คิงดราก้อน - บทที่ 89 เฮงซวย

ชุดว่ายน้ำ?

โจวฉิงจวนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “ท่านประธานคะ คุณจะซื้อชุดว่ายน้ำไปทำไม จะไปว่ายน้ำเหรอคะ?”

เย่หยุนซูอธิบายอย่างเคอะเขิน “ฉันต้องไปทำงานนอกสถานที่หลายวัน ที่นั่นมีทะเลพอดี ฉันเลยอยากซื้อชุดว่ายน้ำสักชุดน่ะ”

“อ๋อ แบบนี้นี่เอง” โจวฉิงจวนเข้าใจขึ้นมาทันที “ประธานเย่คะ ถ้าคุณรีบล่ะก็ ฉันจะออกไปซื้อให้คุณเดี๋ยวนี้เลย”

“แต่ฉันไม่รู้ว่ารูปแบบกับไซส์จะเหมาะสมหรือเปล่า หรือว่าคุณไปดูด้วยตัวเองจะดีกว่านะคะ”

เย่หยุนซูส่ายหน้าแล้วเอ่ย : “ไม่ต้องหรอก เธอดูหุ่นฉัน แล้วประมาณไซส์เอาก็พอ ถ้าไม่แน่ใจ ซื้อมาหลาย ๆ ไซส์ก็ได้”

โจวฉิงจวนสำรวจเรือนร่างของเย่หยุนซูสักครู่ ส่วนสูงกับรูปร่างที่จริงก็ไม่ต่างกับตัวเองเท่าไหร่ แต่หน้าอกกับสะโพกใหญ่กว่าตัวเองสักหน่อย อืม เธอพยักหน้า เหมือนในใจจะได้คำตอบแล้ว

“ค่ะ งั้นฉันจะซื้อไซส์ใหญ่กว่าที่ฉันใส่ไซส์หนึ่งแล้วกันนะคะ”

โจวฉิงจวนพูด แล้วถามด้วยความสงสัย : “แต่ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบสไตล์ไหน บิกินี่หรือว่าแบบวันพีซคะ?

เย่หยุนซูก็ไม่ค่อยแน่ใจเรื่องพวกนี้ จึงโบกปัดมือไปมาแล้วพูดว่า : “เธอเลือกเอาเลยแล้วกัน ยังไงก็ปกปิดหน่อยก็ยิ่งดี”

“ไม่เอาที่วับ ๆ แวม ๆ มากเกินไปแบบนั้นนะ เธอเข้าใจความหมายฉันใช่ไหม?”

โจวฉิงจวนกระพริบตาปริบ ๆ ผู้หญิงไปเที่ยวทะเล ต่างก็ชอบใส่โชว์เนื้อโชว์หนังกัน อยากจะอวดหุ่นสวยเซ็กซี่ของตัวเองกันทั้งนั้น

แต่ประธานกลับไม่ชอบ ดันเลือกชุดว่ายน้ำที่ปกปิด

ถ้าพูดกันตรง ๆ คือ ชุดว่ายน้ำมีแบบปกปิดมิดชิดด้วยเหรอ?

แต่ไม่นานเธอก็เข้าใจได้ทันที ประธานเย่ต้องหน้าบางแน่ ๆ ไม่กล้าเปิดเผยเรือนร่างของตัวเองต่อหน้าคนอื่น

“จำไว้ให้ดีนะ ต้องเอาแบบปกปิดมิดชิดเท่านั้น” เย่หยุนซูพูดอย่างหนักแน่นอีกครั้ง

เซียวหยางอยากดูเธอใส่ชุดว่ายน้ำไม่ใช่เหรอ งั้นก็จะใส่ให้เขาดู แต่ครั้งนี้เกรงว่าเขาคงต้องผิดหวังแล้วล่ะ

คิดถึงสีหน้าผิดหวังของเซียวหยางในตอนนั้น เย่หยุนซูก็อยากจะหัวเราะออกมา

ไม่เสียแรงที่โจวฉิงจวนเป็นเลขาประจำตัวของเย่หยุนซู หลังจากที่เข้าใจในสิ่งที่เย่หยุนซูสื่อถึง เธอก็เสนอขึ้นมาว่า :

“ประธานเย่คะ ฉันคิดว่าชุดดำน้ำแบบนั้นปกปิดมิดชิดมาก จะซื้อไหมคะ?”

ชุดดำน้ำ?

เย่หยุนซูดูมีแสงเปล่งประกายออกมา “แบบที่คลุมมิดตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยใช่ไหม?”

“อืม ไม่เลว ไม่เลว ถ้าหากซื้อแบบนั้นได้ก็ยิ่งดี”

จู่ ๆ โจวฉิงจวนก็รู้สึกว่าตัวเองแบกภาระอันหนักอึ้งเอาไว้ “วางใจเถอะค่ะประธานเย่ รับรองไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!”

ทั้งสองคนคุยกันอีกสองสามประโยค จากนั้นโจวฉิงจวนก็ออกไป ตอนเที่ยง โจวฉิงจวนทานมื้อเที่ยงเสร็จก็เตรียมตัวออกไปซื้อชุดว่ายน้ำที่ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง

แต่รถของบริษัทถูกขับออกไปแล้ว

เพราะต้องไปคุยเรื่องการก่อสร้างกับสมาคมการแพทย์ รถหลายคันจึงถูกขับออกไปรับคนของสมาคมการแพทย์หมดแล้ว

เซียวหยางบังเอิญผ่านมาทางนี้พอดี เลยเอ่ยทักทาย “เลขาโจว จะไปไหนเหรอ?”

โจวฉิงจวนเห็นว่าเป็นเซียวหยาง ก็ดีใจขึ้นมาทันที

“พอดีเลย คุณไม่มีธุระอะไรใช่ไหม ขับรถไปส่งฉันที่ใจกลางเมืองหน่อยสิ”

เซียวหยางเป็นคนขับรถพาร์ทไทม์ของเย่หยุนซู เวลาที่เย่หยุนซูอยู่บริษัทจะไม่ใช้รถ จึงสามารถไปส่งเธอได้พอดี

“ไปทำอะไรที่ใจกลางเมือง?”

เซียวหยางกวาดตามองโจวฉิงจวน ต้องบอกว่าโจวฉิงจวนสวมชุดยูนิฟอร์มสีดำทั้งชุดแบบนี้ ทำให้รู้สึกดึงดูดใจ ช่วยเสริมบุคลิกพนักงานออฟฟิศระดับสูงของเธอได้อย่างชัดเจนมาก

“ไปซื้อของค่ะ” โจวฉิงจวนสังเกตเห็นว่าเซียวหยางกำลังมองตัวเอง ใบหน้ารูปงามก็แดงเล็กน้อย แต่เมื่อวานเธอรู้สึกประทับใจในตัวเซียวหยาง ดังนั้นจึงไม่ค่อยรู้สึกแย่กับเขาสักเท่าไหร่

ทว่าในใจกลับรู้สึกภาคภูมิใจขึ้นด้วยซ้ำ ถ้าหากถูกผู้ชายคนอื่นมอง เธอคงต้องด่าอีกฝ่ายว่าเป็นไอ้บ้ากามแน่นอน แต่กับเซียวหยางนั้นได้มีมุมมองที่ต่างออกไป

“ซื้ออะไรล่ะ?” เซียวหยางซักถามจนถึงที่สุด

“ซื้อเสื้อผ้า”

“ซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเองแต่ใช้รถของบริษัท ฉันต้องไปร้องเรียนเธอ” เซียวหยางพูดพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม

“ไม่ใช่สักหน่อย ช่วยซื้อให้ประธานเย่ต่างหาก” โจวฉิงจวนรีบเถียงกลับไป

“ตกลงคุณจะไปส่งฉันไหมเนี่ย ถ้าไม่ส่งฉันจะได้เรียกแท็กซี่ ยังไงก็ขอเบิกเงินได้อยู่ดี ไม่สนใจคุณแล้ว”

ขณะที่พูด ก็หันสะโพกเตรียมจะจากไป

เซียวหยางก็ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที

“ช่วยเย่หยุนซูซื้อเสื้อผ้า? แปลกจังแหะ”

เซียวหยางรีบตามไปถามเธอ : “เธอช่วยหล่อนซื้อเสื้อผ้าอะไรเหรอ?”

“บอกคุณไม่ได้หรอกค่ะ ประธานเย่บอกว่าต้องเก็บเป็นความลับ”

เซียวหยางยิ้มร้ายกาจออกมา เหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบพูดว่า : “เธอรอฉันนะ เดี๋ยวฉันมา”

ผ่านไปครู่หนึ่ง เซียวหยางก็ขับรถออกมา โจวฉิงจวนไม่ได้คิดอะไรมาก จึงขึ้นไปนั่งบนรถ จากนั้นทั้งสองคนก็ตรงไปยังห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ณ ห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัล มอลล์

จอดรถเสร็จ โจวฉิงจวนก็เดินลงมา แล้วตรงขึ้นไปยังร้านขายชุดว่ายน้ำแบรนด์เนมร้านหนึ่ง

“ก่อนที่จะมาเธอได้ค้นหาในโทรศัพท์มือถือแล้ว ชุดว่ายน้ำร้านนี้คุณภาพดีและมีครบทุกรูปแบบ

“คุณไม่ต้องเข้ามาหรอก รอฉันอยู่ด้านนอกก่อนแล้วกัน”

พูดจบ โจวฉิงจวนก็เดินเข้าไป

แต่เซียวหยางเดินตามหลังเธอไปอย่างไม่สนใจอะไร ตอนที่โจวฉิงจวนมาถึงร้านชุดว่ายน้ำ เซียวหยางก็รู้ทันทีว่าตัวเองเดาถูกแล้ว

“เธอช่วยประธานเย่ของพวกเธอซื้อชุดว่ายน้ำใช่ไหมล่ะ”

“ใช่แล้วจะทำไม ไม่ใช่แล้วจะทำไม? ไปที่ไหนก็เจอแต่คุณ” โจวฉิงจวนกลอกตามองบน

เธอรู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้วล่ะที่พาเซียวหยางมาด้วย เพราะเธอไม่รู้ว่าเรื่องที่ประธานเย่จะซื้อชุดว่ายน้ำ เซียวหยางรู้ด้วยหรือเปล่า

ถ้าหากรู้ก็แล้วไป แต่ถ้าเกิดไม่รู้ขึ้นมาล่ะ แล้วประธานเย่ซื้อชุดว่ายน้ำใส่ให้ใครดู?

ถ้าเกิดเข้าใจผิดกันขึ้นมา แล้วทั้งสองคนทะเลาะกัน คงต้องเป็นความผิดของเธอแน่ ๆ

ทันใดนั้นโจวฉิงจวนก็รู้สึกว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย

ส่วนเซียวหยางก็จ้องมองชุดว่ายน้ำในร้านอย่างใจจดใจจ่อ ในหัวมีภาพเย่หยุนซูสวมชุดว่ายน้ำแบบต่าง ๆ ผุดขึ้นมาไม่หยุด จนรู้สึกคอแห้งปากแห้งขึ้นมาเลยทีเดียว

ร้านนี้ดีมากเลยจริง ๆ แบบที่ขายส่วนใหญ่เป็นบิกินี่ทั้งนั้น ผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อย มีหลากหลายรูปแบบ เพียงแค่มองก็ทำให้คนอดใจแทบไม่ไหว

ขณะที่เซียวหยางกำลังจะถือวิสาสะช่วยเย่หยุนซูเลือกชุดว่ายน้ำสักชุดนั้น ก็ได้ยินเสียงโจวฉิงจวนถามพนักงานว่า :

“ขอโทษนะคะ ที่นี่มีชุดดำน้ำไหมคะ?”

เซียวหยางแทบจะเซถลาร่วงลงกับพื้นเลยทีเดียว

แม่งเอ้ย ชุดดำน้ำเหรอ?

ไม่ใช่มาซื้อชุดว่ายน้ำหรอกเหรอ ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นชุดดำน้ำได้ล่ะ เฮงซวยกว่านี้ได้อีกไหม

เขาคิดขึ้นมาได้ทันที นี่ต้องเป็นความคิดของเย่หยุนซูแน่นอน เซียวหยางใกล้จะร้องไห้แล้ว เธอไม่อยากไปว่ายน้ำก็ไม่ต้องไปสิ ต้องถึงขนาดซื้อชุดดำน้ำเลยเหรอ?

พนักงานก็อึ้งไปครู่หนึ่ง มาร้านขายชุดว่ายน้ำเพื่อซื้อชุดดำน้ำ เธอเองก็เพิ่งเคยพบเป็นครั้งแรก

“ขอโทษนะคะคุณผู้หญิง ชุดดำน้ำเป็นชุดที่ใช้เป็นกรณีพิเศษ ทางร้านของพวกเราไม่มีจำหน่ายค่ะ”

ร้านของพวกเขาขายชุดว่ายน้ำตามแฟชั่น จะมีชุดดำน้ำขายได้ยังไงล่ะ

โจวฉิงจวนดูเหมือนจะเดาได้ว่าไม่น่าจะมีขาย ดังนั้นจึงไม่ได้รู้สึกเหนือความคาดหมายสักเท่าไหร่ เลยเปลี่ยนคำถาม

“งั้นไม่ทราบว่า ร้านของพวกคุณมีชุดว่ายน้ำแบบไหนที่ปกปิดมิดชิดที่สุดคะ พาฉันไปดูหน่อยได้ไหม?”

พนักงานได้ฟัง ก็ขำพรืดออกมา เธอพอเข้าใจแล้วว่าทำไมมาถึงก็ถามหาชุดดำน้ำว่ามีขายหรือเปล่า ที่แท้ก็เป็นสาวหัวโบราณนี่เอง

และในตอนนี้ เซียวหยางรู้สึกหดหู่จนแทบจะโขกกำแพงแล้ว

เย่หยุนซูนะเย่หยุนซู เธอต้องป้องกันฉันเหมือนกับป้องกันหมาป่าอย่างนั้นเลยเหรอ?

ฉันเป็นสามีที่จดทะเบียนสมรสกับเธอแล้วนะ ให้ฉันดูสักนิดสักหน่อยจะเป็นไรไป?

อย่าว่าแต่ดูสักนิดสักหน่อยเลย ต่อให้ทำแบบนั้นกับเธอ ก็ถือว่าสมเหตุสมผล

เซียวหยางตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่า การเที่ยวครั้งนี้ ต้องให้ความทรงจำที่ “เจ็บปวด” กับเธอ คอยดูเถอะ!