คนใสซื่ออย่างข้ามีเมตตาจะตาย - บทที่ 395 เก็บเกี่ยว
คนทั้งหมดมองดูจินเฟยเหยาปลดปล่อยผงกระตุ้นกำหนัดเงียบๆ คนที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุดสามารถมองเห็นฉากนี้ได้ คนที่อยู่ไกลๆ เห็นสิ่งที่เหมือนหมอกควันเหล่านั้นเริ่มลอยกระจายไปตามน น้ำทะเล
ผงกระตุ้นกำหนัดถุงหนึ่งละลายหมด จินเฟยเหยาก็หยิบอีกถุงออกมา ในใจเริ่มคิดคำนวณ ตอนนั้นเรือศิลาทะเลลากผงกระตุ้นกำหนัดเหล่านี้เพื่อดึงดูดสัตว์ปิศาจใต้ท้องทะเล เนื่องจากเคลื่ อนที่ทั้งยังอยู่ห่างไกล ประสิทธิผลยังไม่เลว ตอนนี้อยู่ในทะเล รอบด้านเต็มไปด้วยสัตว์ทะเล ไม่รู้ว่านำออกมาเยอะขนาดนี้ จะดึงดูดสัตว์ทะเลได้มากเพียงใด
อีกทั้งเป้าหมายของราชันสุ่ยจวินน่าจะเป็นสัตว์ทะเลขนาดใหญ่ในร่องทะเลลึก สัตว์ทะเลขั้นห้าขั้นหกเหล่านี้คาดว่าเขาคงไม่เห็นอยู่ในสายตา ดวงตาจินเฟยเหยามองดูรอบด้าน พื้นที่ แห่งนี้เหมาะสมที่สุด แต่ในอดีตกลับเป็นป่าสาหร่ายพิษขนาดใหญ่ผืนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าราชันสุ่ยจวินจะใช้เวลาเจ็ดวันฟันป่าสาหร่ายพิษที่นี่ทิ้งทั้งหมดเพื่อแผนการครั้งนี้
ใต้เท้าเป็นพื้นท้องทะเล ยังเห็นรากสาหร่ายจำนวนมากและเผยให้เห็นทรายไม่ถึงครึ่งชุ่น ผ่านไปไม่กี่สิบปี น่าจะงอกออกมาใหม่ได้
ไม่รู้ว่าประสิทธิผลของการปลดปล่อยไปสองถุงจะเป็นอย่างไร ปกติใช้ถุงขนาดสองฝ่ามือ นี่ไม่เพียงสิบกว่าเท่า ดังนั้นจินเฟยเหยาจึงหยุดมือและยืนอยู่ในน้ำทะเลกับทุกคน มองสีเหลืองจ จางๆ เหล่านั้นลอยออกไปไกล สุดท้ายทั้งหมดหลอมรวมลงในน้ำทะเล
เวลานี้ไม่มีใครกล้าแตะน้ำทะเลเหล่านั้นสักคน ปริมาณมากขนาดนี้ถ้าเกิดกำหนัดขึ้นมา ไม่รู้จะขายหน้าจนเป็นเช่นไร มองดูเผ่าปิศาจเหล่านั้น จินเฟยเหยาพลันนึกขึ้นได้ ผงกระตุ้นกำหนั ดมีผลกระทบต่อเผ่าปิศาจ อาจจะเนื่องจากพวกเขามีสายเลือดของสัตว์ปิศาจ เผ่ามนุษย์และเผ่ามารจะได้รับผลกระทบหรือไม่ เรื่องนี้ยังเป็นปริศนา ถ้ามีคนมาทดลองดูก็ดี
พวกเขายึดครองพื้นที่กว้างขนาดนี้ เดิมทีไม่ต้องใช้ผงกระตุ้นกำหนัดก็มีสัตว์ทะเลว่ายมา ทว่าเนื่องจากมีคนมากเกินไป สัตว์ทะเลจึงตกใจกลัวหนีไปหมด ตอนนี้เนื่องจากประสิทธิผลของวงเวท ท ในดวงตาของสัตว์ทะเลจึงเห็นที่นี่เป็นเพียงน่านน้ำที่ว่างเปล่าไม่มีใคร มีสัตว์ทะเลว่ายมาอีกแล้ว เพิ่งเข้าสู่วงเวทก็ถูกคนเผ่าปิศาจด้านในสังหารทิ้ง
ไม่รู้ว่าจะดึงดูดสัตว์ทะเลมาได้มากเพียงใด คนส่วนมากต่างตึงเครียด สัตว์ทะเลที่แล่นเข้ามาโดยบังเอิญพวกนั้นยิ่งทำให้คนรู้สึกหงุดหงิด
ทันใดนั้น มีเสียงดังมาจากที่ไกลๆ ทุกคนเงยหน้าขึ้นฟังอย่างละเอียด เสียงดังมาจากสี่ทิศแปดทาง ดังขึ้นทุกที สุดท้ายก็เห็นสัตว์ทะเลแน่นขนัดทะยานมา ไม่เพียงสัตว์ทะเล แม้แต่ปลาทะ เลก็ทะลักมา ทั้งหมดพุ่งหัวปักเข้ามาในวงเวทอย่างน่าตกใจ
“รีบสังหาร!” ไม่รู้ว่าใครตวาดลั่น ทุกคนทยอยกันหยิบของวิเศษและอาวุธเวทออกมาจู่โจมสะเปะสะปะ ส่วนคนที่ราชันสุ่ยจวินส่งมาเห็นสัตว์ทะเลพุ่งเข้ามาก็คิดจะปิดวงเวท
จินเฟยเหยารีบเอ่ยห้าม “เดี๋ยวก่อน น้อยเกินไป ยังไม่มากพอ ถ้าน้ำทะเลถูกขับออกไป น้ำทะเลที่มีกลิ่นแรงที่สุดก็จะลอยกระจาย สัตว์ทะเลก็จะไม่รวมกลุ่มมา ให้ทุกคนฆ่าก่อน แล้วรอ ตอนนี้พวกที่มาทั้งหมดเป็นสัตว์ทะเลขั้นห้าขั้นหกที่ปกติอาศัยอยู่ใกล้ๆ ส่วนสัตว์ปิศาจในร่องทะเลลึกยังไม่มา”
“สัตว์ทะเลเหล่านั้นมากเกินไปหรือไม่ ผงกระตุ้นกำหนัดพวกนี้ไม่เพียงพอ ดังนั้นจึงไม่มา” หวาหวั่นซีที่อยู่ข้างๆ เอ่ยถาม สัตว์ทะเลขั้นห้าขั้นหกพวกนั้นพุ่งมาอย่างบ้าคลั่งถูกเผ่าป ปิศาจอื่นๆ จึงสังหารทิ้งอย่างตื่นเต้น ไม่ถึงรอบให้พวกนางลงมือ
ครั้งนี้ปริมาณมากจริงๆ เพิ่งขบวนแรกก็ทะลักมาหลายพันตัว ทั้งยังมีว่ายเป็นกลุ่มๆ มาจำนวนมาก แลดูอลังการอย่างยิ่ง
รออยู่อีกครึ่งชั่วยามกว่า ในที่สุดเหยื่อที่พวกจินเฟยเหยาต้องการล่าก็มา แต่ละตัวร่างมหึมา มีสัตว์ทะเลขั้นเจ็ดขั้นแปดสูงหลายสิบจั้งเต็มๆ ว่ายออกมาจากในร่องทะเลลึกอันม มืดมิด
ราชันปลาหมึกยักษ์ร้อยแส้ สัตว์บอลหนาม ยังมีสัตว์ทะเลขนาดยักษ์พวกปลาไหลตัวแบนๆ ขั้นแปดอันดุร้ายที่ยาวหนึ่งถึงสองร้อยจั้ง พวกมันว่ายออกมาจากร่องลึก สายตาจับจ้องตรงวงเวท แน่วนิ่ง ด้วยฤทธิ์ของวงเวทจึงมองไม่เห็นเผ่าปิศาจ ทว่ากลับมองเห็นสัตว์ทะเลนับพันนับหมื่นตัวกำลังวุ่นวายอยู่ที่นั่น อีกทั้งบางครั้งยังมีโลหิตสดลอยมาอย่างงงๆ ปลุกเร้านิสัยเ เข่นฆ่าของพวกมันขึ้น
ไม่สนใจมากความ ถึงเป้าหมายที่มาจะไม่ใช่เพื่อกินสัตว์ทะเล ทว่าน้ำทะเลที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวโลหิตทำให้เป้าหมายของมันเปลี่ยนเป็นอีกอย่างหนึ่ง การเข่นฆ่าจึงเป็นสัญชาตญาณตามธรรมชาติข ของพวกมัน!
สัตว์ทะเลในร่องทะเลลึกเหล่านี้ทะยานเข้ามา อ้าปากกว้างงับสัตว์ทะเลขั้นห้าขั้นหกเหล่านั้น พวกมันทำให้สัตว์ทะเลเล็กๆ ตกใจกลัว คิดจะพากันหลบหนีไปโดยไม่สนใจอย่างอื่น จินเฟย เหยารีบตะโกนว่า “รีบปิดวงเวท ขังสัตว์ทะเลเล็กๆ ไว้ข้างใน ขั้นกำเนิดใหม่ขึ้นไปออกไปสังหารตัวใหญ่ คนที่เหลือสังหารตัวเล็ก”
สิ้นเสียงของนาง วงเวทใหญ่ส่งเสียงดังวิ้งๆ สัตว์ทะเลเล็กๆ ที่คิดจะหลบหนีไปพวกนั้นถูกกักไว้ในวงเวท อีกทั้งเผ่าปิศาจของราชันสุ่ยจวินคนนั้นได้ยินที่จินเฟยเหยาแนะนำจึงเป ปลี่ยนความสามารถของวงเวท สัตว์ทะเลขนาดใหญ่ที่ว่ายอยู่นอกวงเวทก็สามารถมองเห็นสัตว์ทะเลขนาดเล็กเลือดสาดส่งกลิ่นคาวโลหิตไม่หยุด ใช้วิธีนี้มาดึงดูดพวกมันไม่ให้หนีไป
ส่วนเผ่าปิศาจขั้นกำเนิดใหม่ขึ้นไปกระโดดออกจากวงเวท เริ่มล้อมสังหารสัตว์ทะเลขนาดใหญ่เหล่านั้น
แผนการตามไม่ทันความเปลี่ยนแปลง ถึงจินเฟยเหยาจะเคยครุ่นคิดไว้ล่วงหน้าอย่างละเอียด ที่นี่ยังวุ่นวายจนทำให้นางรับมือไม่ไหวอยู่บ้าง นางไม่อยากสิ้นเปลืองผงกระตุ้นกำหนัด ถ้าสังหาร รสัตว์ทะเลได้ไม่มากราชันสุ่ยจวินคงไม่ยกหนี้ให้ตนเอง
แต่ตอนนี้ถึงจะวุ่นวาย แต่โชคดีที่ปริมาณสัตว์ทะเลที่มามีไม่มาก บวกกับพื้นที่กว้างกลิ่นคาวโลหิตหนาแน่น นอกจากผงกระตุ้นกำหนัดยังมีกลิ่นคาวโลหิตกระตุ้นพวกมันอีก น้ำทะเลในวงเวท ทเป็นสีแดงเถือกจนเกือบจะมองเห็นไม่ชัด เผ่าปิศาจคนนั้นรีบกันน้ำทะเลสีโลหิตออกไป
น้ำโลหิตแถบใหญ่ก็ลอยออกมาพัดกระจายออกไปรอบด้านราวกับพายุทราย แม้แต่เมืองไป่เหอที่อยู่ห่างไกล ก็สามารถเห็นน้ำโลหิตสีแดงลอยผ่าน ไม่ต้องใช้ผงกระตุ้นกำหนัดแล้ว น้ำเลือดปริ มาณมากกลิ้งเข้าสู่ร่องทะเลลึก ครู่หนึ่งก็มีสัตว์ทะเลออกมาจากด้านล่างมากขึ้น
คิดไม่ถึงว่ายังมีประสิทธิผลเช่นนี้ กลิ่นคาวโลหิตเหล่านี้ใช้ได้ดีกว่าผงกระตุ้นกำหนัดมากนัก
เห็นน้ำทะเลใกล้จะถูกกันออกไปหมด จินเฟยเหยารีบห้ามเขาไว้ “อย่ากันน้ำทะเลออกจนแห้ง เหลือไว้สูงครึ่งตัวคน รอครู่หนึ่งสังหารเจ้าพวกนี้เสร็จ เก็บน้ำโลหิตเอาไว้ยังสามารถดึงด ดูดสัตว์ทะเลอื่นๆ ให้เข้ามาได้อีก”
“ท่านครุ่นคิดได้รอบคอบจริงๆ” คิดไม่ถึงว่าจะประหยัดถึงขั้นนี้ เผ่าปิศาจคนนั้นพยักหน้า เห็นฉากอันคึกคักนี้ เก็บเกี่ยวได้มากกว่าที่คิดเอาไว้เยอะ
ปกติในน่านน้ำรอบด้านก็มีสัตว์ทะเลมากมาย บางชนิดเคลื่อนไหวรวมเป็นกลุ่มนับแสนตัว ผู้บำเพ็ญเซียนคิดจะล่าก็ได้แต่จับตัวที่อยู่เดี่ยวๆ สัตว์ทะเลหลายหมื่นถึงหลายแสนตัวโจมตีพ พร้อมกัน ถึงเป็นขั้นห้าขั้นหกก็ทำให้คนรับไม่ไหว ทว่าตอนนี้สัตว์ทะเลเกือบหนึ่งแสนตัวมาอยู่ด้วยกัน ดึงดูดสัตว์ทะเลเหล่านี้มา สัตว์ทะเลก็ถูกสังหารจนเกลี้ยงโดยแทบไม่มีการโจมต ตี
แม้แต่เผ่าปิศาจขั้นแปลงจิตก็แสดงสีหน้าหวั่นไหว นี่คือคลื่นสัตว์!
จินเฟยเหยาแทบจะไม่ได้ลงมือ ยืนมองเผ่าปิศาจสังหารสัตว์ทะเลอย่างคลุ้มคลั่งอยู่บนพื้นท้องทะเลเช่นนั้น น้ำทะเลมีสีแดงเข้มจนออกดำ สัตว์ทะเลจำนวนนับไม่ถ้วนถูกกลิ่นคาวโลหิตดึงดูด ดมา จะถูกกักอยู่ในวงเวทหรือไม่ก็หนีความตายไม่พ้น น้ำโลหิตถูกกันออกไปเกือบสิบครั้ง แต่ละคนต่างตื่นเต้นถึงขีดสุด ซากสัตว์ทะเลกองเป็นภูเขา แยกไม่ออกว่าตรงไหนเป็นโขดหิน ตรงไ ไหนเป็นสัตว์ทะเล
รอบนี้สังหารอยู่ถึงยี่สิบหกวันเต็มๆ ถึงแต่ละคนพกยาเสริมพลังมาด้วย แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีสัตว์ทะเลให้สังหารมากมายขนาดนี้ แทบจะใช้ยาจนหมดเกลี้ยง เมืองไป่เหอที่อยู่ห่างไกลก็ถ ถูกน้ำโลหิตปกคลุม ในช่วงเวลาสิบกว่าวัน เผ่ามนุษย์และเผ่ามารในเมืองไป่เหอมองเห็นนอกม่านแสงมีสีแดงเต็มท้องนภา ระหว่างนั้นจินเฟยเหยาบอกว่าพกยาเสริมพลังมาไม่พอกลับไปเมื องไป่เหอรอบหนึ่ง ที่จริงถึงวันกินเนื้อมังกรปิศาจแล้ว นางตัดเนื้อมังกรปิศาจลงมาแล้วรีบกลับมาที่นั่นอีก
ตอนท้ายมีสัตว์ทะเลปรากฏขึ้นปริมาณน้อย ทุกคนจึงโล่งอก เมื่อแยกประเภทและตรวจนับจึงพบว่านอกจากสัตว์ทะเล คิดไม่ถึงว่าจะมีเผ่าปิศาจตายด้วย ส่วนมากล้วนถูกสัตว์ทะเลโจมตีทำร้ายบาด ดเจ็บล้มตายตอนต่อสู้ แต่มีจำนวนไม่มากนัก คนของราชันสุ่ยจวินเก็บสัตว์ทะเลขั้นแปดทั้งหมดไปอย่างไม่เกรงใจ ทั้งหมดมีถึงหกพันกว่าตัว
สัตว์ทะเลเหล่านี้ปกติซ่อนตัวอยู่ในร่องทะเลลึก บางครั้งจึงเจอผู้บำเพ็ญเซียนมารบกวนพวกมัน กลับมีปริมาณมากมายยิ่ง ทว่าหลังการสังหารครั้งนี้ อย่างน้อยที่สุดหนึ่งในสามเสียชีวิต ส่วนที่เหลือเนื่องจากสถานที่อยู่อาศัยลึกหน่อยหรืออยู่ทางอื่น ดังนั้นจึงไม่ได้มา
สัตว์ทะเลขั้นเจ็ดลงมาที่เหลือก็แบ่งให้ขั้นแปลงจิตและขั้นกำเนิดใหม่ก่อน ส่วนที่เหลือจึงเป็นของคนอื่นๆ จินเฟยเหยาและหวาหวั่นซีได้สองส่วน ทว่ามีตานศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากเป็ นสัตว์ทะเลขั้นหก นางจึงเป็นฝ่ายบอกว่าต้องการเน่ยตานเหล่านั้น
นางไม่ต้องการสัตว์ทะเลขั้นเจ็ดทุกคนก็ยิ่งยินดี ดังนั้นจึงให้พวกนางสองคนเก็บเน่ยตานเกือบสามหมื่นกว่าเม็ดไป ตอนเก็บตานจินเฟยเหยาต้องการเพียงทายาทสัตว์เทพ นี่คือเน่ยตาน นสามหมื่นกว่าเม็ดล้วนๆ ถ้ากินหมดแล้วยังเลื่อนเป็นขั้นแปลงจิตไม่ได้ จินเฟยเหยารู้สึกว่าตนเองควรไปตายเสีย หากมิใช่ยังมีเรื่องของมังกรปิศาจ ตอนนี้นางก็อยากจะสะบัดก้นจากไปโ โดยไม่สนใจราชันสุ่ยจวิน
เผ่าปิศาจกลับเมืองไป่เหออย่างดีอกดีใจ ในเมืองครึกครื้นอย่างยิ่ง แต่ละคนขนกลับมาเต็มเอียด แม้แต่เผ่าพิภพข้างบ้านก็ยิ้มทั้งคิ้วและตา ออกไปหาเงินครั้งหนึ่งก็สามารถใช้หนี้ราช ชันสุ่ยจวินได้มากกว่าครึ่ง อีกทั้งก่อนหน้านี้ได้ยินว่า ต้องออกไปทั้งหมดสิบครั้ง สิบครั้งเชียวนะ ถ้าแต่ละครั้งหาเงินได้ขนาดนี้ ผ่านไปไม่นานก็จะใช้ชีวิตอย่างสุขสบายได้อีกครั้ ง
เยี่ยจื่อก็ได้แบ่งสัตว์ทะเลไปไม่น้อย มองดูสัตว์ทะเลที่กองอยู่ในบ้านก็ยิ้มแย้มอย่างยินดี ต่อไปไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีสินค้าแล้ว
ส่วนราชันสุ่ยจวินก็คิดไม่ถึงว่าจะเก็บเกี่ยวได้มากขนาดนี้ นี่มากเกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้ นึกถึงในทะเลอะไรก็มีไม่มากมีเพียงสัตว์ทะเลที่มากมาย จึงสั่งให้จินเฟยเหยาเตรียมตั ว อีกสิบวันออกไปล่าสัตว์ทะเลต่อ
จินเฟยเหยาได้แต่ตอบเขาว่า สัตว์ทะเลในสถานที่เมื่อครู่เพิ่งถูกสังหารจนเกลี้ยง ไปอีกคงไม่มีตัวอะไร มิสู้เปลี่ยนสถานที่ อีกทั้งทุกคนต้องพักผ่อนสักหน่อย เว้นหนึ่งเดือนดีกว่า า ให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม ค่อยคิดหาวิธีที่ดีดึงดูดสัตว์ทะเลมามากขึ้น
ดังนั้นราชันสุ่ยจวินจึงตกลง อีกสามสิบวันค่อยออกเดินทาง และส่งคนออกไปค้นหาสถานที่ซึ่งมีสัตว์ทะเลมาก หลังจากเผ่าปิศาจทั้งเมืองได้ทราบข่าวก็ปีติยินดี คำพูดของคนเผ่ามนุษย์และ ะเผ่าปิศาจที่เยาะเย้ยถากถางล้วนถูกเผ่าปิศาจที่อยู่ตกในความยินดีอย่างคลุ้มคลั่งเพิกเฉย
YOU MAY ALSO LIKE
