ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง - บทที่ 94 ตอนนี้ปวดใจแล้วใช่ไหม

จู่ๆ ผู้ชายที่อยู่ตรงข้ามก็ไม่ใช่สามีของเธอ เป็นแค่ผู้ชายแปลก ๆ ที่เดินเข้าห้องน้ำผิด

หยาดฝนตกใจ ทัศนคติของเชอร์รีนอยู่ไกลเกินความคาดหมายของเธอ และเธอก็สับสนเล็กน้อย

ออกัสขมวดคิ้วเข้าหากัน ดวงตาของเขานั้นลึกราวกับค่ำคืนที่มืดมิด มืดจนทำให้คนตื่นตระหนก เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ไม่ได้พูดอะไร

“ฉันค่อนข้างรีบเข้าห้องน้ำ คุณออกัสออกไปก่อนได้ไหม? ” เธอพูดออกมาอย่างเย็นชาอีกครั้ง มือของเธอบีบแน่นจนเจ็บไปหมด

แต่ว่า ยิ่งมีความเจ็บปวดมากเท่าไร เธอก็จะได้ตื่นตัวและประคับประคองตัวเองได้มากขึ้น

เขาไม่ได้ขยับ และไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่รักษาท่าทางนั้นไว้ ดวงตาสีเข้มของออกัสเอาแต่จ้องมาที่เธอแบบนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะถูกแช่แข็งตามเวลา

อย่างไรก็ตาม หากคุณมองใกล้ ๆ คุณจะพบว่ามีอารมณ์แปลกๆ บางอย่างลอยอยู่หลังดวงตาสีดำของเขา เหมือนเป็นความตื่นตกใจ และหมดหนทาง

ในเวลานี้ หยาดฝนก็ไม่รู้จะเอ่ยปากอย่างไร และควรจะพูดอะไรหลังจากที่เอ่ยปากออกไปแล้ว

ปฏิเสธไม่ได้ว่าวันนี้เธอหุนหันพลันแล่นจริง ๆ และเธอก็หงุดหงิดและสูญเสียเหตุผล

ยิ่งไปกว่านั้น ยังพูดได้ว่าช่วงเวลานี้ถูกกระตุ้นโดยฉากที่เห็นแต่ละภาพ

งานเลี้ยงวันเกิดของวันนี้ ถูกกระตุ้นจากสิ่งพวกนี้อย่างไม่ต้องสงสัย

เขาปฏิบัติต่อของขวัญจากเชอร์รีนอย่างนั้นจริงๆ!

ไม่มีใครรู้จักเขาดีไปกว่าเธอ เขาไม่เคยชอบของกระจุ๊กกระจิ๊ก แต่กลับปล่อยให้เชอร์รีนผูกเครื่องรางแห่งสันติภาพไว้ที่ข้อมือของเขา

ยิ่งไปกว่านั้น เขาจริงจังมาก จ้องมองอย่างละเอียดเป็นเวลานาน

หากเหตุการณ์นี้คือชนวน งั้นการขว้างกระเป๋าเงินให้เลอแปงก็เป็นระเบิด!

อย่างไรก็ตาม สำหรับความใจร้อนในครั้งนี้ เธอไม่เพียงแค่ไม่รู้สึกเสียใจ แต่เธอยังเต็มไปด้วยความรู้สึกสบายใจ ซาบซึ้งใจ

พิจารณาจากคำพูดที่เขาพูดออกมาเมื่อกี้นี้ เช่นเดียวกับการกระทำที่เขาปกป้องและโอบกอดเธอ เขายังรักเธออยู่!

อืม เขาไม่รักเชอร์รีน คนที่เขารักก็คือเธอ

พอได้รับรู้สิ่งนี้ เธอก็รู้สึกโล่งใจ และวางใจ!

“คุณออกัสไม่ไปเหรอคะ? ” เธอพูดอย่างเย็นชา หลังจากนั้นก็พูดอย่างเรียบเฉย “ถ้ายังงั้นอธิบายมาก็ได้ อธิบายว่าเมื่อกี้ที่ฉันได้ยินทั้งหมดนั้นมันคือเรื่องอะไรกัน แล้วอีกอย่าง ตอนนี้ที่ฉันกำลังเห็นอยู่คือเรื่องอะไรกัน อธิบายมาสิ ฉันจะฟัง”

หยาดฝนไม่ชอบฟังน้ำเสียงที่ตั้งคำถามของเธอ แต่ว่าไม่มีอะไรปรากฏบนใบหน้าที่บอบบางของเธอเลยแม้แต่น้อย เธอก้าวไปข้างหน้า “ฉันจะอธิบายเอง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เชอร์รีนก็เหลือบมองเธออย่างเย็นชาเล็กน้อยแล้วพูดคำต่อคำ: “แต่ว่า ฉันอยากฟังคำอธิบายของเขามากกว่า”

ระหว่างที่พูดนั้น สายตาของเธอมองข้ามหยาดฝนไปเลย และจ้องไปที่ออกัส เธอมองไม่เห็นท่าทางของชายผู้นี้อย่างชัดเจน และสิ่งเดียวที่เธอสัมผัสได้คือความหนาวเย็น ความหนาวเย็นที่อธิบายไม่ได้

“แต่ว่า เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะฉัน ให้ฉันเป็นคนอธิบายน่าจะดีกว่า” หยาดฝนก้าวไปด้านหน้าสองก้าว และมองหน้าเชอร์รีน

“รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงไม่อยากฟังคุณอธิบาย? ” เชอร์รีนก็มองเธอเหมือนกัน

“ทำไม？”

“เพราะว่าคุณทำให้ฉันรู้สึกไม่อยากเชื่อถือ และน่าจะเป็นเรื่องโกหก……”

เธอพูดทีละคำอย่างช้าๆ และชัดเจน: “ในอำเภอซีซ่าคุณเคยอธิบายให้ฉันฟังและรับประกัน ฉันก็เชื่อ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าอายุการเก็บรักษาประโยคนั้นมันไม่ค่อยนาน ไม่ใช่เหรอ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยาดฝนที่ถูกขัดก็พูดไม่ออกเล็กน้อย แก้มที่ใสสะอาดอยู่เสมอดูเขินอายเล็กน้อย

“นอกจากนี้ ฉันไม่เข้าใจคุณจริงๆ ” ”เชอร์รีนพูดช้าๆ : “ในขณะที่คุณบอกว่าคุณไม่รักเขาต่อหน้าฉัน คุณกลับมายั่วยวนเขาลับหลังฉัน บอกว่ารักเขา ถ้ายังงั้น สรุปแล้วว่ารักหรือว่าไม่รัก? ”

ฟันสีขาวของหยาดฝนกัดริมฝีปากล่างของเธอจนเป็นรอยลึก

เชอร์รีนที่ยังคงจ้องมองเธออยู่ เอ่ยปากพูดอย่างรวดเร็ว

“คุณบอกว่าคุณมีปัญหาและคุณไม่สามารถรักเขาได้ ด้วยเหตุนี้ คุณอยู่ต่างประเทศมา 3 ปีแล้ว เนื่องจากมีเหตุผลที่ไม่สามารถรักเขาได้ คุณก็ควรเก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจ อย่าปล่อยให้มันหมักหมม ปล่อยให้มันโผล่ออกมา ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ แบบนี้มันก็ดีมากแล้วไม่ใช่เหรอ? ”

“แต่ว่าคุณทำอะไร บอกว่าตัวเองมีความลำบากใจที่ไม่สามารถพูดได้ รักเขาไม่ได้ แต่ว่าก็ไม่ยอมทนต่อความเหงาแล้วก็มาเทความรักให้เขา ทำให้เขาจักจี้หัวใจ แล้วพอเขาใจสั่น คุณก็มาบอกเขาว่า ระหว่างคุณกับเขามันเป็นไปไม่ได้ แน่ใจนะว่ารู้ว่าตัวเองต้องการอะไรอยู่ในใจและต้องการจะทำอะไร? ”

หยาดฝนยังคงไม่สามารถหักล้างคำเหล่านี้ได้ เพราะทุกคำที่เธอพูดออกมากระทบจุดอ่อนของเธอ

“บางที คุณยืนบนจุดยืนและรู้สึกว่าคุณไม่ได้ทำอะไรผิด แต่จากมุมมองของฉัน ฉันรู้สึกว่ามันน่ารังเกียจมาก” คำพูดของเธอมีความประชดประชันอยู่เล็กน้อย

หยาดฝนไม่เคยได้ยินคำพูดที่ไม่น่าพอใจเช่นนี้มาก่อน และเธอก็กัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อย ดวงตาของเธอเปียกชื้น และร่างกายของเธอก็สั่นเทา

เธอมีปัญหาของเธอเองจริงๆ หรือเธอคิดว่า เธอไม่อยากอยู่กับเขา นอนกับเขา และตื่นขึ้นมาพร้อมกับเขาอย่างนั้นเหรอ?

และนิสัยของเธอก็อ่อนโยนโดยธรรมชาติ และสภาพแวดล้อมที่เธออยู่นั้นงดงามอยู่เสมอ และเธอไม่เคยอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้

“พูดความจริง พฤติกรรมเหล่านี้ของคุณน่าสะอิดสะเอียนมากกว่ามือที่สามซะอีก เพราะว่า สิ่งที่มือที่สามต้องการนั้นชัดเจนมาก ไม่ว่าจะเป็นคน ก็เงิน รถ แต่ว่าคุณกลับไม่เคยแสดงสิ่งที่คุณต้องการ ตัดบัวยังเหลือใย บางครั้งก็ไร้ความรู้สึก บางครั้งก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น คุณคิดว่าคุณเป็นใคร โลกจะหมุนรอบตัวคุณอย่างนั้นเหรอ? ”

ไม่มีคำด่าในประโยคเหล่านี้เลย แต่ว่าคำพูดแบบนี้ มันยังแย่ซะยิ่งกว่าคำด่าซะอีก

หยาดฝนตัวตรง มือทั้งสองข้างที่ข้างตัวเธอกำหมัดแน่น และเบ้าตาก็ชื้นและแดงขึ้น หากเธอมีเหตุผล เธอจะหักล้างมันด้วยกำลังทั้งหมดที่มี

แต่ว่า เธอไม่มีเหตุผลอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว ต่อให้อยากโต้กลับ แต่จะให้โต้กลับยังไงล่ะ?

เธอเป็นหญิงสาวที่มาจากเทพนิยาย คลาสสิค งดงาม ประกอบกับน้ำตาซึมในเวลานี้ทำให้คนรู้สึกสงสารและปวดใจ

ออกัสที่นิ่งเงียบมาตลอดนั้น ในที่สุดก็พูดออกมา แล้วก็บีบคำพูดออกมาสองคำ “พอแล้ว！”

เขาเงียบตลอดเวลาเพราะเขาคิดว่าเขาผิดจริงๆ ในเรื่องนี้ เธอต้องระบาย เขาเข้าใจได้ ก็เลยปล่อยเธอไป

เดิมทีก็คิดว่าเธอจะหยุดก่อนที่จะละเลยไปไกล แต่ไม่คิดเลยว่า เธอจะแย่ขึ้นไปเรื่อยๆ

ตอนนี้ปวดใจแล้วเหรอ？

เชอร์รีนคลี่ยิ้มออกมา แล้วก็ตอบเบาๆ “อ้อ! ไม่ชอบที่ฉันพูดจาไม่น่าฟังใช่ไหม? แต่ฉันกลับรู้สึกว่ามันก็ยังพอได้อยู่นะ ถ้าเกิดว่าคุณตรงไปตรงมา เรื่องแบบนี้มันจะมาเกิดขึ้นกับคุณได้ยังไงเหรอ? ”

เธอก้าวร้าวมาก แต่หยาดฝนอ่อนโยนและน่าสงสาร ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอยอมรับอย่างเงียบๆ

ความแตกต่างที่ชัดเจนเช่นนี้ได้จุดประกายความรู้สึกอ่อนโยนในใจของผู้ชายตามสัญชาตญาณ ออกัสจ้องหน้าเธอ สุดท้ายก็รู้สึกโมโห “มีสิทธิอะไรมากล่าวหาเธอแบบนี้? ”