ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 737 การแก้แค้นของอี้หลิงหลิง(2)

ในศาลาสวรรค์ ร่างที่ไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงได้ ปรากฏตัวออกมา

“อี้หลิงหลิง นางหลีกเลี่ยงการติดตามของอันดับสอดส่องสวรรค์ ได้อย่างไรกัน? เป็ นไปได้หรือไม่ว่ามีเขตแดนลับที่สามารถหลบเลี่ยง การตรวจจับได้?”

“ให้ใครสักคนไปถามนางเกี่ยวกับที่ตั้งของเขตแดนลับ ต้องไม่มี สถานที่ใดที่สามารถหลีกเลี่ยงอันดับสอดส่องสวรรค์ได้”

ด้านล่างมีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น

“ขอรับท่านจ้าวศาลา”

ร่างของเขาขยับหายไป เขาเป็ นผู้ฝึกยุทธ ์ขอบเขตจักรพรรดิขั้น ที่เจ็ด

ร่างของจ้าวศาลาก็หายไปเช่นกัน

ที่แห่งหนึ่งในแคว้นต้าเชิ่ง อี้หลิงหลิงยืนอยู่บนยอดเขา มองไปใน ทิศทางของนครจักรพรรดิ

นางก าลังรอใครสักคนปรากฏตว นางจงใจเปิดเผยกลิ่นอายของ ผู้ฝึกยุทธ ์ขอบเขตว่างเปล่าขั้นที่แรกเพื่อดึงดูดความสนใจของศาลา สวรรค์

ผู้ฝึกยุทธ ์ขอบเขตจักรพรรดิจะมาเองหรือไม่? อี้หลิงหลิงเฝ้ ารออย่างอดทน คนแรกที่มาถึงแน่นอนว่าคือศาลาสวรรค์

ถัดไปคือฝ่ ายของหวังเจี้ยนโหว ซึ่งน่าจะพยายามติดตาม ข่าวสารนางในตอนนี้

ว่านเจี๋ยจะมาด้วยตนเองหรือไม่?

อี้หลิงหลิงไม่รู ้ สามวันต่อมา ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นบนท้องฟ้ าใกล้กับยอดเขา บุคคลนั้นสวมชุดคลุมยาวสีดา

แม้ว่าเขาจะปกปิดกลิ่นอายของเขา แต่เขาไม่สามารถซ่อนการ ปรากฏตัวจากอี้หลิงหลิงได้

ผู้ฝึกยุทธ ์ขอบเขตจักรพรรดิขั้นที่เจ็ด “เจ้ามาจากศาลาสวรรค์?” ผู้ฝึกยุทธ์จากศาลาสวรรค์ผงะไป เสียงของเขาเปลี่ยนเป็ นแหบ แห้ง “สาวน้อย เจ้าฉลาดมาก เช่นนั้นเจ้าควรรู ้ว่าข้ามาทาไม” “ศาลาสวรรค์ของเจ้าต้องการอะไร” อี้หลิงหลิงมองเขาอย่างเย็นชา

“ผู้เยาว์ เจ้าไม่มีคุณสมบัติในการเจรจา ส่งมอบที่ตั้งของเขต แดนลับมาเสีย”

“ฮึ่ม ศาลาสวรรค์คิดว่าพวกเขาสามารถทาทุกอย่างที่ต้องการได้ หรือ?”

อี้หลิงหลิงหัวเราะเยาะ

“หากเจ้าต้องการเช่นนั้น ก็อย่าตาหนิข้าในเรื่องนี้”

ชายชุดดายกมือขึ้นแล้วทาท่าทางคว้าจับ..

ผู้ฝึกยุทธ ์ขอบเขตว่างเปล่าขั้นที่แรกนั้นเปรียบเสมือนมดปลวก ต่อหน้ายอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิ

เขาเพียงแค่ต้องทรมานจิตใจของนาง และรีดเค้นข้อมูลที่ตั้งเขต แดนลับ

นางยังเด็กและไร ้เดียงสาเกินไป

นางคิดว่าเขาสามารถเจรจากับศาลาสวรรค์เพียงเพราะนางได้ พบเขตแดนลับพิเศษหรือไม่?

นางอาจต้องการใช ้เขตแดนลับเป็ นสิ่งต่อรองเพื่อแลกกับการ ปกป้ องของศาลาสวรรค์ และช่วยเหลือในการล้างแค้นเพื่อพ่อแม่ของ นาง

ดวงตาของอี้หลิงหลิงเปลี่ยนเป็ นเย็นชา

นางแค่ทดสอบว่าศาลาสวรรค์มีความยุติธรรมพอหรือไม่

นี่เป็ นการตัดสินใจว่านางควรปฏิบัติต่อศาลาสวรรค์อย่างไร ค าตอบก็ชัดเจนในตนเอง หากไม่มีความแข็งแกร่งก็ไม่มีที่ว่างสาหรับการเจรจา

มีแสงสว่างวาบขึ้น และมือของชายชุดดาก็หายไป

ชายชุดด าตกตะลึง มันเกิดขึ้นเร็วมากจนเขาไม่มีเวลาโต้ตอบ ด้วยซ้า

“มือของข้า!”

หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ ขณะที่เขารีบถอยกลับ กลิ่นอายของยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิขั้นที่เจ็ดปะทุขึ้น เขามองดูอี้หลิงหลิงด้วยความตกใจ อี้หลิงหลิงถือกระบี่อยู่ในมือ

มันไม่ใช่กระบี่ศักดิ์สิทธิ์ นางจะไม่ใช ้สิ่งนั้นเว้นแต่นางจะได้พบ กับศัตรูที่แข็งแกร่ง

“ถึงเวลาแล้วที่ศาลาสวรรค์จะหายไป!” อี้หลิงหลิงก้าวไปข้างหน้า ใบหน้าของชายชุดดาเต็มไปด้วยความตกใจและความเหลือเชื่อ ยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิ?

ยิ่งไปกว่านั้น นางยังให้ความรู ้สึกที่ไม่อาจหยั่งถึง และน่ า สะพรึงกลัวยิ่งกว่าจ้าวศาลาด้วยซ้า จากนั้นเขาก็มองไปที่กระบี่ในมือของนาง “กระบี่ศักดิ์สิทธิ์!”

…

เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา กระบี่เล่มนี้น่าทึ่งยิ่งกว่าอันดับสอดส่องสวรรค์เสียอีก! อี้หลิงหลิงได้รับโอกาสอันใดกัน? ในเวลาเพียงไม่กี่ปี ไม่เพียงแต่นางสามารถทะลวงเข้าสู่ขอบเขต จักรพรรดิได้ แต่นางยังมีกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังเช่นนี้อีกด้วย วาสนาเช่นนี้จะมีอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไร? หากมันมีอยู่จริง ศาลาสวรรค์ไม่ค้นพบมันได้อย่างไร? หลบหนี! เขาต้องหลบหนี! ชายชุดด ารู ้ดีว่าเขาไม่ใช่คู่มือนาง หากเขาอยู่ที่นี่ เขาคงจะตาย อย่างไม่ต้องสงสัย เขาต้องรีบกลับไปที่ศาลาสวรรค์

เขาจะรายงานเรื่องนี้ให้จ้าวศาลาทราบ และขอให้จ้าวศาลาปล้น ชิงอี้หลิงหลิง!

ร่างของเขาขยับกลายเป็ นเงาดาขณะที่เขาพยายามหลบหนี

…

อย่างไรก็ตาม มันไร ้ประโยชน์ วิชาการหลบหนีของเขา เหมือนกับเต่าในสายตาของอี้หลิงหลิง

นอกจากนี้ ท่าทางของเขานั้นเงอะงะมาก

ปรากฎว่าอาจารย์ของนางพูดถูก สถานที่แห่งนี้เป็ นเพียงมุมที่ ห่างไกลของโลกที่ยิ่งใหญ่

ชายชุดดาเดินทางได้ไม่ถึงหนึ่งลี้ เขาก็เห็นอี้หลิงหลิงอยู่ตรงหน้า ซึ่งรอคอยการมาถึงของเขาอย่างใจเย็น

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมากในขณะที่เขารีบเปลี่ยนทิศทาง และหลบหนีต่อไป

อย่างไรก็ตาม อี้หลิงหลิงปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีกครั้งอย่างไร ้ เสียงทุกครา!

วิชาการหลบหนีของศาลาสวรรค์นั้นไม่มีใครเทียบได้ในโลก แต่ เขาไม่สามารถหลบหนีนางได้

ชายชุดด าพ่นแก่นโลหิตออกมาสามค าเต็ม ๆ และแสงสีแดง เลือดก็ปกคลุมเขาไว้

ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นทันที

เพื่อที่จะหลบหนี เขาจึงได้ใช ้วิชาต้องห้าม!

เขาเกลียดอี้หลิงหลิงถึงก้นบึ้งของหัวใจ ราคาของการใช ้วิชา ต้องห้ามนี้แพงเกินไป

แม้ว่าเขาจะใช ้มันในช่วงเวลาสั้น ๆ รากฐานการฝึกฝนของเขาก็ จะเสียหายและฐานพลังยุทธ ์ของเขาจะลดลง

เขาอาจจะตกมาถึงขอบเขตจักรพรรดิขั้นแรกก็เป็ นได้ นอกจากนี้ เป็ นไปไม่ได้ที่เขาจะฟื้นคืนความแข็งแกร่งเช่นเดิม ฉัวะ!

ทันใดนั้นลาแสงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา ชายชุดดาไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้และปะทะเข้ากับมัน พรึ่บ! ร่างของเขาถูกฉีกออกเป็ นชิ้น ๆ ในบัดดล และแสงสีแดงเลือดก็ หายไป เผยให้เห็นร่างกายที่น่าสังเวชของเขา ภายในดวงตาที่งุนงงของเขา เขาไม่สามารถซ่อนความ หวาดกลัวไว้ได้ ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของอี้หลิงหลิงคือระดับใดกันแน่? เขาใช ้วิชาต้องห้าม แต่ก็ยังหลบหนีไม่พ้น! เขารู ้ว่าเขาตายแล้ว! “ศาลาสวรรค์จะต้องไม่ปล่อยเจ้าไป!”

ชายชุดด าจ้องมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความเกลียดชัง “ศาลาสวรรค์จะไม่ยอมปล่อยข้าไป?” “เช่นนั้นข้าก็จะทาให้ศาลาสวรรค์หายไปจากโลกนี้” อี้หลิงหลิง ยิ้มเยาะ ริ้วกระบี่วาบวับ และชายชุดดาก็กลายเป็ นขี้เถ้า

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ถูกทาลายล้างไปโดยสิ้นเชิง อี้หลิงหลิงกลับมาที่ยอดเขา และยังคงรอต่อไป

ฝ่ายของหวังเจี้ยนโหวน่าจะทราบที่อยู่ของนางแล้วใช่หรือไม่? ว่านเจี๋ยจะมาด้วยตนเองหรือไม่? ใบหน้าของอี้หลิงหลิงเผยรอยยิ้มอันเย็นชา ถ้าเขามา นางจะไม่ฆ่าว่านเจี๋ยทันที นางจะฉีกขุมอานาจของหวังเจี้ยนโหวออกเป็ นชิ้น ๆ และทาให้ พวกเขาจมน้าตายด้วยความสิ้นหวัง อี้หลิงหลิงกากระบี่แน่นขนัด

หวังเจี้ยนโหวได้รับการยกย่องว่าเป็ นมือกระบี่ที่เก่งกาจที่สุดใน โลก

นางจะฆ่าเขาต่อหน้าว่านเจี๋ย สามวันต่อมา มีร่างสองร่างปรากฏขึ้น

ผู้ฝึกยุทธ ์ขอบเขตจริงแท้

ว่านเจี๋ยได้เรียนรู ้บทเรียนของเขาจากการหลบหนีของอี้หลิงหลิง และครั้งนี้เขาก็ระมัดระวังมากขึ้น

การที่ผู้ฝึ กยุทธ ์ขอบเขตจริงแท้สองคนลงมือจับตัวยอดฝี มือ ขอบเขตว่างเปล่าขั้นแรกนั้นเป็ นเรื่องที่ง่ายดายอย่างยิ่ง!

ส่วนเรื่องที่ว่ามียอดฝี มืออยู่ข้างหลังนางหรือไม่ ว่านเจี๋ยไม่ได้ คานึงถึงเรื่องนี้ด้วยซ้า

ท้ายที่สุดแล้วจะไม่มีใครกล้าเป็ นศัตรูกับหวังเจี้ยนโหว

หลังจากที่ผู้ฝึกยุทธ ์ขอบเขตจริงแท้ทั้งสองมาถึง พวกเขาก็โจมตี โดยไม่พูดอะไร

ส่วนเหตุใดอี้หลิงหลิงจึงดูเหมือนว่านางกาลังรอใครบางคนอยู่ มันก็ไม่ส าคัญ

ภารกิจจะเสร็จสิ้นเมื่อนางถูกจับตัวไป ริ้วกระบี่ปรากฏและแขนก็หลุดออกไป ผู้ฝึกยุทธ ์สองคนตกตะลึง “ขอบเขตจักรพรรดิ!” ศาลาสวรรค์ท าผิดพลาดได้อย่างไร? นอกจากนี้ มันนานเพียงใดกัน?

แม้แต่ผู้ก่อตั้งแคว้นต้าเชิ่งก็ไม่สามารถบรรลุขอบเขตจักรพรรดิ ได้ภายในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ใช่หรือไม่?

ฉัวะ!

ศีรษะหลุดออกไป อี้หลิงหลิงมองไปที่คนที่เหลือ “เจ้าอยากตายหรือไม่?” นางถามอย่างเย็นชา “เจ้าจะไว้ชีวิตข้าหรือ”

“เจ้าไม่ต่างไปจากมดปลวกในสายตาของข้า มันจะส าคัญหรือ หากข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

“บอกข้ามาว่าเจ้าต้องการอะไร”

อีกฝ่ ายถามด้วยการกัดฟัน “เจ้าควรรู ้เกี่ยวกับฝ่ ายและฐานที่มั่นของหวังเจี้ยนโหวนาทางไป เพื่อที่ข้าจะทาลายพวกมัน” อี้หลิงหลิงกล่าวอย่างสงบ “เจ้าไม่สามารถเอาชนะหวังเจี้ยนโหวได้!” “หากเอ่ยวาจาที่ไม่เกี่ยวข้องอีกครา หัวเจ้าจะหลุดออกจากบ่า!” ผู้ฝึกยุทธ ์คนนั้นปิดปากทันทีและหันหลังกลับ อี้หลิงหลิงติดตามเขาไปอย่างไม่เร่งรีบ “อย่าคิดแม้แต่จะส่งข้อความ!”

หน้าผากของผู้ฝึกยุทธ ์ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็นเยียบ เขาตระหนักดีว่าไม่มีกลอุบายใดที่เขาสามารถทาได้เมื่อถูกจับ จ้องโดยยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิ “นี่เป็ นหนึ่งในฐานของหวังเจี้ยนโหว” พวกเขามาถึงคฤหาสน์แห่งหนึ่งในเมือง

“เอาล่ะ ข้าจะท าลายมัน!”

ตู้ม! ฐานที่มั่นแห่งนั้นก็ถูกทาลายทันที ผู้ฝึกยุทธ์ในเมืองต่างก็ตกตะลึง