค้นหาศัตรูที่อาจไม่มีอยู่จริง ผู้เล่นหลายคนที่มีเหตุผลไม่สนใจหรือไม่ชอบทําตามใคร ก็เลือกที่จะดําเนินชีวิตตามปกติ
แน่นอนยังมีผู้เล่นอีกหลายคนที่ไม่ว่าง เพราะพวกเขามีจุดมุ่งหมายของตนเองอยู่แล้ว
และซอนหยานกรงเล็บเทาก็เป็นหนึ่งในผู้เล่นดังกล่าว
เทพเจ้าแห่งเกมกําลังสนับสนุนให้ซอนหยานกลับไปยังบ้านเกิดของเขา และเรียกคืนเกียรติยศที่ซอร์ดเทลน้องชายของเขาขโมยไปจากเขา แม้กระทั่งมอบภารกิจอันยิ่งใหญ่อย่าง ชัยชนะของราชาแห่งสรรพสัตว์ ให้กับเขา จึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะทํางานหนักเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ดังกล่าว
ยิ่งไปกว่านั้น เทพเจ้าแห่งเกมดูเหมือนจะตระหนักดีว่าภารกิจนั้นยากเกินกว่าที่จะทําสําเร็จได้ในครั้งเดียว ดังนั้นจึงจัดเควสต่อเนื่องให้เขาโดยเฉพาะ
สิ่งที่ซอนหยานกําลังทําในขณะนี้คือเควสลําดับ 2 ต่อจากเควสรวบรวมวัตุดิบ: สะสมคะแนนเพื่อแลกเรือที่ สามารถเดินทะเลได
และการสะสมคะแนนก็คือการทําเควสให้สําเร็จ
ซึ่งสามารถทําได้ผ่านเควสเสริมหรือเควสรายวัน แม้ว่าคะแนนที่ได้รับจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับความยากของเควสก็ตาม
เควสง่าย ๆ เช่นการหว่านเมล็ดพืชจะได้รับคะแนนเพียงหยิบมือ ในขณะที่เควสล่าสัตว์จะให้คะแนนมากกว่า เมื่อเปรียบเทียบกัน
ด้วยเหตุนี้ซอนหยานจึงมักจะมองหาผู้เล่นในโรงเหล้าแบบสุ่ม ๆ เพื่อช่วยพวกเขาทําเควสเสริม เขาจะช่วยให้คนเหล่านั้นทําเควสดังกล่าวให้เสร็จ โดยที่เขาจะรับรางวัลน้อยลงเพื่อแลกกับการสะสมคะแนนได้มากขึ้น
เหตุผลที่ซ่อนหยานขอรางวัลน้อยลงและแทนที่จะช่วยพวกเขาฟรี เป็นเพราะผู้เล่นมักจะเชื่อมั่นในความช่วยเหลือที่ต้องการผลตอบแทนมากกว่าความช่วยเหลือแบบฟรี ๆ…
ความจริงมีผู้เล่นหลายคนที่ได้รับเควสอย่าง ‘เคลียร์ดันเจี้ยนหลายครั้ง แต่ไม่เต็มใจที่จะให้ซอนหยานช่วย แม้ว่าเขาจะเสนอเงินให้พวกเขาก็ตาม ผู้เล่นเหล่านั้นไม่ต้องการการสนับสนุนจากเขาเลย พวกเขาเริ่มทําท่าเหมือนหญิงสาวที่ถูกหมาป่าหิวโหยจ้องจะจับกินเมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้และกรีดร้องว่า อย่าเข้ามาเจ้ามือดํา! อ้าาาาาาาาา!” ขณะที่วิ่งหนีจากเขาไป
นั่นทําให้การรวบรวมคะแนนเป็นเรื่องยากสําหรับซอนหยาน…
“ในที่สุด ข้าก็เก็บคะแนนได้ครบแล้ว!!”
นับว่าโชคดีที่ซอนหยานไม่ยอมแพ้ ไม่นานหลังจากที่ผู้เล่นที่สังหารเดรคหนองน้ํากลับมายังฐานที่มั่นลับในแลงคาสเตอร์และเมืองไร้ชื่อ ในที่สุดเขาก็บรรลุจุดหมายของเขา ด้วยการช่วยเหลือของผู้เล่นทุกคนที่กล้าอยู่ใกล้เขา และไม่ปฏิเสธเขา
“ในที่สุดก็เสร็จ!” โจอี้ เรนเจอร์มือใหม่ที่อยู่ข้าง ๆ เขาร้องออกมาด้วยความดีใจ “ข้าไม่ต้องลําบากล้างห้องน้ําอีกต่อไปแล้ว เทพเจ้าแห่งเกมจะกําหนดว่าส้วมตันเป็นเควสเสริมได้อย่างไร!”
“อะแฮ่ม อย่าด่าเทพเจ้าแห่งเกม ไม่งั้นเจ้าจะถูกแบน” วัลแคนกระแอมเตือนในลําคอขณะที่เขาเล่นเทียร์ร่า บล็อคอยู่ข้าง ๆ
“พี่ชายวัลแคนเจ้าเล่นเกมนี้มา 2 วันแล้ว มันสนุกมากเลยเหรอ” โจอี้รู้สึกว่าในฐานะที่เขาเป็นผู้ศรัทธา การบ่นเทพเจ้ามันผิดจริง ๆ เขาจึงเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว
“เฉย ๆ ข้าชอบธันเดอร์มากกว่า“วัลแคนตอบอย่างสบายๆ”แต่คะแนนของข้านำอันดับ 2 ไปแล้ว 700,000 แต้ม ดังนั้นเขาจะไม่สามารถตามข้าทันได้เร็ว ๆ นี้ กลับกันท่านเอลีน่ากําลังไล่ตามข้ามาอย่างกระชั้นชิดในเทียร์ร่าบล็อค…ดังนั้นถ้าข้าไม่ได้คะแนนสูงกว่านี้..เดี๋ยวก่อน เอาจริง! อ๊าา ข้าตายแล้ว”
บางทีอาจเป็นเพราะเขาเสียสมาธิ ผลงานที่วัลแคนเล่นมาเกือบทั้งวันก็จบลง สีหน้าชายคนนั้นซีดเซียวด้วยความหดหู่ และนอนแผ่หลาบนโต๊ะนิ่งแบบไม่กระดุกกระดิก
ข้างเขา โจอี้ตัดสินใจว่าเขาคงไม่มีวันเข้าใจผู้เล่นชั้นยอดที่ครองตําแหน่งผู้นําหลังจากที่เขาอยู่อันดับท้าย ๆ ของตารางมาโดยตลอด
ในชีวิตนี้ การโอ้อวดที่ดีที่สุดที่เขาสามารถบอกเล่าให้ลูกหลานฟังคือ ครั้งหนึ่งเขาเคยอยู่ 10 อันดับแรก เมื่อย้อนกลับไปในวันแรกที่เกมออนไลน์ถือกําเนิด
“ขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือของพวกเจ้า 2 คน ในที่สุดข้าก็สามารถแลกเรือเดินทะเลที่ถูกที่สุดได้!”
ขณะเดียวกันซอนหยานไม่ได้สนใจการบ่นของโจอี้เลย เขารู้สึกขอบคุณอย่างจริงจังสําหรับความช่วยเหลือของพวกเขา “โชคดีที่เควสแรกคือการค้นหาเพื่อนร่วมทีมที่ข้าสามารถไว้วางใจได้ ไม่เช่นนั้นข้าคงต้องรวบรวมคะแนนต่อไปอีกนานหากข้าทําคนเดียว”
“เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่ว่ามีเรือเพียงลําเดียวที่สามารถแลกได้ร?” โจอี้ถามอย่างงุนงง เพราะกิจกรรมเกาะมนุษย์เงือกเขาเลยเดาว่าซอนหยานกําลังหมายถึงเรือลําเดียวกัน
แต่จากสิ่งที่ซ่อนหยานพูดในตอนนี้ ดูเหมือนว่าไม่ได้มีเรือเพียงลําเดียวที่สามารถแลกได้
“ในรายการมีประมาณ 8 ลํา” ซอนหยานตอบ “แต่ลําอื่น ๆ ต้องการคะแนนมากกว่านี้ และสิ่งที่เราต้องทําคือการข้ามทะเลจะไม่มีการต่อสู้ในทะเล แค่เรือลําเล็ก ๆ ก็เพียงพอแล้ว”
เพราะส่วนสําคัญของเควสในมุมมองของเขา คือการกลับไปยังเผ่ากรงเล็บเทาและต่อสู้กับซอร์ดเทลน้องชายของเขา การข้ามทะเลเป็นเพียงข้อกําหนดเบื้องต้นที่ปูทางไปสู่การบรรลุภารกิจของเขาเท่านั้น!
“อืม…ก็จริง”
โจอี้พยักหน้า เขาไม่สนใจอันตรายในทะเลเลย
พวกเขาไม่รู้ว่าเรือเหล่านั้นเป็นเพียงเรือจําลองที่ซีเว่ยปั้นเองทั้งหมด
นั่นเพราะผู้คนในจักรวรรดิวัลลามีความรู้จํากัดเรื่องการเดินทะเล คงจะดีกว่าหากพวกเขาเริ่มต้นในต่างอาณาจักร ร่วมกับการใช้เส้นทางเดินทะเลที่ชุมนุมลับดวงตาเคยใช้
เพราะเส้นทางนี้ต้องใช้เรือที่สามารถเดินเรือได้จริงไม่ใช่เรือกาก ๆ ในกิจกรรมเกาะมนุษย์เงือกที่จะแตกทันที หากพบเจอกับอุบัติเหตุง่าย ๆ แต่เป็นเรือที่สามารถขี่คลื่นและแล่นไปกับสายลมได้
แม้ซีเว่ยจะคิดว่าตัวเองฉลาดและมีความสามารถ แต่เขาก็ไม่มีประสบการณ์ในการทําสิ่งเหล่านี้ นั่นคือเหตุผลที่เขาต้องการปาร์ตี้นักผจญภัยมืออาชีพ เพื่อทดสอบเรือที่เขาสร้างขึ้น
และกลุ่มของซอนหยาน เหมาะ
ทั้ง 3 คนไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเจตนาที่ชั่วร้ายของเทพเจ้าที่ตนศรัทธา พวกเขามุ่งหน้าไปยังเกรย์ฟยอร์ด ผ่านทางไลฟ์สโตนอย่างมีความสุข จากนั้นหลังจากที่ซอนหยานตัดสินใจแลกเรือ และเห็นเรือปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา พวกเขาก็เอะอะและตื่นเต้นกันใหญ่ เพราะมันดูดีกว่าเรือธรรมดาในกิจกรรมเกาะมนุษย์เงือก
ดังนั้นพวกเขาจึงขึ้นเรือทีละคน และเริ่มก้าวแรกในการเดินทางไปยังทวีปตะวันตก
จากนั้น 10 นาทีต่อมา วาฬขนาดมหึมาก็เริ่มติดตามเรือด้วยความอยากรู้อยากเห็น และบดขยี่เรือหายไปครึ่งลำ จากนั้นมันก็ปล่อยให้เรือจมลงอย่างช้า ๆ
20 นาทีต่อมา ทั้ง 3 คนที่เปียกโชกก็ว่ายน้ําขึ้นไปบนชายหาดด้วยสภาพที่น่าสงสารอย่างยิ่ง
ซอนหยานถึงกับอยากจะร้องไห้เมื่อเขาเห็นเควส มุ่งหน้าไปยังทวีปใหม่” เปลี่ยนกลับไปเป็นเควส แลกเรือ อีกครั้ง…
