ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง - บทที่ 387 ไม่ได้ยินมานานมากแล้ว

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ยู่ยี่จะหน้าแดง แต่กลับไม่ได้บ่อยขนาดนี้ แต่การอยู่กับเขานั้นหน้าแดงเกือบจะทุกวัน

ไม่รู้ว่าผิวหน้าของตัวเองจะบางเกินไปหรือเปล่าตอนอยู่ต่อหน้าเขา หรือว่าเขาพูดหวานๆแบบนี้เป็นมากเกินไป

ความจริงแล้ว เขาก็ไม่ได้พูดคำพูดหวานๆอะไรเลย แต่ตอนที่คำพูดธรรมดาออกมาจากปากเขานั้น ก็มักจะมีความลึกซึ้ง ปลุกปั่น เหมือนกับเป็นคำพูดรักๆใคร่ๆ

ไม่นานรถก็ขับมาจอดอยู่ด้านล่างของคอนโด ยู่ยี่ลงจากรถ แล้วยื่นส่งเสื้อคลุมสีเทาให้กับเขา

เวลาดึกมากแล้ว นี่ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว พรุ่งนี้เช้ายังต้องไปทำงาน แล้วอีกอย่าง คำพูดที่ชวนเขาให้ขึ้นไปข้างบน เธอเองก็พูดไม่ออกเช่นกัน

ยังดีที่เขาไม่ได้พูดถึง เพียงแค่เอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่าเธอทำงานกี่โมง

เธอบอกเขาไปว่าหกโมงสี่สิบ ตอนเช้าจะต้องไปเบียดเสียดในรถไฟฟ้าใต้ดิน ดังนั้นเธอจำเป็นที่จะต้องตื่นเช้า มิเช่นนั้นแล้วจะไปทำงานสาย

เขาพยักหน้าลง ให้เธอรีบไปพักผ่อน และเธอก็กำชับให้เขาขับรถกลับดีๆ ระวังความปลอดภัย

กลับมาถึงห้อง เปิดไฟ หันกลับมา สายตาของยู่ยี่มองไปยังกระจกทางด้านหลังอย่างคาดไม่ถึง ร่างของเธอปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจน

แก้มของเธอขาวอมชมพู เวลานี้ยังคงรู้สึกร้อนผ่าว ริมฝีปากที่ทาสีชมพูเอาไว้ถูกกินไปจนเกือบหมดแล้ว และยังร่องรอยของการถูกจูบอีก เห็นแบบนี้แล้ว แก้มของเธอก็อดที่จะร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้

…….

ฉันทัชกลับมาถึงคฤหาสน์ อาคิระนั่งอยู่บนโซฟา ด้านหน้ามีสเต๊กวางเอาไว้ และยังมีไวน์อีกด้วย ใช้ชีวิตได้อย่างมีรสชาติ

ได้ยินเสียงแล้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นมามอง หลังจากนั้นเห็นฉันทัชแล้วก็กะพริบตาลง : “ได้ยินว่าคุณไปคบกับผู้หญิงที่ตั้งครรภ์คนนั้นแล้ว?”

“ได้ยินใครพูดครับ?”เสื้อคลุมแขวนลงบนไม้แขวนเสื้อ ฉันทัชนั่งลงบนโซฟา

“โก๋” อาคิระแสดงความไม่เข้าใจของตัวเองออกมา : “ทำไมคุณชอบเธอ ผู้หญิงข้างๆกายคุณอยากได้แบบไหน สวย เซ็กซี่ น่ารัก บริสุทธิ์ เป็นผู้ใหญ่ เพียงแค่คุณต้องการ เพียงแค่คุณอยากได้ ผู้หญิงก็มีแต่จะกระโจนเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย”

มือใหญ่ของฉันทัชสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงสูทอย่างสบายๆ ถือน้ำอุ่นอยู่แก้วหนึ่ง : “พวกเธอไม่ใช่แบบที่ผมต้องการ…..”

“คุณชายฉันทัชอย่างคุณต้องการแบบไหนกันแน่!” อาคิระขมวดคิ้วขึ้น : “คุณชอบเธอจริงๆอย่างนั้นเหรอ?”

“ความรักก็มักจะเริ่มจากความรู้สึกดี”หันหลังไป ฉันทัชเติมน้ำอุ่นลงในแก้วจนเต็ม

“ถ้าอย่างนั้นก็พูดได้ว่าตอนนี้ยังอยู่ในสถานะที่มีความรู้สึกดี” อาคิระยกไวน์ขึ้นมาจิบ : “คุณชายฉันทัช คุณเคยได้ยินประโยคนี้หรือเปล่า บางครั้งเมล็ดของความรู้สึกดีก็ยังไม่ทันได้เติบโตงอกงามเลย นานเข้าก็อาจจะตายได้เพราะเกิดความเกลียดชัง พูดตามความจริงก็คือ เธอไม่คู่ควรกับคุณ!”

“ถ้าอย่างนั้นใครคู่ควรกับผม คุณเหรอ?”หันหลังไป มือขวาของฉันทัชถือแก้วน้ำเอาไว้ มือซ้ายสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกง แล้วจ้องมองอาคิระ แววตาลึกซึ้ง จริงจัง : “ตอนนี้เธอคือผู้หญิงของผม ผมไม่ชอบที่จะได้ยินจากปากใครว่าเธอไม่ใช่ โดยเฉพาะคุณอาคิระ จะคู่ควรหรือไม่ มันอยู่ที่ผม”

หัวใจของอาคิระบีบแน่นขึ้น จากนั้นก็ยิ้มออกมา : “โอเคๆ ฉันทราบแล้วล่ะ”

ผับ ห้องวีไอพี

โต๊ะยาวๆมีขวดเหล้า ผลไม้ กล่องบุหรี่ที่ไม่ได้ใช้งานวางอยู่เต็มโต๊ะ

หัสดินกำลังนั่งอยู่ตรงกลาง เรนนี่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของเขา แต่งตัวสวยสะอาด

ยังคงเป็นงานรวมตัวของเพื่อนสมัยเรียน ครั้งที่แล้วหัสดินพายู่ยี่มา ครั้งนี้พาเรนนี่มา

แวดวงเพื่อนฝูงนั้นจะว่าใหญ่ก็ไม่ใหญ่ จะว่าเล็กก็ไม่เล็ก ข่าวนี้ปิดบังเอาไว้ไม่มิด เรื่องที่หัสดินหย่าแล้วมาคบกับเรนนี่ ทุกคนก็รู้กันหมด

“นีนี่ไม่เจอกันหลายปี สวยขึ้นเยอะเลยนะ”พวกรุ่นพี่หยอกล้อ

เรนนี่ยิ้ม มีความอ่อนโยนเป็นอย่างมาก ตอนนี้ คนที่อยู่ข้างๆหัสดินคือเธอ และคนที่นั่งอยู่เคียงข้างเขาก็คือเธอเหมือนกัน

“เมื่อก่อนดอกไม้สามดอก นาโน ยู่ยี่ แล้วก็เชอร์รีน ตอนนี้เกรงว่าจะต้องเปลี่ยนจากยู่ยี่เป็นเรนนี่แล้ว”มีคนหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้นมา

ได้ยินพูดถึงชื่อยู่ยี่แล้ว คิ้วของเรนนี่ก็ขมวดขึ้นมาเล็กน้อย เธอไม่ชอบที่จะได้ยินชื่อนี้ และยิ่งไม่ชอบให้มีคนพูดถึงชื่อนี้ต่อหน้าของหัสดินอีกด้วย

เพียงแค่ไม่พูดถึง ก็จะค่อยๆถูกลืมไป พูดถึงขึ้นมา ก็จะจำได้

“ที่ไหนกันคะ พวกรุ่นพี่ยกยอนีนี่เกินไปแล้ว ตอนนี้ก็แค่ไม่ได้ขี้เหร่ก็เท่านั้นเอง”เธอยิ้มบางๆ

มือที่ถือแก้วไวน์ของหัสดินชะงักไปเล็กน้อย เขาไม่ได้ยินชื่อนี้ปรากฏขึ้นมานานมากแล้ว

ห่างจากครั้งที่แล้วที่ได้ยินชื่อนี้มานานขนาดไหนแล้วกัน ครึ่งเดือน หรือว่าหนึ่งเดือน สรุปคือเป็นระยะเวลาช่วงหนึ่งแล้ว

“ความจริงแล้ว ตามการไหลไปของสายน้ำและการตกตะกอนของเวลา ลักษณะนิสัยของพวกผู้หญิงก็จะค่อยๆเกิดการเปลี่ยนแปลงไป ยู่ยี่อาศัยว่าหัสดินรักเธอ ปกป้องเธอ นิสัยก็เลยเปลี่ยนไปยิ่งใช้อำนาจมากขึ้น ไม่เพียงแค่ไม่มีเหตุผล อีกทั้งยังอารมณ์รุนแรงอีกด้วย แต่ตอนนี้นีนี่กลับนับวันก็ยิ่งอ่อนโยน เหมือนกับน้ำหยดเลยอย่างไรอย่างนั้น”

“ใช่ๆๆ ที่ว่าหัสดินหลุดพ้นจากยู่ยี่ได้นี่ถือว่าเป็นเรื่องดีนะ ว่ากันว่าผู้หญิงความจริงแล้วก็คือการลงทุนระยะยาว เห็นยู่ยี่กับเรนนี่แล้ว ฉันรู้สึกว่าประโยคนี้แม่งพูดได้ถึงแก่นแท้มากจริงๆ”

ไม่รู้ทำไม ในใจของหัสดินเกิดความรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ไม่รู้ว่าได้ยินชื่อนั้น หรือว่าได้ยินพวกเขาพูดถึงเรื่องเหล่านั้นขึ้นมา

เขาวางแก้วไวน์ลง หลังจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องวีไอพี ก่อนจะออกมาเอ่ยทิ้งเอาไว้หนึ่งประโยค : “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

แววตาเปล่งประกาย หลังจากที่เขาออกไปไม่นาน มีมี่ก็วางแก้วน้ำผลไม้ในมือลง แล้วตามไปด้วยเช่นกัน

หัสดินไปห้องน้ำ เขาเอนตัวพิงอยู่ด้านนอกห้องน้ำด้วยความขี้เกียจ ปลายนิ้วคีบบุหรี่ออกมาหนึ่งมวน ควันลอยอยู่รอบๆ

เด็กผู้หญิงวัยรุ่นเดินผ่านมาข้างๆเขาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ สายตามองไปที่ร่างของเขา อดที่จะจ้องมองไม่ได้

เรนนี่เดินออกมาตรงหน้าเขา มือที่ขาวเนียนและนุ่มนวลจับลงบนหลังมือของเขา : “พวกเขาพูดถึงรุ่นพี่ยู่ยี่ในทางที่ไม่ดีแบบนั้น คงไม่ได้ตั้งใจกันหรอกค่ะ”

หัสดินทิ้งบุหรี่ลงบนพื้น เหยียบให้ดับ แล้วพ่นควันออกมา : “หลังๆมานิสัยของเธอที่เปลี่ยนไปเป็นใช้อำนาจนั้นเป็นเรื่องจริง”

ต่อมานั้น นิสัยของเธอเกิดความเปลี่ยนแปลงจริงๆ ใช้อำนาจ เกเร ถ้าหากไม่เป็นแบบนี้ ไม่อย่างนั้นหลังจากที่เธอขอหย่าแล้วเขาก็คงไม่เลือกที่จะยอม

พูดถึงยู่ยี่แล้ว ในใจของเขามีความรู้สึกแปลกๆ รู้สึกวุ่นวายใจ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวุ่นวายใจอะไร

“ไปกันเถอะ ไปดื่มต่อ แล้วก็คืนนี้จำได้ว่ารวมมิตรของโกเต้งรสไม่เลวเลย”เห็นได้ชัดว่าหัสดินไม่อยากจะคิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว

เรนนี่เองก็ไม่ได้พูดถึงอีกเช่นกัน เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน ตอบรับ แล้วซุกเข้าไปในอ้อมกอดของเขาอย่างน่ารัก

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

หกโมงเช้า ยู่ยี่ตื่นขึ้นมา หวีผมล้างหน้า ทำอาหารเช้า โทรศัพท์มือถือก็สั่นขึ้นมา ในปากของเธอนั้นยังเคี้ยวไข่ทอดอยู่ แล้วกดรับสาย

“ตื่นหรือยังครับ? หกโมงครึ่งแล้ว…..”เสียงที่ดึงดูดของชายหนุ่ม ในช่วงเช้าก็ยิ่งทุ้มต่ำ และน่าหลงใหล