ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 740 การแก้แค้นของอี้หลิงหลิง(5)

อี้หลิงหลิงเพิกเฉยต่อสายตาที่สอดรู ้สอดเห็นของยอดฝีมือ และ เดินไปที่บ้านพักของหวังเจี้ยนโหว

มียอดฝี มือหลายคนซ่อนตัวอยู่ในบริเวณโดยรอบ และเกือบ ทั้งหมดเป็ นยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิขั้นที่เก้า

นางเห็นหวังเจี้ยนโหวรออยู่ด้านนอกทางเข้า

เขาเป็ นที่รู ้จักในฐานะมือกระบี่อันดับหนึ่งของโลก

!!

อย่างไรก็ตาม อี้หลิงหลิง รู ้สึกผิดหวังเล็กน้อย

สาหรับคนอื่น ๆ เขาทรงพลังอย่างมาก ส าหรับนางแล้ว เขาไม่มี อะไรพิเศษด้วยซ้า เมื่อมองเข้าไปในที่พัก นางเห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ยืนอยู่ด้านหลังหวังเจี้ยนโหว

บุตรชายของหวังเจี้ยนโหว ว่านเจี๋ย!

สีหน้าของอี้หลิงหลิงเย็นชา

“ในเมื่อเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว เช่นนั้นก็มาสู้กันเสีย” หวังเจี้ยนโหวพูด อย่างไม่แยแส

“ในโลกนี้ความแข็งแกร่งคือทุกสิ่ง ผู้แข็งแกร่งย่อมทาได้ทุกสิ่ง เจ้าท าได้เพียงต าหนิตนเอง”

อี้หลิงหลิงมองไปที่หวังเจี้ยนโหว

เขาพูดถูก

ในโลกนี้ล้วนเกี่ยวข้องกับความแข็งแกร่ง อย่างไรก็ตาม รายการ จัดอันดับที่เผยแพร่โดยศาลาสวรรค์ทาให้เรื่องนี้รุนแรงขึ้น

ตั้งแต่สมัยโบราณ มีสตรีกี่คนที่ลงเอยอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช เพราะพวกเขาอยู่ในการจัดอันดับร ้อยบุปผาโดยไม่มีภูมิหลัง หรือ ความแข็งแกร่ง?

ในบรรดาสตรีที่อยู่ในการจัดอันดับร ้อยบุปผาในปัจจุบัน มีหลาย คนที่กลายมาเป็ นของเล่นของยอดฝีมือที่แข็งแกร่ง

กฎของโลกล้วนเป็ นเช่นนี้ นอกจากนี้ ไม่มีใครสามารถรุกราน ศาลาสวรรค์ได้

“เช่นนั้นมาดูกันว่าหวังเจี้ยนโหวผู้เลื่องชื่อบรรลือนามจะทรงพลัง เพียงใด” อี้หลิงหลิง กล่าวอย่างไม่แยแส

“กระบี่ของเจ้าอยู่ที่ใด”

หวังเจี้ยนโหวมีกระบี่ของเขาอยู่ในมือแล้ว

“เหตุใดข้าต้องใช ้กระบี่เพื่อฆ่าเจ้า”

อี้หลิงหลิงไพล่มือข้างหนึ่งไว้ข้างหลังด้วยซ้า

“หยิ่งยโสโอหัง!”

หวังเจี้ยนโหวโกรธมาก ริ้วกระบี่กระพริบและพุ่งเข้าหาอี้หลิงหลิงอย่างรุนแรง ดวงตาของทุกคนหรี่ลง ชื่อเสียงของหวังเจี้ยนโหวนั้นไม่ได้มีเพื่อ ขู่

มีคนไม่มากที่สามารถต้านทานกระบี่นี้ได้ เมื่อเผชิญหน้ากับริ้วกระบี่ สีหน้าของอี้หลิงหลิงยังคงสงบ นางยกมือขวาขึ้นแล้วหนีบนิ้วทั้งสอง มองชี้ไปยังหวังเจี้ยนโหว เจตนากระบี่ของนางควบแน่นเป็ น รูปแบบที่จับต้องได้และบินไปข้างหน้า ทาลายการโจมตีของหวังเจี้ยน โหวราวกับฟองสบู่ บริเวณโดยรอบเงียบสนิท!

หวังเจี้ยนโหวตกตะลึง เขาเชื่อมาโดยตลอดว่าเขาเชี่ยวชาญเต๋าแห่งกระบี่แล้ว อย่างไรก็ตาม ความเชื่อของเขาก็พังทลายลงในทันที พรึ่บ!

เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก และร่างกายของเขาดูเหมือนจะ แก่ตัวลงอย่างรวดเร็ว

ราวกับว่าเขาสูญเสียจิตวิญญาณของเขา

เสียงเยาะเย้ยของอี้หลิงหลิงดังเข้ามาในหูของเขา

“มือกระบี่อันดับหนึ่งของโลกหรือ? เจ้ายังไม่เข้าใจเจตนากระบี่ ด้วยซ้า! น่าขัน!”

พรึ่บ!

หวังเจี้ยนโหวล้มลงกับพื้นและพ่นเลือดออกมาอีกสองคา

ข้างหลังเขา ว่านเจี๋ยกาลังตกอยู่ในความสิ้นหวัง

พ่อของเขาซึ่งเป็ นเสาหลักในการสนับสนุนของเขากลับพ่ายแพ้ อย่างง่ายดาย

ความสิ้นหวังท่วมท้นหัวใจของเขา

อี้หลิงหลิงเดินไปข้างหน้าอย่างช ้า ๆ และไปถึงหวังเจี้ยนโหวซึ่ง นอนราบอยู่บนพื้น

ยอดฝีมือจากศาลาสวรรค์ก าลังลังเล

อี้หลิงหลิงแข็งแกร่งเกินไป!

ยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิคนอื่น ๆ ที่เฝ้ าดูอยู่รู ้สึกว่าหัวใจเต้น แรงและหายใจถี่ขึ้น

ยิ่งอี้หลิงหลิงทรงพลังมากเท่าใด โอกาสที่นางได้รับก็จะยิ่งดีและ พิเศษมากขึ้นเท่านั้น

พวกเขาแทบจะไม่สามารถควบคุมความโลภได้

“ว่านเจี๋ย เจ้าฆ่าพ่อแม่ของข้า วันนี้ ข้าจะให้เจ้าได้เห็นหวังเจี้ยน โหวตกตาย!”

อี้หลิงหลิงจ้องมองที่ว่านเจี๋ย ซึ่งกาลังสิ้นหวังอย่างยิ่ง

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจไม่รู้จบ

ฉัวะ!

แขนข้างหนึ่งของหวังเจี้ยนโหวหลุดออก

…

ในขณะนี้ หวังเจี้ยนโหวดูเหมือนจะสูญเสียจิตวิญญาณของเขา และไม่ได้ตอบสนองแม้แต่น้อย ดูเหมือนเขาจะเหลือเพียงเปลือกนอก ที่อ้างว้าง

ว่านเจี๋ยเซถลาสองสามก้าว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้น หวังและความเสียใจ เขาส่ายหัวและตะโกนทันทีว่า “จ้าวศาลา โจมตี เร็วเข้า! ฆ่านาง ฆ่านางเสีย!”

เขากรีดร ้องราวกับคนบ้า

อี้หลิงหลิงมองดูเขาที่กาลังบ้าคลั่งอย่างสงบ จากนั้นจึงตัดศีรษะ ของหวังเจี้ยนโหวอย่างใจเย็น

เลือดที่พุ่งออกมาทาให้ร่างกายของว่านเจี๋ยเปียกโชกทันที

“อาบเลือดพ่อของเจ้าเสีย” ใบหน้าที่สวยงามของอี้หลิงหลิงเผยรอยยิ้มอันชั่วร ้าย ว่านเจี๋ยล้มลงกับพื้นด้วยความหวาดกลัว “อย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้า! ข้าผิด ข้าผิดไปแล้ว…”

อี้หลิงหลิงยื่นมือออกมาและคว้าดวงวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของ หวังเจี้ยนโหว

“นี่คือวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพ่อเจ้า ตอนนี้เขากาลังจะตาย และ ทั้งหมดล้วนเป็ นเพราะเจ้า”

… “อ๊าก!”

ทันใดนั้นว่านเจี๋ยก็กรีดร ้องอย่างบ้าคลั่ง “ไว้ชีวิตข้า ไว้ชีวิตข้าเถอะ!”

เขาเริ่มโขกหัวอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขากลัวมากจนฉี่รดกางเกง ยอดฝี มือที่กาลังดูอยู่มองไปที่อี้หลิงหลิง และรู ้สึกหนาวสั่นทั่ว กระดูกสันหลัง พวกเขาควรจะเคลื่อนไหวหรือไม่?

“ไว้ชีวิตเจ้ารึ?”

อี้หลิงหลิงดับวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ในมือของนาง และยืนอยู่ ตรงหน้าว่านเจี๋ยพลันมองลงไปที่เขา

“เจ้าสมควรได้รับความเมตตาหรือ?”