ข้าอาศัยทำนาให้ร่ำรวยมหาศาล - ตอนที่ 183 คนทรยศ ตอนที่ 184 ฝากขาย

ตอนที่ 183 คนทรยศ

ในฐานะที่เป็นสัตว์ใช้แรงงานเพียงตัวเดียวในบ้าน ต้าไป๋จึงลำบากหน่อย

แต่มีหัวไชเท้าขนาดใหญ่ห้อยอยู่ข้างหน้า ต้าไป๋เหมือนถูกเพิ่มเครื่องยนต์ขนาดย่อมเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น มันวิ่งอย่างสนุกสนานเป็นพิเศษ ทำให้เด็กน้อยทั้งสามคนต่างก็หันข้างมามองเป็นระยะๆ

วันรุ่งขึ้น นำสมุนไพรที่แช่น้ำได้ที่แล้วใส่ลงหม้อต้ม ต้มจนเละ แล้วค่อยน้ำไปกรองกากสมุนไพรสักสามสี่ครั้ง ท้ายที่สุดจึงต้มออกมาเป็นของเหลวที่ข้นและใส

ซ่งอิงสูดดม กลิ่นหอมดีทีเดียวเชียว

เพราะใส่น้ำดอกไม้สดลงไปด้วย ดังนั้นจึงมีกลิ่นหอมสดชื่นอ่อนๆ ไม่ฉุน นอกจากนั้นอาศัยกลิ่นพืชพันธุ์เป็นหลัก สูดดมเข้าไปจึงให้ความรู้สึกสดชื่น

แม้ไม่มีสารเพิ่มความเหนียวข้นเช่นยุคสมัยปัจจุบัน แต่ของสิ่งนี้เก็บเอาไว้ในที่เหมาะสม ในช่วงเวลาอันสั้นก็ไม่เสียหายเช่นกัน

ซ่งอิงนำของเหล่านี้เทลงขวดเครื่องเคลือบทีละขวด

ยังเหลืออีกจำนวนมาก จึงเอาเก็บไว้ในโถเครื่องเคลือบเป็นการชั่วคราว เมื่อขายหมดแล้วค่อยมาเอาไปอีก ถัดจากนั้นค่อยเริ่มรอบที่สอง

สำหรับชุดที่สองนี้ไม่เติมน้ำโสมแล้ว เพราะต้องเอาบรรจุลงในขวดเครื่องปั้นดินเผาธรรมดา ซึ่งราคาจะถูกกว่าหน่อย

หลังปลุกปล้ำอยู่หนึ่งวันเต็ม ทั่วทั้งบ้านคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นแปลกชอบกลนี้

“พวกเจ้าทั้งสามคน มาสระผมกัน หลังสระเสร็จแล้วบอกข้าว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง” ซ่งอิงนำน้ำอุ่นวางไว้ในลานบ้านเสร็จสรรพ หยิบออกมาหนึ่งขวด วางไว้ตรงนั้น

“พี่รอง ข้าไม่อยากสระ ข้าไม่ใช่เด็กผู้หญิง จะต้องสะอาดขนาดนั้นไปทำไม” ซ่งต๋าส่ายหน้าทันที

ซ่งอู่ก็เช่นกัน

ภูตโสมรู้ดีว่าที่ซ่งอิงทำคืออะไร แค่คิดว่ารากฝอยทั่วทั้งศีรษะตัวเองที่ ‘ดกดำเงางาม’ ‘นุ่มลื่นหาที่เปรียบไม่ได้’ ก็วิ่งเข้าใส่ทันที

ซ่งต๋าแสดงออกอย่างโกรธเคืองเสียยิ่งอะไรดีต่อคนทรยศผู้นี้ที่หักหลังกัน

หลายวันนี้ถูกพี่สาวคนรองกดขี่ข่มเหงสารพัด พวกเขาจึงตกลงกันไว้ว่า จะรุกและรับ ก้าวและถอยไปด้วยกัน แล้วตอนนี้ล่ะ?! หลานหลินไม่มีบรรทัดฐานขนาดนี้เชียว!

“พี่รอง ข้าเพิ่งสระผมมาได้สิบกว่าวันเอง…” ซ่งอู่ไม่อยากขยับเขยื้อนเช่นกัน

ลูกผู้ชาย จะสระผมต่อหน้าผู้หญิงได้ที่ไหนกันเล่า

“สิบกว่าวัน!?” ซ่งอิงส่งเสียงอุทานด้วยความตระหนกตกใจ “ซ่งต๋า เจ้าล่ะ ไม่ได้สระมานานเท่าใดแล้ว!?”

“ไม่มากนี่ ครึ่งเดือนได้กระมัง? ตอนนี้อากาศร้อนขนาดนี้ อีกสองวันข้าไปว่ายน้ำในแม่น้ำสักรอบก็สิ้นเรื่อง” ซ่งต๋าเอ่ยหน้าตาเฉย

ซ่งอิงสติหลุดเล็กน้อย

มิน่าล่ะ มักรู้สึกว่าเด็กสองคนนี้ผมเงามันแผลบ

ก็นับว่าโชคดีที่ยุคสมัยนี้ไม่มีรถยนต์ หญ้าป่าเต็มทั่วทุกพื้นที่ หากฝุ่นที่คละคลุ้งทั่วท้องนภาตกลงสู่ศีรษะพวกเขา เกรงว่าสภาพศีรษะนี้คงเกินจะรับได้ตั้งนานแล้ว!

“สระ! รีบๆ เลย จากนี้พวกเจ้าต้องสระผมอย่างน้อยสามวันครั้ง เกินสามวันหักดอกไม้แดงหนึ่งดอก!” ซ่งอิงรังเกียจอย่างยิ่ง “อาบน้ำก็ด้วยเช่นกัน ให้พวกเจ้าอาบทุกวันเกรงว่าคงเป็นไปไม่ได้ ก็อย่างน้อยสุดสามวันแล้วกัน ตอนที่อากาศหนาวเย็น…ขั้นต่ำสุดก็สิบวัน จะมากไปกว่านี้ไม่ได้”

ไว้เดี๋ยวนางต้องเอาเครื่องนอนที่เด็กสกปรกสองคนนี้นอนไปส่งให้บ้านซ่ง ให้ป้าสะใภ้ใหญ่และอาสะใภ้สามซักให้สะอาดเอี่ยม!

จะให้นางซักเครื่องนอนให้เด็กน้อยสองคนนี้? เป็นไปไม่ได้ ทั้งชั่วชีวิตนี้ก็เป็นไปไม่ได้!

ซ่งต๋าและซ่งอู่ทั้งสองคนไม่เต็มใจ

ผมเผ้ามีอะไรต้องสระนักหนาหรือ ใช้ขี้เถ้าหญ้าที่ดูสกปรกสีเทาๆ นั่นเอาไปลูบบนศีรษะ มักรู้สึกว่ายิ่งสระยิ่งสกปรก

“ท่านพี่ นี่คืออันใดหรือ” ทว่าเมื่อเขยิบมาข้างหน้า ซ่งต๋าก็กล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ยาสระผม จากนี้พวกเจ้าก็ใช้สิ่งนี้สระ แต่อย่าได้สิ้นเปลืองล่ะ แค่ขวดเดียวขวดนี้ ข้าเตรียมจะขายในราคาห้าสิบอีแปะ” ซ่งอิงกล่าว

ครั้นเอ่ยถึงเงิน ซ่งต๋าก็ตาลุกวาว

ของอะไรกันนี่ จะขายได้ราคามากมายขนาดนี้เชียวหรือ?

ทว่าพี่สาวคนรองขายแล้วได้เงิน ก็จะซื้อของกินเล่นให้พวกเขาได้ “ท่านพี่ ก็แค่ทดลองดูเท่านั้นใช่หรือไม่ ข้าเข้าใจแล้ว! ท่านรอเดี๋ยว ข้าจะไปสระเดี๋ยวนี้ละ ท่านอย่าลืมมอบรางวัลดอกไม้แดงหนึ่งดอกให้ข้าด้วยละ!”

จะให้ฮั่วหลินคนทรยศผู้นี้แย่งเป็นคนแรกไม่ได้เชียว!

ตอนที่ 184 ฝากขาย

ซ่งต๋าเคลื่อนไหวรวดเร็ว เร่งรีบสระผม เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าของสิ่งนั้นจะเกิดฟองสีขาวมากมายขึ้นมาด้วย เล่นเขาตกใจแทบแย่

เด็กน้อยอีกสองคนก็ลองดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน กระทั่งเด็กน้อยทั้งสามคนชะล้างสะอาดแล้ว ต่างรู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย

“พี่รอง ของสิ่งนี้ฮ้อมหอม หลังสระแล้วก็รู้สึกสบายมาก ดีกว่าขี้เถ้าจากพวกหญ้าไม้ตั้งเยอะแน่ะ!” ซ่งต๋าแปลกใจมาก หากทุกครั้งได้ใช้ของประเภทนี้สระผม เช่นนั้นก็ดีไปเลย!

ซ่งอิงยกมือลูบเรือนผมของโสมน้อย หลังเขาเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ รากฝอยก็เหมือนกับผมของคน ไม่ได้มีความแตกต่างอะไรมากมาย ตอนนี้ถูกยาสระผมชะล้างจนสะอาดเอี่ยมแล้ว ทั้งยังให้สัมผัสนุ่มลื่นมากเมื่อลูบคลำดู

ตามจริงกลิ่นนี้ก็ไม่ถือว่ายอดเยี่ยมเสียทีเดียว โดยเฉพาะเทียบกับยาสระผมในภพชาติก่อนเหล่านั้นยังต่างกันลิบลับ แต่ด้วยสภาพแวดล้อมจัดอยู่ในกรณีพิเศษ จึงไม่อาจตั้งเงื่อนไขสูงเกินไปได้ ยาสระผมนี้มีกลิ่นหอมสดชื่นอ่อนๆ ด้วยก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

เพื่อวัตถุดิบและขวดเครื่องเคลือบของน้ำยาสระผมนี้ นางได้นำเงินในบ้านทั้งหมดที่มีทุ่มออกไปแล้ว ก็ขึ้นอยู่กับว่าครั้งนี้จะหาเงินกลับมาได้หรือไม่

ยาสระผมแบบธรรมดา นางตั้งใจขายในราคาห้าสิบอีแปะต่อขวด

นางใช้หม้อขนาดใหญ่ในการทำยาสระผมขึ้นมา เพราะก่อนหน้านี้ทำบ๊ะจ่าง ในบ้านนางจึงมีเตาจำนวนค่อนข้างมาก มีทั้งหมดห้าเตาใหญ่และหนึ่งเตาเล็ก ตอนที่ทำเมื่อครู่นี้ นางนำวัตถุดิบทั้งหมดที่ซื้อมารวมไปถึงที่เด็ดเอามาใช้ไปเกลี้ยงแล้ว

ปริมาณที่ต้มออกมาไม่มากไม่น้อย อย่างละสองร้อยขวด แล้วยังเหลืออีกนิดหน่อย

ที่มีโสมเป็นส่วนประกอบเหล่านี้ แต่ละขวดจะใส่เอาไว้ปริมาณไม่มาก ตามประสบการณ์ของนางในภพชาติก่อน มีประมาณสองร้อยห้าสิบมิลลิลิตรเท่านั้น ส่วนที่ไม่มีน้ำโสมเป็นส่วนประกอบ ทุกขวดเครื่องปั้นดินเผาจะใส่เอาไว้มากกว่าเล็กน้อย

สมุนไพรทั้งหมดรวมๆ กันแล้วประมาณหนึ่งร้อยกว่าจิน ตอนที่เริ่มต้มช่วงเริ่มแรก ยึดการปรุงโดยเติมประมาณน้ำประมาณสิบเท่า หลังจากนั้นน้ำเดือด ยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นตัวน้ำยาที่ต้มได้ในท้ายสุดก็มีเพียงเท่านี้

แต่ซ่งอิงก็พึงพอใจมากแล้ว

เงินที่นางใช้จ่ายไปทั้งหมดมีเพียงอู่ฮ้วนจื่อและขวดบรรจุเท่านั้น

ส่วนของอื่นๆ ล้วนขุดหาตามภูเขามาได้

ยาสระผมธรรมดากำหนดราคาไว้ที่ขวดละห้าสิบอีแปะ ส่วนยาสระผมโสมนางเตรียมกำหนดราคาเป็นหนึ่งร้อยอีแปะ มุ่งเป้ากลุ่มลูกค้าแตกต่างกัน

จากการคิดคำนวณของนาง กำไรสุทธิยาสระผมชุดนี้จะได้มากถึงยี่สิบสี่ตำลึงเงิน กำไรนี้มองดูสูงมาก แต่ก็เพราะความช่วยเหลือของภูตโสม รวมไปถึงเมื่อฤดูหนาวมาเยือน ต้นทุนเหล่านี้ก็จะเพิ่มสูงขึ้น สมุนไพรก็ทำได้เพียงไปซื้อหาตามร้านยา ถึงตอนนั้นกำไรสุทธิก็จะแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

แล้วก็ น้ำโสมเป็นของที่นางได้มาโดยไม่เสียเงิน

“พี่รอง ของเหล่านี้จะมีคนซื้อหรือ คนอย่างพวกเราที่นี่ไม่เคยใช้กันมาก่อน…” ซ่งอู่เอ่ยถามด้วยความกังวลใจอย่างยิ่ง

เพราะไม่เคยใช้มาก่อน ดังนั้น…

น่าจะขายไม่ค่อยดีกระมัง?

ซ่งอิงพยักหน้า “พรุ่งนี้ข้าจะไปในตัวอำเภอ หาร้านเครื่องประทินโฉมแล้วฝากขาย”

จะต้องดีกว่าการที่นางลุยคนเดียวเป็นแน่

ร้านเหล่านั้นล้วนมีลูกค้าประจำเป็นของตัวเอง หลังผ่านการแนะนำ สิ่งของก็คงขายออกไปได้โดยไม่ยาก แต่หากพึ่งพาตัวนางเองซึ่งเป็นคนหนึ่งที่ไม่เปิดเผยใบหน้า แล้วใครจะกล้าซื้อและใช้สุ่มสี่สุ่มห้า?

ยิ่งไปกว่านั้น ของสิ่งนี้ราคาถือว่าไม่ใช่ถูกๆ

ทว่า ซ่งอิงไม่ค่อยคุ้นเคยกับร้านเครื่องประทินโฉมในตัวอำเภอ ร้านเครื่องประทินโฉมที่ว่านี้ไม่เหมือนภัตตาคารอาหารที่ผู้คนต่างรู้จักถ้วนหน้า ดังนั้นจะถามไถ่ตามท้องถนนก็น่าจะไม่ค่อยเหมาะสมเช่นกัน

หลังครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซ่งอิงตัดสินใจกลับบ้านซ่งเพื่อไปถามไถ่เหยาซื่อสะใภ้เล็ก

แม้เห็นว่าเหยาซื่อสะใภ้เล็กวันๆ อยู่แต่ในหมู่บ้าน แต่ในความเป็นจริงนางรู้เรื่องในตัวอำเภอไม่น้อยทีเดียว

อาสี่ซ่งหม่านซานเป็นคนไม่เอาไหนไปหน่อย แต่เรื่องเอาใจผู้หญิงถือว่าเป็นที่หนึ่ง ทุกครั้งที่กลับมาก็นำของดีๆ จำนวนไม่น้อยกลับมาให้เหยาซื่อสะใภ้เล็ก ทั้งตระกูลซ่งมีเพียงเหยาซื่อสะใภ้เล็กที่บนหน้าผัดแป้งฝุ่นและประดับปิ่นเงินไว้บนศีรษะทุกวัน

พูดถึงปิ่นเงิน ซ่งอิงรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่ไม่ค่อยกตัญญูไปหน่อย ก่อนหน้านี้หาเงินได้มากมายขนาดนั้น ก็ไม่ได้ตอบแทนบิดามารดาเลยสักนิด เพียงชั่วพริบตานางก็ใช้เกลี้ยงแล้ว

ดังนั้นครั้งนี้ ซ่งอิงเตรียมว่าจะต้องยกระดับชีวิตในครอบครัวของบิดามารดาให้ดีๆ