ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 772 ฉีเล่อร ์(2)

เมื่อม่านพลังตกลงไปที่ลานเล็ก ๆ ก็ทาให้ทุกคนตื่นตระหนก ซูเซียนเอ๋อร ์เดินออกจากบ้านไม้ เลี่ยเทียนและชุนหลานก็เดินออกจากศาลาคัมภีร ์เช่นกัน เมื่อเห็นเด็กน้อย ทุกคนก็ต้องตกตะลึง
ฉีเล่อร ์เม้มริมฝีปากแล้วนั่งลงบนพื้น เขาพยายามควบคุมน้าตา ให้ดีที่สุดแต่ก็ทาไม่สาเร็จ
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะที่เขามองไปที่ฉู่ เซวียนและคนอื่น ๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นหัวของเลี่ยเทียนลอยอยู่ มันช่าง น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก
เด็กชายอายุสามสี่ขวบเม้มริมฝี ปากอย่างดื้อรั้น เขาพยายาม กลั้นน้าตาสุดแรงเกิด
ริมฝีปากของเขาเริ่มมีรอยแดง มันคือเลือด! เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยเพิ่งเผชิญกับเรื่องร ้าย

ซูเซียนเอ๋อร ์อดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้า นางลูบหัวเขาเบา ๆ ขณะที่อุ้มเขาขึ้นมา
“อย่ากลัวไปเลย”
นางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้าตาบนใบหน้าของเขารวมถึง รอยเลือดบนริมฝีปาก
ในที่สุดฉีเล่อร ์ก็ไม่สามารถควบคุมตนเองได้อีกต่อไป เขาเริ่ม ร้องไห้อยู่บนไหล่ของซูเซียนเอ๋อร์
“ท่านแม่…”
ซูเซียนเอ๋อร์ปลอบใจเขาขณะมองไปยังฉู่เซวียน
ฉีเล่อร ์ร ้องไห้สักพักก่อนที่จะหยุด เขาเบิกตากว้างและมองดูเลี่ย เทียนด้วยสีหน้าหวาดกลัวเล็กน้อย
“ไม่ต้องกลัว เขาเป็ นเพียงลูกหนังลอยได้”
เลี่ยเทียนกลอกตาของเขา
“บอกข้าเถอะ เจ้าชื่ออะไร”
“ข้าชื่อหลี่เล่อร ์… ไม่ ข้าชื่อฉีเล่อร ์ใช่แล้ว ฉีเล่อร ์!”
เลี่ยเทียนมองไปรอบ ๆ ฉีเล่อร ์และพูดว่า “แปลกมาก เด็กคนนี้มี พรสวรรค์ค่อนข้างธรรมดา เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”

เขารู ้ว่าม่านพลังของฉู่เซวียนในหุบเขานั้นพิเศษมาก เฉพาะผู้ที่ มีโชคชะตาและพรสวรรค์เท่านั้นที่สามารถเข้ามาได้
เมื่อได้ยินคาพูดของเลี่ยเทียน ใบหน้าเล็ก ๆ ของฉีเล่อร ์ก็ตึง เครียดขึ้น และมือขนาดเล็กของเขาคว้าแขนเสื้อของซูเซียนเอ๋อร ์ไว้ แน่น
ค าว่า “พรสวรรค์ธรรมดา” มีผลกระทบอย่างมากต่อเขา
เป็ นเพราะเหตุนี้เขาจึงถูกทิ้งและแม่ของเขาก็เสียชีวิตเพื่อปกป้ อง เขา
แม้ว่าฉีเล่อร ์จะยังเด็ก แต่เขาก็ไม่ได้โง่เขลาไปเสียหมด
ซูเซียนเอ๋อร ์จ้องมองไปที่เลี่ยเทียน และพูดด้วยความราคาญว่า “เจ้าพูดเรื่องไร ้สาระอะไรกัน?”
“เสี่ยวเล่อร ์เอ๋อร ์อย่าฟังเรื่องไร ้สาระของเขา เจ้ามีพรสวรรค์ที่ ทรงพลัง การได้มาที่นี่ก็หมายความว่าเจ้าต้องเป็ นอัจฉริยะที่ ยิ่งใหญ่!”
มุมปากของเลี่ยเทียนกระตุก
“ข้าไม่ได้พูดไร้สาระ เขาเป็ นคนธรรมดาจริง ๆ”
“บอกข้าหน่อย พรสวรรค์ของเขาธรรมดาใช่หรือไม่?” เขาถาม ชุนหลาน
ชุนหลานลังเลและไม่ตอบ

มันตรงเกินไปและอาจท าร ้ายความภาคภูมิใจของเด็กชายได้
เลี่ยเทียนเป็ นคนใจร ้าย เขาไร ้กังวลและไม่เกรงกลัวที่จะทาร ้าย จิตใจเด็กน้อย
อย่างไรก็ตาม การที่ไม่ได้ตอบก็ถือเป็ นคาตอบเช่นกัน
มือเล็ก ๆ ของฉีเล่อร ์กาแน่นยิ่งขึ้น
น้าตาของเขาไหลออกจากดวงตาอีกครั้ง
ซูเซียนเอ๋อร ์ปลอบใจเขาขณะมองดูฉู่เซวียน “นายน้อย ท่าน ต้องการรับเสี่ยวเล่อร ์เป็ นลูกศิษย์ของท่านใช่หรือไม่”
เนื่องจากเขาเข้ามาในหุบเขาได้ และเป็ นเด็กที่เพิ่งเผชิญกับ โชคชะตาที่เลวร ้าย เขาจะไม่ถูกขับไล่แม้ว่าจะมีพรสวรรค์หรือไม่ก็ ตาม
ซูเซียนเอ๋อร ์ตัดสินใจแล้วว่าหากฉู่เซวียนไม่ยอมรับเขา นางก็จะ รับเขาเป็ นศิษย์
“แน่นอน!” ฉู่เซวียนพยักหน้า
ซูเซียนเอ๋อร์รีบวางฉีเล่อร์ลงแล้วพูดเบา ๆ “เร็วเข้า ยอมรับว่า นายน้อยเป็ นอาจารย์ของเจ้าเร็วเสีย!”
ราวกับนางกลัวว่าฉู่เซวียนจะกลับค าพูด
ฉีเล่อร์ยังเด็ก แต่เขาก็มีไหวพริบอย่างรวดเร็วและค านับทันที

“ศิษย์ฉีเล่อร ์คารวะท่านอาจารย์!”
“ลุกขึ้นเถอะ”
ฉู่เซวียนพยักหน้า
เลี่ยเทียนรู ้สึกประหลาดใจ พรสวรรค์ของฉีเล่อร ์นั้นอยู่ในระดับ ปานกลาง แต่ฉู่เซวียนกลับยอมรับเขาเป็ นลูกศิษย์ส่วนตัวหรือ?
แม้ว่าอีกฝ่ ายจะสงสารเขา แต่ก็ไม่จ าเป็ นต้องรับเป็ นศิษย์ส่วนตัว ใช่หรือไม่?
ศิษย์ที่มีพรสวรรค์ปานกลางจะส่งผลต่อภาพลักษณ์ของสานัก เร ้นลับ
เป็ นไปได้หรือไม่ว่าฉีเล่อร ์มีร่างพิเศษบางอย่างที่เขาไม่รู ้?
เลี่ยเทียนอดไม่ได้ที่จะลอยไปรอบ ๆ ฉีเล่อร ์อีกครั้ง
ชุนหลานก็งงงวยเช่นกัน
“จ้าวสานัก พรสวรรค์ของเขานั้นธรรมดา หากเจ้ารับเขาเป็ น ศิษย์ส่วนตัว มันจะส่งผลต่อภาพลักษณ์ของส านักเร ้นลับ”
เลี่ยเทียนบินวนอยู่ใกล้ฉีเล่อร ์อีกครั้งและพูดต่อ “เขาเป็ นศิษย์ สายนอกของส านักเร ้นลับหรือไม่?”
ใบหน้าของฉีเล่อร ์เต็มไปด้วยความวิตกกังวลในขณะที่เขาพิงซู เซียนเอ๋อร ์มือเล็ก ๆ ของเขาคว้าไปที่ชายเสื้อผ้าของนางและเกร็ง

ซูเซียนเอ๋อร ์โกรธมากจนอยากจะสาปแช่งเลี่ยเทียน ชุนหลานก็มองเขาด้วยความไม่พอใจเช่นกัน “ในสานักเร ้นลับมีเพียงศิษย์หลักเท่านั้น ไม่มีศิษย์สายนอก”
“ผู้ที่สามารถเข้าสู่สานักเร ้นลับได้ล้วนเป็ นคนที่มีโชคชะตาและ พรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดา เด็กหนุ่มผู้นี้ก็เช่นกัน”
“ข้าไม่สามารถว่าได้เขามีพรสวรรค์โดยก าเนิดแบบใด เขาไม่มี กายาพิเศษใด ๆ”
“ชุนหลาน แล้วเจ้าล่ะ? เจ้าบอกได้หรือไม่?”
“ไม่” ชุนหลานส่ายหัว
เป็ นเรื่องปกติที่พวกเขาจะไม่สามารถบอกได้ ท้ายที่สุด เฉพาะผู้ ที่บรรลุขอบเขตเหนือสูงสุดเท่านั้นจึงจะสามารถรับรู ้ได้
วิญญาณของฉีเล่อร ์คือมวลสารปราณหยินหยาง
เมื่อวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก่อตัวขึ้น ปราณหยินหยาง จานวนมากนี้จะอัดแน่นอยู่ในวิญญาณของเขา
จากมุมมองของผู้ที่อยู่ต่ากว่าขอบเขตเหนือสูงสุด พรสวรรค์ ของฉีเล่อร ์อยู่ในระดับปานกลาง และวิญญาณของเขาก็ยังคงสับสน ท าให้เขาดูไร ้พรสวรรค์
แม้เขาจะไม่สามารถควบแน่นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขา แต่ก็ บรรลุขอบเขตจักรพรรดิได้

อย่างไรก็ตาม ยอดฝีมือขอบเขตเหนือสูงสุดจะเข้าใจเรื่องนี้ มวล สารปราณหยินหยางถือเป็ นสิ่งที่ยิ่งใหญ่!