ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 711 ยุคใหม่(1)

ณ ที่พักเล็ก ๆ แห่งหนึ่งท่ามกลางความโกลาหลซึ่งเป็ นที่ตั้งของ โลกจ าลอง

 

มันล่องลอยอยู่ท่ามกลางความโกลาหล

 

เมื่อความโกลาหลขยายตัวออกไป มันก็ยังคงก้าวหน้าต่อไป

 

ฉู่เซวียนเคยชินกับการอยู่บ้าน ดังนั้นหลังจากท่องไปทั่วกลาง ความโกลาหลแล้ว เขาก็กลับมาท าดังเดิม

 

อย่างไรก็ตาม มันไม่เหมือนกับตอนที่เขามีระบบ ตอนนี้เขาอยู่ ในการปิดด่าน และมุ่งมั่นที่จะก้าวข้ามความโกลาหลให้ได้โดยเร็ว ที่สุด

 

ซูเซียนเอ๋อร ์มักจะนั่งอยู่ที่ทางเข้าของที่พัก นางมองดูความ โกลาหลอันกว้างใหญ่พลางครุ่นคิด

 

นางไม่สามารถมองเห็นปลายขอบของความโกลาหล

 

อย่างไรก็ตาม นางสัมผัสได้ว่าสถานที่แห่งนี้ค่อนข้างพิเศษ

 

ณ ที่นี่ ราวกับว่านางจะสามารถเข้าใจความหมายที่แท้จริงของ ความโกลาหลได้

 

นางมักจะมาที่นี่เพื่อฝึกฝน ด้วยเหตุนี้ นางจึงแข็งแกร่งขึ้นอย่าง ก้าวกระโดด

 

 

นอกจากนี้ หากมีสิ่งใดที่นางไม่เข้าใจ ฉู่เซวียนก็จะอธิบายให้ นางฟัง

 

มีเพียงนางและฉู่เซวียนเท่านั้นที่อาศัยอยู่ที่นี่

 

มันน่าเบื่อหรือไม่?

 

ซูเซียนเอ๋อร ์ไม่คิดเช่นนั้น

 

ตราบใดที่นางอยู่ข้าง ๆ ฉู่เซวียน เพียงเท่านั้นนางก็พอใจแล้ว

 

นี่ เป็ นครั้งแรกที่ฉู่ เซวียนเข้าสู่การปิ ดด่านฝึ กฝนอย่าง แท้จริง ปราณโกลาหลแห่งการสรรค์สร ้างในร่างกายของเขายังคง ปะทุออกมาอย่างต่อเนื่อง

 

เขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง วิชาที่จะทาให้ก้าวข้ามความ โกลาหลเป็ นสิ่งที่มหัศจรรย์อย่างแท้จริง

 

…

 

หลังจากการจากไปของฉู่เซวียน เต๋าสวรรค์ก็ยังคงพัฒนาต่อไป เนื่องจากพลังสูงสุดครึ่งหนึ่งของยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลทั้งสี่ ที่ถูกลงโทษ

 

ภายในเวลาเพียงพันปี หนึ่งในสามของกฎแห่งเต๋าสวรรค์ได้รุก ล้าเข้าไปในกฎแห่งปฐมโกลาหลแล้ว

 

เต๋าสวรรค์ได้ขยายออกไปสู่ความโกลาหลมากกว่าเดิมถึงร ้อย เท่า

 

 

โลกศักดิ์สิทธิ์ก็ขยายตัวมากกว่าสิบเท่าเช่นกัน

 

มันกลายเป็ นศูนย์กลางของความโกลาหลอย่างแท้จริง สิ่งมีชีวิต แห่งความโกลาหลจานวนมากยังคงแห่กันไปที่นั่น

 

ขุมอานาจหรือผู้ฝึกยุทธ ์ที่พ่ายแพ้และกาลังจะตายบางส่วนหนีไป ที่โลกศักดิ์สิทธิ์ เพื่อหลีกเลี่ยงศัตรูและรักษามรดกของตนเองไว้

 

ผู้มีเส้นทางเต๋าที่ยาวเกิน 100,000 ลี้จะไม่สามารถเข้าสู่เต๋า สวรรค์ได้

 

นี่ทาให้ที่นี่เป็ นที่หลบภัยอย่างแท้จริง

 

นอกจากนี้ หากเป็ นเผ่าพันธุ์ใหม่ พวกเขาจะได้รับการคุ้มครอง จากเต๋าสวรรค์เมื่อพวกเขาใกล้จะสูญสิ้น นี่เพื่อรักษาความ หลากหลายของเผ่าพันธุ์ภายในเต๋าสวรรค์

 

มันเป็ นยุคที่ทุกเผ่าพันธุ์อยู่ร่วมกัน

 

นอกจากนี้ โลกศักดิ์สิทธิ์ก็ยังกว้างใหญ่และยังคงขยายตัว ออกไปเรื่อย ๆ

 

แม้จะมีสิ่งมีชีวิตหลั่งไหลเข้ามาแต่ก็ยังมีพื้นที่มากมายในโลก ศักดิ์สิทธิ์

 

ในยุคนี้ เผ่าพันธุ์มนุษย์โดนเด่นอย่างมาก

 

 

ในบรรดาเผ่าพันธุ์ทั้งหมดในโลกศักดิ์สิทธิ์ เผ่าพันธุ์มนุษย์ ครอบครองพื้นที่และความมั่งคั่งมากที่สุด นอกจากนี้ พวกเขายัง แข็งแกร่งที่สุดอีกด้วย

 

รองจากพวกเขาก็เป็ นเผ่าอสูรและชาวพุทธ เผ่าพันธุ์ผีก็ไม่ได้ อ่อนแอเช่นกัน

 

โลกใหม่เชื่อมต่อกับโลกศักดิ์สิทธิ์แล้ว และสิ่งมีชีวิตที่นั่นก็ ครอบครองปราณโชคชะตาแห่งเต๋าสวรรค์มากขึ้น

 

เต๋าสวรรค์กาลังพัฒนาและขยายตัวอย่างต่อเนื่อง

 

หนึ่งพันปีผ่านไป

 

ยอดฝีมือจากความโกลาหลบางคนที่ไม่รู ้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอน นั้นได้ถูกล่อลวงและพยายามแอบเข้าไปในเต๋าสวรรค์

 

เทพเจ้าบรรพกาลเฟิงหยิ่งเพิกเฉยต่อพวกเขาและเพียงเฝ้ าดูการ พัฒนาต่อไป

 

พวกเขาถูกก าหนดให้ล้มเหลวแม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้ามาแทรกแซง ก็ตาม

 

มียอดฝีมือขอบเขตเบิกฟ้ าแยกปฐพีที่พยายามเข้าสู่เต๋าสวรรค์

 

ฉินไม่รู ้ว่าอีกฝ่ ายไปเอาความกล้ามาจากที่ใด แต่เขาก็ไม่ได้ สนใจที่จะเข้าไปแทรกแซง

 

 

คนที่บุกเข้าไปในเต๋าสวรรค์จะต้องถูกลงโทษโดยกฎแห่งเต๋า สวรรค์ พวกเขาจะถูกปราบปรามภายในเต๋าสวรรค์ และกลายเป็ นสิ่ง ที่จะช่วยให้เต๋าสวรรค์และสิ่งมีชีวิตแห่งเต๋าสวรรค์แข็งแกร่งขึ้น การปราบปรามจะคงอยู่เป็ นเวลานับพันปี! ความโกลาหลครึกครื้นอย่างมาก ราวกับว่าพวกเขาได้เข้าสู่ยุคใหม่ อัจฉริยะจ านวนมากปรากฏตัว

 

ยอดฝี มือขอบเขตปฐมโกลาหลรักษาความสงบของความ โกลาหล และปกป้ องการเติบโตของอัจฉริยะแห่งความโกลาหล

 

ในช่วงเวลาพันปี มีอัจฉริยะหลายคนมีชื่อเสียงท่ามกลางความ โกลาหล

 

ที่แห่งหนึ่งในความโกลาหล ด้านหน้าภูเขาขนาดใหญ่ราวกับ กระบี่ที่หลุดออกจากฝัก ปรากฏเส้นทางเต๋าที่แผ่วเบา

 

เส้นทางเต๋าเป็ นเหมือนกระบี่ยาว

 

นี่คือที่พักของยอดฝีมือที่ฝึกฝนเต๋ากระบี่ในความโกลาหล

 

อาณาเขตนี้ก็มีชื่อเสียงมากเช่นกัน

 

ผู้ก่อตั้งของที่แห่งนี้เป็ นยอดฝี มือที่ฝึ กฝนเต๋ากระบี่ที่บรรลุ ขอบเขตเบิกฟ้ าแยกปฐพี มีข่าวลือว่าเขาได้สังหารเทพเจ้าโกลาหล บรรพกาลและได้รับโอกาสที่จะทะลวงผ่านได้

 

 

 

เขาถือได้ว่าเป็ นยอดฝี มือที่มีประสบการณ์ในหมู่ยอดฝี มือ ขอบเขตเบิกฟ้ าแยกปฐพี

 

ในวันนี้ ชายหนุ่มคนหนึ่งถือกระบี่เดินมาที่ตีนเขา

 

“ข้าได้ยินมาว่า จิ่วเจี้ยน แห่งภูเขากระบี่มีความสามารถพิเศษ และมีเต๋ากระบี่ที่ไร ้เทียมทาน ในฐานะอัจฉริยะรุ่นเยาว์ ข้ามาที่นี่เพื่อ ท้าทายเจ้า!”

 

ลาแสงกระบี่เปล่งประกายออกมาจากภูเขากระบี่

 

“กระบี่คลั่งติงเยว่ เจ้าช่างกล้ายิ่งนักที่บุกมาที่นี่”

 

“หยุดไร ้สาระ มาพูดคุยกันด้วยคมกระบี่เสีย!”

 

จากนั้นติงเยว่ก็โจมตี

 

จิ่วเจี้ยนเป็ นศิษย์ของผู้ก่อตั้งภูเขากระบี่ และเป็ นยอดฝี มือ ขอบเขตเบิกโลกา อย่างไรก็ตาม ติงเยว่ก็ยังคงไม่หวาดกลัว

 

เขาใกล้จะบรรลุขอบเขตเบิกโลกาแล้ว และต้องการแรงผลักดัน ที่จะทะลวงต่อไป

 

อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ได้สร้างโลก เขาต้องการเดินไปใน เส้นทางที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เช่นเดียวกับจี๋

 

ริ้วกระบี่เปล่งประกาย และการต่อสู้ก็รุนแรงมาก

 

ในทันใดนั้น ยอดฝีมือที่อยู่ใกล้เคียงต่างก็รีบเข้าไปดูการต่อสู้

 

 

 

กระบี่คลั่งติงเยว่ มีข่าวลือว่าอีกฝ่ ายเป็ นอัจฉริยะแห่งเต๋าสวรรค์ ในหมู่สหาย เขาถือว่าเป็ นตัวตนที่ไร ้เทียมทาน

 

ครั้งนี้ เขาได้ท้าทายจิ่วเจี้ยนจากภูเขากระบี่ อัจฉริยะขอบเขต เบิกโลกา

 

ผู้ก่อตั้งภูเขากระบี่เฝ้ าดูการต่อสู้อย่างเงียบ ๆ

 

ติงเยว่ทรงพลังอย่างมาก แม้ว่าฐานพลังยุทธ ์ของเขาจะไม่สูง เท่ากับจิ่วเจี้ยนแต่เขาก็ไม่ได้เสียเปรียบ ในทางกลับกัน การโจมตี ของเขากลับรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

 

สีหน้าของผู้ก่อตั้งภูเขากระบี่นั้นเย็นชา ภูเขากระบี่ไม่อาจพ่าย แพ้ได้!

 

ทันใดนั้น ร่างมายาอันสง่างามก็ปรากฏตัวขึ้นในบริเวณ ใกล้เคียงท าให้เขาตกตะลึง

 

เขานั่งตัวตรงและไม่กล้าขยับตัว

 

ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหล!

 

เขามาที่นี่เพื่อปกป้ องอัจฉริยะ

 

ไม่มียอดฝีมือคนใดได้รับอนุญาตให้รังแกผู้ที่อ่อนแอ!

 

ครั้งหนึ่งมียอดฝีมือคนหนึ่งที่พยายามจะฆ่าอัจฉริยะ แต่เขาถูก สังหารโดยภาพมายาของยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหล!

 

 

 

มันเป็ นกฎที่ไม่ได้ถูกเขียนไว้ในความโกลาหลว่า ยอดฝี มือ อาวุโสไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างอัจฉริยะ พวกเขาสามารถช่วยศิษย์และลูกหลานของตนเองได้ แต่เขาไม่สามารถโจมตีอีกฝ่ายได้ ไม่เช่นนั้น พวกเขาจะต้องพบกับความตาย

 

นี่เป็ นกฎที่กาหนดโดยยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหล ดังนั้นจึง ไม่มีใครกล้าฝ่าฝืนกฎนี้

 

การต่อสู้ดาเนินไปเป็ นเวลาหนึ่งวัน ในท้ายที่สุด ติงเยว่ก็บรรลุขอบเขตเบิกโลกาและเอาชนะจิ่วเจี้ยน ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว หลังจากเอาชนะจิ่วเจี้ยนแล้ว ติงเยว่ก็หันหลังกลับและจากไป ณ อาณาเขตแห่งหนึ่ง มีพยัคฆ์ขาวตัวใหญ่กาลังหมอบอยู่ “เจ้าออกมาสู้กับข้าเถอะ” ไม่มีการตอบสนองจากภายในอาณาเขตนั้น ด้านนอกอาณาเขตอื่น เซียวเหลียงใช ้หอกของเขาต่อสู้กับ อัจฉริยะ 18 คนติดต่อกัน ผู้ที่อยู่ต่ากว่าขอบเขตเบิกโลกาไม่สามารถ ต้านทานพลังหอกของเขาได้

 

 

 

ในท้ายที่สุด ผู้ปกครองอาณาเขตที่เป็ นถึงยอดฝีมือขอบเขตเบิก โลกาก็ถูกบังคับให้ต่อสู้กับเขา

 

ทั้งสองฝ่ ายต่อสู้กันเป็ นเวลาหนึ่งวันและหนึ่งคืน ก่อนที่เซียวเหลี ยงจะตอกอีกฝ่ายลงกับพื้นด้วยหอกในที่สุด

 

แม้แต่ผู้ปกครองอาณาเขตก็ยังพ่ายแพ้

 

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ เซียวเหลียงก็ได้บรรลุขอบเขตเบิกโลกา

 

ที่แห่งหนึ่งในความโกลาหล เตาหลอมไฟอันน่าสะพรึงกลัวกาลัง หลอมรวมทุกสิ่งอยู่ตลอดเวลา อาณาเขตที่อันตรายกาลังถล่มอย่าง ต่อเนื่อง เศษชิ้นส่วนของมันถูกกวาดเข้าไปในเตาหลอมและกลั่นให้ เป็ นโอสถเม็ดใหญ่ที่มีเอกลักษณ์

 

หวังลู่หอบเล็กน้อย

 

“มันยังใหญ่เกินไป ข้าต้องกลั่นมันต่อไป ข้าต้องทาให้มันมี ขนาดเท่าโอสถปกติ”

 

เปลวไฟที่น่าสะพรึงกลัวปกคลุมทั่วด้วยอาณาเขตแห่งหนึ่ง ขณะที่จิตสานึกของเซียงซิงปรากฏขึ้นภายในเปลวไฟ

 

“การหลอมสร ้างอาณาเขตนั้นค่อนข้างยาก ต้องใช ้เวลา มากกว่าร ้อยปีในการหลอมให้มันกลายเป็ นสมบัติล้าค่าที่ทรงพลัง”

 

เขาถอนหายใจและหลอมต่อไป