ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 790 ไร ้ยางอาย(2)

อย่างที่ฉู่เซวียนคิดไว้ว่าศิษย์ของสานักเร ้นลับจะถูกกาหนด เป้ าหมายเช่นนี้ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครสามารถยืนมองเห็นคนอื่นที่ อยู่ข้างหน้าพวกเขาได้
ตอนนี้มีสองเส้นทางข้างหน้า คือ ลุกขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น หรือ ตายและกลายเป็ นหินรองเท้าของผู้อื่น
ถึงกระนั้น พลังลึกลับนี้ก็ค่อนข้างไร ้ยางอาย เพราะมันมีอิทธิพล ต่ออัจฉริยะเหล่านี้ และทาให้พวกเขาละทิ้งความภาคภูมิใจ จนต้อง ร่วมมือกันสังหารผู้อื่น
“ในเมื่อเจ้าไม่สนใจเรื่องคุณธรรมในการต่อสู้ ก็อย่ามาตาหนิข้า เพราะท้ายที่สุดแล้ว กฎเกณฑ์ก็ถูกกาหนดโดยผู้แข็งแกร่ง” ฉู่เซวียน พึมพ ากับตนเอง
เขาแข็งแกร่งกว่าอีกฝ่ าย ดังนั้นกฎจึงไม่สามารถจากัดเขา ได้ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ด าเนินการทันที
อี้หลิงหลิงและเสวี่ยผิงยังคงสามารถอดทนต่อไปได้ ดังนั้นหาก พวกเขาสามารถพึ่งพาตนเองเพื่อเอาชนะสถานการณ์ปัจจุบันได้ พวกเขาจะได้รับประโยชน์อย่างมาก

ฉีเล่อร ์และฉู่หยู่ตกเป็ นเป้ าและถูกล้อมเป็ นครั้งคราวเท่านั้น เนื่องจากพวกเขาเป็ นเพียงตัวสารองเนื่องจากมีฐานพลังยุทธ ์ที่ต่า กว่า
อี้หลิงหลิงและเสวี่ยผิงต่อสู้กับคู่ต่อสู้ทุกวัน
เมื่อพวกเขาตกอยู่ในอันตราย พวกเขาจะหลบหนีทันทีแทนที่จะ ต่อสู้อย่างโง่เขลา
อย่างไรก็ตาม แม้จะมีวิชาการปกปิดของส านักเร ้นลับพวกเขาก็ ไม่สามารถซ่อนตัวได้นานเกินไป ในที่สุดพวกเขาก็จะถูกพบอีกครั้ง และจะมีการสู้รบอีกครั้ง น่าเสียดายที่มันเป็ นไปไม่ได้ที่จะซ่อนตัวจาก พลังลึกลับ เว้นแต่พวกเขาจะแข็งแกร่งเท่ากับฉู่เซวียน
ภายในความโกลาหล มหาสงครามได้เริ่มต้นขึ้นแล้วระหว่าง ความโกลาหลทั้งสาม และยอดฝีมือจานวนนับไม่ถ้วนเสียชีวิตทุกวี่ ทุกวัน
มียอดฝี มือขอบเขตเต๋าปฐมกาลในความโกลาหลอีกสองแห่ง และมียอดฝีมืออีกหลายคนที่ต้องการครอบครองเต๋าสวรรค์
เซียวเหลียงถือหอกของเขา และลอยขึ้นไปในอากาศเพื่อปะทะ กับศัตรูที่เข้ามา ในขณะที่ติงเยว่พุ่งเข้าโจมตีแนวศัตรู
โลกศักดิ์สิทธิ์ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป และเป็ นโลกที่ทรงพลังที่สุด ในความโกลาหล

เต๋าสวรรค์ได้หลอมรวมความโกลาหลเข้าด้วยกัน ในขณะที่ ความโกลาหลอีกสองแห่งมีหลายฝ่าย ซึ่งทาให้เต๋าสวรรค์ได้เปรียบ
เมื่อเวลาผ่านไป ขุมอานาจบางส่วนในความโกลาหลอีกสองแห่ง ได้รวมตัวกันเป็ นพันธมิตรเพื่อต่อต้านเต๋าแห่งสวรรค์
ขณะที่ทั้งหมดนี้เกิดขึ้น ความโกลาหลและโลกตะวันสวรรค์ยังคง หลอมรวมและผสานกันอย่างช ้า ๆ นอกจากนี้ เมื่อสถานการณ์เริ่ม เข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ ความเร็วของการฝึ กฝนและการเติบโตของ อัจฉริยะเหล่านี้ก็เร่งตัวขึ้น
ภายใต้สถานการณ์ปกติ ไม่มีใครสามารถทะลวงขอบเขตเหนือ สูงสุด ได้หากไม่ส าเร็จการหลอมรวมหยินหยาง ดังนั้น แม้แต่อัจฉริยะ ที่แข็งแกร่งที่สุดในความโกลาหลและโลกตะวันสวรรค์ก็ไม่สามารถ ก้าวผ่านขอบเขตเต๋าปฐมกาลได้
ความโกลาหลขาดหยาง และโลกตะวันสวรรค์ขาดหยิน อย่างไร ก็ตาม ฉู่เซวียนได้เข้ามาแทรกแซง ดังนั้นศิษย์ของเขาจึงสามารถ เติมเต็มหยินและหยางภายในความโกลาหล และสามารถก้าวไปสู่ ขอบเขตเหนือสูงสุดภายในความโกลาหลได้
เวลาผ่านไปและอีกห้าหมื่นปีผ่านไป
อี้หลิงหลิงและเสวี่ยผิงต่อสู้กันตลอดเวลา ซึ่งหมายความว่าพวก เขาต่อสู้มาเป็ นเวลา 50,000 ปีแล้ว!

โดยธรรมชาติแล้ว ความแข็งแกร่งของพวกเขาพัฒนาขึ้นอย่าง มาก และพวกเขาก็ใกล้จะบรรลุขอบเขตเต๋าเหนือลิขิตแล้ว อย่างไรก็ ตาม ค่าใช ้จ่ายของการต่อสู้ทั้งหมดก็คือพวกเขาเหน็ดเหนื่อยอย่าง มาก
พวกเขาไม่มีที่ซ่อนและไม่มีเวลาพักผ่อน ความจริงที่ว่าพวกเขา สามารถอดทนมาเป็ นเวลานานนี้เป็ นเครื่องพิสูจน์ถึงความมุ่งมั่นและ พรสวรรค์ของพวกเขา
ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาที่หุบเขาด้วยอาการเสียใจเล็กน้อย