ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 704 ฉู่เซวียนออกบ้าน(3)

“โอหัง!”

เจวี๋ยพูดอย่างโกรธเกรี้ยว

ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลอีกห้าคนก็โกรธเกรี้ยวเช่นกัน

พวกเขาไม่มีค่าพออย่างนั้นหรือ?

พวกเขาทั้งหมดเป็ นยอดฝี มือขอบเขตปฐมโกลาหลและเป็ น สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในความโกลาหล แต่คนผู้นี้กลับบอกว่าพวก เขาไร้ค่า?

พวกเขาจะทนถูกดูหมิ่นเช่นนี้ได้อย่างไร?

ทันใดนั้น กลิ่นอายทั้งห้าก็พุ่งเข้ามาและมุ่งเป้ าไปที่ฉู่เซวียน

ดูเหมือนว่าพวกเขาพร ้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

เทพเจ้ายักษ์โกลาหลและอีกสามคนคารามพร ้อมทั้งระเบิดกลิ่น อายในทันที หลังจากนั้น ยอดฝีมือโบราณขอบเขตปฐมโกลาหลก็ ถอยออกไป

พวกเขามุ่งเป้ าไปที่ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหล

ไม่น่าจะเป็ นปัญหาสาหรับพวกเขาที่จะซื้อเวลา

จากนั้น ยอดฝีมือโบราณขอบเขตปฐมโกลาหลที่เหลืออยู่ก็ดึง กลิ่นอายของเขากลับคืนมาและหันไปปราบปรามยอดฝีมือทั้งสี่คน

“พวกเจ้าอย่าเข้ามายุ่ง”

ขณะเดียวกันเขาก็ถอยออกไปเล็กน้อย

ฉู่เซวียนเลิกคิ้ว

ชายชราคนนี้เฉลียวฉลาดยิ่งนัก

ไม่แปลกใจที่พวกเขาจะมีอายุยืนยาวเช่นนี้

ฉู่เซวียนสามารถบอกได้ว่าชายชราสองคนนี้สูญเสียแรงผลักดัน ไปนานแล้ว

ย้อนกลับไปตอนนั้น เมื่อพวกเขาบรรลุขอบเขตปฐมโกลาหลนั้น อาจเป็ นเพราะโอกาสและโชคชะตาบางอย่าง

จากเจ็ดยอดฝี มือขอบเขตปฐมโกลาหล เจวี๋ยมีศักยภาพและ ความทะเยอทะยานมากที่สุด

ชายชราสองคนดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าเพียงเล็กน้อย แต่นั่น คือก็เป็ นจุดสูงสุดของพวกเขาแล้ว

เจวี๋ยจะตามพวกเขาทันในที่สุด

อีกสี่คนไม่ได้มีความทะเยอทะยานเท่าเจวี๋ย แต่อย่างน้อยพวก เขาก็ยังมีแรงผลักดันที่จะก้าวไปข้างหน้า

“โอหังหรือ?”

ฉู่เซวียนหัวเราะเบา ๆ

“ข้าปิดซ่อนตนเองมาโดยตลอดและไม่เคยหยิ่งผยองใส่ผู้ใด!”

เขามองดูเจวี๋ยแล้วพูดว่า “ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้มีชีวิตอยู่ต่อ หากเจ้าก้มหัวแล้วมาเป็ นสารถีของข้า”

“เจ้ากล้าดูถูกข้ารึ?” เจวี๋ยโกรธมาก “ตาย!”

ชั้นสูงสุดแห่งความโกลาหลพังทลายลง และเส้นทางดวงดาราก็ สั่นไหวก่อนจะค่อย ๆ พังทลายลงทีละฉื่อ

กฎแห่งปฐมโกลาหลปรากฏขึ้น โดยรักษาชั้นสูงสุดแห่งความ โกลาหลอย่างไม่หยุดยั้ง

ในขณะนี้ เต๋าสวรรค์ได้รับผลกระทบจากกลิ่นอายที่พลุ่งพล่าน ยอดฝีมือจ านวนนับไม่ถ้วนตกตะลึง

นี่เป็ นพลังของยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลใช่หรือไม่? แม้แต่ยอดฝีมือทั้งสี่ก็ยังรู ้สึกกดดัน ความแตกต่างนั้นมากเกินไป

พวกเขาเพิ่งบรรลุขอบเขตปฐมโกลาหล และยังไม่เชี่ยวชาญการ ใช ้พลังสูงสุด

แทบจะเป็ นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่าอีกฝ่ ายในตอนนี้ แม้ว่าจะเป็ นยอด ฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม เจวี๋ยสามารถ ปราบปรามพวกเขาได้อย่างแน่นอน

หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากผู้อาวุโส แม้ว่าพวกเขาจะบรรลุ ขอบเขตปฐมโกลาหลได้ พวกเขาก็จะต้องถูกปราบปรามในที่สุด

เจวี๋ยโจมตีด้วยความโกรธพร ้อมแสดงพลังอันน่าสะพรึงกลัวของ เขา

ราวกับว่าความโกลาหลก าลังจะหดน้อยลงจนเหลือความว่าง เปล่า

สีหน้าของยอดฝีมือที่กาลังเฝ้ าดูอยู่เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขา รู ้สึกราวกับว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขากาลังจะแตกออกจาก กัน

เหล่าศิษย์, ซูเซียนเอ๋อร ์, ฉู่อวิ๋น และฉู่เซวียน พวกเขาถูกปก คลุมไปด้วยจากกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวของเจวี๋ย ห้วงมิติปรากฏ ขึ้นทุกหนทุกแห่ง แม้แต่ความโกลาหลเองก็ดูเหมือนจะสั่นสะท้าน

น่าสะพรึงกลัวเกินไป!

ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลทรงพลังเพียงใด?

อย่างไรก็ตาม เมือพวกเขาเห็นฉู่เซวียนยืนอยู่บนเส้นทางดวง ดาราโดยไม่สะทกสะท้าน พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาก็จะปลอดภัย

พวกเขาต่างพากันถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ฮึ่ม!”

ฉู่เซวียนตะคอก

จากนั้น พลังลึกลับก็ปรากฏบนความโกลาหล มันทาลายกลิ่น อายของเจวี๋ยโดยสิ้นเชิง ราวกับว่ามันเปราะบางเฉกเช่นกระดาษ

สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในความโกลาหลได้ยินเสียงนั้น และสัมผัสถึงพลัง ลึกลับได้

ในขณะนี้ พวกเขารู ้สึกราวกับเป็ นมดปลวก และทาได้เพียง ประหลาดใจกับพลังของฉู่เซวียน

ดวงตาของฉู่เซวียนเปล่งประกายด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ ขณะที่เขา ก้าวไปข้างหน้าราวกับเทพเจ้าที่กาลังมองดูปุถุชน

“ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตาย ข้าก็จะเติมเต็มความปรารถนาของเจ้า!”

เสียงอันสง่างามของฉู่เซวียนดังก้อง

เขายกมือขึ้นแล้วกดลงบนร่างของเจวี๋ย

สีหน้าของเจวี๋ยเปลี่ยนไป

อีกฝ่ายทรงพลังจนน่าเหลือเชื่อ

“พวกเจ้าเริ่มโจมตีได้แล้ว!”

เขาหันกลับไปมองที่ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลอีกหกคน

พลังสูงสุดของเขาปะทุจนถึงขีดจากัด เขาปล่อยการโจมตีครั้ง ใหญ่ไปยังฝ่ ามือของฉู่เซวียน

ยอดฝีมือโบราณขอบเขตปฐมโกลาหลสองคนถอยห่างออกไป อย่างเงียบ ๆ

อีกสี่คนตกใจและลังเลว่าควรโจมตีหรือไม่

ตู้ม!

ฝ่ ามือที่น่าสะพรึงกลัวของฉู่เซวียนล้อมรอบด้วยกฎแห่งปฐม โกลาหล พลังสูงสุดของเขาทาให้พลังสูงสุดของเจวี๋ยจืดจางลง

พลังสูงสุดของเจวี๋ยก็พังทลายลงทีละฉื่อ เขาไม่สามารถหลบหนี โชคชะตาของตนได้

ขณะที่ฝ่ ามือทับกดตัวเขา สีหน้าของยอดฝี มือขอบเขตปฐม โกลาหลทั้งสี่ที่ลังเลก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

เจวี๋ยไม่สามารถทนต่อการโจมตีได้แม้แต่ครั้งเดียว เขาอ่อนแอ ถึงเพียงนี้เลยหรือ?

ยอดฝี มือขอบเขตปฐมโกลาหลลึกลับผู้นี้แข็งแกร่งเพียงนี้ได้ อย่างไร?

เป็ นไปได้หรือไม่ว่าเขาอยู่มาก่อนที่ความโกลาหลจะถือกาเนิด?

จากนั้นก็มีเรื่องน่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้น

กฎแห่งปฐมโกลาหลทั้งเก้าปรากฏขึ้น และส่วนหนึ่งของกฎก็ แยกออกจากกฎอื่น ๆ

มันพังทลาย!

ในขณะนี้ เจวี๋ยร ้องด้วยความเจ็บปวด และร่างกายของเขา กลายเป็ นความว่างเปล่า

ในขณะนี้ กฎแห่งการดับสูญของเขาก็เริ่มแยกออกจากกัน มัน หลอมรวมเข้ากับชั้นสูงสุดแห่งความโกลาหล

ตู้ม!

ความโกลาหลเริ่มสั่นคลอน

ทุกคนได้ยินเสียงร ้องอันโศกเศร ้าที่ดังก้องไปทั่วความโกลาหล อย่างคลุ