คิงดราก้อน - บทที่ 104 ซองหลัน
คนที่อยู่หน้าโต๊ะต่างพากันอึ้งไปหมด สายตาพากันจับจ้องมาที่เซียวหยาง
“ไอ้หนุ่มนี่มันบ้าหรือเปล่า ถึงกับกล้าเอาเงินสองหมื่นหยวนแทงเลขตอง?”
“ตลกชะมัด ไอ้หนุ่ม นายรู้หรือเปล่าว่าเปอร์เซ็นต์การออกเลขตองมันมีเท่าไหร่?”
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยจากผู้คนโดยรอบดังขึ้น นักพนันทุกคนต่างคิดว่าเซียวหยางน้ำเข้าสมองจนโง่ไปแล้ว อยากชนะจนบ้าไปแล้ว!
เอาเงินมากมายขนาดนี้แทงเลขตอง ต้องแพ้ราบคาบแน่นอน
เซียวหยางไม่สนใจคนพวกนี้ พูดเหมือนกับพวกเขาไม่ได้มาเสียเงินอย่างงั้นแหละ
พนักงานยิ้มอย่างได้ใจ เปิดถ้วยลูกเต๋าออกทันที ทันใดนั้นก็ตกตะลึงไปเลย
ออกเลขตองจริง ๆ ด้วย!
เสียงฮือฮาดังขึ้น!
จากนั้นก็เงียบลงทันที รอบ ๆ โต๊ะพนันตกอยู่ในความเงียบ สีหน้าของทุกคนดูตกใจมาก
“ออกเลขตองจริง ๆ ด้วย ประหลาดจริง ๆ ประหลาดเกินไปแล้ว!”
“ไอ้หนุ่มนี่โชคดีเกินไปแล้วมั้ง แบบนี้ก็แทงถูกด้วย!”
ทุกคนมองเซียวหยางด้วยความประหลาดใจ เต็มไปด้วยสายตาอิจฉาริษยา และแอบรู้สึกผิดที่ตัวเองไม่ได้แทงเลขตอง
เงินเดิมพันสองหมื่นหยวน ชั่วพริบตาเดียวได้เพิ่มขึ้นเป็น 36 เท่า เท่ากับได้เงินเจ็ดแสนสองหมื่น!
สองหมื่นเปลี่ยนเป็นเจ็ดแสนสองหมื่น ได้กำไรเป็นกอบเป็นกำเลย!
มองชิปที่เหมือนกับภูเขากองเล็ก ๆ กองอยู่ตรงหน้าเซียวหยาง ในแววตาทุกคนนอกจากความโลภแล้ว ก็เต็มไปด้วยความอิจฉา
เซียวหยางหัวเราะเหอะเหอะออกมา ชิปเล็กน้อยแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก การวางเดิมพันวางได้สูงสุดแค่สองหมื่น ตอนที่เขาเล่นอยู่ลาสเวกัส สามารถเดิมพันชิปได้ถึงหลักสิบล้านเชียวล่ะ
เลขตองเมื่อครู่นี้ เซียวหยางไม่ได้เล่นตุกติกอะไรจริง ๆ เขาแค่อาศัยทักษะการฟังฟังออกเท่านั้น
รอบแรกได้เงินมาเจ็ดแสนกว่า จะชนะสองล้านดูท่าทางก็ไม่ได้ยากอะไรเลย
“น้องชาย ได้กำไรแล้วก็วางมือเถอะ ชนะหนึ่งครั้งก็ได้ทุนคืนแล้ว!”
“จริงด้วย รอบหน้านายคงไม่ได้โชคดีขนาดนั้นแล้วล่ะ!”
“เชี้ย ฉันพนันเลยว่าถึงเวลาไอ้หนุ่มนี่ต้องแพ้จนไม่เหลือแม้แต่กางเกงในแน่นอน!”
แต่ละคนมีพูดจาแนะนำตักเตือน บางคนก็เยาะเย้ยถากถาง แต่เซียวหยางไม่เก็บมาใส่ใจ ได้แต่ตั้งใจฟังเสียงในถ้วยเขย่าลูกเต๋าอย่างละเอียด
“แทงแล้วปล่อยมือเลยนะครับ แทงแล้วปล่อยมือเลย!” พนักงานประจำโต๊ะตะโกนออกมา
เซียวหยางฉีกยิ้มกว้าง แทงต่ำด้วยชิปสองหมื่น
คนส่วนใหญ่เลือกแทงสูงกันทั้งนั้น คนแทงต่ำมีจำนวนน้อยมาก เมื่อครู่ออกแต้มต่ำตั้งหลายรอบแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะโหดร้ายถึงขนาดออกแต้มต่ำทุกครั้งหรอกมั้ง
“สูง สูง สูง!”
พนักงานเปิดถ้วยลูกเต๋าออก ประกาศแต้มที่ได้ออกมา “1 2 2 ทั้งหมด 5 แต้ม แทงต่ำได้!”
“ฉิบหายเอ้ย ทำไมถึงยังต่ำอีกล่ะ?”
“แม่งเอ้ย ซวยจริง ๆ ไม่ได้ดั่งใจเลย!”
เหล่านักพนันสติแตกกันทันที สบถด่ากันไม่หยุด
“ไอ้หนุ่มนี่ชนะอีกแล้ว!” นักพนันคนหนึ่งพูดออกมาด้วยความประหลาดใจ
นักพนันคนอื่น ๆ ก็มองไปทางเซียวหยาง ไอ้หนุ่มนี่แทงต่ำ ชนะได้เงินก้อนโตอีกแล้ว
ไอ้หนุ่มนี่มันยังไงกันแน่ ดวงดีขนาดนี้จริง ๆ เหรอ แทงเลขตองก็ชนะ แทงต่ำก็ยังชนะอีก
แต่เซียวหยางอยากให้ออกเลขตองอีกใจแทบขาด เขาจะได้ชนะได้เงินหลายสิบเท่า แต่เปอร์เซ็นต์การออกเลขตองมันน้อยมากเกินไปจริง ๆ
บ่อนพนันเล็ก ๆ แบบนี้ เซียวหยางไม่ถึงกับต้องใช้ความสามารถอื่น ๆ ที่มี เพียงแค่ใช้ทักษะการฟังก็สามารถเดาได้ อีกอย่างคนพวกนี้ตอนนี้ก็ยังไม่ได้เล่นตุกติกอะไร เซียวหยางจึงไม่ได้เล่นโกงอะไร
รอบที่สามเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เซียวหยางแทงสูง และชนะอีกแล้ว
คราวนี้ ทุกคนไม่พูดอะไรอีกแล้ว ครั้งแรกดวงดี ครั้งที่สองดวงดี สามรอบแทงถูกหมด จะบอกว่าเป็นเรื่องของดวงได้เหรอ?
แม้แต่พนักงานประจำโต๊ะก็อดไม่ได้ที่จะมองเซียวหยางอยู่หลายครั้ง
“ไอ้หนุ่มนี่ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่นะ ทำไมถึงได้ทายถูกทุกครั้งล่ะ หรือว่าไอ้หนุ่มนี่จะขี้โกง?”
ซองหลันได้ให้เขาคอยจับตาดูพวกต้มตุ๋นหลอกลวงที่ปะปนมาอยู่ในบ่อน หรือว่าไอ้หนุ่มนี่จะเป็นหนึ่งในนั้น?
แต่ไอ้หนุ่มนี่อายุน้อยเกินไปหน่อย พวกนักต้มตุ๋นทั่วไปล้วนเป็นลุงอายุสี่สิบกว่าปีกันทั้งนั้น
พนักงานเก็บอาการที่ระแวงสงสัยไว้ แล้วคิดจะจับตาดูอีกสักสองสามรอบ
การพนันเริ่มดำเนินต่อไป
ปรากฏว่าเซียวหยางยังคงชนะอย่างต่อเนื่อง เพียงชั่วครู่ ก็ชนะติดต่อกันถึงยี่สิบครั้ง ตั้งแต่ตอนเริ่มแรกที่หยิบออกมาสองหมื่น พริบตาเดียวกลายเป็นเงินหนึ่งล้านห้าแสนแล้ว!
ไม่เพียงแต่โต๊ะพนันโต๊ะนี้เท่านั้น แต่ทั้งบ่อนเริ่มเอะอะกันขึ้นมา ยอดคนจริง ๆ!
“พี่ชาย คุณสุดยอดไปเลย!” นักพนันที่ยืนอยู่ด้านหน้าเซียวหยางคนหนึ่งยกนิ้วโป้งให้เซียวหยาง แทบจะคุกเข่าให้เซียวหยางเลยทีเดียว
ขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงกันอยู่นั้น เซียวหยางกลับมีท่าทีสบาย ๆ เหมือนกำลังเล่นพ่อแม่ลูกกันยังไงยังงั้น
ไม่ใช่แล้วล่ะ ต้องมีปัญหาแน่นอน!
ต่อให้ดวงดีแค่ไหน ก็ไม่มีทางเกินความเป็นจริงขนาดนี้
พนักงานประจำโต๊ะสีหน้าเหยเกจนแทบจะบิดเอาหยดน้ำออกมาได้แล้ว!
ถ้าชนะติดต่อกันยี่สิบครั้ง แล้วบอกว่าเป็นเพราะดวงดี งั้นเขาก็คงสมองบกพร่องแล้วล่ะ!
ตอนนี้เขาสงสัยอย่างจริงจัง ว่าไอ้หนุ่มนี่สามารถฟังเสียงของลูกเต๋าที่อยู่ในถ้วยเขย่าได้ ไม่อย่างนั้นไม่มีทางแทงได้อย่างแม่นยำครั้งแล้วครั้งเล่าหรอก!
แม้กระทั่งกระดูกสันหลังของพนักงานประจำโต๊ะก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมาแล้ว เขาถือถ้วยใส่ลูกเต๋าอยู่นานไม่กล้าเขย่า ถึงแม้เขาเป็นเจ้ามือ แพ้หรือชนะก็ไม่ค่อยเกี่ยวกับเขาเท่าไหร่ แต่การที่เซียวหยางอยู่ที่นี่ทำให้เกิดผลกระทบต่อความเป็นระบบระเบียบในบ่อนอย่างเลี่ยงไม่ได้
ทุกคนต่างวางเดิมพันตามเขา เขาแทงอะไร คนอื่นก็แทงตาม แล้วบ่อนพนันจะเล่นต่อยังไงล่ะ
ทันใดนั้น พนักงานหนุ่มใส่สูทคนหนึ่งได้มายังชั้นสอง แล้วเคาะประตู
“เข้ามาได้”
ณ ชั้นสองในห้องระดับพรีเมียมห้องหนึ่ง มีชายร่างกายกำยำล่ำสันนั่งอยู่ที่โซฟา ไว้ผมสั้นดูอ่อนเยาว์และมากความสามารถ หนุ่มคนนี้กำลังคาบซิการ์อยู่มวนหนึ่ง ในมือกำลังเล่นไพ่ป๊อกอยู่ ราวกับกำลังเล่นมายากลไม่มีผิด วิธีเล่นที่หลาก ดูน่าประหลาดมาก
คนคนนี้ชื่อซองหลัน อายุยี่สิบเก้าปี เป็นเจ้าของบ่อนพนันแห่งนี้
สามารถเปิดบ่อนใต้ดินขนาดใหญ่อย่างนี้ในเมืองหยินโจวได้ คงมีเส้นสายจากกลุ่มอิทธิพลมืด เมื่อก่อนซองหลันก็เตร็ดเตร่อยู่ตามท้องถนนนี่แหละ จนมีชื่อเสียงขึ้นมา ได้รู้จักลูกพี่หลายคน ทักทายทำความรู้จักให้ความเคารพเจ้าถิ่น จนมีสิทธิ์เปิดบ่อนใต้ดินในเมืองหยินโจวได้
“พี่ซองหลันครับ เกิดเรื่องแล้ว ในบ่อนมีไอ้หนุ่มคนหนึ่งมาเล่นไฮโล ชนะติดต่อกันยี่สิบครั้ง ทุกคนต่างเดิมพันตามมัน บ่อนพวกเราแพ้ไปสามล้านกว่าแล้วครับ”
ซองหลันขมวดคิ้ว ดวงตาทั้งสองข้างเผยความอำมหิตออกมา
“นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอเรื่องแบบนี้ พาฉันไปดูหน่อย”
เมื่อซองหลันปรากฏตัว ลูกน้องสิบกว่าคนที่อยู่ในบ่อนต่างพากันโค้งคำนับให้
“พี่ซองหลัน!”
“พี่ซองหลัน!”
ซองหลันพยักหน้า แล้วเดินมาในบ่อนอย่างช้า ๆ มีลูกน้องกลุ่มหนึ่งเดินตามอยู่ด้านหลัง
“พี่ซองหลัน เป็นไอ้หนุ่มนั่นครับ มันยังเดิมพันอยู่ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเราต้องเสียเงินเยอะแน่ จะให้พวกลูกน้องไปจัดการมันเลยไหมครับ!”
ซองหลันโบกมือ “ไม่ต้อง ออกมาเล่นจะชกต่อยรบราฆ่าฟันกันไปทำไม ฉันจะไปทักทายไอ้หนุ่มนั่นสักหน่อย”
ลูกที่ดูท่าทางเหมือนนักเลงใส่สูทสิบคนได้เดินตามหลังซองหลันไป จนมาถึงตรงหน้าโต๊ะพนัน
หลังจากที่พวกนักพนันเห็นซองหลัน ก็หัวหดกันเป็นแถว รู้จักวางตัวกันมาก ไม่กล้าเอะอะโวยวายเสียงดังกันเลย
คนที่มาเล่นที่บ่อนแห่งนี้ล้วนเป็นลูกค้าเก่าทั้งนั้น จึงรู้ดีว่าซองหลันน่ากลัวแค่ไหน เขาไม่เพียงแต่เป็นเจ้าของบ่อนนี้ แต่ฝีมือการเล่นพนันของเขานั้นยอดเยี่ยมน่าอัศจรรย์มาก
พนักงานประจำโต๊ะปาดเหงื่อเย็นที่ไหลอยู่บนหน้าผาก แล้วเอ่ยเรียก “พี่ซองหลัน”
แต่ว่าท่าทางที่ผ่อนคลายลงนั้นดูเหมือนจะแทนคำพูดได้ว่า “พี่ซองหลัน คุณมาได้สักที ถ้าหากคุณไม่มา ผมคงต้องทิ้งงานนี้ไปแล้วล่ะ
“เสี่ยวปา นายไปพักก่อนเถอะ ฉันเล่นกับทุกคนเอง” ซองหลันกดไหล่พนักงานประจำโต๊ะ เพื่อให้เขาออกไปก่อน
เสี่ยวปารีบตอบตกลง แล้วออกจากที่ตัวเองไป
“น้องชาย ดวงดีใช้ได้เลยนะ” ซองหลันหรี่ตาทั้งสองข้าง แล้วมองสำรวจเซียวหยาง
“ดูนายชอบเล่นไฮโลมาก ฉันเลยมาเล่นเป็นเพื่อนนาย”
