ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 780 การประลอง(3)

ดวงตาของหลี่เทียนหลงเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร กลิ่นอายของ เขาก็ปะทุขึ้น และอสูรมังกรแดงก็ขดตัวอยู่รอบตัวของเขา
“เจ้ามันก็แค่คนสารเลวต่าต้อย! เจ้ามีสิทธิ์อะไรมามาเย่อหยิ่งต่อ หน้าข้า?”
ผู้เห็นต่างต่างมองหน้ากัน นี่เป็ นความบาดหมางภายในตระกูลห ลี่หรือไม่?
อสูรมังกรแดงค าราม เปล่งพลังของมังกรออกมาเล็กน้อย
ว่ากันว่าในสมัยโบราณ มีมังกรที่แท้จริงที่ทรงพลังอย่างยิ่ง ครอบครองดินแดนจานวนมากในโลกตะวันสวรรค์ที่ และเป็ นตัวตน ในขอบเขตเหนือสูงสุด
นอกจากนี้ยังมีอัจฉริยะในขอบเขตเต๋าที่ถูกผู้อาวุโสพามาที่นี่ เพื่อขยายวิสัยทัศน์อันไกลโพ้นของพวกเขา ในตอนแรก พวกเขา ต้องการท้าทายหลี่เทียนหลง แต่หลังจากที่ฝ่ ายหลังเปิดเผยพลังของ เขา พวกเขาก็ตกตะลึง
ความแตกต่างนั้นใหญ่เกินไป

ฉีเล่อร ์มองดูอย่างไม่แยแส อสูรมังกรแดงดูทรงพลัง และพลังของ มันก็กว้างใหญ่ แต่เมื่อเปรียบเทียบกับพลังของมังกรที่แท้จริง มันก็ไม่ คุ้มที่จะเอ่ยถึง
สานักเร ้นลับไม่ได้ขาดแคลนมังกรที่แท้จริง “แค่นี้เองหรือ?” “ลงมือเสีย” ฉีเล่อร ์ยิ้มเยาะ “ถ้าข้าลงมือ เจ้าจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป!”
“ตายซะเจ้าสารเลวที่หยิ่งผยอง!” หลี่เทียนหลงคาราม อสูรมังกรแดงคารามขณะที่เขาใช ้หอกโจมตีอย่างสุดกาลัง เขา
ย่อมไม่ดูแคลนฉีเล่อร์ ตู้ม!
ฉีเล่อร์ไม่ขยับแม้แต่น้อย แต่การโจมตีกลับหยุดอยู่ตรงหน้าเขา สามฉื่อ
“ขยะก็จะเป็ นขยะตลอดไป” ฉีเล่อร ์ยิ้มเยาะ เขายกมือขึ้นแล้วคว้าหัวของหลี่เทียนหลงพร ้อมกดลงมา ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! แก้มของหลี่เทียนหลงแดงก่าและบวมเป่งจากการตบฉาดใหญ่

“สิ่งที่เรียกว่าอัจฉริยะเช่นเจ้าไม่ได้มากไปกว่าขยะ ความ ภาคภูมิใจและความมั่นใจของเจ้าสร ้างขึ้นมาจากอันใด?”
“ความแตกต่างระหว่างเจ้าและข้าเป็ นสิ่งที่ไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงได้ชั่วนิรันดร ์!”
ฝูงชนเงียบงัน
หลี่เทียนหลงที่ดูทรงพลังและดุร ้ายอย่างมาก ทว่ากลับต้องถูก จัดการเช่นนั้น
ฉีเล่อร ์แข็งแกร่งเพียงใด?
สมาชิกในตระกูลหลี่ ต่างเหลือเชื่อ อัจฉริยะที่พวกเขาเลี้ยงดูมา อย่างล าบากยากเย็นจบลงแบบนี้ได้อย่างไร?
ความหวังที่จะได้เห็นการประลองที่สูสีก็ได้สูญสิ้นไป
มือของหลี่หวู่เฟิ่งกาแน่นทันที
จู่ ๆ ฮูหยินใหญ่หลี่ก็ยืนขึ้นด้วยสีหน้าโกรธจัดและพูดด้วยความ โกรธว่า “เจ้าสารเลว ปล่อยลูกชายของข้า!”
ร่างของนางขยับขณะที่นางพุ่งเข้าหาฉีเล่อร ์
นางเกือบจะเสียสติไปแล้วเมื่อเห็นหลี่เทียนหลงถูกทาให้อับอาย
ริ้วกระบี่ตกลงมาจากท้องฟ้ าและปิดกั้นเส้นทางของฮูหยินใหญ่ห ลี่

ร่างที่สวยงามก็ปรากฏขึ้น “เจ้าต้องการที่จะฝ่าฝืนกฎของโลกตะวันสวรรค์หรือไม่?” อี้หลิงหลิงจ้องมองนางอย่างเย็นชา
สีหน้าของฮูหยินใหญ่หลี่เปลี่ยนไป แต่ก็ไม่สามารถผ่านอี้หลิงห ลิงไปได้ นางกัดฟันแล้วพูดว่า “หลี่เทียนหลงพ่ายแพ้แล้ว การต่อสู้ ครั้งนี้จบลงแล้ว!”
“สิ่งที่เจ้าพูดไม่นับรวม หลี่เทียนหลงยังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้” อี้หลิงหลิงกล่าวอย่างเย็นชา
ฮูหยินใหญ่หลี่หันกลับมาแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส โปรดช่วยลูกชาย ของข้าด้วย!”
ผู้อาวุโสใหญ่เกิดความขัดแย้งในใจ ฉีเล่อร ์และฮูหยินใหญ่หลี่ ขัดแย้งกันอย่างเห็นได้ชัด
การช่วยเหลือหลี่เทียนหลงจะทาให้ฉีเล่อร ์ไม่มีความสุขอย่าง แน่นอน อย่างไรก็ตาม หลี่เทียนหลงก็เป็ นอัจฉริยะที่ไร ้เทียมทาน เช่นกัน คงน่าเสียดายถ้าเขาตาย
ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ต้องการทาสิ่งผิด ดังนั้นเขาจึงมองไปที่หลี่หวู่ เฟิ่งแล้วพูดว่า “หวู่เฟิง พวกเขาเป็ นลูกชายของเจ้าทั้งคู่ ดังนั้นเจ้า สามารถทาตามที่เห็นสมควร!”
ทัศนคติของผู้นาทาให้ใจของฮูหยินใหญ่หลี่จมลง

ฉีเล่อร ์มองไปที่ฮูหยินใหญ่หลี่และเยาะเย้ย “ไม่ต้องกังวล ข้าจะ ไม่ฆ่าขยะชิ้นนี้!”
เปาะ!
เขาบิดมือและหักแขนของหลี่เทียนหลง
สีหน้าของหลี่เทียนหลงดูดุร ้าย และดวงตาของเขาเต็มไปด้วย ความโกรธเกรี้ยว แต่เขาไม่สามารถต้านทานได้
หัวใจของเขายังคงจมลง
“เจ้าสมควรที่จะถูกเรียกว่าอัจฉริยะหรือไม่?”
เปาะ!
เขาหักแขนอีกข้างหนึ่ง
“เจ้าสารเลว หยุดเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นข้าจะทาให้เจ้าต้องตายอย่าง โหดร้าย!” ฮูหยินใหญ่หลี่พูดด้วยสีหน้าดุร ้าย
ฉัวะ!
ทันใดนั้นริ้วกระบี่ก็แวบขึ้นมา
สีหน้าของฮูหยินใหญ่หลี่เปลี่ยนไปอย่างมาก นางต้องการล่า ถอย แต่นางก็ไม่สามารถโต้การโจมตีธรรมดาของอี้หลิงหลิงได้ด้วย ซ้า
หลี่หวู่เฟิ่งยกมือขึ้นและบดขยี้ริ้วกระบี่

สีหน้าของอี้หลิงหลิงไม่แยแสขณะที่นางมองไปที่ฮูหยินใหญ่ห ลี่ จากนั้นนางก็มองไปที่หลี่หวู่เฟิ่ง และพูดอย่างเย็นชาว่า “ตระกูลหลี่ ต้องการคุกคามศิษย์ของสานักเร ้นลับหรือไม่ หากตระกูลหลี่กล้าล้า เส้นเช่นนั้นก็จะถูกทาลายล้าง!”
สีหน้าของฮูหยินใหญ่หลี่ดูน่าเกลียดมาก
“สามี โปรดช่วยลูกชายของข้าด้วย!”
ร่างกายของหลี่หวู่เฟิ่งเคลื่อนไหว
อย่างไรก็ตาม ร่างที่มองเห็นได้จาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้ า
“ห้ามแหกกฎ!”
ผู้คุมกฎขอบเขตเต๋าปฐมกาล!
สีหน้าของหลี่หวู่เฟิ่งเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ฝ่ามือของฉีเล่อร ์ตกลงบนหน้าอกของหลี่เทียนหลง ทาให้ซี่โครง ของเขาแตกจนกระอักเลือดออกมา
“เจ้านี่มันเศษขยะจริง ๆ เจ้าไปเอาความไร ้ประโยชน์เช่นนี้มาจาก ใดกัน? จากมารดาขยะของเจ้าหรือ?”
“เจ้ามีแค่นี้เองหรือ? หากข้าเป็ นเจ้า ข้าคงจะฆ่าตัวตายไปด้วย ความละอายใจ!”
หลี่เทียนหลงกระอักเลือดออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วย ความโกรธ และดูเหมือนเขาจะสูญเสียสติไปแล้ว

ฝูงชนต่างเฝ้ าดูด้วยความตกใจเมื่อเห็นเช่นนี้