ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 710 การเดินทางสู่ความโกลาหล

ฉู่เซวียนพาซูเซียนเอ๋อร ์ไปด้วยในขณะที่เขาเที่ยวชมความ โกลาหล

เขามองเห็นความโกลาหลมากมายเช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิต โกลาหล

หลังจากผ่านโลกมากมายที่ถูกสร ้างขึ้นโดยยอดฝีมือ บางโลกก็ ทรงพลังมหาศาล เขาสรุปได้ว่าโลกเหล่านั้นยังไม่สมบูรณ์เท่ากับ โลกศักดิ์สิทธิ์

หลายแห่งเป็ นโลกที่สร ้างขึ้นโดยเทพเจ้าโกลาหลบรรพกาล และ บางส่วนถูกสร ้างขึ้นและรักษาไว้โดยใช ้สมบัติล้าค่า

โลกจานวนหนึ่งไม่มีเจ้าของ ผู้สร ้างของพวกเขาได้ยอมแพ้หรือ เสียชีวิตไปแล้ว

โลกเหล่านี้บางส่วนถูกครอบครองโดยยอดฝีมือหรือขุมอานาจ อื่น ๆ ซึ่งบางครั้งอาจได้รับมรดกที่ผู้สร ้างโลกเหล่านี้ทิ้งไว้เบื้องหลัง

โลกบางใบยังไม่ถูกค้นพบ

ฉู่เซวียนยังส ารวจหุบเหวโกลาหลมากมาย บางส่วนถูกใช ้เพื่อ เลิกใช ้กฎเก่าแห่งความโกลาหล ในขณะที่บางอันใช ้เพื่อปราบปราม ศัตรูของยอดฝีมือบางคน

ขณะที่เขาเดินทางไปท่ามกลางความโกลาหล เขาได้เห็นสิ่งต่าง ๆ มากมาย

ในชั่วพริบตา เวลาก็ผ่านไปหนึ่งร ้อยปี

ระบบยังอยู่ในกระบวนการพัฒนาและเริ่มต้นใหม่

ฉู่เซวียนยังสงสัยว่าระบบขัดข้อง

ด้วยเหตุนี้ เห็นได้ชัดว่ามันเป็ นไปไม่ได้ที่จะพึ่งพาระบบเพื่อเพิ่ม ความแข็งแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว และก้าวข้ามความโกลาหล

เขาสามารถพึ่งพาตนเองได้เท่านั้น

สาหรับการเดินทางที่เหลือ ฉู่เซวียนสารวจความโกลาหลขณะ ฝึกฝนต่อไป

ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นทุกขณะ

อย่างไรก็ตาม เขายังคงห่างไกลจากการก้าวข้ามความโกลาหล

ในปีนี้ เขาและซูเซียนเอ๋อร ์มาถึงหุบเหวโกลาหลแห่งใหญ่

หุบเหวโกลาหลนี้เปรียบเสมือนหลุมดาขนาดใหญ่ที่มีแรงดูดอัน น่าสะพรึงกลัว

แม้แต่ผู้ฝึกยุทธขอบเขตเบิกฟ้ าแยกปฐพีก็ยังถูกดูดเข้าไป ไม่ สามารถหลบหนีได้ มีเพียงผู้ที่มาถึงคอขวดนั้นเท่านั้นที่จะสามารถ หลบหนีจากเงื้อมมือของมันได้ แต่ไม่ใช่การหลบหนีโดยปราศจาก อันตราย

ซูเซียนเอ๋อร ์มองดูความโกลาหลอันน่าสะพรึงกลัวนี้ และอุทาน ว่า “มันน่าสะพรึงกลัวเกินไป”

ฉู่เซวียนมองลงไปที่หุบเหว เขาสามารถเห็นร่างอันทรงพลังที่ถูก ปราบปรามอยู่ข้างใน

แม้ว่าพลังปราบปรามจะค่อย ๆ อ่อนลงหลังจากการตายของเจวี๋ย แต่ก็ยังมีผลอยู่

ชัดเจนว่าคนข้างในต้องการที่จะหลุดออกจากผนึก แต่พวกเขา จะต้องใช ้เวลาอย่างน้อยหนึ่งแสนปีจึงจะทาเช่นนั้นได้

หุบเหวโกลาหลนี้กาลังปราบปรามยอดฝีมือที่เพิ่งบรรลุขอบเขต ปฐมโกลาหล คน ๆ นี้น่าจะเป็ นคนสุดท้ายที่บรรลุขอบเขตปฐม โกลาหลก่อนที่เจวี๋ยจะตัดเส้นทาง

น่าเสียดายที่เขาไม่โชคดีและถูกเจวี๋ยปราบปราม

ฉู่เซวียนยกมือขึ้น มือขนาดยักษ์ควบแน่นจากพลังสูงสุดของ เขา ซึ่งผ่านชั้นของผนึกและสิ่งกีดขวางภายในห้วงแห่งความ โกลาหล และคว้าตัวบุคคลนั้นออกมา

อีกฝ่ายอยู่ในอาการงุนงง เขาใช ้เวลานานกว่าจะกลับมามีสติ จากนั้นเขาก็ตกใจ เขาหลุดมาได้แล้วหรือ?

“ผู้อาวุโส ขอบคุณมากที่ช่วยข้า!”

“พยายามรักษาความสงบเรียบร ้อยให้ดีที่สุด เจวี๋ยไม่อยู่แล้ว” ฉู่ เซวียนกล่าวอย่างไม่แยแส

“ขอรับ ข้าจะฟังค าพูดของผู้อาวุโสอย่างแน่นอน”

หลังจากถูกปราบปรามมานานนับไม่ถ้วน มันเป็ นเรื่องง่ายที่จะ จินตนาการว่าเขาตื่นเต้นเพียงใดที่ได้เป็ นอิสระ

ยิ่งกว่านั้น ศัตรูของเขา เจวี๋ย ได้ตายไปแล้ว

เขาตกใจมาก

ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลที่ทรงพลังเช่นนี้ได้ตายไปแล้ว จริงหรือ?

ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลไม่ควรจะเป็ นอมตะหรือ?

หลังจากที่ฉู่เซวียนช่วยเหลือบุคคลนั้น ร่างของเขาก็แวบวับและ หายไป

ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลผู้นั้นก็หายตัวไปและก้าวเข้าสู่ ชั้นสูงสุดแห่งความโกลาหล

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เวลานับพันปีผ่านไป แต่ระบบยังอยู่ในระหว่างด าเนินการพัฒนา และเริ่มต้นใหม่

ฉู่เซวียนไม่ได้ท่องเที่ยวท่ามกลางความโกลาหลอีกต่อไป แต่ กลับเดินทางไปยังสถานที่ใกล้กับชายขอบแห่งความโกลาหลแทน

เมื่อมองจากระยะไกล เขาสามารถมองเห็นกฎแห่งปฐมโกลาหล ได้ พวกมันม้วนตัวไปมาอย่างต่อเนื่องราวกับคลื่นที่แผ่ออกไปด้าน นอก

ก่อนหน้านี้ เมื่อระบบอนุญาตให้เขาเห็นกฏแห่งปฐมโกลาหล ฉู่ เซวียนก็เห็นความโกลาหลสองแห่งเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ เกือบจะสัมผัสกัน

การปะทะกันระหว่างความโกลาหลสองแห่งก็จะเกิดขึ้นในที่สุด

ไม่มีใครรู ้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในความโกลาหลอื่น ๆ

การหลอมรวมของความโกลาหลทั้งสองจะส่งผลให้เกิดความ ขัดแย้งระหว่างผู้อยู่อาศัยของทั้งสองฝ่ายอย่างแน่นอน

ยิ่งกว่านั้น ความโกลาหลก็จะปะทะกันและหลอมรวมเข้าด้วยกัน ซึ่งจะทาให้เกิดมหาภัยพิบัติตามมา

สิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอกว่าจานวนมากจะตกตาย

โศกนาฏกรรมโกลาหล!

เมื่อฉู่เซวียนมองไปที่กฎแห่งปฐมโกลาหล ซึ่งขยายออกไปด้าน นอกอย่างต่อเนื่อง ความเข้าใจพิเศษบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในใจของ เขา

เมื่อมาถึงจุดนี้ เขารู ้สึกถึงการต่อต้านที่อธิบายไม่ได้ที่ดึงเขา กลับมา และป้ องกันไม่ให้เขาออกจากความโกลาหล

มีเพียงผู้ที่ก้าวข้ามความโกลาหลเท่านั้นที่สามารถแยกตัวออก จากมันได้

ยอดฝี มือขอบเขตปฐมโกลาหลที่อ่อนแอกว่าจะไม่สามารถ มองเห็นขอบของความโกลาหลได้ และจะถูกปิดกั้น ทาห้ไม่สามารถ ก้าวไปข้างหน้าได้

ฉู่เซวียนมั่นใจว่าเขาเป็ นเพียงคนเดียวที่อยู่ในความโกลาหลที่ สามารถมองเห็นขอบของความโกลาหลได้

ในตอนนั้น จ้าวแห่งความโกลาหลต้องการก้าวข้ามความ โกลาหล แต่เขาต้องเผชิญกับความยากลาบากครั้งใหญ่ และ ล้มเหลวจนตกตายไป

ฉู่เซวียนสงสัยว่า สาเหตุที่ทาให้ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหล มีเพียงไม่กี่คนในความโกลาหลนั้นน่าจะเกิดจากการที่หลายคน เสียชีวิต เช่นเดียวกับจ้าวแห่งความโกลาหล ในขณะที่พวกเขา พยายามที่จะก้าวข้ามความโกลาหล