ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 708 ฉู่ชิวหลัว(2)

ฉู่เทียนหมิงจ้องมองที่ฉู่เซวียนเป็ นเวลานาน เพื่อพยายามยืนยัน ว่าหลานชายคิดจริงจังหรือไม่ “ข้าเพิ่งรู ้ว่ามันเป็ นเสียงของมหาเต๋าหลังจากที่ข้าทะลวงเข้าสู่ ขอบเขตสวรรค์” เขากล่าวต่อ ฉู่เซวียนพยักหน้า

ฉู่เทียนหมิงไม่ได้ทรงพลังมากนักเมื่อฉู่ชิวหลัวเกิดมา ดังนั้นเขา จึงไม่รู ้ว่านั่นคือเสียงของมหาเต๋าได้โดยธรรมชาติ

“เมื่อพ่อของเจ้าเกิด มีปรากฏการณ์แปลกประหลาดมากมาย และเสียงของมหาเต๋า แต่…”

ฉู่เทียนหมิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ข้าเชื่อว่ามันเป็ นสิ่งที่ ดี และดีใจมาก ข้าเชื่อว่าตระกูลฉู่จะเติบโตขึ้นภายใต้การนาของ ชิวหลัว”

“อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้น มีสถานการณ์พิเศษบางอย่างที่ทาให้ ย่าของเจ้าเสียชีวิตภายในไม่กี่ปีหลังจากที่เขาเกิด”

“มันเป็ นความผิดของข้าเองที่อ่อนแอเกินไปในตอนนั้น ข้าไม่รู ้ ด้วยซ้าว่าเกิดอะไรขึ้น” ฉู่เทียนหมิงถอนหายใจ

“พ่อของเจ้าเป็ นอัจฉริยะ เขาบรรลุขอบเขตว่างเปล่าเมื่อตอนที่ เขาอายุได้สามขวบ”

“ต้องขอบคุณชิวหลัว ตระกูลฉู่ได้ก าราบรุ่นเยาว์ในแคว้นฉินและ เขาก็กลายเป็ นอัจฉริยะที่มีชื่อเสียงในแผ่นดินหนานโจว”

“อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาบรรลุขอบเขตว่างเปล่าเมื่ออายุได้สาม ขวบ ฐานพลังยุทธ ์ของเขาก็หยุดก้าวหน้า”

“อันที่จริงข้าคิดว่าชิว ได้ก้าวข้ามขอบเขตว่างเปล่าไปนานแล้ว แต่ไม่ต้องการเปิดเผย”

“ข้ามีคาดหวังกับพ่อของเจ้าไว้สูง แต่ข้าก็รู ้ด้วยว่าแคว้นฉินและ แม้แต่หนานโจวจะไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้ และวันหนึ่งเขาจะจากไป เพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าในวันหนึ่ง”

“ข้าแค่อยากให้ชิวหลัวทิ้งลูกชายหรือลูกสาวไว้ข้างหลังก่อนที่ เขาจะจากไป เพื่อที่เด็กคนนั้นจะได้นาตระกูลฉู่ ไปสู่ความ เจริญรุ่งเรืองต่อไป”

ฉู่เทียนหมิงก็โกรธเกรี้ยวขึ้นมาในขณะที่เขาพูด

“แต่ข้าไม่เคยคาดหวังว่าแม่ของเจ้าที่ไม่รู ้ว่าหลุดมาจากป่ าที่ใด จะเข้ามากุมหัวใจของชิวหลัว และให้ก าเนิดเจ้า!”

ฉู่เซวียนเข้าใจแล้ว

หากนางไม่ให้กาเนิดเด็กที่ไร ้ประโยชน์เช่นนี้ ฉู่เทียนหมิงก็คงไม่ โกรธแม่ของเขามากนัก และเขาก็จะไม่ต้องรับโทษความโกรธของปู่ ของเขาอย่างต่อเนื่อง

ฉู่เทียนหมิงอาจคิดว่าแม่ของเขาทาลายสายเลือดที่ยิ่งใหญ่ของ พ่อเขา

“พ่อข้ายังไม่ตายใช่หรือไม่?”

“ข้าไม่รู้” ฉู่เทียนหมิงตอบอย่างหดหู่

ดวงตาของฉู่เซวียนเปล่งประกายขณะที่เขามองไปที่ฉู่เทียนห มิง เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นเต๋าอวิ้นพิเศษในวิญญาณของฉู่เทียนหมิ งได้อย่างคลุมเครือ

เห็นได้ชัดว่าฉู่เทียนหมิงไม่ได้ปลูกฝังมันด้วยตนเอง เช่นนั้นพ่อ ของเขาก็คงทิ้งไว้ให้ชายชรา

สิ่งีน้เป็ นการตอบแทนน้าใจที่เลี้ยงดูเขามาหรือไม่?

ฉู่เซวียนเงียบไปครู่หนึ่ง

พ่อของเขาคนนี้ค่อนข้างลึกลับจริง ๆ

แน่นอนว่าแม่ของเขาก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

มีเต๋าอวิ้นพิเศษในวิญญาณของฉู่เทียนหมิง ซึ่งแม้แต่ ฉู่เซวียนก็ ไม่สามารถตรวจสอบต้นก าเนิดของมันได้ แม้ว่าจะเป็ นยอดฝี มือ ขอบเขตปฐมโกลาหลก็ตาม

นี่เป็ นข้อพิสูจน์ว่ามันพิเศษเพียงใด

“เจ้าอยากตามหาพ่อของเจ้าหรือ?”

ฉู่เทียนหมิงมองไปที่ฉู่เซวียนและเยาะเย้ย

“อย่าแม้แต่จะคิด เจ้าหนู ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า เจ้าคงจะ ตายทันทีที่ก้าวออกไปข้างนอก”

“ข้าไม่ได้หวังว่าเจ้าจะประสบความส าเร็จอีกต่อไป” เขากล่าว พร้อมกับถอนหายใจ

“เจ้าควรอยู่ในอาณาเขตของตระกูลฉู่ต่อไปจะดีกว่า ข้าจะ จัดการแต่งงานให้เจ้าสักวันหนึ่งเพื่อให้สายเลือดของชิวหลัวสามารถ ด าเนินต่อไปได้”

ฉู่เซวียนเหลือบมองชายชราและไม่สนใจที่จะพูดอะไร

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าฉู่เทียนหมิงให้ความส าคัญกับพ่อ ของเขา

เห็นได้ชัดว่าพ่อของเขาคนนี้ค่อนข้างลึกลับ

พ่อของเขาไม่ได้อยู่ในเก้าดินแดน และอาจจะไม่อยู่ในความ โกลาหลด้วยซ้า…

เขาก้าวข้ามความโกลาหลไปแล้วหรือไม่?

มันจะเป็ นไปได้อย่างไร?

ฉู่เซวียนไม่เชื่อสิ่งนี้

จากค าอธิบายของฉู่เทียนหมิง เขาสามารถบอกได้ว่าการเกิด ของฉู่ชิวหลัวนั้นผิดปกติ อย่างไรก็ตาม ฉู่เทียนหมิงอ่อนแอเกินไปใน ตอนนั้น ดังนั้นเขาจึงไม่รู ้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ฉู่เซวียนไม่ได้เจาะลึกถึงภูมิหลังพ่อของเขา

เขาแค่รู ้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและอยากรู ้อยากเห็นเล็กน้อย

เขาไม่รู ้ด้วยซ้าว่าเขาจะได้พบพ่อของเขาอีกครั้งหรือไม่

ไม่ว่าในกรณีใด ฉู่เซวียนไม่ได้ค านึงถึงค าพูดของชายชรา

“ชายชรา ท่านฝึกฝนต่อไปเถอะ ข้าจะไม่รบกวนท่านอีกต่อไป”

ฉู่เซวียนหันหลังกลับและจากไป

ฉู่เทียนหมิงมองดูแผ่นหลังของฉู่เซวียนขณะที่จากไป สีหน้าของ เขาซับซ้อนเล็กน้อย

ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจ

“ชิวหลัว!”

เมื่อความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นและเขาเข้าใจสิ่งต่าง ๆ มาก ขึ้น ฉู่เทียนหมิงก็เข้าใจโดยธรรมชาติว่าภูมิหลังของฉู่ชิวหลัวนั้นไม่ ธรรมดา

เขาหยิบยันต์หยกออกมา

“ปกป้ องฉู่เซวียน” เขาสั่ง

“ขอรับ”

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉู่ เซวียนก็คือลูกชายคนเดียวของฉู่ ชิวหลัว เขาจะไม่ยอมให้อะไรเกิดขึ้นกับหลานชายผู้นี้

ในตอนนั้น เขาหงุดหงิดเกินไป เขาจึงขับไล่ฉู่เซวียนออกไป

ไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจหลานชายของเขา

ฉู่เซวียนกลับไปที่ลานเล็ก ๆ หลังจากโบกมือ เขาก็หายตัวไป พร ้อมกับซูเซียนเอ๋อร ์

ในความโกลาหลอันไร ้ขอบเขต ฉู่เซวียนใช ้เวลาของเขาในการ เที่ยวเล่น ซูเซียนเอ๋อร ์รู ้สึกตื่นเต้นขณะที่นางติดตามฉู่เซวียนไป

หลังจากเข้าสู่ความโกลาหล ฉู่เซวียนก็ไม่ได้โอ้อวดและเก็บตัว ต่าต้อยตามปกติ

เขาเห็นสิ่งมีชีวิตจานวนมากในความโกลาหลมุ่งหน้าไปยังเต๋า สวรรค์ ซึ่งอาจต้องการเข้าสู่เต๋าสวรรค์

ไม่นานหลังจากฉู่เซวียนจากไป ฉู่เทียนหมิงก็ได้รับข่าวว่าฉู่เซ วียนหายตัวไป

ทันใดนั้นเขาก็รู ้สึกสูญเสียในขณะที่นั่งอยู่ในห้องฝึ กฝนอย่าง เงียบงันเป็ นเวลานาน

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ส่งข้อความด้วยเสียงแหบแห้งว่า “ไม่มี ใครได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้ลานเล็ก ๆ และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ แตะต้องต้นไม้ใบหญ้าแม้แต่ใบเดียว”

แน่นอนว่านั่นไม่รวมถึงฉู่อวิ๋น ในดินแดนสวรรค์ ติงเยว่และคนอื่น ๆ ได้รวมตัวกัน “ถึงเวลาที่จะต้องจากโลกนี้ไปสารวจความโกลาหล”