คิงดราก้อน - บทที่ 42 โหดร้ายเกินไปแล้ว
ชายที่มีบาดแผลบนใบหน้าตาเหลือก มันเจ็บจนแทบจะเป็นลมไป จากนั้นก็ร้องออกมาอย่างอึกอัก
“เข้าไป……ทำร้าย มัน……ให้ตายเลย！เจ็บจะตายอยู่แล้ว！”
ทั้งสองคนนั้นคิดไม่ถึงว่าเซียวหยางจะเริ่มก่อน เลยมีแววตาแห่งความอาฆาต พลางปรี่เข้ามา
ศัตรูของพวกเขาคือเซียวหยาง และเจียงเซิ่งหนานที่อยู่ข้างๆ พวกเขานั้นไม่ได้สนใจเลย
เจียงเซิ่งหนานปรี่เข้าไปสุดแรงเกิด เซียวหยางพูดเบาๆ “ไอกระจอก ไม่ต้องให้ตำรวจสาวลงมือเลยนะ”
ถ้าเป็นปกติ เจียงเซิ่งหนานจะต้องปรี่เข้าไปแน่นอน แต่เธอรู้ว่าเซียวหยางนั้นมีฝีมือไม่ธรรมดา เลยยืนอยู่ตรงนั้น เพื่อดูเซียวหยางลงมือ
ทั้งสองคนนั้นปรี่เข้า พลางเอาไม้ออกมาจากเอว เมื่อเข้ามาใกล้ ก็ยกขึ้นตีเซียวหยาง
ปังๆ ！
เซียวหยางเตะอย่างง่ายดาย จนทั้งสองคนนั้นนอนเอามือกุมท้องอยู่กับพื้น
ทั้งสองคนนั้นเหมือนจะต่อสู้ไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ก่อนจะยกมือขึ้น แล้วเปิดประตูออก แล้วก็เกิดความผิดพลาดมากมาย
เซียวหยางใช้มือเดียวใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะค่อยๆ เดินขึ้นไปด้านหน้าอย่างช้าๆ
“ตอนอายุยังน้อยไม่ตั้งใจเรียน เลยเรียนรู้การลักขโมย ใช่ไหม แถมยังเอาท่อนไม้มาแกว่งเล่นอีก ตอนที่ฉันจะหวด พวกคุณยังจะเล่นอะไรไม่รู้เรื่องได้อีกเหรอ”
เซียวหยางยกไม้ขึ้นเหวี่ยง ก่อนจะด่า แล้วก็ใช้ไม้หวดใส่ขโมยคนนี้
ท่าทีนั้นมันเหมือนผู้ปกครองสอนเด็กเลย ขโมยทั้งสามคนนั้นไม่มีแรงจะสู้กลับ
“อั้ยหยาๆ เจ็บจะตายอยู่แล้ว อย่าทำร้ายเลย พวกเรายอมแล้ว！”
“ปล่อยเราไปเถอะๆ อย่าทำร้ายพวกเราอีกเลย！”
เจียงเซิ่งหนานกอดอก โดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลย แต่ว่าแววตากลับแปลกไปเล็กน้อย
เซียวหยางทำร้ายแล้วทำร้ายอีก ดูเหมือนไม่ได้จะทำร้ายจนตาย แต่ทุกครั้งที่ทำร้ายลงไป ที่มือไหล่เท้าโดยเฉพาะ มันเจ็บจนยากจะทน แต่คนเหล่านี้ก็ต้องรับเอาไว้
เจียงเซิ่งหนานนั้นไม่ได้พบ มุมปากของเธอก็ยิ้มขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ความไม่พอใจที่ถูกด่าว่าเป็นสาวหน้าอกใหญ่เมื่อครู่ ก็หายไปโดยไม่เหลือร่องรอยอีกเลย
“แค่นี้ก็รับไม่ได้แล้วเหรอ？” เซียวหยางยิ้มด้วยความแดกดัน
“ให้ตายเถอะ ถ้าพวกเราทำร้ายคุณบ้าง คุณจะทนไหวเหรอ？” ชายผมแดงพร่ำร้อง
เพียงแค่เมื่อเขาพูดจบ เซียวหยางก็ใช้ไม้ทุบตีอย่างจัง บริเวณด้านซ้ายของใบหน้าเขา
มีเสียงดังขึ้น จากนั้นก็มีเลือดสดไหลออกมา จนฟันด้านซ้ายหลุดออกมา
“โอ๊ย เจ็บ” ชายผมแดงเจ็บจนร้องออกมา
เซียวหยางงอนิ้วมือ “หน้าด้านขวา”
ให้ตาย ยังจะทำอีกเหรอ？
ชายผมแดงเริ่มอยากตายแล้ว แต่เมื่อเห็นแววตาของเซียวหยางที่เต็มไปด้วยการข่มขู่ ก็ตกใจจนคอหด
ก่อนจะลองยื่นหน้าด้านขวาออกมา
เพี๊ยะ！
เป็นไปตามคาด เขาหวดมาอีกครั้ง ชายผมแดงร้องขอชีวิตอยู่เรื่อยๆ จนคุกเข่าลงแล้ว
คนคนนี้โหดร้ายจริงๆ
“ตอนนี้ฉันมีอำนาจในการทำอะไรก็ได้ เพราะฉะนั้นพูดจาให้มันเกรงใจกันหน่อย ไม่อย่างนั้นจะตีตูดให้！”
เจียงเซิ่งหนานเช็ดเหงื่ออย่างเงียบๆ ทุกคนบอกว่าเธอเป็นตำรวจสาวที่ร้ายกาจ แต่ร้ายเหมือนกับเซียวหยางเลย เหมือนเป็นแม่มดน้อยมาเจอแม่มดตัวจริงเลยล่ะ
อีกอย่างตอนที่เซียวหยางทำทุกอย่างนั้น ยังยิ้ม เหมือนกำลังเล่นอยู่ นี่มันน่ากลัวจริงๆ
“อย่าทำร้ายเลย ให้ฉันเรียกเพื่อนร่วมงานมาเอาไปดีกว่า”
ถ้าเกิดทำร้ายต่อไปอาจจะเกิดอันตรายได้ เจียงเซิ่งหนานเลยห้ามเอาไว้
เซียวหยางโบกมือ ก่อนจะพูด “แจ้งตำรวจไปก็ไม่มีผล เพราะอย่างมากก็ขังเอาไว้ได้ไม่กี่วัน ก็ออกมาทำเรื่องแย่ๆ อีก ต้องสั่งสอนพวกเขาให้ลืมไม่ลง ดูสิว่าพวกเขาจะกล้ากลั่นแกล้งคนอื่นอีกไหม”
แต่ไม่ว่าเซียวหยางจะพูดอย่างไร แต่กลับไม่ได้ทำร้ายพวกเขาต่อ เจียงเซิ่งหนานนั้นไม่ได้แจ้งตำรวจ กลับอยากจะรู้ว่าเซียวหยางจะทำอย่างไร
เซียวหยางยิ้มมุมปากร้ายๆ ขึ้นมา ก่อนจะขยับ แล้วมาเตะพวกเรา
“พวกคุณทั้งหมด ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด ทั้งหมดเลยนะ ถ้ากล้าเหลือไว้แม้แต่ชิ้นเดียว ฉันจะถอนฟันพวกคุณมาทำเป็นสร้อย แล้วแขวนไว้บนคอของพวกคุณ！”
คนเหล่านี้โดยทำร้ายจนกลัวเซียวหยาง ทำให้พวกเขายอมทำทุกอย่างตามที่บอกอย่างไม่ต้องลังเล
แต่การแก้ผ้าต่อหน้าทุกคน มันค่อนข้าง……
“ให้ตายเถอะ รีบถอดเร็ว หรืออยากโดนอีกสักที？”
ทั้งสามคนตัวสั่น แต่ต้องทนเพราะทำอะไรไม่ได้ ก่อนจะฝืนถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นๆ
เจียงเซิ่งหนานถามด้วยความไม่เข้าใจ “คุณจะทำอะไรน่ะ？”
เซียวหยางยิ้มขึ้น “เดี๋ยวก็รู้”
“คุณหูหนวกหรือไง บอกให้คุณถอดเสื้อผ้าออกให้หมด เหลือกางเกงในเอาไว้อีกทำไม ฉันจะตีให้ขี้แตกเลยเชื่อไหมล่ะ？”
เซียวหยางทำท่าเหมือนจะทำร้าย จนชายคนนั้นตกใจก่อนจะรีบถอดกางเกงในออก
ชายแก้ผ้าทั้งสามคนเกาะกันแน่น ตรงนั้นมีคนเดินผ่านมาบ้าง ก็ถุยน้ำลายใส่ ก่อนจะด่าว่าเป็นโรคจิตไม่หยุด
เจียงเซิ่งหนานรีบหันตัวมา ก่อนจะมีใบหน้าแดง ถึงเธอจะเป็นตำรวจ แต่ก็ไม่เคยเห็นคนร้ายที่ถอดเสื้อผ้าแบบนี้
เซียวหยางเอามือเท้าเอว ก่อนจะใช้อีกมือเอาไม้มาชี้
“พวกคุณน่ะ ยืนตัวตรง แล้ววิ่ง——ไป！จุดหมาย คือสถานีตำรวจหยินโจว ฉันจะคอยดูพวกคุณ ถ้าแอบเล่นแง่ล่ะก็ เดี๋ยวพวกคุณจะได้เห็นดีกัน！”
เจียงเซิ่งหนานเกือบจะหัวเราะออกมา คิดไม่ถึงเลยว่าเซียวหยางจะมีความคิดแบบนี้
ถึงระยะทางไปที่สถานีตำรวจจะไม่ไกล แต่มันจะได้ผ่านถนนที่เจริญที่สุดของหยินโจว อีกอย่างตอนนี้ยังเป็นเวลาที่คนทำงานมากที่สุดด้วย เลยมีคนเดินเต็มไปหมด
ถ้าเดินผ่านถนนนี้โดยที่ไม่ใส่เสื้อผ้า คนเหล่านี้คงจะโด่งดังในหยินโจวเป็นอย่างมาก ไม่แน่ว่าอาจจะกลายเป็นเน็ตไอดอลก็ได้
ทั้งสามคนนั้นเสียใจเป็นอย่างมาก พลางอยากตายเลยทีเดียว ถึงพวกเขาจะเป็นขโมย แต่ก็ยังมีศักดิ์ศรีอยู่นะ
มีคนดูพวกเขาแก้ผ้ามากมาย มันแย่กว่าฆ่าพวกเขาอีก
คนเหล่านั้นมองหน้ากัน ทำแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจากนี้คงจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว！
เขาเหล่านั้นเป็นขโมยยิ่งใหญ่ ไม่ใช่คนโรคจิตไม่ใส่เสื้อผ้าแบบนี้แน่นอน！
ขโมย เองก็มีจุดเดือดเหมือนกันนะ！
“ทุกคน กระโดดน้ำลงไป！”
ชายที่มีบาดแผลบนใบหน้าร้อนขึ้น ก่อนจะขยับขาไปก่อน พลางวิ่งไปที่เสาที่อยู่ไม่ไกล
อีกสองคนกัดฟัน ก่อนจะวิ่งตามไป จากนั้นทั้งสามคนรีบเอาเสากั้นออก ก่อนจะกระโดดน้ำลงไป！
ตู้ม！
น้ำกระเพื่อม คนเหล่านั้นกระโดดลงไปในน้ำ ถ้าไม่อยากเปลือยแล้ววิ่ง ก็ต้องกระโดดน้ำลงไป
เจียงเซิ่งหนานนั้นพูดกับเซียวหยางเหมือนกำลังดูอะไรสนุกๆ อยู่ “แผนของคุณคงต้องพับไปก่อนแล้วล่ะ”
“ฉันไม่คิดแบบนั้นนะ พวกเขาอยากว่ายน้ำไม่ใช่เหรอ งั้นก็ให้พวกเขาทำอย่างสุดแรงเลย ถ้าพวกเขาขึ้นฝั่งได้ ถือว่าฉันแพ้นะ！”
หลายๆ คนนั้นตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ พลางคิดว่าพวกเซียวหยางไปแล้ว ก่อนจะหาทางริมฝั่ง แล้วเตรียมจะขึ้นมา
“ให้ตายเถอะ โหดร้ายจริงๆ เลย เกือบจะฆ่าตายแล้ว！”
“อย่าว่าไปเลย รีบขึ้นฝั่งเถอะ แค่นี้ยังอายไม่พออีกเหรอ ขึ้นฝั่งมาแล้วใส่เสื้อผ้าค่อยกลับไปเถอะ”
“เรื่องนี้ยังไม่จบ รอพวกเราฟื้นฟูขึ้นมาก่อน เดี๋ยวจะมาขวางทางเขา แล้วก็ต้องแก้แค้นให้ได้！”
หลายๆ คนนั้นว่ายน้ำไปทางฝั่ง แล้วก็ด่าด้วยความโกรธเคือง เมื่อมองไปทางที่จะชนะ กลับเห็นเซียวหยางโผล่ออกมา
มือของเขามีอิฐครึ่งหนึ่งอยู่ ก่อนจะโยนลงมาอย่างเต็มแรง และโดนเข้ากับหัวของชายที่มีบาดแผลบนใบหน้าอย่างจัง
“โอ๊ย หัวฉัน！”
ชายที่มีบาดแผลบนใบหน้าเอามือกุมหัว ก่อนจะมีเลือดไหลผ่านผมลงมา
