ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 794 กองสมบัติ

ซูเซียนเอ๋อร ์โบกมือและโยนสมบัติจำนวนหนึ่งออกมำ
“เสี่ยวเล่อร ์เอ๋อร ์ ทั้งหมดนี้คือสมบัติ เจ้ำสำมำรถเลือกสิ่งที่ เหมำะสมที่สุดได้ สำนักเร ้นลับของพวกเรำไม่ได้ขำดแคนสมบัติ!”
ชุนหลำนตกตะลึง
ซูเซียนเอ๋อร ์ร่ำรวยถึงเพียงนี้เลยหรือ?
นำงโยนสมบัติระดับจ้ำวเหนือสูงสุดออกไปอย่ำงไม่ตั้งใจ!
นำงเหลือบมองฉู่เซวียนที่กำลังนั่งอยู่บนเก้ำอี้อย่ำงสบำย ๆ เขำ อ่ำนตำรำและทำนขนม ทันใดนั้นนำงก็เข้ำใจทันทีว่ำซูเซียนเอ๋อร ์ ได้รับประโยชน์จำกกำรอยู่เคียงข้ำงฉู่เซวียนตลอดเวลำนี้
ฉีเล่อร์และฉู่หยู่ก็ตกตะลึงเช่นกัน
จำนวนมรดกและสมบัติของผู้ฝึกยุทธ ์ขอบเขตจ้ำวเหนือสูงสุดที่ ปรำกฏในโลกตะวันสวรรค์ทั้งหมดสำมำรถนับนิ้วได้ด้วยมือเดียว
อี้หลิงหลิงและเสวี่ยผิงที่ปิดด่ำนในศำลำคัมภีร ์ก็ออกมำเช่นกัน
เลี่ยเทียนวิ่งออกมำดูเช่นกัน
เมื่อมองดูสมบัติทั้งหมดเหล่ำนี้ เขำก็รู ้สึกอิจฉำอย่ำงยิ่ง

ในใจเขำรู ้สึกหงุดหงิดมำก เหตุใดเขำไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้มำ ก่อน? หำกเขำพยำยำมอย่ำงเต็มที่เพื่อประจบประแจง ซูเซียนเอ๋อร ์ เขำก็อำจจะได้รับสมบัติหนึ่งหรือสองชิ้นจำกนำง
“พี่สำวซู ข้ำก็ขำดแคนสมบัติเช่นกัน” อี้หลิงหลิงพูดขณะที่นำง ดึงแขนของซูเซียนเอ๋อร์
นำงเป็ นคนแรกจำกโลกตะวันสวรรค์ที่เข้ำมำในสำนัก และมี ควำมสัมพันธ์อันดีกับซูเซียนเอ๋อร์
นำงมีกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ไร ้ลักษณ์ ซึ่งเข้ำกันได้กับนำงเป็ นอย่ำง มำก อย่ำงไรก็ตำม มันจะแข็งแกร่งควบคู่กับฐำนพลังยุทธ์ของนำง ดังนั้น มันจึงยังไม่ใช่ระดับจ้ำวเหนือสูงสุด
“เจ้ำสำมำรถเลือกมันได้”
ซูเซียนเอ๋อร์พยักหน้ำ
เสวี่ยผิงที่เฝ้ ำดูจำกด้ำนข้ำง เขำกำลังเกำหูลูบแก้มอย่ำงประหม่ำ
เขำรู ้สึกเขินอำยมำกขึ้น เขำเป็ นผู้ชำยและไม่สำมำรถพึ่งพำ ควำมสัมพันธ ์แบบศิษย์พี่ศิษย์น้องของเขำเพื่อให้ได้สมบัติเหล่ำนี้
ในบรรดำศิษย์ทั้งสี่ เขำเป็ นคนที่ไม่สนิทสนมกับเซียนเอ๋อร ์มำก ที่สุด ท้ำยที่สุดแล้ว ฉีเล่อร ์และฉู่หยู่ถูกเลี้ยงดูโดยซูเซียนเอ๋อร์
เขำถูกสมบัติล่อลวงเช่นกัน แต่ก็เขินอำยเกินกว่ำจะถำม
อี้หลิงหลิงหยิบกระบี่ออกมำจำกกองสมบัติ

“แค่ชิ้นเดียวหรือ?” ซูเซียนเอ๋อร ์ถำมด้วยควำมประหลำดใจ
อี้หลิงหลิงส่ำยหัว “เพียงชิ้นเดียวก็พอแล้ว กำรมีสมบัติ มำกมำกยไม่ได้ดีเสมอไป กำรมีสมบัติที่เหมำะสมย่อมดีที่สุด”
ซูเซียนเอ๋อร ์พยักหน้ำ
ดวงตำของฉู่ หยู่เบิกกว้ำงขณะที่นำงเดินไปรอบ ๆ กอง สมบัติ นำงเอื้อมมือไปสัมผัสสิ่งของชิ้นแล้วชิ้นเล่ำ แต่นำงก็ไม่พบสิ่ง ที่ชอบ
ฉีเล่อร ์เลือกสมบัติวงแหวน
“เสี่ยวเล่อร ์เอ๋อร ์แค่นี้จะเพียงพอได้อย่ำงไร แม้ว่ำเจ้ำจะกักขังคู่ ต่อสู้ของเจ้ำ ได้ แต่เจ้ำก็อำจไม่สำมำรถฆ่ำเขำได้หำกไม่มีสมบัติที่ ทรงพลัง”
ซูเซียนเอ๋อร ์ยื่นมือของนำงออกมำแล้วหยิบใบมีดพระจันทร ์เสี้ยว หนึ่งเล่มออกมำ นำงยัดมันเข้ำไปในมือของฉีเล่อร ์
ฉีเล่อร ์หยิบมันขึ้นมำและเก็บมันไว้ เขำพูดว่ำ “ชิ้นหนึ่งไว้กักขัง และอีกชิ้นไว้สังหำร เพียงเท่ำนี้ก็พอแล้ว”
“เช่นนั้นก็ตำมที่เจ้ำต้องกำร”
ซูเซียนเอ๋อร ์ยอมจ ำนน
ฉีเล่อร ์มองไปที่กระบี่สีแดงเลือดเล่มหนึ่ง เสวี่ยผิงกำลังจ้องมอง มัน แต่เขำเขินอำยเกินกว่ำจะพูดอะไรออกมำ

ฉีเล่อร ์รู ้สึกหมดหนทำงเล็กน้อย ‘ศิษย์พี่เสวี่ยผิงเป็ นคนขี้อำยเกินไป’ เขำหยิบกระบี่สีแดงเลือดขึ้นมำโดยไม่ได้ตั้งใจ และยัดมันเข้ำไป ในมือของเสวี่ยผิง “ศิษย์พี่ กระบี่นี้เหมำะกับท่ำนมำก” เสวี่ยผิงตื่นเต้นมำกจนแทบจะร ้องไห้ “ขอบคุณศิษย์น้องเล็ก”
อย่ำงไรก็ตำม เขำยังคงมองไปที่ซูเซียนเอ๋อร ์ หำกไม่ได้รับ อนุญำตจำกนำง เขำก็จะไม่ยอมรับมัน
ซูเซียนเอ๋อร์เพียงแค่กลอกตำของนำงอย่ำงเฉยเมย
เมื่อเขำเข้ำมำในสำนักครั้งแรก นำงคิดว่ำเสวี่ยผิงคงฉลำดและรู ้ วิธีเยินยอผู้อื่น แต่ดูเหมือนว่ำกำรผจญภัยทั้งหมดนั้นได้เสริมสร ้ำง เพียงแค่กล้ำมเนื้อ ไม่ได้เสริมสร้ำงสมองของเขำเลยแม้แต่น้อย
เลี่ยเทียนหน้ำด้ำนมำกกว่ำเขำเสียอีก “พวกเจ้ำเลือกไปครบแล้ว ที่เหลือก็เป็ นของข้ำ!” เขำหัวเรำะ ซูเซียนเอ๋อร์ตบเขำจนกระเด็นไป “หำกอยำกได้สมบัติก็ไปถำมนำยน้อย” เลี่ยเทียนรู ้สึกหดหู่ใจ

โดยธรรมชำติแล้วควำมแข็งแกร่งของซูเซียนเอ๋อร ์นั้นด้อยกว่ำ เขำมำก
อย่ำงไรก็ตำม เขำไม่กล้ำที่จะต่อต้ำน
พูดตรง ๆ หำกซูเซียนเอ๋อร ์กระซิบข้ำงหูของฉู่เซวียน เขำคงเป็ น คนแรกที่ต้องทนทุกข์ทรมำน
“เสี่ยวซู ข้ำเป็ นผู้อำวุโสของสำนักเร ้นลับ ข้ำก่อตั้งสำนักร่วมกับ นำยน้อยของเจ้ำ เจ้ำเป็ นธิดำแห่งส ำนักเร้นลับ เมื่อเจ้ำแจกจ่ำย สมบัติ เจ้ำก็ควรพิจำรณำข้ำด้วยเช่นกัน”
“ในฐำนะธิดำแห่งสำนักเร ้นลับ เจ้ำควรช่วยจ้ำวสำนักด้วยหน้ำที่ บำงอย่ำง มันไม่เหมำะสมสำหรับข้ำที่จะพูดคุยกับจ้ำวสำนักเพียง เรื่องยิบย่อยเช่นนี้” เลี่ยเทียนกล่ำวด้วยท่ำทำงที่ประจบประแจง
ใบหน้ำของซูเซียนเอ๋อร์ปรำกฏรอยยิ้มขึ้นทันที
ธิดำแห่งส ำนักเร้นลับ!
ชื่อนี้ฟังรื่นหูอย่ำงมำก
สหำยเฒ่ำคนนี้ค่อนข้ำงเก่งในกำรเยินยอคนอื่น
“เลือกไปหนึ่งชิ้น”
เลี่ยเทียนเลือกสมบัติอย่ำงสนุกสนำนในทันที
เนื่องจำกเลี่ยเทียนได้หนึ่งชิ้น ชุนหลำนก็ได้รับอนุญำตให้เลือก ได้เช่นกัน

ในท้ำยที่สุด ฉู่หยู่เป็ นคนเดียวที่เหลือที่ไม่ได้เลือกอะไรเลย “น้ำเซียนเอ๋อร์ ท่ำนมีสมบัติสวย ๆ บ้ำงหรือไม่? ไม่มีชิ้นใดที่ดูดี เลย” นำงพูดพร ้อมกับท ำหน้ำมุ่ย นำงเป็ นคนแรกที่เรียกซูเซียนเอ๋อร ์ว่ำ “น้ำ” ท้ำยที่สุดแล้ว ฉู่หยู่ ถูกสร ้ำงขึ้นโดยฉู่เซวียนและซูเซียนเอ๋อร ์ก็ได้เลี้ยงดูฉู่หยู่ ดังนั้น จึงไม่เหมำะสมที่จะเรียกนำงว่ำพี่สำว เดิมทีฉีเล่อร ์เคยเรียกนำงว่ำน้ำเช่นกัน แต่ซูเซียนเอ๋อร ์รู ้สึกว่ำชื่อ นี้ทำให้นำงดูแก่เกินไป ดังนั้นนำงจึงขอให้เขำเรียกตนว่ำพี่สำวเสมอ