คิงดราก้อน - บทที่ 74 เป็นฝีมือใคร
คืนนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เช้ามืดของวันรุ่งขึ้น ทันทีที่เซียวหยางเปิดประตูก็ได้กลิ่นหอมของดินและดอกไม้
ฝนตกตลอดทั้งคืน อากาศยามเช้าของเมืองหยินโจวนั้นสดชื่นเป็นพิเศษ
พึ่งจะมาถึงบริษัท คนที่เซียวหยางพบเป็นคนแรกกลับเป็นเจียงเซิ่งหนาน
“เซียวหยาง ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ หาที่สงบ ๆ คุยกับเถอะ”
ทั้งสองคนมาถึงห้องทานอาหารว่าง เซียวหยางยิ้มเล็กน้อย“เจ้าหน้าที่หญิงเจียง พึ่งไม่เจอกันแค่คืนเดียว ก็คิดถึงผมแล้วเหรอ?”
เมื่อออกมาจากสถานีตำรวจแล้ว เจียงเซิ่งหนานก็ไม่ได้เคร่งขรึมอีกต่อไป เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย“อย่างลืมไปซะล่ะว่าฉันเป็นตำรวจ ถ้าฉันคิดถึงคุณ คูณจะต้องมีอันตรายแน่”
เซียวหยางยัหไหล่พลางกล่าว“ผมเป็นพลเมืองดีนะ เจ้าหน้าที่หญิงเจียงมาหาผม นอกจากเรื่องคดีแล้วยังสามารถเป็นเรื่องอื่นได้ด้วย อย่างเช่นนัดผมออกไปกินข้าวอะไรแบบนี้”
เจียงเซิ่งหนานส่ายหัว ใบหน้าฟื้นคืนสู่ความเคร่งขรึม
“เกรงว่าจะไม่มีเวลาทานข้าวแล้วล่ะ ยังจำสี่คนที่ทรมานให้คุณรับสารภาพเมื่อคืนได้ใช้ไหม”
“จำได้สิ ทำไมเหรอ?
“พวกเขาตายแล้ว ตายอยู่ภายในบ้านของตัวเอง”
รอยยิ้มบนใบหน้าของเซียวหยางเองก็ค่อย ๆ หายไป
“ตายยังไง?”
“ฆ่าตัวตาย!”
“ฆ่าตัวตายงั้นเหรอ?”
เซียวหยางมองเจียงเซิ่งหนานด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
จุดจบของทั้งสี่คนนั้นอาจจะเป็นถูกไล่ออก อาจจะถูกบันทึกความผิด หรืออาจจะโดนสั่งย้าย แต่เซียวหยางกลับไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะฆ่าตัวตาย
ไม่มีทางที่เขาจะคิดว่าทั้งสี่คนนั้นฆ่าตัวตายเพราะรู้สึกละอาย หรือว่าจะมีอะไรแอบแฝงอยู่?
หรือว่าจะเป็นไอ้กาเบรียลตัวปัญหานั่นเป็นคนลงมือ?
“ไม่ต้องสงสัยหรอก พวกเขาฆ่าตัวตายจริง ๆ ผลชันสูตรจากนิติเวชได้ออกมาแล้ว เหมือนว่าทั้งสี่คนนั้นได้เสียชีวิตเพราะกินยานอนหลับเกินขนาดในเวลาพร้อม ๆ กัน”
เรื่องนี้ได้รับความสนใจจากเบื้องบน เจียงเซิ่งหนานจะต้องนำกองกำลังสืบเรื่องนี้ออกมาให้ได้
เซียวหยางขมวดคิ้ว ไม่นานเขาก็ปฏิเสธว่ากาเบรียลเป็นคนลงมือ กาเบรียลมีเพียงแค่คนเดียว เขาชอบไปไหนมาไหนเพียงลำพัง ไม่มีทางที่จะลงมือกับทั้งสี่คนในเวลาเดียวกันได้
ไม่ใช่กาเบรียล แล้วเป็นใครกันล่ะ?
“เมื่อคืนผมอยู่ที่บ้านตลอดเวลา พวกคุณฝ่ายตำรวจคงไม่สงสัยผมอีกหรอกนะ?”
เซียวหยางยิ้มอย่างขมขื่น ทุกครั้งที่เจียงเซิ่งหนานมาหาเขาจะต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ ครั้งนี้ก็เช่นกัน
เจียงเซิ่งหนานส่ายหัวกล่าว“พวกเรารู้ว่าคุณไม่ใช่ฆาตกร ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ปฏิบัติกับคุณด้วยท่าทางเช่นนี้ เพียงแต่ว่าเรื่องนี้แปลกประหลาดไปหมด คนพวกนี้ได้ล่วงเกินคุณไปเมื่อวาน พอตอนกลางคืนพวกเขาก็ฆ่าตัวตาย มันจะไม่บังเอิญเกินไปหน่อยเหรอ?”
“อีกอย่างถึงแม้ผลการชันสูตรจะเป็นการฆ่าตัวตาย แต่ถ้าหากพวกเขาไม่ได้ฆ่าตัวตายล่ะ ถ้าหากพวกเขาถูกบังคับให้กินยานอนหลับเกินขนาดล่ะ?”
เจียงเซิ่งหนานจบจากโรงเรียนตำรวจ มีความสงสัยต่อคดีอยู่ตลอดเวลาเป็นนิสัยเดิมของเธอ
เซียวหยางกล่าว“ก็มีความเป็นไปได้เหมือนกัน แต่ว่ามันไม่ใช่เรื่องของผม น่าจะเป็นหน้าที่รับผิดชอบของเจ้าหน้าที่หญิงเจียงนะ”
“ฉันรู้ ที่มาในครั้งนี้ก็เพื่อช่วยนำคำพูดของผู้บัญชาการมาบอกกับคุณ เขาให้ฉันมาบอกกับคุณว่า ให้ระวังตัวให้ดี เป้าหมายของคนพวกนี้อาจจะเป็นคุณก็ได้ ยังมีอีกเรื่อง ถ้าหากคุณพบเจออะไร จะต้องรีบบอกฉันทันที”
เขารู้ว่าเซียวหยางคนนี้มีฝีมือแข็งแกร่ง แต่เรื่องนี้ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมเข้าให้แล้ว จะล้อเล่นไม่ได้
เซียวหยางพยักหน้า“งั้นก็ช่วยผมขอบคุณผบช.หม่าด้วยแล้วกัน”
หม่าเจียเฉิงเข้ากับคนอื่นเป็นจริง ๆ ไม่เพียงมอบเงินรางวัลและเกียรติบัตรให้ตัวเอง ทั้งยังส่งคนมาบอกให้ตัวเองระวังตัว เป็นการขายน้ำใจที่ไม่เลวเลยจริง ๆ
เจียงเซิ่งหนานกล่าวอีกสองสามประโยค ก็ได้รับสายโทรเข้าหนึ่งสาย และได้รีบจากไปอย่างรีบร้อน
หลังจากที่เจียงเซิ่งหนานจากไป เซียวหยางก็โทรหากาเบรียล
“กาเบรียล เรื่องเมื่อคืน นายอธิบายมาหน่อยซิ”
กาเบรียลคิวกระตุก“ลูกพี่ เรื่องเมื่อคืนลูกพี่รู้หมดแล้วเหรอ?”
“อืม รู้แล้ว และฉันก็รู้ว่านายไม่ได้เป็นคนทำ นายรู้ไหมว่าเป็นฝีมือใคร?”
ต่อให้กาเบรียลเป็นคนลงมือ ก็ไม่มีทางที่จะใช้ยานอนหลับ นี่ไม่ใช่สไตล์การทำงานของกาเบรียล
กาเบรียลกล่าวอย่างจริงจัง“ลูกพี่ เดิมที่ผมเองคิดที่จะสั่งสอนพวกนั้นจริง ๆ แต่ว่าพอผมไปถึง ก็พบว่าพวกเขาได้กินยานอนหลับเข้าไปแล้ว ใครเป็นคนลงมือนั้น ผมเองก็ไม่รู้”
“แต่ว่ามีจุดหนึ่งที่สามารถมั่นใจได้ นั้นก็คือพวกเขาไม่ได้ฆ่าตัวตายอย่างแน่นอน”
“อืม นายรีบสืบดูให้กระจ่างว่าใครกันที่คอยแอบเล่นงานฉัน อ้อใช่แล้ว สองวันที่นายมาที่เมืองหยินโจวนี้ คงเข้าใจเบื้องลึกของเมืองหยินโจวอย่างละเอียดแล้วสินะ”
“ท่านเซ่ได้บอกกับผมหมดแล้ว ผมเองก็ไม่ได้อยู่ว่าง อิทธิพลน้อยใหญ่ในเมืองหยินโจว โดยทั่วไปต่างอยู่ในการควบคุม”
เซียวหยางพยักหน้า ถึงแม้กาเบรียลจะดูเอ้อระเหยลอยชาย แต่พอจริงจังขึ้นมา ขาจะใจกล้าและละเอียดรอบคอบมาก
“นายรู้ใช่ไหมว่าที่เมืองหยินโจวมีแก๊งมังกรเขียว มันมีที่มาที่ไปยังไง?”
เมื่อวานตอนที่เซียวหยางกลับมาจากสถานีตำรวจ ได้เผชิญหน้ากับการโจมตีของพวกพี่จู พวกเขาเป็นคนของแก๊งมังกรเขียวนั่นเอง
“แก๊งมังกรเขียวถือเป็นผู้มีอิทธิพลเก่าแก่แห่งเมืองหยินโจว อาณาเขตโดยทั่วไปอยู่ที่เขตเยว่หลิน เมืองหยินโจวนั้นแบ่งเขตการปกครองออกเป็นห้าเขตใหญ่ ๆ เขตเยว่หลินนับเป็นเขตการปกครองที่ค่อนข้างใหญ่พอสมควร พวกแก๊งเล็ก ๆ ที่อยู่ในเขตเยว่หลิน คิดอยากจะหาเลี้ยงชีพจะต้องรายงานต่อแก๊งมังกรเขียว”
เซียวหยางพยักหน้า นับว่าได้เข้าใจสถานการณ์ของแก๊งมังกรเขียวขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ว่าก๊งมังกรเขียวแห่งเขตเยว่หลิน มาหาเรื่องตัวเองที่เขตเทียนซิน แบบนี้ก็น่าสนใจนะ
“คืนนี้ไปที่คลับเป่ยไห่ในเขตเยว่หลินกับฉัน ไปหาใครบางคน”
“โอเค ผมจะรอลูกพี่อยู่ที่คลับเป่ยไห่”
……
“เซียวหยาง ประธานเย่ต้องการพบคุณ มากับฉันหน่อย”
วางสายโทรศัพท์ไป เสียงของเลขานุการโจวฉิงจวนก็ได้ดังลอยมา
โจวฉิงจวนพึ่งจะจบมหาวิทยาลัย ได้ยินว่าตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยได้เรียนเกี่ยวกับการจัดการด้านการเงิน จบจากมหาวิทยาลัยดัง พึ่งจะเข้าทำงานก็ได้ถูกเย่หยุนซูให้มาติดตามอยู่ข้างกาย ฐานะภายนอกนั้นเป็นเลขาของเย่หยุนซู แต่มีหลายโปรเจค เย่หยุนซูต่างได้มอบให้เธอไปดำเนินการ
ทั่วทั้งบริษัท ต่างก็ดูออก เย่หยุนซูมีความตั้งใจที่จะฝึกฝนโจวฉิงจวน
“คุณโจวคนสวย กลับมาจากทำงานด้านนอกแล้วเหรอ กลับมาต้องแต่ตอนไหนน่ะ?”
“คุณยุ่งอะไรด้วย เร็วหน่อย อย่าให้ท่านประธานรอนาน” โจวฉิงจวนกล่าวจบ ก็ไม่ได้สนใจเซียวหยาง และหมุนตัวเดินจากไปทันที
เซียวหยางหมดคำจะพูดเล็กน้อย ทำไมคนที่อยู่ข้างกายเย่หยุนซู ต่างก็เย็นชาแบบนี้ แม้แต่เลขาตัวเล็ก ๆ ยังไม่ชอบเขา
เซียวหยางมาถึงหน้าประตูห้องประธาน เขายื่นมือเปิดประตูออก“หยุนซู ไม่เจอกันแค่แปปเดียว ก็คิดถึงผมแล้วเหรอ?
เย่หยุนซูกำลังนั่งดูเอกสารฉบับหนึ่งอยู่ เห็นเซียวหยางเข้ามาโดยที่ไม่เคาะประตู แถมยังทำหน้าทะเล้น จึงอดไม่เที่จะโมโหขึ้นมา
“ครั้งหน้าเคาะประตูก่อนเข้ามาด้วย นี่เป็นมารยาทพื้นฐาน เข้าใจไหม?”
“หยุนซู คุณเป็นภรรยาของผมนะ ผมมาหาภรรยาของผมยังต้องเคาะประตูด้วยเหรอ?””
“อีกอย่าง คุณไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่น่าอายในห้องทำงานซะหน่อย จะกลัวอะไร?”
เย่หยุนซูเหลือบตามองบนอย่างห้ามไม่ได้ หมอนี่ก็มักจะเป็นแบบนี้ เธอบอกให้ไปซ้าย อีกฝ่ายก็จะไปขวา ทำอะไรเขาไม่ได้เลยจริง ๆ
“เอาล่ะ ฉันมีเรื่องจริงจังจะคุยกับคุณ” เย่หยุนซูกล่าวด้วยสีหน้าราบเรียบ
“พรุ่งนี้จะถึงงานประมูลราคาแล้ว ครั้งนี้บริษัทหยุนซูได้เตรียมตัวมาเป็นอย่างดี จะต้องเอามาครอบครองให้ได้ พอถึงตอนนี้นคุณไปกับฉันด้วย”
“แค่เรื่องนี้เหรอ? ผมรู้แล้ว วางใจเ ผมรู้แล้ว วางใจเถอะ ผมจะต้องดูแลความปลอดภัยของคุณอย่างดีแน่นอน”
เย่หยุนซูพยักหน้า เธอรู้สึกกายใจหมดแรงเล็กน้อย
“หยุนซู คุณเป็นอะไรไป ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”
“ไม่มีอะไร แค่รู้สึกว่าระยะนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย มีคนมาหาเรื่องฉันอยู่บ่อย ๆ กลัวจังเลยว่าถ้าวันใดเกิดเรื่องขึ้นกับฉันจริง ๆ บริษัทหยุนซูจะล่มสลายไปจนหมดสิ้น”
เซียวหยางชะงักงัน ในแววตาปรากฏความห่วงใยออกมาเล็กน้อย
“หยุนซู ผมจะไม่ให้เกิดเรื่องขึ้นกับคุณแน่ คุณอย่าคิดมาก ทุกอย่างยังมีผมอยู่”
คิดไปแล้วเย่หยุนซูเองก็น่าสงสารเหมือนกัน ผู้หญิงบอบบางคนหนึ่ง ถูกลอบสังหารอยู่หลายครั้ง แถมยังถูกวางยา ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงสติแตกไปนานแล้ว
เย่หยุนซูยังต้องทำหนังสือประมูลราคา ควบคุมดูแลพนักงานบริษัทกว่าร้อยชีวิต ภายในใจของเย่หยุนซูนั้นแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เรื่องพวกนี้จะกลายเป็นบาดแผลในใจของเธอ
