ข้าอาศัยทำนาให้ร่ำรวยมหาศาล - ตอนที่ 523 โอกาสมาเยือนแล้ว ตอนที่ 524 ขัดสน

ตอนที่ 523 โอกาสมาเยือนแล้ว

เก๋อต้าชั่งใจดู

จะไม่เอาเงินก็ได้ แต่ความแค้นนี้จำเป็นต้องชำระ หากต่อจากนี้ซ่งอิงผู้นั้นยังอยู่ดี ชีวิตของเขาผู้นี้ก็จะตกระกำลำบาก เหล่าพี่น้องจะจดจำอยู่เสมอว่าวันนี้เขาถูกสั่งสอนอย่างน่าอนาถเพียงใด!

แน่นอนละว่า เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะร้านชุ่ยเหยียนไจ ร้านชุ่ยเหยียนไจจึงไม่อาจเลี่ยงการจ่ายเงินให้ได้เช่นกัน!

ผู้จัดการร้านและผู้ดูแลร้านหยวนปรึกษากันตามลำพังครู่หนึ่ง

สามพันตำลึงเงินแม้เป็นจำนวนที่มาก แต่ไม่ใช่ว่าร้านชุ่ยเหยียนไจหามาจ่ายไม่ได้

เพียงแต่ระยะนี้ใช้จ่ายเงินไปมากมายและมอบของขวัญให้คนในตระกูลผู้ร่ำรวยสูงศักดิ์ไปอีกไม่น้อย คนเหล่านั้นหัวสูง แน่นอนว่าของขวัญก็ไม่อาจราคาถูกเกินไปได้ นอกจากนี้เพื่อรั้งลูกค้าระดับธรรมดาเอาไว้ ทางร้านจึงลดราคาและมอบสิทธิประโยชน์ให้อีกไม่น้อย…

พอคำนวณดูเยี่ยงนี้ เมื่อถึงยามสิ้นปี ไม่ว่าจะเป็นผลประโยชน์ของตัวเองหรือเงินที่ต้องเอามอบให้เถ้าแก่ร้าน เกรงว่าล้วนน้อยกว่าเมื่อก่อนมากทีเดียว…

เมื่อคิดเยี่ยงนี้ ผู้จัดการร้านรู้สึกเพียงกลัดกลุ้มอย่างยิ่ง

หากเอาสูตรของซ่งอิงมาได้ ก็ถือว่ามีคำชี้แจ้งให้ทางด้านเถ้าแก่ได้ด้วยเช่นกัน ตนก็จะไม่ได้เงินลดน้อยลงไปด้วย…

“ตกลง สามพันตำลึงเงิน! ข้าจะเอาเงินมัดจำให้เจ้าก่อนห้าร้อยตำลึงเงิน หากเรื่องราวดำเนินไปอย่างราบรื่น ข้าค่อยให้เงินอีกหน่อย กระทั่งยามที่ได้สูตรมาอยู่ในมือแล้ว หรือซ่งอิงผู้นั้นสิ้นชีวิตแล้ว ก็จะมอบเงินสามพันตำลึงเงินนี้ให้แก่เจ้า!” ผู้จัดการร้านกัดฟันแน่นตัดสินใจเด็ดขาด กล่าวตกลง

เก๋อต้าหัวใจพลันบีบตัวแน่น พยักหน้าตอบรับ

เขาพร้อมพรรคพวกกลุ่มนี้จากไป ผู้จัดการร้านก็เริ่มตำหนิอีกสองคนที่ให้ไปวางยาว่าเป็นคนไร้ประโยชน์ ด่าทออย่างรุนแรงยกใหญ่ แต่ก็เกรงกลัวว่าจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น จึงไม่ดีนักหากจะให้คนพวกนี้ไปลงมืออีกครั้ง

“พี่ใหญ่ ซ่งอิงผู้นั้น…พวกเราสู้ไม่ได้น่ะสิ?” ระหว่างทางกลับไป บรรดาพี่น้องของเก๋อต้าอดเอ่ยถามไม่ได้

กระวนกระวายและกลัดกลุ้มในใจ

“ใครว่าต้องใช้กำลังเล่า” เก๋อต้าแสยะยิ้มเย็นชา “ซ่งอิงผู้นั้นเป็นแค่สาวชาวบ้านคนหนึ่ง ต่อให้มีเรี่ยวแรงพละกำลังแล้วอย่างไรเล่า นางไม่มีคนในครอบครัวและสหายหรือไร พวกเจ้าแต่ละคนรีบไปสืบถามดู ต่อให้เป็นเรื่องที่เล็กๆ น้อยๆ ก็ต้องถามไถ่เอามาบอกข้าให้กระจ่าง ยิ่งรู้ชัดกระจ่างแจ้งมากเท่าไรไรก็ยิ่งเป็นประโยชน์สำหรับเรามากเท่านั้น”

บรรดาพี่น้องแต่ละคนรีบพยักหน้าตกลงทันที

พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ในอำเภอหลี่ตั้งนานเนขนาดนี้ จึงยังพอมีช่องทางอยู่บ้าง

มีคนไปที่ว่าการอำเภอและใช้เงินเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ของซ่งอิงจนได้ความออกมา

ซ่งอิง ภูมิลำเนาเป็นคนในเมืองยง อำเภอหลี่ หมู่บ้านซิ่งฮวา สามีผู้ล่วงลับนามฮั่วหรง บุตรชายนามฮั่วหลิน นอกจากนี้ทางด้านครอบครัวฝั่งมารดานั้น…วงศ์ตระกูลซ่งซื่อ และไม่ถึงสองวันก็รู้อย่างกระจ่างชัดเจนจากหลานชายคนโตของซ่งเหล่าเกินที่แต่งเข้าตระกูลฝ่ายหญิง

นอกจากสิ่งเหล่านี้ พวกเขายังคิดวิธีไปสืบถามจากทางหมู่บ้านซิ่งฮวาอีกด้วย

คนของหมู่บ้านซิ่งฮวาค่อนข้างปกป้องซ่งอิง แต่ก็มีบางส่วนที่ไม่ค่อยรู้ประสีประสา อย่างเช่นเปาไล่จื่อผู้นั้น เอาเงินให้ไม่กี่เหรียญทองแดงก็บอกกล่าวอะไรต่อมิอะไรได้ทั้งนั้น

“ซ่งเอ้อร์ยาแต่งงานให้กับป้ายหลุมศพ ลูกชายก็เป็นเด็กที่เก็บเอามาเลี้ยง คนจำนวนไม่น้อยล้วนพูดว่าสองปีที่นางจากที่นี่ไปนั้นได้มีความรักและผูกพันกับฮั่วหรง แต่…ข้าคิดดูแล้วไม่น่าใช่เช่นนั้น” เปาไล่จื่อหัวเราะ “หากทั้งสองฝ่ายมีความรักและผูกพันกันจริง ก็คงไม่รอให้ถึงช่วงเวลาสำคัญเช่นนั้นแล้วจึงแต่งงานหรอก”

“ช่วงเวลาสำคัญไหนหรือ” คนที่ถามไถ่งุนงง

“แน่นอนว่าเป็นยามที่ชื่อเสียงไม่ดีอย่างไรเล่า ตอนนั้นคนทั่วทั้งหมู่บ้านพูดต่อๆ กันว่านางกับซ่งสวินมีอะไรลึกซึ้งต่อกัน พี่ชายและน้องสาวที่อยู่ในวงศ์ตระกูลบรรพบุรุษเดียวกัน แม้ว่าไม่ได้ออกมาจากท้องเดียวกัน แต่ก็ไม่อาจมีความสัมพันธ์อะไรกันได้นี่ คนตระกูลซ่งย่อมเอานางไว้ไม่ได้ จึงต้องให้นางออกเรือนไปเป็นธรรมดา” เปาไล่จื่อเห็นอย่างชัดเจน

วันเวลาหลังจากซ่งอิงแต่งงานแล้วนับวันยิ่งเจริญรุ่งเรือง ด้วยอุปนิสัยระดับนี้ มีหรือจะยินยอมแต่งงานกับชายชาวไร่ที่ไร้ความสามารถ

เทียบกันแล้ว ไม่สู้แต่งงานให้กันคนตายสักคนจะเหมาะสมเสียกว่า!

อีกฝ่ายให้เงินมากพอ เปาไล่จื่อจึงไม่ปิดบังใดๆ ทั้งสิ้น มีอะไรก็พูดออกไปหมด

เมื่อคำพูดเหล่านี้แพร่งพรายไปถึงหูของเก๋อต้า เขาก็หัวเราะออกมาทันใด

“ไหนว่าไม่มีโอกาสอย่างไรเล่า นี่อย่างไรละ โอกาสมาเยือนแล้วมิใช่หรือ” เก๋อต้าคลี่ยิ้ม

ตอนที่ 524 ขัดสน

เก๋อต้ายิ้มด้วยความดีอกดีใจมาก เหล่าลูกน้องกลับยังคงงงวย

“พี่ใหญ่ นี่ท่านหมายความว่าอันใดหรือ ข้าถามไถ่มาแล้ว แต่ก่อนก็มีคนคิดทำร้ายซ่งอิงผู้นั้นเช่นกัน มิหนำซ้ำยังหาคนมาขโมยลูกนางด้วย ผลปรากฏว่า…คนผู้นั้นถูกทางการหลวงตัดสินประหารชีวิตแล้ว…” เหล่าพี่น้องเอ่ยพูด

“คนนั้นต้องโทษตายเป็นเพราะเขาโง่เง่าเอง อยากทำร้ายคนก็ควรใช้สมองหน่อย หาคนหมู่บ้านข้างๆ ลงมือ เดิมทีก็ง่ายต่อความแตกแล้ว” เก๋อต้ารู้เรื่องนี้ ด้วยเหตุนี้จึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูถูก

บรรดาพี่น้องได้ยินดังกล่าวก็ยังคงไม่เข้าใจ

แต่ไม่ทันไร เก๋อต้าก็นำความหมายของตนถ่ายทอดออกไป

“ซ่งอิงผู้นี้มีชื่อเสียงที่ดีงามในหมู่บ้านมิใช่หรือ ทั้งยังได้รับการดูแลจากชาวบ้านโดยอาศัยความดีของสามีผู้ล่วงลับ ชาวบ้านหมู่บ้านซิ่งฮวาเป็นคนพาซื่อ หัวหน้าหมู่บ้านซ่งท่านนั้นเป็นคนที่เที่ยงธรรมไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้นเป็นที่สุด ผู้คนในชนบทให้ความสำคัญกับการกตัญญูอย่างยิ่ง…หาก…ซ่งอิงมีญาติผู้ใหญ่เพิ่มมาอีกหนึ่งเล่า หากนางกล้าขัดความประสงค์ของผู้อาวุโสแล้วจะเป็นอย่างไร” เก๋อต้าพูดจบก็หัวเราะลั่น “ซ่งอิงที่เก่งกาจนักหนาคนหนึ่ง ข้าจะคอยดูสิว่าพละกำลังอันยิ่งใหญ่นี้จะเอาไปใช้กับตัวคนอื่นเช่นกันได้หรือไม่!”

ข้อมูลที่เขาตรวจสอบได้มีความว่าบิดาของฮั่วหรงผู้นี้คือพรานล่าสัตว์คนหนึ่ง

นอกจากนี้ก็ไม่มีรายละเอียดอื่นใดแล้ว

แต่ฮั่วหรงผู้นี้เกิดมาจากก้อนหินหรือไร ในเมื่อมีพ่อก็ต้องมีแม่สิ?!

หลี่จิ้นเป่าผู้นั้นโง่เขลาเกินไป หาคนที่มาแอบอ้างดูปลอมเกินไป แต่เขาแตกต่างออกไป เขามีช่องทาง จะต้องหาข้อพิรุธใดๆ ไม่ได้เลยสักนิดแน่นอน!

แต่ทว่าที่เก๋อต้าไม่รู้คือ เปาไล่จื่อทางด้านนี้ขายข้อมูลออกไปแล้ว จากนั้น…

วิ่งหน้าตั้งมาอยู่หน้าตรงซ่งอิงเสียแล้ว

“หลานสาวเอ๋ย ข้ากับอาสี่เจ้าก็เป็นสหายที่มีความรู้สึกต่อกันฉันท์พี่น้อง ดังนั้นบางเรื่องราวข้าหลอกคนอื่นได้ แต่จะหลอกเจ้าไม่ได้ เจ้าว่าใช่หรือไม่” เปาไล่จื่อยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ซ่งอิงกลอกตามองบนอย่างเอือมระอา

ไม่หลอกนาง?

ก่อนหน้านี้เหตุใดนางจึงต้องแต่งงานออกมาจากบ้านซ่งเล่า นั่นไม่ใช่เพราะคนผู้นี้ปากมากเที่ยวพูดจาเหลวไหลไว้ทั่วหมู่บ้านหรอกหรือ กล่าวว่ามองเห็นนางกับซ่งสวินสนิทใกล้ชิดกัน

อีกทั้ง…

อาสี่ของนางกับเปาไล่จื่อก็คือครู่อริกันต่างหากเล่า!

“อาเปา ท่านมีเรื่องอันใดก็พูดมาตามตรงเถิด ไม่ต้องอ้อมค้อม” ซ่งอิงขมวดคิ้ว “นี่อยู่บนทางสัญจร หากท่านไม่พูดและรั้งข้าไว้อีก ข้าจะส่งเสียงตะโกนเรียนคนแล้วนะ”

คนจำนวนมากมองเห็นเปาไล่จื่อขวางนาง ยามนี้ต่างก็จ้องมองกันอยู่ไกลๆ!

ขอเพียงนางเอ่ยปาก ย่อมต้องมีคนเข้ามาพร้อมเป็นกองหนุนให้ความยุติธรรมแน่!

ช่วยไม่ได้ บัดนี้บรรยากาศในหมู่บ้านดีเหลือเกิน! ผู้คนดีๆ ถมเถไปหมด!

“อย่าไม่ไว้หน้ากันถึงเพียงนี้เลยน่า!” เปาไล่จื่อหัวเราะเล็กน้อย “ได้ ข้าจะไม่พูดพร่ำทำเพลงกับเจ้าแล้วเช่นกัน คือว่า…มีคนนอกหมู่บ้านที่ดูแปลกหน้าสองสามคนมาถามไถ่เรื่องของเจ้ากับข้า”

ซ่งอิงเลิกคิ้ว “นั่นก็ไม่แปลกนี่”

คนที่ประหลาดใจในตัวนางมีเยอะแยะไป ที่อิจฉาริษยาก็เยอะด้วยเช่นกัน ตอนนี้หมู่บ้านใกล้เคียงล้วนรู้ว่ามีแม่ม่ายสาวน้อยที่มั่งคั่งร่ำรวยคนหนึ่งอยู่ในหมู่บ้านซิ่งฮวา

“คนผู้นี้แตกต่างออกไป ถามอย่างละเอียดมาก แม้แต่เรื่องตอนที่เจ้ายังเด็กๆ ก็ถามไถ่ด้วย นอกจากนี้ยังอยากให้ข้าเล่าว่าสองปีที่เจ้าออกไปอยู่ภายนอกไปทำอะไรมา! แต่ก็น่าขันเช่นกัน ข้าจะรู้ได้อย่างไรเล่า! เจ้าไม่ใช่หลานสาวของข้าสักหน่อย!” เปาไล่จื่อพูดจบยังรู้สึกว่าคำถามที่คนผู้นั้นถามค่อนข้างโง่เง่าเล็กน้อย

ซ่งอิงพอประมาณการณ์ได้ในใจ

ร้านชุ่ยเหยียนไจไม่อาจมองดูนางทำเงินได้ ไม่ช้าก็เร็วยังจะมีลูกไม้อื่นมาอีก

เรื่องนี้น่าจะยังคงเป็นฝีมือพวกเขาเช่นเคย

แต่ทว่าไม่เป็นไร วันดีๆ ของร้านชุ่ยเหยียนไจใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว

ร้านเครื่องประทินโฉมทั้งห้าแห่งนั้นไม่ใช่หามาโดยเปล่าประโยชน์!

“อาเปาเอาเรื่องนี้มาบอกกล่าวข้า…เพื่ออันใดหรือ” ซ่งอิงยิ้มตาหยีแล้วเอ่ยพูด

เปาไล่จื่อ…เป็นถึงคนน่ารังเกียจอันดับหนึ่งในหมู่บ้านพวกเขา มีหรือจะประสงค์ดีขนาดนั้น ไม่แน่ว่าอยากจะได้เงินสองทาง

ผลปรากฏว่า เมื่อเปาไล่จื่อได้ยินก็คลี่ยิ้มแล้วยืนมือออกมาถูๆ “หลานสาว ข่าวคราวนี้จะร้ายจะดีก็น่าจะทำเงินได้สักหน่อยกระมัง ระยะนี้ลุงขัดสด ขาดเงินซื้อสุราดื่มอยู่พอดี”