คิงดราก้อน - บทที่ 122 ทำให้ความจริงปรากฏ
ณ ห้องประชุมชั้นบนสุดของบริษัทหยุนซู มีหัวหน้าทั้งตำแหน่งใหญ่ตำแหน่งเล็กสิบกว่าคนนั่งอยู่ที่โต๊ะประชุมทรงวงรี และมีพนักงานฝ่ายเทคนิคที่เกี่ยวข้องนั่งอยู่ด้วย สีหน้าแต่ละคนดูเคร่งเครียดมาก
จางเฉียงยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะ เขาชอบความรู้สึกที่ได้รับความสนใจจากทุกคนแบบนี้เป็นอย่างมาก เขาดันกรอบแว่นตาสีทองด้วยสีหน้าภาคภูมิใจแล้วเอ่ยพูด “ลำดับต่อไปผมจะเริ่มลงมือแล้ว พนักงานฝ่ายเทคนิคที่เกี่ยวข้องจดบันทึกไว้ให้ดีด้วย ถ้าหากต่อไปพบเจอสถานการณ์อย่างนี้อีก พวกนายก็สามารถจัดการตามวิธีของฉันได้เลย”
เขาปรายตามองเย่หยุนซูที่นั่งอยู่ด้านข้างแวบหนึ่ง เห็นท่าทางร้อนรนของเธอ จางเฉียงก็รู้สึกสุขใจอย่างท่วมท้น ตัวเองช่วยเธอแก้ปัญหายากเรื่องนี้ได้ ถึงเวลาเย่หยุนซูคงต้องโผเข้าสู่อ้อมอกเขาแน่นอน
จางเฉียงละสายตามามองที่คอมพิวเตอร์ เริ่มพิมพ์รหัสจำนวนหนึ่งที่ทุกคนต่างอ่านไม่ออก ถึงแม้สิ่งที่พิมพ์เป็นเพียงรหัสธรรมดา ๆ แต่เขากลับแสดงท่าทีที่ดูไม่ธรรมดาเลยทีเดียว!
สิบนาทีผ่านไป จางเฉียงถอนหายใจออกมายาว ๆ เฮือกหนึ่ง “ประธานเย่ครับ ตอนนี้ผมจะเริ่มแล้วนะครับ!”
เย่หยุนซูพยักหน้า เห็นท่าทางที่คล่องแคล่วของจางเฉียง เธอก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าจางเฉียงแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ได้จริง ๆ ก็ถือว่าสร้างคุณงามความดีให้กับบริษัทอย่างใหญ่หลวงเลยล่ะ
เมื่อได้รับการยินยอมจากเย่หยุนซู ในใจของจางเฉียงก็มีความรู้สึกอันรุ่งโรจน์พวยพุ่งขึ้นมาทันที
ไอ้สวะเซียวหยางนั่นดูท่าทางจะอยู่ในบ้านตระกูลเย่ได้ไม่นานแล้วล่ะ ถึงเวลานั้นฉันจางเฉียงก็จะเข้าครอบครองบ้านหลังนั้น แล้วใช้ชีวิตคู่ร่วมกับสาวสวย!
จางเฉียงหัวเราะแหะแหะออกมา เขากดปุ่ม Enter อย่างคล่องแคล่ว จากนั้นข้อมูลมากมายก็ปรากฏขึ้นบนจอโปรเจคเตอร์อย่างรวดเร็วเป็นแถว ๆ
หัวหน้าระดับสูงและพนักงานที่อยู่ในเหตุการณ์ ต่างจ้องมองข้อมูลที่ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เห็นท่าทางมั่นใจเต็มเปี่ยมของจางเฉียง ทุกคนก็ดูเหมือนเห็นแสงแห่งความหวังที่ไวรัสคอมพิวเตอร์ได้ถูกกำจัด
จางเฉียงเอามือสองข้างไขว้หลัง ทำท่าทางเหมือนเจ้านายเดินก้าวไปมาอยู่ด้านหน้า วางมาดเพื่อให้คนอื่นสนใจ
“โปรแกรมแอนตี้ไวรัสนี้ผมสร้างเองกับมือ ตอนนี้ระบบกำลังหาไฟล์ต้นฉบับเพื่อทำการสกัดกั้น หลังจากที่ไฟล์ต้นฉบับถูกกำจัดทิ้งแล้ว คอมพิวเตอร์ของบริษัทก็จะกลับมาเป็นปกติครับ”
“ทุกคนไม่ต้องตื่นตระหนกไป การกำจัดไวรัสคอมพิวเตอร์ชนิดนี้สำหรับผมมันง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก”
เห็นสีหน้าเคร่งเครียดของทุกคน จิตใจที่ฟุ้งเฟ้อของจางเฉียงก็ถูกเติมเต็มสมใจอยาก!
อีกเดี๋ยวเมื่อไวรัสคอมพิวเตอร์ถูกกำจัดจนหมดสิ้นแล้ว ดูสิว่าพวกเขาจะยกตัวเองเป็นเหมือนเทพเจ้าไหม ดวงตาของเขากรอกไปมา คอยเหลือบมองเย่หยุนซูอยู่ตลอด ขอแค่ได้รับการยอมรับจากเย่หยุนซู เรื่องที่เหลือก็จัดการได้ง่ายแล้วล่ะ!
จู่ ๆ ข้อมูลที่กำลังวิ่งอยู่บนจอโปรเจคเตอร์ก็หยุดลง ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุมต่างตกใจ หรือว่าโปรแกรมแอนตี้ไวรัสที่จางเฉียงพัฒนาจะจัดการกับไวรัสคอมพิวเตอร์ที่ร้ายกาจนี้ไม่ได้
เย่หยุนซูวิตกกังวลขึ้นมา ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ๆ คงยุ่งยากจริง ๆ แล้วล่ะ!
จางเฉียงชะงักไป ไม่น่าจะเป็นไปได้นี่นา ทำไมจู่ ๆ ถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ล่ะ?
ทันใดนั้น จอโปรเจกเตอร์ก็ดำสนิท มีภาพเคลื่อนไหวของญี่ปุ่นเป็นภาพสาวน้อยกับหนุ่มร่างกำยำปรากฏขึ้นในห้องประชุม
“อย่านะ!”
……
จางเฉียงตกใจทันที หนังญี่ปุ่นเพิ่งจบไป ก็ตามมาด้วยหนังยุโรปเมกา
ตื่นเต้น!
เร้าใจ!
วาบหวิวสุด ๆ ไปเลย!
……
ไฟล์ในฮาร์ดดิสก์ถูกเปิดขึ้นทีละอัน ในนั้นเต็มไปด้วยหนังผู้ใหญ่ที่กินพื้นที่ 80 กว่า GB!
จางเฉียงลนลานรีบกดคอมพิวเตอร์เพื่อหยุดเล่นวิดีโอ แต่คอมพิวเตอร์ของตัวเองเหมือนกับถูกไวรัสไม่มีผิด ไม่เชื่อฟังคำสั่งเขาเลยสักนิด เปิดหนังผู้ใหญ่ที่อยู่ในโฟลเดอร์ขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
พวกผู้ชายที่อยู่ในห้องประชุมต่างพากันยิ้มอย่างลามก แล้วพูดคุยกันขึ้นมา “หนังที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ของผู้จัดการจางมีไม่น้อยเลยจริง ๆ! รสนิยมมีเอกลักษณ์มาก มีความชอบที่หลากหลายมาก!”
“มีสาวน้อยด้วย สัตว์เดรัจฉานชัด ๆ!”
“มีสัตว์เดรัจฉานจริง ๆ ด้วย ในหนังกำลังเป็นฉากคนกับสัตว์ฟัดเหวี่ยงกันอยู่!”
“เชรด! แม่งเอ้ย! ตื่นเต้นเร้าใจอะไรอย่างนี้ แม่งโหดร้ายเกินไปแล้ว!”
……
ผู้หญิงที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างหน้าแดงกันเป็นแถว บางคนหน้าบางได้ใช้มือสองข้างปิดตาเอาไว้ แต่ก็แอบมองฉากที่น่าอายลอดผ่านช่องว่างระหว่างนิ้วอยู่เป็นครั้งคราว
ผู้หญิงบางคนที่มีนิสัยค่อนข้างเปิดเผยก็ได้พูดคุยกับพวกผู้ชายด้วยเช่นกัน
จางเฉียงโกรธจนหน้าเขียว สีหน้าบึ้งตึงถึงขีดสุด!
เย่หยุนซูกำหมัดทั้งสองข้างจนแน่น กัดริมฝีปากล่าง “ผู้ชายนี่มันเหมือนกันหมดทุกคนเลย!”
ในคอมพิวเตอร์ของเซียวหยางก็มีภาพมีคลิปลามกสกปรก คอมพิวเตอร์ของจางเฉียงก็มีเหมือนกัน อีกทั้งบรรดาผู้ชายที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างพากันยิ้มกระซิบกระซาบกันอย่างชอบใจ ยิ่งเป็นการยืนยันข้อเท็จจริงเรื่องนี้
ที่น่าโมโหยิ่งไปกว่านั้นคือคลิปวิดีโอพวกนี้ถูกเปิดกลางห้องประชุมของบริษัท ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด!
เย่หยุนซูยิ่งคิดคิ้วก็ยิ่งขมวดมากขึ้น ความหวังสุดท้ายในการกำจัดไวรัสคอมพิวเตอร์ของบริษัทพังทลายอีกครั้ง ต่อไปจะทำยังไงกันดีล่ะ?
ขณะที่เย่หยุนซูกำลังรู้สึกหมดหนทาง หนังผู้ใหญ่ที่ถูกฉายอยู่บนจอโปรเจคเตอร์ก็ได้หยุดลง จากนั้นก็มีบทสนทนาของคนสองคนดังขึ้น
“พี่จาง จัดการเรียบร้อยแล้ว! โปรแกรมแอนตี้ไวรัสพี่ทำเป็นแล้วใช่ไหม?”
“ก็พอได้แล้วล่ะ ฉันจะโยนความผิดให้เซียวหยางก่อน เพื่อไล่มันออกจากบริษัท ฉันเกลียดขี้หน้าไอ้เวรนี่มานานละ ถึงตอนนั้นเย่หยุนซูก็จะทำอะไรไม่ได้ ฉันค่อยแสดงตัวเป็นฮีโร่ช่วยสาวงาม หล่อนจะต้องโผเข้าสู่อ้อมอกฉันอย่างว่านอนสอนง่าย”
“พี่จาง เพื่อจีบสาว พี่ยอมทำถึงขนาดนี้เลยนะ!”
“นั่นไม่ใช่สาวธรรมดา จีบติดก็จะรวยเลยทีเดียว!”
……
ภายในห้องประชุมเงียบสงัดมาก ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา คิดไม่ถึงเลยว่าจางเฉียงจะเป็นคนแบบนี้!
สีหน้าของทุกคนนอกจากช็อกแล้ว ก็มีสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ!
เย่หยุนซูนั่งนิ่ง รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก!
ที่แท้ตัวเองก็เข้าใจเซียวหยางผิดไป อีกทั้งยังพูดจาทำร้ายจิตใจเขาด้วย!
เธอกำลังจะลุกขึ้นเพื่อไปขอโทษเซียวหยาง ประตูห้องประชุมก็ถูกผลักออกกะทันหัน
เห็นเพียงเซียวหยางสองมือไขว้หลัง ก้าวเดินเข้ามาในห้องประชุมอย่างสุขุม สายตามีประกายอันเยือกเย็นเปล่งออกมา ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว
สายตาของจางเฉียงที่มองเซียวหยางเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ถ้าหากไม่ใช่เพราะไอ้เวรนี่ เขาก็คงไม่ใช่วิธีสกปรกแบบนี้
“ผู้จัดการจาง คุณอยากทำร้ายผม ผมไม่มีอะไรจะพูด ยังไงผมก็เป็นคนที่เกาะผู้หญิงกินอยู่แล้ว ไม่มีงานทำก็ยังมีภรรยาเลี้ยงดูผม”
“คุณอยากฝืนเป็นฮีโร่ต่อเพื่อนร่วมงานก็เป็นเรื่องปกติมาก”
สายตาที่เซียวหยางมองจางเฉียงดูดุร้ายขึ้นมาทันที “แต่คุณไม่ควร ไม่ควรเลยจริง ๆ ไม่ควรทำลายผลประโยชน์ของบริษัทเพื่อความต้องการส่วนตัว!”
“ส่งผลให้บริษัทสูญเสียข้อมูลสำคัญไป เกิดความเสียหายสองร้อยล้าน คุณมีปัญญาชดใช้หรือไง?”
คำพูดของเซียวหยางเสียงดังและมีพลัง ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรู้สึกขุ่นเคืองอยู่เต็มอก มองจางเฉียงด้วยความโกรธแค้น
“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้! เรื่องนี้ไม่มีคนอื่นรู้เลย แล้วเสียงบันทึกนี้มาจากไหน?” จางเฉียงก้าวถอยหลังไปเรื่อย ๆ ด้วยสีหน้าที่อยากจะเชื่อ
ทุกคนต่างมีสีหน้าโมโห จ้องเขม็งไอ้คนไร้ยางอายอย่างจางเฉียง!
จางเฉียงขาอ่อนล้มนั่งลงกับพื้น แล้วพูดแก้ตัวว่า “ทุกคนอย่าไปเชื่อมันนะ เสียงบันทึกนี้เป็นของปลอม มีเพียงเจ้าของร้านเท่านั้นที่มี!”
ขณะที่กำลังลนลานขาดสติ เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบปิดปากทันที แต่น่าเสียดายที่ทุกอย่างมันสายไปแล้ว เขาถูกความโลภบังตาทั้งสองข้างเอาไว้ จนทำเรื่องไร้ศีลธรรมอย่างนี้!
ทุกคนต่างมองจางเฉียงด้วยสีหน้าเยาะเย้ยและเหยียดหยาม พลางกล่าวโทษว่า “คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริง ๆ คิดไม่ถึงเลยว่าผู้จัดการจางจะทำเรื่องแบบนี้ได้!”
“ไร้ยางอายสิ้นดี! เพื่อจัดการเซียวหยางถึงกับกล้าใช้วิธีสกปรกอย่างนี้ พวกเราเกือบถูกเขาทำร้ายซะแล้ว!”
“คนแบบนี้จะเป็นผู้จัดการอยู่ในบริษัทต่อไปได้ยังไง ให้เขาออกไปซะเถอะ!”
“ใช่! ให้เขาไสหัวไปซะ!”
……
เย่หยุนซูยืนขึ้นแล้วมองจางเฉียงพลางพูดต่อว่าด้วยความโกรธ “คิดไม่ถึงว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ คุณละอายใจกับการที่บริษัทดูแลคุณอย่างดีบ้างหรือเปล่า?”
“ตอนนี้ฉันของประกาศว่าคุณพ้นจากตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายขายแล้ว รีบไปเก็บของแล้วไสหัวไปซะ!”
เห็นแววตาของเย่หยุนซูที่มองเขาด้วยความรังเกียจ จางเฉียงก็แข็งทื่อไปทั้งตัว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทุ่มเททำลงไปกลับกลายเป็นฟองอากาศในชั่วพริบตา
