ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 748 การเปลี่ยนแปลง(1)

เลี่ยเทียนตกใจมาก ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็ นยอดฝีมือขอบเขตเต๋า ปฐมกาลแต่เขาไม่เคยตระหนักถึงข้อจ ากัดของกฎเหนือลิขิต

ยอดฝีมือขอบเขตเต๋าปฐมกาลคนอื่น ๆ ของโลกตะวันสวรรค์ก็ คงไม่ได้ตระหนักถึงปัญหานี้เช่นกัน บางทียอดฝีมือขอบเขตเหนือ สูงสุดอาจจะทาได้ แต่ในสายตาของพวกเขา บรรดาผู้ที่ไม่เคยประสบ กับภัยพิบัตินั้นไม่คุ้มค่าพอที่จะให้ความสนใจ ซึ่งเป็ นสาเหตุที่ความ จริงไม่แพร่กระจายหรือไม่?

หรือมีเหตุผลอื่นเบื้องหลังเรื่องนี้อีก?

นอกจากนี้ ฉู่เซวียนล่วงรู ้ได้อย่างไร?

เลี่ยเทียนรู ้สึกว่าฉู่เซวียนเริ่มยากที่จะหยั่งถึงขึ้นเรื่อย ๆ

อันที่จริง ฉู่เซวียนไม่ได้กล่าวถึงประเด็นหนึ่ง เนื่องจากเสวี่ยผิง จาเป็ นต้องผ่านการนิพพานถึงหกครั้ง ความเจ็บปวดที่เขาทนทุกข์ ทรมานก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และในแต่ละครั้ง มันจะเจ็บปวดมากกว่า ครั้งก่อนนับร ้อยเท่า

นี่เป็ นหนึ่งในข้อจากัดของกฎเหนือลิขิตเช่นกัน หากเสวี่ยผิง ต้องการให้คนอื่นช่วยในการปลุกพรสวรรค์ เขาต้องมีจิตใจเพียง พอที่จะทนต่อความเจ็บปวด

ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะได้รับการตัดสินว่าคู่ควรกับพรสวรรค์ ของวิญญาณสวรรค์เก้านิพพาน

ในความเป็ นจริง ภัยพิบัติทั้งเก้าครั้งยังช่วยบรรเทาจิตใจของคน ๆ หนึ่งด้วย

“เจ้าคิดว่าเขาจะทนไหวหรือไม่” เลี่ยเทียนมองไปที่เสวี่ยผิง

“มีสุภาษิตที่ว่า มีเพียงความทุกข์เท่านั้นจึงจะอยู่เหนือผู้อื่นได้ หากเขาทนทุกข์เพียงเล็กจ้อยเท่านี้ไม่ได้ เขาจะกลายเป็ นยอดฝีมือที่ ไม่มีใครเทียบได้อย่างไร”

“ผู้ที่จะบรรลุขอบเขตเหนือสูงสุดจะใช ้ชีวิตอย่างไร ้กังวลได้ หรือไ?”

เลี่ยเทียนพยักหน้า

ค าพูดของฉู่เซวียนมีเหตุผล

เลี่ยเทียนเองก็ได้ผ่านความยากลาบากมากมาย ผ่านการต่อสู้ นานับ และเอาชนะวิกฤตการณ์นับไม่ถ้วนก่อนที่จะบรรลุขอบเขตเต๋า ปฐมกาล

แม้แต่ลูกหลานและลูกศิษย์ของยอดฝีมือขอบเขตเหนือสูงสุดก็ ไม่สามารถทาเช่นนั้นได้

จากนั้น จู่ ๆ เลี่ยเทียนก็หันกลับมาจ้องมองที่ฉู่เซวียน

ฉู่เซวียนไม่ใช่ตัวอย่างที่ดีที่สุดของคนที่แข็งแกร่งขึ้น ในขณะที่ ใช ้ชีวิตอย่างไร ้ความกังวลหรอกหรือ?

‘ข้าไม่เคยเห็นเขาฝึกฝนมาก่อน!’

‘เขาแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง และมีความรู ้มากขึ้นเกี่ยวกับโลก ตะวันสวรรค์ได้อย่างไรกัน’

ประหลาดยิ่งนัก

เสวี่ยผิงได้เริ่มดูดซับสมุนไพรวิญญาณเพื่อฟื้นฟูแล้ว

เขาไม่ได้กรีดร ้องอีกต่อไป แต่กัดฟันและอดทนต่อความเจ็บปวด

อาการบาดเจ็บที่วิญญาณของเขาค่อย ๆ ดีขึ้น และร่างกายของ เขาก็เริ่มฟื้นตัวขึ้นมาใหม่

ดวงตาของเลี่ยเทียนเป็ นประกาย พรสวรรค์ของเสวี่ยผิงเพิ่มขึ้น!

เขาผ่านการนิพพานแล้วจริง ๆ!

นั่นหมายความว่าวิธีนี้ได้ผล!

ในที่สุดเสวี่ยผิงก็ฟื้นขึ้นมา และหอบหายใจอย่างหนัก หัวใจของ เขายังคงถูกครอบง าด้วยความหวาดกลัว

เขาเกือบจะล้มเหลวในการอดทนต่อความเจ็บปวด

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาตรวจสอบสภาพร่างกายของเขา เขาก็ไม่ สามารถระงับความตื่นเต้นได้

รากฐานการฝึ กฝนของเขาซึ่งไม่มั่นคงเนื่องจากการก้าวหน้า อย่างรวดเร็วกลับมีความเสถียรอย่างแท้จริง

ยิ่งกว่านั้น เขารู ้สึกได้ชัดเจนว่ามีบางอย่างที่แตกต่างเกี่ยวกับ ร่างกายของเขา

ฉู่เซวียนไม่ได้เริ่มรอบถัดไปทันที

แต่เขาพูดว่า “เจ้ายังเหลือภัยพิบัติให้เผชิญอีกห้าครั้ง และแต่ละ ครั้งจะเจ็บปวดมากกว่าครั้งเดิมหลายร ้อยเท่าน เจ้าจะไปต่อหรือไม่”

“หากทนไม่ได้ ก็มีโอกาสมากที่เจ้าจะต้องตาย แม้ว่าข้าจะ ช่วยชีวิตเจ้า เจ้าก็จะกลายเป็ นเพียงเศษขยะที่ไร ้ประโยชน์ และเจ้าจะ ไม่มีวันสามารถก้าวข้ามขอบเขตสวรรค์ได้ตลอดชีวิตของเจ้า”

“อาจารย์ ข้าขอเดินหน้าต่อ!” เสวี่ยผิงกัดฟันแล้วพูด

“ถ้าข้าทนไม่ไหวจริง ๆ ท่านอาจารย์ก็ไม่ต้องช่วยข้า ปล่อยให้ ลูกศิษย์ไร ้ประโยชน์คนนี้ตายไปเถิดขอรับ”

ใบหน้าของเสวี่ยผิงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

‘ข้าไม่เคยยอมรับความพ่ายแพ้ในชีวิตของข้า ข้าไม่เคยก้มหัว ให้ผู้ใจ ข้าสาบานว่าข้าจะฟื้นศักดิ์ศรีของข้า!’

“ถึงข้าจะตายข้าก็อยากลอง”

ฉู่เซวียนนิ่งเงียบ

ความมุ่งมั่นของเสวี่ยผิงทาให้ทั้งเขาและเลี่ยเทียนเห็นศิษย์ผู้นี้ใน มุมมองที่ต่างออกไป

“ดี”

ฉู่เซวียนพยักหน้า

“สงบจิตใจก่อน ไม่จ าเป็ นต้องรีบร ้อน”

หลังโบกมือ ของเหลววิญญาณก็เข้าสู่ร่างกายของเสวี่ยผิงและ ท าให้เขากลับสู่สภาพสูงสุด

“ไม่จาเป็ นต้องชะลอ ท่านอาจารย์ ลงมือเลยขอรับ” เสวี่ยผิง กล่าวด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

ฉู่เซวียนพยักหน้า จากนั้น…

พรึ่บ!

ร่างกายของเสวี่ยผิงก็ระเบิดอีกครั้ง แม้แต่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ของเขาก็ยังถูกกัดกร่อนด้วยพลังท าลายล้าง

อย่างไรก็ตาม คราวนี้เสวี่ยผิงไม่ได้กรีดร ้อง

แม้ว่าใบหน้าของเขาจะบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด แต่เขาก็ไม่ได้ ส่งเสียงแหลมออกมา

สายตาของเขายังคงสดใสและเต็มไปด้วยความตั้งใจอันแน่วแน่

นี่เป็ นโอกาสเดียวที่เขาจะได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้!

โอกาสทวงศักดิ์ศรีที่เป็ นของเขากลับคืนมา!

โอกาสที่จะทาให้คนที่เคยทาให้เขาอับอายต้องคุกเข่าต่อหน้า เขา!

เขาต้องคว้าโอกาสนี้ไว้!

แม้ว่าเขาจะถูกหั่นเป็ นพันชิ้นและต้องทนทุกข์ทรมานจากความ เจ็บปวดจากการหลอมสร ้างวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขา เขาก็ไม่ สามารถยอมแพ้ได้!

ด้วยความเชื่อมั่นนี้ เสวี่ยผิงจึงอดทนต่อความเจ็บปวด จากนั้น เขาก็เริ่มดูดซับสมุนไพรวิญญาณเพื่อฟื้นตัว

เลี่ยเทียนถอนหายใจในขณะที่เขาสังเกตเห็นสิ่งนี้

เสวี่ยผิงต้องทนทุกข์ทรมานและต้อิงอับอายมากเพียงใดกัน?

ความปรารถนาที่จะแก้แค้นของเขาทาให้จิตใจของเขาแข็งแกร่ง ขึ้นหรือไม่?

หากเขาสามารถอดทนจนกว่าพรสวรรค์ของเขาจะตื่นขึ้นอย่าง เต็มที่ เขาจะทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้ าอย่างแน่นอน และจะกลายเป็ น ยอดฝีมือขอบเขตเหนือสูงสุด

จริง ๆ แล้วเลี่ยเทียนรู ้สึกค่อนข้างอิจฉา ขอบเขตเหนือสูงสุดเป็ น สิ่งที่เขาทาได้เพียงฝันถึง

ขอบเขตจ้าวเหนือสูงสุดในตานานนั้นเป็ นจินตนาการที่ห่างไกล ยิ่งกว่านั้นเสียอีก