ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน - ตอนที่ 801 ฮ่าว(2)

ยอดเขานี้เป็ นสมบัติล้าค่า แต่ตอนนี้มันก็หดตัวลงหนึ่งในสาม ส่วนจากเดิม

ไม่ว่าสมบัติจะทรงพลังเพียงใด มันก็จะค่อย ๆ กลายเป็ นความ ว่างเปล่าในอาณาเขตแห่งความว่างเปล่า

อาณาเขตแห่งความว่างเปล่าเป็ นสถานที่ลึกลับที่สุด มันไร ้ ขอบเขต และไม่มีใครค้นพบจุดจบของมันได้ แม้แต่ยอดฝี มือ ขอบเขตจ้าวเหนือสูงสุดก็ไม่สามารถรับรู ้ถึงจุดสิ้นสุดของอาณาเขต แห่งความว่างเปล่าได้

อาณาเขตแห่งความว่างเปล่ามีกฎ เช่นเดียวกับโลกตะวันสวรรค์ และความโกลาหล อย่างไรก็ตาม กฎแห่งอาณาเขตแห่งความว่าง เปล่าไม่สามารถมองหรือสัมผัสได้

มันเหมือนกับว่ามันไม่มีอยู่จริง

ชายผู้สง่างามคนหนึ่งเดินมาหาเซวียนฉิว ขณะที่นางมองออกไป ในอาณาเขตแห่งความว่างเปล่า

“ฉู่หลัว เจ้ามั่นใจหรือไม่ว่าสามารถควบคุมความโกลาหลได้?”

เซวียนฉิวมองไปที่ฉู่หลัว

ฉู่หลัวเงียบไป

“พ่อของเจ้ามักจะทาลายสิ่งต่าง ๆ อยู่เสมอ!”

เซวียนฉิวรู ้สึกร าคาญอย่างเห็นได้ชัด

ฉู่หลัวถอนหายใจ

“มันอาจหลุดการควบคุมได้เช่นกัน” เขาพูดอย่างแผ่วเบา

“แม้ว่าพ่อของเจ้าจะควบคุมความโกลาหลได้ เมื่อมีเขาอยู่ ไม่มี ทางที่ทุกอย่างจะจบลงด้วยดี!”

ยิ่งเซวียนฉิวนึกถึงเรื่องนี้มากเท่าใด นางก็ยิ่งโกรธมากขึ้น เท่านั้น

นางมองที่ฉู่หลัวด้วยความขุ่นเคือง

“พ่อของเจ้าตายไปในตอนนั้น แต่ช่วยชีวิตเขาจากแก่นแท้ต้น กาเนิดไว้ได้ แม้ว่านั่นจะเป็ นเรื่องดี แต่เหตุใดเจ้าต้องสร ้างเขาขึ้นมา เพื่อที่เจ้าจะได้กลายเป็ นลูกชายของเขาในความโกลาหลอีกครั้ง”

“เจ้าก าลังวางแผนอะไรอยู่?” เซวียนฉิวขมวดคิ้ว

“พ่อของข้า… แม้ว่าเขาจะบ้าบิ่น แต่เขาก็ยังเป็ นพ่อของข้า!”

การจ้องมองของเขาช่างห่างไกล ราวกับว่าเขากาลังนึกถึงเรื่อง ในอดีต

“ตอนเด็ก ๆ ข้ามักจะสร ้างเรื่องเดือดร ้อน พ่อทาเพื่อข้ามากมาย ข้ายังจาได้ว่าเพื่อช่วยข้า ท่านพ่อเคยก้มกราบยอดฝีมือถึงสามวัน

สามคืน เลือดของเขาไหลออกมาราวกับสายน้า การกระทาของเขา ได้ช่วยเหลือข้าจากสถานการณ์อันตรายนั้น…”

หลังจากที่ฉู่หลัวเติบโตขึ้นและกลายเป็ นยอดฝีมือที่ไร ้เทียมทาน เขาก็อดทนต่อการกระท าบุ่มบ่ามของอีกฝ่ ายได้ไม่น้อย แม้ว่าพ่อ ของเขาจะเสียชีวิต เขาก็ยังอยากจะอยู่เป็ นลูกชายของอีกฝ่ายอีกครั้ง

เซวียนฉิวยังคงมองเขาอย่างเย็นชา นางไม่ได้ชื่นชอบฉู่เทียนหมิ งมากนัก หากไม่ใช่เพราะความประมาทของฉู่เทียนหมิงในตอนนั้น พวกเขาคงไม่อยู่ในสภาพนิ่งเฉยเช่นนี้

“ฉู่ หลัว บอกความจริงมาเถอะ เจ้ามีวัตถุประสงค์อื่นใด นอกเหนือจากการเป็ นลูกของเขาอีกครั้งในความโกลาหลหรือไม่”

“เจ้าวางแผนเพื่อให้ได้เป็ นสามีของข้าหรือไม่?” เซวียนฉิวถาม อย่างกัดฟัน

มุมปากของฉู่หลัวกระตุกขึ้น และเขาก็พูดว่า “ข้าจะไม่ท า เช่นนั้น ข้าไม่ได้โกหกเจ้า!”

เขาเอื้อมมือไปคว้าเอวของเซวียนฉิว แต่นางก็ปัดมือของเขา ออกไป

“เจ้าไม่ได้เป็ นเช่นนั้นจริงหรือ?”

“ข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น” ฉู่หลัวพูดอย่างจริงจัง

เซวียนฉิวจ้องมองเขาด้วยสีหน้าสงสัย

“เจ้าเป็ นคนไร ้ยางอาย!”

“ความรู ้สึกของข้าที่มีต่อเจ้าเป็ นของจริง!”

ฉู่หลัวท าอะไรไม่ถูก

“ข้านั้นซื่อสัตย์ มีหญิงสาวหลายพันคนที่ชื่นชอบข้า แต่เจ้าคือ คนเดียวในใจของข้า!”

“ฮึ่ม! เจ้าคงทาเช่นนี้เพื่อความโกลาหลของข้า”

“เมื่อก่อน เจ้าบอกว่าเราจะให้สายเลือดของเราควบคุมความ โกลาหล แต่แล้วสุดท้ายเกิดอะไรขึ้น!”

“เซวียนเอ๋อร ์หายไปที่ใด?”

“ข้าไม่รู ้”

เขาท าอะไรไม่ถูกจริง ๆ

เขาใช ้เวลานานในการโน้มน้าวเซวียนฉิว จากนั้นทั้งสองก็ กลายเป็ นคู่รักและให้ก าเนิดบุตรชายท่ามกลางความโกลาหล

เขาละทิ้งแผนการและโอกาสต่าง ๆ ไว้เบื้องหลังเพื่อให้แน่ใจว่า บุตรชายของเขาจะสามารถเติบโตได้อย่างแข็งแกร่ง และทรงพลัง มากพอที่จะควบคุมกฎแห่งปฐมโกลาหลที่สร ้างขึ้นใหม่ของความ โกลาหลที่พังทลาย

ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าโลกใหม่จะถือกาเนิดขึ้น อย่างน้อยพวกเขาก็ สามารถควบคุมส่วนหนึ่งของมันได้ และไม่ใช่ทั้งหมดที่จะตกไปอยู่ใน มือของฮ่าว

อย่างไรก็ตาม ฉู่เซวียนกลับหายตัวไป!

แผนการทั้งหมดของเขาล้มเหลว

เพื่อหลีกเลี่ยงการค้นพบของฮ่าว พวกเขาไม่กล้าที่จะอยู่ใน ความโกลาหล และเลือกที่จะสลายจิตสานึกทิ้งในทันทีหลังจากที่พวก เขาสื่อสารกับฉู่เทียนหมิงเสร็จสิ้น

ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ ดูเหมือนทุกอย่างจะเหนือการควบคุม

“เจ้าไม่รู้หรือ? เจ้าก็สนใจแต่พ่อของตนเองเท่านั้น เจ้าไม่เคย สนใจลูกชายด้วยซ้า!”

เซวียนฉิวโกรธมาก

นางรู ้สึกเหมือนถูกฉู่หลัวหลอก อย่างไรก็ตาม นั่นมันเป็ นเรื่องใน อดีต ดังนั้นนางจึงยอมรับมันอย่างไม่เต็มใจ

สิ่งที่นางยอมรับไม่ได้ก็คือการที่ลูกชายของนางหายตัวไป

ฉู่หลัวรับประกันว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา แต่ทุก อย่างกลับกลายเป็ นเช่นนี้

“อย่าโกรธไปเลย เซวียนเอ๋อร ์อาจไม่ได้เดือดร ้อน”

เซวียนฉิวมองเขาอย่างเย็นชา

“หากเซวียนเอ๋อร ์ถูกฮ่าวควบคุมจะเกิดอะไรขึ้น?” ฉู่หลัวยิ้มอย่างขมขื่น “ข้าก็ไม่รู ้จะท าอย่างไรเช่นกัน”

“ข้าไม่ควรถูกเจ้าล่อลวง” เซวียนฉิวพูดพร ้อมกับกัดฟัน

ฉู่หลัวถอนหายใจและพูดว่า “ในเมื่อสิ่งต่าง ๆ อยู่เหนือการ ควบคุม เหตุใดเราไม่เตรียมแผนการอื่นล่ะ”

ฮ่าวเป็ นคนที่น่าสะพรึงกลัว แม้แต่ยอดฝี มือขอบเขตเหนือสูงสุดก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยง

อ านาจของเขาได้ “เมื่อถึงจุดนี้ เราจะยังใช ้แผนการใดได้อีก” เซวียนฉิวมองเขาพร ้อมขมวดคิ้ว

ฉู่หลัวพูดอย่างจริงจังว่า “ยังพอมีเวลา เราจะมีลูกชายอีกคนและ ทิ้งทรัพยากรทั้งหมดไว้ที่นี่ให้เขา หากเราล้มเหลว ลูกชายของเราก็ จะสู้ต่อไป!”

ตู้ม! กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากร่างกายของเซวียนฉิว “ฉู่หลัว เจ้ายังพยายามล่อลวงข้าอยู่หรือ?” “ข้าไม่มีวันทาเช่นนั้นกับเจ้า ยอดรักของข้า”

ฉู่หลัวยิ้มอย่างขมขื่น

เขาเอื้อมมือออกไปและกลิ่นอายอันทรงพลังของเซวียนฉิวก็ สลายไปราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ เหลือเพียงสายลมอ่อน ๆ เท่านั้น

เซวียนฉิวมองเขาด้วยความตกใจ

ฉู่หลัวถือโอกาสจับเอวนางแล้วพูดว่า “ข้าซื่อสัตย์ต่อเจ้าเสมอ มา”

“เจ้าก าลังจะทะลวงคอขวดหรือ?”

“มันยากเกินไป”

“ท้ายที่สุดแล้ว เราต้องรอการสร ้างโลกใหม่และรับรู ้ข้อมูลจาก โลกใหม่ จากนั้นเราจะพบหนทางข้างหน้า”

แสงสีม่วงเบ่งบานจากร่างของเซวียนฉิว และดูเหมือนมีบางอย่าง เกิดขึ้น

ฉู่หลัวตกตะลึง นางยิ้มอย่างขมขื่น “ข้าคิดว่าข้าจะเหนือกว่าเจ้า แต่ดูเหมือนว่านี่จะไม่เป็ นเช่นนั้น” “โอกาสชนะของเราจะปรากฏหรืออไม่หากเราร่วมมือกัน?” ฉู่หลัวคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว “มันยากที่จะคาดเดา ข้าเกรงว่าฮ่าวจะทะลวงคอขวดก่อนเจ้า”

พวกเขาทั้งสองยังคงนิ่งเงียบหลังจากนั้น

ที่ตีนเขา มีร่างหนึ่งเดินขึ้นมา นางแต่งกายด้วยชุดสีขาวและดูเย็นชาอย่างมาก “สงครามครั้งสุดท้ายกาลังจะมาถึง ข้าอยากกลับไปดู” ฉู่หลัวมองไปยังหญิงสาวคนนั้น “หมายถึงน้องชายของเจ้าหรือ?”

“ใช่ เขาอยู่ในความโกลาหลมาเป็ นเวลานาน เขาควรจะเสร็จสิ้น การหลอาหยินหยางแล้ว ดังนั้นถึงเวลาที่จะพาเขาออกมา”

“โหย่วฉิน แม้ว่าเจ้าจะได้ทะลวงขอบเขตเหนือสูงสุดแล้ว แต่เจ้าก็ ยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงการถูกตรวจพบได้”

ฉู่หลัวคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ส่งคนอื่นไป ผู้ฝึกยุทธ ์ขอบเขต เหนือสูงสุดจะไม่ดึงดูดความสนใจของเขา ให้พวกเขาพาน้องชาย ของเจ้ากลับมา”

โหย่วฉินเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าและพูดว่า “ได้”

จากนั้นนางก็หันหลังกลับและจากไป

เซวียนฉิวก็เดินลงจากภูเขาเช่นกัน ก่อนที่นางจะออกไป นางก็ หยุดกะทันหันและพูดว่า “หากเซวียนเอ๋อร์อยู่ภายใต้การควบคุมของ ฮ่าวจริง ๆ ข้าจะยอมเสียทุกอย่างเพื่อเอาเขากลับคืนมา”

หลังจากนางพูดจบนางก็เดินลงภูเขา

ฉู่หลัวมองไปที่อาณาเขตแห่งความว่างเปล่า เขาคิดย้อนกลับไป ถึงแผนการและโอกาสต่าง ๆ ที่เขาทิ้งไว้เบื้องหลัง

ทุกอย่างได้รับการจัดเตรียมอย่างเหมาะสม แล้วเหตุใดสิ่งต่าง ๆ จึงควบคุมไม่ได้?

ฉู่เซวียนหายไป

บุตรชายของเขาเสียชีวิตแล้วหรือ?

นี่เป็ นสิ่งที่เขาไม่กล้าพูดคุยกับเซวียนฉิว

เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงสายสัมพันธ ์ระหว่างเขากับฉู่เซ วียน ราวกับว่าร่องรอยกรรมของบุตรชายถูกลบเลือนไปแล้ว

มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทาเช่นนี้ได้…

ฮ่าว!

แผนการของเขาถูกค้นพบได้อย่างไร?

“ฮ่าว เจ้าฆ่าลูกชายของข้า ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าได้รับสิ่งที่ ต้องการ ไม่ว่าข้าจะต้องจ่ายด้วยสิ่งใดก็ตาม”

ดวงตาของฉู่หลัวเย็นชา

ร่างหนึ่งออกจากภูเขาและก้าวผ่านอาณาเขตแห่งความว่างเปล่า เขามุ่งหน้าสู่ความโกลาหล

ภูเขานั้นห่างไกลจากความโกลาหลอย่างมาก

แม้แต่ยอดฝีมือขอบเขตเหนือสูงสุดก็ต้องใช ้เวลานับพันปีในการ เดินทาง

ในขณะนี้ ภูเขาก็เริ่มเคลื่อนตัวไปสู่ความโกลาหลและโลกตะวัน สวรรค์อย่างเชื่องช ้า

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายกาลังจะเริ่มต้นขึ้น

ยอดฝีมือปรากฏตัวทั่วภูเขา

พวกเขาทั้งหมดอย่างน้อยก็เป็ นยอดฝีมือขอบเขตเหนือสูงสุด

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังแข็งแกร่งที่สุดในบรรดายอดฝี มือ ขอบเขตเหนือสูงสุด หลายคนจวนจะบรรลุขอบเขตจ้าวเหนือสูงสุด

ทว่าสีหน้าของพวกเขาร ้ายแรงอย่างมาก