ข้าแค่อยาก "กิน" อย่างเงียบๆ - บทที่ 26 พลังฝ่ามือ กระบี่ เปลวไฟ
“อะไร เจ้าคิดจะกำแหงกับข้ารึ เจียงหยวน”
เมื่อพูดจบ ชายเสื้อของผู้อาวุโสสูงสุดก็สะบัดอย่างรุนแรง พร้อมกับคลื่นพลังสีแดงฉานที่พลั่งพลูออกมาจากร่างของเขา พร้อมกับเงาร่างของเสื้อร้ายตัวสีแดงฉานได้ปรากฎอยู่ที่เบื้องหน้า
เจียงหยวนในตอนนี้มีท่าทางที่เย็นยะเยียบ เขาได้อ้ามือขวาของตนออก พร้อมกับมือซ้ายที่มีอักขระอะไรบางอย่างอยู่ เป็นตอนนี้ที่มีคลื่นพลังสีเขียวได้ไหลอาบไปทั่วทั้งร่างของเขา
-ยอดวิชาฟื้นฟูร่างกาย-
คลื่นพลังสีเขียวได้ไหลอาบไปทั่วร่างของเจียงหยวนอย่างรวดเร็ว และหมุนวนไปรอบร่างของเขาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
พร้อมๆกับคลื่นพลังสีแดงที่ทะลวงเข้าไปในร่างของเจียงหยวนเมื่อครู่นี้ได้ถูกผลักออกมา
“ทักษะฟื้นฟูร่างกายรึ”
ดวงตาของผู้อาวุโสสูงสุดได้เบิกกว้างพร้อมความกระหายอยากที่แล่นผ่านห้วงความคิด
“เจียงลี่ มอบชีวิตเจ้าให้ข้าซะ”
เจียงหยวนได้กวาดมือจนบังเกิดแสงสะท้อนออกมาราวกับคลื่นพลังที่พร้อมจะถูกส่งออกไปในฝ่ามือของเจียงหยวน เป็นตอนนี้พลันได้บังเกิดเสียงคำรามของเสือร้ายที่ดังก้องไปทั่วทั้งลานฝึกตระกูลเจียง
“นายน้อยใหญ่ เขาแข็งแกร่งขึ้นอีกงั้นรึ”
“เทียบกับเมื่อวานแล้วคลื่นพลังของเขาเข้มข้นกว่าหลายเท่านัก ช่างเป็นความเร็วในการบ่มเพาะที่รวดเร็วราวกับสวรรค์สั่งจริงๆ”
“ฉิบ เขาจะสง่างามเกินไปแล้ว”
เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนทำได้เพียงเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง
“ไอ้หนู แกรนหาที่ตาย”
ผู้อาวุโสสูงสุดที่พึ่งจะฉุกใจคิดขึ้นมาว่าตนเองพึ่งจะถูกเรียกชื่อไปห้วนๆต่อหน้าผู้คนมากมายก็นึกโกรธขึ้นมาเสียดื้อๆ
*โฮกกกกก*
มันเป็นเสียงของเสือร้ายที่คำรามลั่น
นี่คือทักษะยุทธระดับเหลืองของเจียงหยวน
หมัดพยัคฆ์คำรณ
ที่ลานฝึก เจียงหยวนได้ยานขึ้นฟ้า พร้อมเท้าที่อาบด้วยแสงสีแดงฉานและร้อนแรงจนก่อรูปเปลวเพลิงขึ้นมา เมื่อหมัดของเขาถูกต่อยออกไป
ทุกคนในลานฝึกต่างก็ได้ยินเสียงของเสือร้ายที่คำรามลั่นจนต้องยกมือขึ้นมาปิดหูของตนด้วยความเจ็บปวด
ผู้อาวุโสสูงสุดในตอนนี้มองไปที่เจียงหยวนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูแคลน เขาได้ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาก่อนจะกางมันออกเป็นรูปแบบฝ่ามือ
เปลวไฟที่ก่อรูปเป็นดาบได้ปรากฎขึ้นอยู่กลางอากาสตรงหน้า ก่อนจะพุ่งตรงไปที่เจียงหยวน
ฝ่ามือกระบี่อัคคี
ทักษะยุทธสูงสุดของผู้อาวุโสสูงสุด
เมื่อทุกคนได้เห็นฉากนี้ ไม่ว่าใครต่างก็ตกอยู่ในสภาพเงียบงัน การต่อสู้กับผู้อยู่ในระดับจอมยุทธเช่นนี้ย่อมเหนือบ่ากว่าแรงสำหรับผู้ที่อยู่ในระดับฝึกหัดมากมายนัก
แม้แต่เจียงเหวิ่น(เหวิน)ผู้ซึ่งเคยได้รับฉายาว่าเป็นปีศาจน้อยอัจฉริยะก็ยังไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน
*ฝุ่บ*
กระบี่สีแดงเพลิงได้พุ่งเข้าหาเจียงหยวน
เป็นตอนนี้ที่แสงสีทองได้ส่องประกายออกมาจากร่างของเขา
นี่คือผลลัพท์ที่เกิดจากทักษะร่างกายทองคำ นี่ทำให้กระบี่สีแดงเพลิงทำได้เพียงตัดเสื้อผ้าของเจียงหยวนเท่านั้น ส่วนร่างกายของเขาหาได้เป็นอันตรายไม่
“ห้ะ ใช้ทักษะยุทธรับมือตรงๆเลยรึ”
ทุกคนที่เห็นฉากนี้ต่างก็สะดุ้งกันจนบังเกิดเสียงลมหายใจดังเฮือกออกมา
ผู้อาวุโสสูงสุดที่เห็นฉากนี้แม้จะมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ความดูแคลนยังคงอยู่ในหัวใจของเขา นั่นก็เพราะทักษะสุดยอดของเขานี้จุดที่สำคัญไม่ใช่ตัวกระบี่แต่เป็นพลังฝ่ามือ ต่อให้ชื่อของมันจะดูราวกับกระบี่เป็นจุดหลัก แต่ยังไงซะ พลังฝ่ามือของเขาถือได้ว่าทรงพลังที่สุด
“โฮกกกกก”
เสียงคำรามลั่นได้ออกมาจากหมัดของเจียงหยวนอีกครั้ง
“นายน้อย…”
ดวงตาของผู้อาวุโสสูงสุดในตอนนี้บังเกิดความหวั่นไหว ก่อนที่จะถอยร่นไปสองสามก้าว พร้อมกับร่างกายที่โยกหลบหมัดของเจียงหยวน
และไม่รอโอกาสที่จะให้เจียงหยวนตั้งตัวได้ ผู้อาวุโสสูงสุดได้หันหลังกลับและพุ่งไปหาเจียงหยวนที่โจมตีเขาพลาดจนเลยออกไปด้านหลัง
และในตอนนี้ เจียงหยวนก็กำลังหันหลังให้กับผู้อาวุโสสูงสุด
“แย่แล้ว”
เฉียวเว่ยในตอนนี้ตกใจในทันทีที่เห็นฉากนี้ พร้อมความรู้สึกที่ราวกับหัวใจกำลังจะหลุดออกมาจากร่างผ่านลำคอของนาง
“ลงนรกซะ”
ฝ่ามือของผู้อาวุโสสูงสุดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจและจิตสังหารได้ถูกส่งออกไป พร้อมกับคลื่นพลังสีแดงฉานที่ราวกับไปรวบรวมอยู่ที่ฝ่ามือ จนทำให้คลื่นพลังบริเวณฝ่ามือเข้มข้นขึ้นนับสิบๆเท่า
*ชู่วววว*
เป็นตอนนี้ที่คลื่นความร้อนได้พุ่งกระจายไปทั่วลานฝึกตระกูลเจียง
แม้แต่ฝ่ามือที่มีคลื่นพลังเข้มข้นของผู้อาวุโสสูงสุดก็ยังรับรู้ได้ถึงคลื่นความร้อนจากร่างของเจียงหยวน
“แย่แล้ว”
ดวงตาของผู้อาวุโสสูงสุดเบิกโพลง นั่นก็เพราะเขาสัมผัสไม่ได้ว่าฝ่ามือของตนได้กระแทกเข้ากับสิ่งใด ราวกับฝ่ามือของเขาพุ่งทะลุผ่านออกไปในอากาศ
เป็นตอนนี้ที่ร่างของเจียงหยวนได้หายไปต่อหน้าต่อตาผู้อาวุโสสูงสุด
“แกอยู่ไหน”
ผู้อาวุโสสูงสุดในตอนนี้หันรีหันขวางมองหาไปทุกที่โดยรอบ
“หาข้ารึ”
เป็นตอนนี้ที่เสียงของเจียงหยวนดังมาจากฟากฟ้า
เมื่อทุกคนได้มองดู ก็เห็นเป็นเจียงหยวนที่กำลังถลาลงมาจากฟากฟ้าพร้อมเสียงเสือร้ายที่คำรามลั่น