ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 750 ลูกศิษย์อีกคนออกเดินทาง

“เสวี่ยผิง”
“ขอรับท่านอาจารย์?”
“ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องออกไปสารวจโลก และแสวงหาเต๋าของเจ้า เอง ข้ายังมีบางอย่างให้เจ้าท า” ฉู่เซวียนกล่าวอย่างจริงจัง
เสวี่ยผิงกระโดดด้วยความดีใจในใจ
ในที่สุดเขาก็สามารถออกไปได้
“ท่านอาจารย์โปรดกล่าว”
ยันต์หยกก็ได้ปรากฏขึ้นในมือของฉู่เซวียน
มันดูธรรมดา แต่ก็มีกลิ่นอายแห่งความลึกลับเช่นกัน
“สามสิบปีข้างหน้า ศิษย์พี่หญิงของเจ้าจะต้องเผชิญกับวิกฤติ และถูกขังอยู่ที่นี่”
ฉู่เซวียนถ่ายทอดตาแหน่งของสถานที่อันตรายเข้าสู่จิตใจของ เสวี่ยผิง
“นายันต์นี้ติดตัวไปด้วยแล้วเข้าไปที่นั่นเพื่อช่วยศิษย์พี่หญิงของ เจ้า”
เสวี่ยผิงจับยันต์หยกด้วยความงุนงง

“สามสิบปีต่อจากนี้?” ฉู่เซวียนพยักหน้าแล้วพูดว่า “ถูกต้อง อย่าลืม” เสวี่ยผิงตกใจมาก อาจารย์ของเขามองเห็นอนาคตได้หรือไม่? มิฉะนั้นท่านอาจารย์จะรู ้ข้อมูลดังกล่าวได้อย่างไร? อาจารย์ของเขาเป็ นใครกันแน่? “ขอรับท่านอาจารย์ ข้าจะท าให้ส าเร็จอย่างแน่นอน” เสวี่ยผิง กล่าวอย่างเคร่งขรึม “ท่านอาจารย์ ข้าขอทราบได้หรือไม่ว่าศิษย์พี่หญิงคนนี้คือใคร” “อี้หลิงหลิง”
ดวงตาของเสวี่ยผิงเบิกกว้างด้วยความตกใจ “เทพธิดาวิญญาณ อี้หลิงหลิง?”
เทพธิดาวิญญาณที่มาปรากฏจากที่ใดก็ไม่รู ้ และก่อปัญหา ให้กับศาลาสวรรค์กลับกลายเป็ นศิษย์พี่หญิงของเขาหรือ?
ฉู่เซวียนเลิกคิ้วขึ้น ดูเหมือนว่าอี้หลิงหลิงจะสร ้างชื่อให้กับตนเอง ในโลกภายนอกไม่น้อย
“เหตุใดนางจึงถูกเรียกว่าเทพธิดาวิญญาณ”
ฉู่เซวียนอยากรู ้ว่าอี้หลิงหลิงมีฉายาเช่นนี้ได้อย่างไร

“ฉายาของนางมาจากศาลาสวรรค์ เนื่องจากนางมีกายา วิญญาณไร ้ลักษณ์” เสวี่ยผิงตอบ
ฉู่เซวียนเข้าใจแล้ว ศาลาสวรรค์ยังไม่ได้ตระหนักถึงกายาแท้จริง ของร่างของอี้หลิงหลิง ซึ่งส่งผลให้เกิดข้อผิดพลาดนี้
“หากรู ้แล้วก็อย่าลืมว่าอีก 30 ปีข้างหน้า เจ้าจะต้องไปที่นั่น”
ฉู่เซวียนไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้
“ท่านอาจารย์ ศิษย์พี่หญิงอี้เป็ นศิษย์อันดับใดหรือขอรับ?” เสวี่ย ผิงถามอย่างสงสัย
“นางเป็ นศิษย์คนที่สิบของข้า ข้ารับนางเป็ นลูกศิษย์เมื่อพันปีที่ แล้ว”
“แล้วศิษย์พี่อีกเก้าคนอยู่ที่ใดหรือขอรับ?” “พวกเขาจะปรากฏตามธรรมชาติเมื่อถึงเวลา” แม้ว่าเสวี่ยผิงจะอยากรู ้อยากเห็น แต่เขาก็ไม่ได้ติดตามเรื่องนี้ ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เสวี่ยผิงได้เตรียมเดินทาง เขาคว้าสมบัติฟ้ าดินจานวนหนึ่งมาจากหุบเขา ถึงอย่างไรที่นี่ก็ไม่ขาดสมบัติอยู่แล้ว

สานักอื่น ๆ และตระกูลหลักต่างก็มอบไพ่ตายช่วยชีวิตให้กับ ลูกหลานและศิษย์ส่วนตัวของพวกเขาเมื่อพวกเขาออกไปสารวจโลก ดังนั้น เสวี่ยผิงจึงเดินไปหาฉู่เซวียนอย่างไร ้ยางอาย
“ท่านอาจารย์ ศิษย์ของส านักเร้นลับจะได้รับไพ่ตายช่วยชีวิต ด้วยหรือไม่?”
ฉู่เซวียนโยนยันต์หยกสองสามอันออกมา
“พยายามสงบเสมอ อย่ายั่วยุศัตรูที่แข็งแกร่งเพียงเพราะว่าเจ้ามี สิ่งที่จะปกป้ องชีวิตของเจ้า หากเจ้าอ่อนแอ เจ้าจะไม่ได้รับโอกาสใช ้ ไพ่ตายเหล่านี้ด้วยซ้า” ฉู่เซวียนเตือนเขา
“เข้าใจแล้วขอรับท่านอาจารย์”
เสวี่ยผิงรับยันต์หยกอย่างตื่นเต้น
จากนั้นเขาก็หันกลับไปและถามหาเลี่ยเทียน
‘เด็กคนนี้มีพรสวรรค์ในการเอาเปรียบผู้อื่นไม่น้อย เขาอาจจะไป ขอไพ่ตายจากเลี่ยเทียนด้วยเช่นกัน’
ฉู่ เซวียนไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ ทุกคนต่างก็มีบุคลิกที่เป็ น เอกลักษณ์ของตนเองทั้งนั้น
นอกจากนี้ แม้ว่าอี้หลิงหลิงจะไม่ได้ขอไพ่ตายใด ๆ แต่ฉู่เซวียนก็ เตรียมบางอย่างไว้ให้นางอย่างลับ ๆ

ท้ายที่สุดแล้ว นางก็เป็ นลูกศิษย์ของเขา และไม่มีทางที่เขาจะ ปล่อยให้นางถูกรังแกโดยสัตว์ประหลาดเฒ่าข้างนอกนั่น
ในไม่ช ้า เสวี่ยผิงก็จากไป และหุบเขาก็กลับคืนสู่สภาพที่เงียบ สงบ
เลี่ยเทียนกลับมาปิดด่านอีกครั้ง และฉู่เซวียนยังคงใช ้ชีวิตอย่าง ไร ้กังวลต่อไป
เขาหยิบยันต์หยกเต๋าสวรรค์ออกมา และพยายามสื่อสารกับ ความโกลาหล แต่ก็ไม่มีประโยชน์
“อนุมานสถานะปัจจุบันของความโกลาหล”
ฉู่เซวียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช ้ความสามารถสอดส่องต้น กาเนิดเพื่อทาความเข้าใจสถานการณ์ในความโกลาหล
ในภาพฉายที่ถูกสร ้างขึ้น ความโกลาหลได้ขยายออกไปนับไม่ ถ้วน
โลกศักดิ์สิทธิ์เป็ นเหมือนไข่มุกที่สว่างไสวในใจกลางของความ โกลาหล นอกจากนี้ กฎแห่งเต๋าสวรรค์ยังมีความก้าวหน้าที่ดีในการ กลืนกินกฎแห่งปฐมโกลาหล
การเติบโตของเต๋าสวรรค์ก็ด าเนินไปในทิศทางเดียวกัน โดยรวม แล้วอาจกล่าวได้ว่าความโกลาหลดาเนินไปอย่างราบรื่นตามปกติ
เขานึกถึงความโกลาหลขนาดใหญ่อีกสองแห่ง

หลังจากที่ความโกลาหลเล็กน้อยที่เหลือหลอมรวมกัน มันก็จะ ปะทะกันและหลอมรวมเข้ากับทั้งสองอย่างเป็ นธรรมชาติเช่นกัน เมื่อ ทุกอย่างเสร็จสิ้น ความโกลาหลที่แท้จริงก็กลับมาอีกครั้งในที่สุด
เหลือเพียงการปะทะกันและการหลอมรวมกับความโกลาหล ขนาดใหญ่ทั้งสอง เต๋าสวรรค์ก็จะเผชิญกับการทดสอบที่แท้จริง
ไม่ว่ามันจะกลายมาเป็ นมหาเต๋าในความโกลาหลทั้งหมดหรือไม่ นั้นก็ขึ้นอยู่กับสิ่งนี้ ผลลัพธ ์ยังคงเต็มไปด้วยความไม่แน่ นอน เนื่องจากความโกลาหลขนาดใหญ่ทั้งสองกว่านั้นมีขีดจากัดสูงสุดที่ สูงกว่า และไม่ต้องสงสัยเลยว่าชาวพื้นเมืองก็จะแข็งแกร่งกว่าเช่นกัน
ดังนั้นเต๋าสวรรค์จึงต้องการยอดฝีมือเพื่อปกป้ องมัน ในขณะที่ มันกลืนกินกฏแห่งปฐมโกลาหลอื่น ๆ
ไม่ว่าในกรณีใด การดาเนินการนี้จะใช ้เวลานานหลายล้านปี ดังนั้น ฉู่เซวียนจึงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนักในขณะนี้
เขามีเวลามากพอที่จะแข็งแกร่งขึ้น
จากนั้น ฉู่เซวียนก็สังเกตต้นกาเนิดมหาเต๋า ซึ่งเติบโตอย่าง รวดเร็วภายในอาณาเขตแห่งความว่างเปล่า ยังมีหนทางอีกยาวไกล ก่อนที่มันจะครอบคลุมอาณาเขตแห่งความว่างเปล่ารอบ ๆ ความ โกลาหล แต่ในอัตราที่ก้าวหน้าเช่นนี้ สิ่งต่าง ๆ ก็ดาเนินไปด้วยดี

นอกจากนี้ เมื่อต้นกาเนิดมหาเต๋าเติบโตและหลอมรวมกับอาณา เขตแห่งความว่างเปล่า ดูเหมือนว่ามันจะมีการเปลี่ยนแปลงพิเศษ บางอย่าง