ข้าอาศัยทำนาให้ร่ำรวยมหาศาล - ตอนที่ 819 เลือกสามี ตอนที่ 820 เสียบริสุทธิ์

ตอนที่ 819 เลือกสามี / ตอนที่ 820 เสียบริสุทธิ์
ตอนที่ 819 เลือกสามี

ซ่งสวินไม่ค่อยสนใจเรื่องของสตรีสักเท่าไร เมื่อได้ยินคำพูดลู่ข่ายในขณะนี้จึงยังคงรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจนัก

“พี่ซ่ง ในโรงน้ำชาแห่งนี้เต็มไปด้วยจวี่เหริน ตราบใดที่นางมุ่งมายืนอยู่ที่นี่ มองดูการพูดการจาและการแต่งกายของผู้อื่น ก็รู้ถึงสภาพครอบครัวและความรู้ความสามารถของคนผู้นั้นได้ หากไปมาหาสู่กันสักหลายวันหน่อย ทำความคุ้นเคยกับทุกคนแล้ว ก็ย่อมรู้ได้เช่นกันว่าใครเป็นผู้มีความหวังที่จะสอบผ่านในครานี้ รวมไปถึงมีใครที่ในครอบครัวยังไม่มีภรรยาเอก…” ลู่ข่ายกล่าวอีกครั้ง

ครั้นเอ่ยพูดเช่นนี้ ซ่งสวินก็เข้าใจแล้ว

“คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่านางจะมีความคิดและใจกล้าสุดโต่งเช่นนี้” ซ่งสวินทอดถอนใจ

ในฐานะสตรี เดิมทีก็ลำบากกว่าหน่อย นางนึกถึงเรื่องในภายภาคหน้าได้เร็วขึ้นมาก้าวหนึ่ง ก็ถือว่าเป็นผู้ที่ชาญฉลาดยิ่งแล้ว

แม้กล่าวว่าซ่งซินหัวเป็นบุตรีของท่านโหวซ่ง แต่ซ่งสวินไม่ได้รังเกียจนาง ในตอนนี้เห็นนางทำเรื่องใจกล้าเช่นนี้ ในใจก็รู้สึกเลื่อมใสเล็กน้อย

แต่เขาก็ไม่เห็นดีด้วยกับวิธีการประเภทที่ซ่งซินหัวทำ ทว่าเมื่อตรองดูอย่างถี่ถ้วน นอกจากทำเช่นนี้ ก็ดูเหมือนซ่งซินหัวไร้ทางเลือกอื่นแล้วเช่นกัน

ซ่งสวินมองลู่ข่ายแวบหนึ่ง “คงต้องรบกวนเจ้าอย่าได้พูดเรื่องนี้ออกไป”

“เรื่องนี้ข้ารู้อยู่แล้ว” ลู่ข่ายพยักหน้า

ชื่อเสียงสตรีมีความสำคัญยิ่ง

ในตอนนี้พวกเขาห้ามท่าทีเป็นกันเองของอวี๋ชิงและคนอื่นๆ ไม่ได้ ซ่งซินหัวเริ่มพูดคุยกับพวกเขาเหล่านั้น ตั้งแต่เล็กนางเองก็ได้เล่าเรียนตำรามาไม่หน่อย แม้ว่าเทียบกับบรรดาจวี่เหรินตรงหน้าไม่ได้ แต่การแสร้งทำทีท่าผสมโรงไปด้วยไม่ใช่ปัญหา ถึงขนาดว่าในด้านกลอนกวี นางก็พอมีความรู้ความเข้าใจอยู่ด้วยเช่นกัน

ยามที่พวกลู่ข่ายกลับเข้ามา ซ่งซินหัวกำลังพยักหน้าอย่างเอาจริงเอาจังระหว่างฟังคนอื่นพูดอย่างฉะฉาน

และเพราะท่าทางเช่นนั้น นางจึงดูไม่เหมือนเป็นการมาหาว่าที่สามีเลยจริงๆ

ในเมื่อเป็นสตรีคนหนึ่ง เช่นนั้นนางคงต้องทำอะไรบนใบหน้าด้วยเป็นแน่ ลู่ข่ายมองอย่างถี่ถ้วนก็ยังมองออกอยู่ว่าสีของใบหน้าและลำคอนางออกจะแตกต่างกันเล็กน้อย แต่ก็ต้องขอกล่าวว่าแม่นางซ่งท่านนี้รูปลักษณ์หน้าตาน่าจะเป็นคนที่อ่อนโยนและชวนให้รู้สึกพอใจไม่น้อย

ความจริงซ่งซินหัวรู้สึกอึดอัดใจมาก

นางทำเช่นนี้ต่อเนื่องเป็นเวลาหลายวัน มาโรงน้ำชาทางด้านนี้ตลอด และบางครั้งยังไปมองดูตามร้านหนังสือที่อยู่ใกล้เคียงอีกด้วย

บางครั้งที่นางเจอพวกลู่ข่ายและอวี๋ชิงก็จะเข้ามาร่วมสนทนาเล็กๆ น้อยๆ หากพวกเขาไม่อยู่ก็จะดื่มชาคนเดียวอยู่ด้านข้าง สังเกตการณ์ผู้คนโดยรอบ

ภายใต้ความมุมานะนี้ก็มีผลขึ้นมาบ้างแล้วเช่นกัน

อีกทั้งเมืองหลวงแห่งนี้ก็มีการแนะนำสถานการณ์ของจวี่เหรินเหล่านี้ถึงขั้นออกเป็นหนังสือด้วย ซึ่งนี่ก็คือสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับโรงพนันใหญ่ๆ แต่ละแห่งให้เข้าใจสถานการณ์ของบรรดาจวี่เหรินก่อนนักพนันจะเริ่มวางเดิมพันกัน

เกี่ยวกับข้อมูลที่ซื้อมา ซ่งซินหัวหวนนึกถึงคนที่ตนเจอะเจอทั้งหมดในช่วงที่ผ่านมานี้ นางยิ่งเอาจริงเอาจังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“คุณหนู อวี๋ชิงผู้นี้ไม่เลวนะเจ้าคะ ท่านก็รู้จักกับเขา ถือว่ารู้หัวนอนปลายเท้า เขารูปลักษณ์และความสามารถก็ดีเยี่ยม…” เสี่ยวฉานชี้ไปหนึ่งในนั้น

“เขาไม่ผ่าน ในตระกูลเขาเลือกว่าที่ภรรยาไว้แล้ว” ซ่งซินหัวส่ายหน้า

“เช่นนั้นจางกวนผู้นี้เล่าเจ้าคะ” เสี่ยวฉานชี้ไปที่อีกคน “ได้ยินว่าคนจำนวนมากทางโรงพนันล้วนเดิมพันว่าปีนี้เขาจะเป็นผู้ที่สอบหน้าพระที่นั่งได้อันดับสามของปีนี้เลยนะเจ้าคะ!”

ซ่งซินหัวยังคงส่ายหน้า

แม้ว่าจางกวนผู้นี้ดูไม่เลว แต่นางเคยเจอหน้าแล้วสองครั้ง คนผู้นี้นิสัยหยิ่งผยอง ยโสโอหังเป็นพิเศษ ให้ความรู้สึกอย่างเหนือกว่าผู้อื่นเสมอ การใช้ชีวิตร่วมกับคนลักษณะนี้จะเป็นทุกข์อย่างยิ่ง

เลือกไปเลือกมา แทบจะมีข้อบกพร่องทั้งหมด

บางส่วนบ้านเกิดไกลเกินไป สถานการณ์ในครอบครัวซับซ้อนเกินไป บ้างก็มีหญิงงามคอยอยู่เคียงกายระหว่างเล่าเรียนมากเหลือเกิน นอกจากนี้จวี่เหรินดีงามมาจากตระกูลสามัญส่วนใหญ่ก็อายุค่อนข้างมาก และมีบุตรชายบุตรสาวเป็นขโยงตั้งนานแล้ว

เลือกไปเลือกมา ซ่งสวินและลู่ข่ายคือผู้ที่สอดคล้องเงื่อนไขของนางที่สุด แน่นอนว่าซ่งสวินเป็นพี่ชายร่วมตระกูลนาง จึงจับคู่กันไม่ได้อย่างแน่นอน

ดังนั้น…

ลู่ข่าย

คนผู้นี้บิดาเป็นถึงรองเสนาบดีฝ่ายอาลักษณ์หลวง ขุนนางขั้นห้า ไม่ถือว่าสูงส่งมากนัก แต่ในตระกูลลู่ไม่ได้มีเพียงคนเดียวที่ดำรงตำแหน่งในราชสำนัก ดังนั้นถือว่ามั่นคง ภายภาคหน้าน่าจะมีอนาคตอย่างยิ่ง

ตอนที่ 820 เสียบริสุทธิ์

อีกอย่างตัวลู่ข่ายผู้นี้ แค่เห็นผ่านตาก็ชวนให้นึกถึงเสมอ เป็นบุคคลที่หยิ่งยโสโอหังเพราะถือว่ามีความรู้ความสามารถเช่นกัน แต่ที่ต่างกับจางกวนผู้นั้นก็คือ ลู่ข่ายยังเป็นคนที่รู้จักฟังความคิดเห็นของผู้อื่น และก็เป็นคนตรงไปตรงมา…

เรียกได้ว่าคนผู้นี้ดีไปเสียทุกอย่าง

แต่ก็ด้วยความที่ดีเกินไป และด้วยฐานะของเขาเช่นนี้ ตราบใดที่สอบผ่านขุนนาง สิ่งที่รอคอยอยู่ในภายภาคหน้าก็คือแม่สื่อที่จะพากันมาเหยียบธรณีประตูบ้านเขาไม่ขาดสาย

แล้วจะชายตามองนางได้อย่างไรเล่า

นางมีความมั่นใจในตัวเองอยู่บ้าง แต่ลู่ข่ายเป็นสหายที่ดีกับซ่งสวิน หากรู้ว่านางคือบุตรสาวของตระกูลเหยียนผิงโหว เกรงว่าคงมีใจรังเกียจนางกระมัง

“คุณหนู” เสี่ยวฉานมองนางอย่างกังวลใจ

ซ่งซินหัวกำหมัดหลวมๆ “ข้าทำได้เพียงลองสักตั้ง หากแม้แต่สวรรค์ยังไม่ช่วยข้า เช่นนั้นภายภาคหน้าข้าก็ทำได้เพียงเชื่อฟังท่านพ่อข้าเท่านั้น”

“คุณหนู?”

“เจ้าแต่งกายเป็นชายแล้วไปเชิญคุณชายลู่ไปยังหอเฟิ่งหมิง ถึงตอนนั้นข้าจะหาโอกาส…” ซ่งซินหัวกล่าวอีกครั้ง

หอเฟิ่งหมิงใหญ่โตและครึกครื้นกว่าโรงน้ำชาแห่งนั้นมาก ที่นั่นมีห้องส่วนตัวไม่น้อย บุตรสาวจากตระกูลผู้สูงศักดิ์ก็ไปที่นั่นเพื่อมองดูเหตุการณ์ถกอภิปรายของบรรดาปัญญาชนที่อยู่ด้านล่างผ่านม่านหน้าต่างด้วยเช่นกัน

เรื่องนี้เสี่ยง หากมีอะไรผิดพลาด เกรงว่านางคงไม่มีที่ยืนแล้ว

แต่นางไม่มีทางเลือก นางเพิ่งอายุสิบหก นางไม่อยากเป็นสนมชั้นรอง ต่อให้เป็นสนมคนหนึ่ง แต่นั่นก็คืออนุภรรยาดีๆ นี่เอง ยิ่งไปกว่านั้นคือนางไม่อยากไปคอยปรนนิบัติรับใช้ฮ่องเต้ในวังที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับบิดานาง!

ยามที่ลู่ข่ายได้รับเทียบเชิญ เขาตะลึงงันไปชั่วครู่

ไม่นึกเลยว่าซ่งซินหัวจะเรียกหาเขา

เขารู้ว่าซ่งซินหัวต้องการทำอะไร ดังนั้นเขาจึงรู้ดีแก่ใจว่าเทียบเชิญนี้หมายความว่าอย่างไร

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

เขาควรจะดีใจหรือโมโห

อย่างน้อยเขาก็เป็นผู้ถูกเลือกจากในบรรดาจวี่เหรินจำนวนมากเพียงนั้น เช่นนี้ถือว่าเป็นการชมเชยเขาว่าล้ำเลิศกว่าคนอื่นเป็นนัยๆ ด้วยกระมัง เพียงแต่ว่านี่เขาจะต้องถูกผู้หญิงวางแผนใส่หรือ

ไปหรือไม่ไป นี่คือปัญหา

หากไม่ไป เช่นนั้นเกรงว่าแม่นางผู้นั้นก็จะถูกบิดานางส่งเข้าวัง แต่หากไป…เขาเป็นอันต้องเสียบริสุทธิ์จะทำอย่างไร!

ลู่ข่ายนึกถึงใบหน้าของซ่งซินหัว กล่าวตามตรง อายุเขาในตอนนี้ก็ถึงวัยแต่งงานแล้ว ซ่งซินหัวหน้าตาจัดว่าชวนให้คนหวั่นไหวได้ แต่ก็…ออกจะยั่วยุอารมณ์ไปสักหน่อย

ลู่ข่ายลังเลใจ แต่ก็อายเกินกว่าจะไปหาซ่งสวินเพราะเรื่องนี้

ด้วยความกระวนกระวายใจ ทำให้ตลอดทั้งวันเขาไม่ได้อ่านตำราอย่างเต็มที่

วันถัดมา สุดท้ายเขาก็ยังโผล่หน้าไปจนได้

ครั้นถึงห้องที่นัดหมายเอาไว้ มองเห็นซ่งซินหัวที่ไม่ได้แต่งกายเป็นชายเช่นก่อนหน้า หากแต่เป็นหญิงสาวที่อ่อนโยนชวนหวั่นไหว แม่นางผู้นี้นั่งอยู่ตรงนั้น หัวเข่าที่เผยออกมาดูบวมแดง ดูเหมือนสาวใช้กำลังช่วยใส่ยาให้นาง

ลู่ข่ายหน้าแดงเรื่อ เห็นซ่งซินหัวสีหน้าประหม่าแต่ก็มีความเด็ดขาดเจืออยู่ด้วย เขาจึงรีบกล่าว “ช้า ช้าก่อน!”

“?” ซ่งซินหัวตะลึงงัน

“เจ้าวางใจได้ ไหนๆ ข้าก็มาแล้ว จะยังไม่หนีไปในตอนนี้แน่ ข้ารู้ว่าเจ้าอยากทำอะไร…” ลู่ข่ายมองนางอย่างสับสน

ซ่งซินหัวสงบนิ่งไปชั่วครู่ “ข้าไม่เข้าใจความหมายของท่าน”

“ตอนนี้ข้าบุกรุกเข้ามา เพียงแค่เจ้าส่งเสียงตะโกนก็จะเป็นผลให้ทุกคนรู้ว่าข้าบังเอิญมาเห็นขาของเจ้า ถึงตอนนั้นท่านพ่อเจ้าก็จะต้องจับเจ้าแต่งงานกับข้ามิใช่หรือ” ลู่ข่ายเอ่ยถาม

“…” ซ่งซินหัวหน้าถอดสี

“ข้าเองก็ไม่ใช่ว่าจะตำหนิเจ้า เพียงแต่ เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เจ้าคิดดีแล้วหรือ เจ้าก็แค่เห็นข้าเพียงผิวเผินเท่านั้น ไฉนจึงเชื่อว่าข้าจะให้ความสุขเจ้าได้” ลู่ข่ายหันหน้าไปด้านข้าง ไม่สะดวกสบมองดวงตาของซ่งซินหัวตรงๆ

“คุณชายลู่ ข้าเชื่อในการเลือกของตนเอง ต่อให้ภายภาคหน้าข้าต้องใช้ชีวิตด้วยความทุกข์ยากลำบาก นั่นก็คือสิ่งที่ข้าเลือกเอง ไม่อาจโทษคนอื่นได้ ข้ารู้ว่าการที่ข้าวางแผนใส่ท่านเป็นสิ่งที่ข้าทำไม่ถูกต้อง แต่…แต่คุณชายลู่ ข้าก็จนใจอย่างยิ่งเช่นกัน”