ข้าแค่อยาก "กิน" อย่างเงียบๆ - บทที่ 1 ระบบลิ้มรสอาหารระดับเทพ

ทวีปลมปราณฟ้า อาณาจักรยอดยุทธ เมืองเทียนหยาง ตระกูลเจียง

“อัจฉริยะเหรอ มีแค่ชีพจรยุทธธรรมดาแบบนี้มันยังนับว่าเป็นเศษขยะไม่ได้ด้วยซ้ำ”

“ใช่แล้ว แถมมันไม่ใช่แค่ข่าวลือด้วยนะ ไอ้บ้านั่นมันตัวงี่เง่าของแท้เลยไม่ใช่หรอ น่าขำชะมัด”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

นี่คือเสียงที่ดังลอดเข้ามาจากนอกห้อง

เจียงหยวนที่พึ่งจะได้เข้าสู่ภวังค์บ่มเพาะ ได้ลืมตาขึ้นมา

“บัดซบ อย่างนี้ข้าก็ตั้งจิตไม่ได้กันพอดีสิ”

เจียงหยวน เขาเกิดขึ้นมาในตระกูลกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ เขาเกิดมาพร้อมลมปราณกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ตัดผ่านท้องฟ้า แถมเส้นลมปราณของเขายังอยู่ในระดับสวรรค์

เขาเปรียบได้ดั่งยอดมังกรในหมู่มังกร ยอดนกเพลิงในหมู่นกเพลิง เพราะด้วยเส้นลมปราณนี้ เขาสามารถฝึกฝนบ่มเพาะได้รวดเร็วนับสิบปีเลยทีเดียว

ยังไม่ต้องพูดถึงการทะลวงข้ามผ่านระดับขั้นผู้เชี่ยวชาญวิชายุทธด้วยอายุสิบสามปี ตอนที่เขามีอายุสิบห้าปี เขาก็เตรียมที่จะทะลวงข้ามผ่านไปยังขั้นปรมาจารย์วิชายุทธได้แล้ว

ด้วยชะตาของเขาที่สูงล้ำอย่างที่สุดนี้ แม้แต่พระราชาแห่งอาณาจักรยอดยุทธยังต้องมาเยี่ยมเยือนเขาถึงเมืองเทียนหยางด้วยตัวเองเลยด้วยซ้ำ

นึกไม่ถึงว่าชะตาของเขากลับต้องพลิกผันเพียงเพราะเด็กสาวคนหนึ่งที่เติบโตมาด้วยกัน

เด็กผู้หญิงคนนั้นได้รวมหัวกับชายคนหนึ่งที่เขาไม่รู้จัก วางยาเขาในตอนที่กำลังจะทะลวงข้ามขั้นไปยังระดับปรมาจารย์วิชายุทธ และนั่นทำให้เด็กสาวคนนั้นได้รับเส้นลมปราณระดับสวรรค์ของเขาไป

และในตอนนี้ เจียงหยวนที่มีอายุสิบหกปี ได้สูญเสียระดับบ่มเพาะทั้งหมด จนกลายเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง

“หลี่ ชูชู ข้าจะต้องแก้แค้นเจ้าให้ได้”

“รอก่อนเถอะ”

เจียงหยวนได้กำหมัดแน่นพร้อมดวงตาที่แดงก่ำ พร้อมใจที่โกรธเกรี้ยวและเดือดดาลไม่ยอมแพ้ในสภาพของตน

“ติ้งงงง ค่าความดันทุรังเพิ่มขึ้นถึงขีดจำกัด ระบบลิ้มรสอาหารระดับเทพ ทำงาน”

เป็นตอนนี้ที่มีเสียงแปร่งๆดังเข้าหูของเจียงหยวน

“หืม ระบบ…อะไร”

เจียงหยวนดวงตาเบิกกว้างขึ้นมาเมื่อได้ยิน

“ตรวจสอบพื้นที่โดยรอบเพื่อหาของที่ยังไม่ได้ลิ้มรส….”

“ตรวจพบของที่ยังไม่ได้ลิ้มรสทั้งหมดสามสิบสี่ชิ้น สิ่งของเหล่านี้ มีของจากไม้ธรรมดาสามสิบชิ้น สิ่งของจากเหล็กธรรมดาสามชิ้น และขนมปิ้งอีกหนึ่งชิ้น ท่านสามารถย่อยพวกมันได้ด้วยการลิ้มรส…”

“ลิ้มรส….กินน่ะเหรอ”

เจียงหยวนนิ่งอึ้งในทันที

หลังจากนิ่งคิดไปพักหนึ่ง เขาก็ค่อยๆหยิบขนมปังผิงที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาเล็มกิน

“ติ้งงงง หลังจากกินขนมปิ้งเข้าไปแล้ว ระดับบ่มเพาะของท่านเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ ในตอนนี้ ท่าน อยู่ในระดับเริ่มต้นหนึ่งดาว”

“ดิ้งงงงง การกินของชนิดเดิมซ้ำไม่ช่วยเพิ่มระดับบ่มเพาะแต่อย่างใด นับจากนี้ ระบบ จะไม่เตือนท่านเรื่องนี้อีก”

“สุดยอดดดด แค่กินก็เพิ่มระดับบ่มเพาะแล้วเนี่ยอ่ะนะ”

เจียงหยวนตัวสั่นระริกในทันทีเมื่อรับรู้ว่าร่างกายของตนรื้อฟื้นระดับบ่มเพาะขึ้นมาได้ ทั้งๆที่มันไม่เคยเพิ่มขึ้นมาเลยนานนับปี

-สุดยอดดดดดดดด-

เมื่อคิดได้แบบนี้ เจียงหยวนได้หันไปมองบนโต๊ะอีกครั้ง

-นี่….-

-ยังไงดี-

“ดิ้งงงง สำหรับสิ่งของที่ไม่อาจจะกินได้ตรงๆ ระบบสามารถกลืนกินสิ่งของเหล่านั้นผ่านระบบได้โดยที่ท่าน ไม่ต้องกินมันโดยตรงแต่อย่างใด”

-กลืนกินเหรอ-

เจียงหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้วางมือลงบนโต๊ะไม้ของเขา หลังจากเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นในหัวอยู่หลายครั้ง ในที่สุด โต๊ะไม้ของเขาก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“ดิ้งงงง กลืนกินผลิตภัณฑ์ไม้ธรรมดา ฟื้นฟูระดับบ่มเพาะภายในร่าง ร่างกายฟื้นฟูอยู่ในระดับหนึ่งดาว”

“ดิ้งงง ระดับบ่มเพาะของท่านเพิ่มขึ้นสองระดับ ท่านมีระดับบ่มเพาะอยู่ในระดับเริ่มต้นสามดาว”

“เริ่มต้นสามดาวเลยเหรอ เร็วโคตร”

หลังจากรับรู้ถึงพลังภายในร่างของตน เจียงหยวนได้เผยรอยยิ้มออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่มั่นใจเฉกเช่นตัวเขาในวันวาน

หลังจากนั้น เจียงหยวนก็ได้มองไปยังสิ่งของที่ทำจากโลหะที่อยู่ภายในห้อง

“เป็นแกก็แล้วกัน”

หลังจากเห็นกระบี่เหล็กที่ปลิวสั่นไหวไปมาตามแรงลมที่หน้าต่างของเขา เจียงหยวนก็หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย ก่อนจะหยิบจับมัน

“ติ้งงง กลืนกินผลิตภัณฑ์เหล็กธรรมดา ความต้านทานพื้นฐานเพิ่มขึ้น ต้านทานการโจมตีเพิ่มขึ้นหนึ่งดาว ได้รับเคล็ดวิชากายทองคำระดับเหลืองขั้นต้น”

“ดิ้งงงง ระดับบ่มเพาะของท่านเพิ่มขึ้นสองระดับ ท่านอยู่ในระดับเริ่มต้นห้าดาว”

-ไม่น่าเชื่อ มันจะทรงพลังเกินไปแล้ว-

-เพียงแค่ห้านาที ข้าก็เปลี่ยนจากคนธรรมดากลายเป็นผู้บ่มเพาะระดับเริ่มต้นห้าดาวแล้วเนี่ยนะ-

เจียงหยวนในตอนนี้ตื่นเต้นอย่างที่สุด พร้อมแววตาที่ฉายแววแห่งความมั่นใจเสียยิ่งกว่าเดิม

-รอก่อนเถอะ เจ้าจะต้องเสียใจที่ได้ตัดสินใจทำร้ายข้า-

-พวกเจ้าทุกคน-

-อย่าได้หวังว่าจะรอดไปได้-

-ข้า เจียงหยวน ข้ากลับมาแล้ว-