คิงดราก้อน - บทที่ 92 ขีดจำกัดในการดำน้ำ

เซียวหยางเห็นเย่หยุนซูจ้องห้องน้ำที่โปร่งแสงนั่นอยู่ตลอด ก็หัวเราะแหะ ๆ แล้วพูดว่า “ตอนที่เธอใช้ห้องน้ำ ฉันก็แค่ออกไปข้างนอกเท่านั้นเอง แบบนี้โอเคหรือยัง”

เย่หยุนซูลังเลครู่หนึ่ง ในที่สุดก็พยักหน้า “งั้นก็ได้ แต่ยังไงมือเท้าของนายก็อยู่ให้มันดี ๆ หน่อยแล้วกัน ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนาย”

เย่หยุนซูตั้งท่ากำหมัด เพื่อเตือนเขา

เซียวหยางหัวเราะฮ่าฮ่า เสมือนว่าตอบตกลงแล้ว

เวลานี้เริ่มง่วงขึ้นมาแล้ว เย่หยุนซูนอนลงบนเตียง ไม่นานก็หลับไป

เซียวหยางไม่ชินกับการนอนกลางวัน เลยไปเดินเล่นรอบ ๆ ที่ชายหาดเขาได้พบกับรูปร่างที่คุ้นเคย

กาเบรียล

เจ้าหมอนี่เมื่อวานก็นั่งเครื่องบินมาถึงซานย่าแล้ว ตอนนี้กำลังพูดคุยอยู่กับสาวสวยสวมบิกินี่อยู่สองสามคน ไม่รู้ว่ากาเบรียลพูดอะไร ถึงได้ทำให้สาวสวยเหล่านั้นหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ

ตอนบ่ายโมง เย่หยุนซูก็ตื่นขึ้นมา

เซียวหยางกับเย่หยุนซูได้สวมแว่นตากันแดดและหมวกกันแดด ลงลิฟต์ไป

ท้องฟ้าแจ่มใสไร้เมฆบดบัง อากาศดีมากเหลือเกิน

เซียวหยางและเย่หยุนซูเปิดดูแผนที่ท่องเที่ยวที่แผนกต้อนรับของโรงแรมได้แจกให้ ไม่นานก็เลือกกิจกรรมได้หนึ่งอย่าง คือดำน้ำนั่นเอง!

เขตดำน้ำตั้งอยู่ที่เกาะหวูจือโจวกลางทะเลซึ่งได้รับขนานนามว่าเป็นมัลดีฟส์แห่งจีน ว่ากันว่าคุณภาพน้ำดีที่สุดในประเทศ เป็นบริเวณที่เหมาะสมกับการดำน้ำมากที่สุด ชื่อเสียงโด่งดังจนทุกปีจะมีผู้ชื่นชอบการดำน้ำมาที่นี่เป็นจำนวนมาก

เซียวหยางและเย่หยุนซูสองคน ไม่นานก็ได้ขึ้นเรือที่จะพาไปยังสถานที่ดำน้ำ

“ว้าว ไม่ได้นั่งเรือมานานแล้ว!”

เย่หยุนซูดูเหมือนอารมณ์ดีมาก ใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม

เย่หยุนซูมีความสุข เซียวหยางก็มีความสุข ทั้งสองคนถือว่าได้หลุดพ้นจากเงามืดของนักฆ่าที่ลอบโจมตีก่อนหน้านี้ได้สักที

“คุณผู้หญิงครับ ผมคือครูสอนดำน้ำในครั้งนี้ พวกเราแลกวีแชทกันหน่อยได้ไหมครับ?”

ชายที่ไว้ผมแสกกลางหน้าตาดูติ๋ม ๆ คนหนึ่งเดินเข้ามา

ถึงแม้พูดกันว่าที่ซานย่ามักจะได้พบกับสาวสวยอยู่บ่อย ๆ แต่ถึงอย่างนั้น ชายผมแสกกลางก็ยังต้องตาต้องใจเย่หยุนซูตั้งแต่แวบแรกอยู่ดี เมื่อนึกถึงตอนดำน้ำแล้วสามารถฉวยโอกาสได้ ชายผมแสกกลางก็ตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที

“ขอโทษนะ ภรรยาผมไม่แอดวีแชทกับคนหน้าปลวก ถ้าจะแอดวีแชทก็แอดผมแล้วกัน” เซียวหยางขวางเอาไว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“นาย……นายว่าใครหน้าปลวก? ! นายพูดใหม่อีกรอบสิ!”

ชายผมแสกกลางที่เดิมทีอารมณ์ร่าเริงแจ่มใสถูกทำให้เสียอารมณ์ทันที

“เอาเถอะ ผมจะทำตามคำขอของคุณ หน้าปลวกหน้าปลวกหน้าปลวกหน้าปลวก! คุณคือไอ้หน้าปลวก!” เซียวหยางพูดเป็นต่อยหอย

“แก……” ชายผมแสกกลางกำลังจะระเบิดอารมณ์ออกมา แต่เมื่อไตร่ตรองดูแล้วก็อดทนเอาไว้ อีกเดี๋ยวแกก็ต้องให้ฉันพาดำน้ำอยู่ดี ไอ้หนุ่ม เดี๋ยวแกตกอยู่ในเงื้อมมือฉันแล้ว ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสน้ำทะเลที่ซานย่าว่าเค็มมากแค่ไหน!

เย่หยุนซูกลอกตาใส่เซียวหยาง ถึงแม้เธอเองก็ไม่ชอบชายผมแสกกลางคนนี้ แต่ในเมื่ออยู่ต่างถิ่น ก็ไม่ควรไปขัดแย้งกับคนอื่นจะดีที่สุด

เรือสปีดโบ๊ทโลดแล่นอยู่กลางทะเล มีคลื่นกระเพื่อมเป็นระลอก ๆ อยู่ทั้งสองข้าง บางครั้งก็มีนกนางนวลบินผ่านไป

ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป เรือสปีดโบ๊ทก็ได้มาถึงเกาะหวูจือโจว

น้ำทะเลใสมากจนเห็นก้นทะเล ถึงขนาดมองเห็นฝูงปลาและเต่าทะเลที่ว่ายไปมาอยู่ในน้ำใส!

แต่ทั้งหมดนี่ไม่ได้ดึงดูดใจเซียวหยางสักเท่าไหร่ ทะเลที่ใสกว่านี้เซียวหยางได้เห็นมาเยอะแล้ว เช่น เกาะตาฮิติ ศรีลังกา หมู่เกาะพาราเซล ทะเลซาร์กัสโซ พื้นที่พวกนี้ยังไม่ถูกพัฒนาเชิงพาณิชย์ จึงเป็นทะเลที่มีน้ำใสของจริง!

หลังจากมาถึงที่แล้ว ทุกคนก็เปลี่ยนชุดว่ายน้ำกันเรียบร้อย แต่เซียวหยางกลับไม่ขยับ

เซียวหยางไม่ได้คิดจะลงน้ำ การดำน้ำอาจจะเป็นเรื่องแปลกใหม่ของนักท่องเที่ยวพวกนี้ แต่สำหรับเซียวหยางเป็นเรื่องที่เห็นบ่อยจนชินตาเสียแล้ว มีครั้งหนึ่งตอนปฏิบัติภารกิจ เซียวหยางเคยดำน้ำลึกสองพันเมตรที่มหาสมุทรแอตแลนติกมาแล้ว โดยไปทำลายเรือดำน้ำพลังงานนิวเคลียร์ด้วยตัวคนเดียว!

“เซียวหยาง!”

ทันใดนั้น เซียวหยางก็ได้ยินเสียงภรรยาผู้ยิ่งใหญ่กำลังเรียกตัวเอง จึงรีบไปหาเย่หยุนซูที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ห้องเล็ก ๆ บนเรือมีลักษณะคล้ายกับห้องลองเสื้อผ้าในห้างฯ ค่อนข้างเล็กและแคบ มีผ้าม่านกั้นระหว่างกัน

เซียวหยางมาถึงห้องที่เย่หยุนซูเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเอ่ยถาม “หยุนซู มีอะไรเหรอ?”

“นาย……นายเข้ามาหน่อย……”

เย่หยุนซูเอ่ยพูดหน้าแดง

“ห๊ะ? !”

เซียวหยางอึ้งไปในทันที พูดตามตรง สู้รบท่ามกลางกองกำลังเป็นพันเป็นหมื่นคน เขายังไม่ตื่นเต้นขนาดนี้เลย

“เร็วเข้า!”

เย่หยุนซูพูดเร่ง

เซียวหยางรวบรวมความกล้าแล้วเดินเข้าไป พบว่าเย่หยุนซูเปิดไหล่อยู่ครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นผิวขาวราวหิมะ ผมของเธอถูกปัดไปอยู่อีกข้างหนึ่ง ใบหน้าแดงระเรื่อ ดวงตาสดใสสวยงาม

“ช่วยฉันรูดซิปด้านหลังหน่อย” เย่หยุนซูเอ่ยขึ้น

เซียวหยางรู้สึกท้อแท้ทันที ที่แท้ก็ให้รูดซิปนี่เอง เขายื่นมือไปรูดซิปด้านหลังของเย่หยุนซูอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แอบมองเข้าไปในชุดดำน้ำครู่หนึ่ง

ดูท่าการเลือกมาดำน้ำก่อนเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เพราะได้กำไรโดยไม่คาดคิดมาก่อน! เซียวหยางเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา

เย่หยุนซูเดินออกไปพร้อมกับเซียวหยางที่อยู่เคียงข้าง ชุดดำน้ำที่รัดรูปเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของหุ่นอวบอึ๋มของเธอ

ดึงดูดใจชายผมแสกกลางในทันที

ไม่นาน เย่หยุนซูก็ได้ดำน้ำลงไปอย่างช้า ๆ โดยมีชายผมแสกกลางที่เป็นครูสอนดำน้ำคอยตามไปด้วย

เมื่อดำน้ำลึกลงไปประมาณสามสิบเมตร เย่หยุนซูก็ลงไปลึกกว่านั้นไม่ได้แล้ว แรงดันจากน้ำทะเลปริมาณมากทำให้เธอรู้สึกปวดแก้วหูขึ้นมา และหายใจไม่ค่อยออก

ชายผมแสกกลางใช้กล้องลักษณะพิเศษถ่ายรูปให้เย่หยุนซูหลายรูปในบริเวณที่ระดับน้ำทะเลลึกสามสิบเมตร จากนั้นก็พยุงเย่หยุนซูขึ้นมาด้านบน

ถึงแม้มีชุดดำน้ำกั้นอยู่ แต่ชายผมแสกกลางก็รู้สึกพึงพอใจมาก

ยังไงซะสาวสวยระดับนี้ ไม่ใช่ว่าใครจะมีโอกาสเข้าใกล้ได้ง่าย ๆ คิดถึงตรงนี้ มือที่เขาพยุงเย่หยุนซูอยู่ก็จับเธอแน่นขึ้น

เพียงประมาณไม่กี่นาที เย่หยุนซูที่มีชายผมแสกกลางคอยพยุงก็ลอยขึ้นมาที่ผิวน้ำ

เย่หยุนซูรีบบ้วนน้ำทะเลออกมา แล้วสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ หน้าอกอันอวบอึ๋มกระเพื่อมขึ้นลง ตอนนี้เธอรู้สึกได้ว่าอากาศบนผิวน้ำสดชื่นมากแค่ไหน

ชายผมแสกกลางพาเย่หยุนซูขึ้นบนเรือด้วยความอาลัยอาวรณ์

ตอนนี้ชายผมแสกกลางเห็นเซียวหยางกำลังยืนอยู่บนพื้นเรือ ก็พูดจายั่วยุทันที “น้องชาย ไม่ลงไปเล่นน้ำสักหน่อยเหรอ?”

“ไม่อ่ะ”

เซียวหยางเมินใส่

“เหอะเหอะ ดูท่าทางนายไม่กล้าสินะ น้องชายไม่ใช่ฉันจะว่านายนะ แต่ภรรยานายยังกล้าลงเลย แล้วทำไมแม้แต่ผู้หญิงนายก็สู้ไม่ได้ล่ะ?” ชายผมแสกกลางได้โอกาสพูดจาเย้ยหยันเซียวหยาง

เหอะเหอะ!” เซียวหยางแสยะยิ้มออกมา “ลงไปแบบนั้นมันไม่สนุก พวกเรามาพนันกันไหมล่ะ พวกเราลงไปพร้อมกัน ใครขึ้นมาก่อนถือว่าแพ้”

“ได้เลย! ลูกผู้ชายพูดออกมาแล้วห้ามคืนคำ!”

ชายผมแสกกลางแอบดีใจขึ้นมา เขาเป็นครูสอนดำน้ำมืออาชีพที่มีใบอนุญาตดำน้ำระดับกลาง จะแพ้ให้กับมือสมัครที่อยู่ตรงหน้าได้ยังไงกันล่ะ อีกเดี๋ยวพอแพ้แล้วจะดูถูกเหยียดหยามไอ้หนุ่มนี่ เพื่ออวดเบ่งต่อหน้าสาวสวยสักหน่อย!

เหล่านักท่องเที่ยวเมื่อเห็นว่ามีอะไรสนุก ๆ ให้ดู ก็มารวมตัวกันทันที

ตอนนี้เซียวหยางชี้ไปที่น้ำถูพื้นในถังที่วางอยู่ข้าง ๆ แล้วพูดว่า “ทุกคนเป็นพยาน พวกเราสองคนแข่งกันดำน้ำ ไม่ใส่ท่อออกซิเจน ใครลอยขึ้นมาบนผิวน้ำก่อน คนนั้นต้องดื่มน้ำในถังนั่น!”

“ไม่มีปัญหา อย่าว่าแต่ถังเดียวเลย แพ้แล้วดื่มสักสิบถังก็ยังได้!”

ชายผมแทรกกลางมั่นใจในตัวเองเต็มที่ ราวกับว่าเขาได้เห็นท่าทางเซียวหยางตอนดื่มน้ำถูพื้นต่อหน้าสาวสวยแล้ว

เย่หยุนซูพูดอย่างกังวลใจว่า “เซียวหยาง ใต้น้ำอันตรายมากนะ ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาอวดเก่งเลย”

“วางใจเถอะน่า หยุนซู ตอนนั้นฉันได้ฉายาว่าเป็นเจ้าหนุ่มอ่างเก็บน้ำเลยนะ!” เซียวหยางพูดด้วยความมั่นอกมั่นใจ

“เจ้าหนุ่มอ่างเก็บน้ำ?”

“ก็อ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ที่ทางเข้าหมู่บ้านของพวกเราไง!”

“……”