คิงดราก้อน - บทที่ 97 นายยังมีชีวิตอยู่
ปืนครกที่ยิงออกมาทำให้น้ำกระเพื่อมสูงถึงสี่ห้าเมตร
กระสุนตกลงที่บริเวณรอบ ๆ เรือสปีดโบ๊ทของเซียวหยางอย่างต่อเนื่อง
เซียวหยางจำเป็นต้องใช้กลยุทธ์ป้องกันตัวรูปตัว S ขณะเดียวกันก็ย่อตัวเข้าไปอยู่ในห้องคนขับ ใช้การสะท้อนแสงของแว่นกันแดดกำหนดทิศทาง
“แย่แล้ว ไอ้เวรนั่นยังมีชีวิตอยู่ ใกล้ตามมาแล้ว!”
คนขับเรือมองเห็นเรือของเซียวหยางผ่านทางกระจกมองหลัง หลังจากที่ขับอ้อมเป็นรูปตัว S ไปมาหลายรอบ ก็ยังคงไม่ลดความเร็วลง แล้วเริ่มตามมาอีกครั้ง
“เป็นแบบนี้ต่อไป พวกเราไม่ทันได้ขึ้นเรือ ไอ้โรคจิตนี่ต้องตามมาทันแน่!”
เหลิ่งเฟิงกำหมัดทั้งสองข้างจนแน่น ดึงผมสวยของเย่หยุนซูขึ้นมา จับเธอมายืนข้างลำตัว แล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายมองไปยังเซียวหยางที่กำลังใกล้เข้ามา
“ไอ้เวร มึงแม่งกล้าเข้ามาใกล้อีก ถ้ากูไม่แย่งอินี่ตาย ก็จะจับมันทำเมียซะ!”
เย่หยุนซูดิ้นรนขัดขืนอย่างบ้าคลั่ง สีหน้าตื่นตระหนกมาก ไอ้เหลิ่งเฟิงนี่มันบ้าชัด ๆ ถ้าถูกมันทำให้แปดเปื้อนจริง ๆ เย่หยุนซูยอมกระโดดลงทะเลฆ่าตัวตาย!
เซียวหยางดูอำมหิตโหดเหี้ยมอย่างถึงที่สุด แล้วพูดออกคำรามออกมา “ถ้ามึงกล้าแตะต้องผู้หญิงของกู กูจะฆ่าเพื่อนสนิทมิตรสหายของมึง ครอบครัวมึงทุกคน รวมถึงคนในตระกูลมึงสิบแปดชั่วโคตรให้สิ้นซาก!”
เสียงคำรามนี้ เหมือนเสียงฟ้าร้องที่ดังสนั่นอยู่ข้างหูของเหลิ่งเฟิง
วินาทีนั้น ในใจของเขาถึงกลับรู้สึกหวาดผวาขึ้นมาเลยทีเดียว ราวกับว่าผู้ชายบนเรือสปีดโบ๊ทที่อยู่ไม่ไกลนั้น เป็นมัจจุราชตนหนึ่ง
บนทะเลที่กว้างใหญ่นี้ เขาคือมังกรที่กำลังเกรี้ยวกราดคลุ้มคลั่ง ไม่มีใครรับมือได้!
แต่ไม่นาน เหลิ่งเฟิงก็สะบัดหัว แล้วสงบจิตสงบใจ ทำสีหน้าชั่วร้ายขึ้นมาอีกครั้ง
“แม่งเอ้ย กล้าขู่กูเหรอ ทำบ้าอะไรเนี่ย ทำไมเรือประมงไม่มีการเคลื่อนไหวแล้ว?”
เหลิ่งเฟิงตะโกนเสียงดังด้วยความไม่พอใจ ด้านหลังมีสัตว์ร้ายตัวหนึ่งที่สามารถพุ่งเข้ามาได้ทุกเมื่อ เป็นใครก็ต้องกลัวกันทั้งนั้น
แต่ทว่า ห่างจากด้านหน้าเรือสปีดโบ๊ทออกไปราวสองสามร้อยเมตรนั้น ดูเหมือนเรือประมงจะกระสุนด้านซะแล้ว
เมื่อครู่เรือประมงได้ยิงกระสุนปืนครกไปชุดหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ราวกับวาฬตัวหนึ่งที่กำลังงีบหลับ
แต่ในตอนนี้ จู่ ๆ เซียวหยางเกร็งไปทั้งตัว สั่นสะท้านไปถึงจิตวิญญาณ ทำให้หัวใจกระตุกอย่างแรง
แล้วฉุกคิดขึ้นได้อย่างฉับพลัน!
นี่คือความสามารถที่ได้มาพร้อมกับพลังเทพมังกรที่เขาได้ฝึกฝน หากเกิดเรื่องอันตรายขึ้น เขาก็จะเกิดปฏิกิริยาที่ฉุกคิดขึ้นได้อย่างฉับพลัน
ในสนามรบ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ที่เซียวหยางอาศัยการฉุกคิดขึ้นได้อย่างฉับพลันรอดชีวิตมาได้!
สายตาของเซียวหยางนั้นว่องไวมาก จู่ ๆ เขาก็เห็นว่าใต้ผิวน้ำเหมือนมีอะไรสักอย่างกำลังเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วจากทางเรือประมง
“เชี้ยเอ้ย ตอร์ปิโด!”
เซียวหยางก่นด่า รู้สึกชาไปทั้งหัว!
เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ตีลังกากลับหลังทันที เสียงตกน้ำดังขึ้น เขาลงไปอยู่ในน้ำทะเลแล้ว และดำลงไปก้นทะเลด้วยความรวดเร็วอย่างไม่ลังเล!
วินาทีที่เซียวหยางดำดิ่งสู่ก้นทะเลนั้น
มีเสียงระเบิดตู้ม!
เรือสปีดโบ๊ทที่เซียวหยางอยู่ได้เกิดระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง ตอร์ปิโดพุ่งชนกลางเรือสปีดโบ๊ท เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง จนทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่
แม้แต่เรือสปีดโบ๊ทที่อยู่ห่างออกไปราวยี่สิบกว่าเมตรต่างก็สั่นสะเทือนโคลงเคลงอยู่สักพักถึงจะหยุดนิ่งลง
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูสิว่ามึงยังจะรอดอีกไหม!”
“ระเบิดได้ดีจริง ๆ ระเบิดได้ดีมาก!”
เหลิ่งเฟิงหัวเราะด้วยความดีอกดีใจ แววตาดูตื่นเต้นเร้าใจมาก
แต่เย่หยุนซูเหมือนสูญเสียเรี่ยวแรงไป ล้มลงไปอยู่ที่ขอบเรือสปีดโบ๊ท มองเศษซากเรือสปีดโบ๊ทที่ลอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่นะ เซียวหยาง นายจะตายไม่ได้ นายจะตายไม่ได้นะ!”
วินาทีนั้น ดวงตาทั้งสองข้างของเย่หยุนซูก็พร่าเลือนด้วยน้ำตา เรื่องราวในอดีตแวบเข้ามาในหัวของเธอเหมือนในภาพยนตร์ยังไงยังงั้น
สามปีที่ผ่านมาเซียวหยางดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี สามปีที่คนในครอบครัวเข้าใจเซียวหยางผิดมาตลอด……
แต่เซียวหยาง กลับมีรอยยิ้มโดยไม่ใส่ใจเรื่องพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย
เขาสนใจเพียงแค่ ความรู้สึกโกรธ เศร้า ดีใจ มีความสุขของตัวเอง สนใจเพียงแค่ อาหารที่เขาทำจะถูกปากตัวเองหรือเปล่า
“เซียวหยาง นายมันคนหลอกลวง นายหลอกฉันมาตั้งหลายปี ฉันยังไม่ได้ให้อภัยนายเลย นายจะตายได้ยังไงกัน!”
“เซียวหยาง ฉันไม่อนุญาตให้นายตาม ไม่อนุญาตให้นายตาย!”
ไหล่ทั้งสองข้างของเย่หยุนซูสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
เมื่อเขาได้ตายจากไปแล้ว เย่หยุนซูถึงได้รับรู้ความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อเซียวหยาง
ตอนที่เขาไม่อยู่แล้ว เย่หยุนซูถึงได้เข้าใจ ว่าตัวเองปัญญาอ่อนมากแค่ไหน!
ทำไมถึงได้เมินเฉยเย็นชาใส่เซียวหยาง?
ทำไมต้องยโสโอหังใส่เขาขนาดนั้นด้วย?
ทำไมไม่ทำดีกับเขาสักนิด ทำไมกัน?
วันเกิดของคุณย่า เขาให้กาต้มน้ำทองแดงมูลค่าหลักสิบล้านเป็นของขวัญ รู้สึกทึ่งกันไปทั้งงาน!
การประชุมของครอบครัว นายถูกรังแกไม่ได้รับความเป็นธรรม เพียงหมัดเดียวก็ชกเสาหินจนแตกร้าว นายเป็นฮีโร่ที่กล้ายืนหยัดในสิ่งที่ถูกต้อง!
แข่งขับรถซิ่ง ปราบปรามกองกำลังชั่วร้าย เอาชนะถังเทียนหวา ใช้ทักษะเข็มเงินฝังไม้จนกลายเป็นหมอเทวดา!
นายรักและเอาอกเอาใจฉันมาสามปี ฉันยังไม่ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับนายเลย นายจะตายได้ยังไง!
ตึง ตึง ตึง……
ไม่นาน เรือสปีดโบ๊ทก็มาถึงด้านหน้าของเรือประมง เปลวไฟที่เรือดับลงแล้ว เหลิ่งเฟิงกระชากเย่หยุนซูขึ้นมาอย่างหยาบคาย แล้วพาเธอขึ้นไปบนเรือประมง
“อินี่ จะร้องอะไรนักหนา ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งตาย อีกเดี๋ยวกูจะให้มึงได้เพลิดเพลินไปกับความสุขของผู้ชาย!”
คนขับเรือที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา แล้วตามขึ้นไปบนเรือประมง
เมื่อขึ้นมาบนเรือประมงแล้ว เย่หยุนซูก็ถูกผู้ชายผิวดำทั้งตัวคนหนึ่งพาไปในห้องโดยสารของเรือ
“ออกเรือ!”
เหลิ่งเฟิงมองดูเศษซากเรือสปีดโบ๊ทที่ถูกไฟไหม้อยู่ด้านหลัง ก็ยิ้มอย่างสะใจออกมา
“ด้านบนมีคน ทุกคนรีบดูเร็วเข้า!”
ทุกคนที่ตึงเครียดเพิ่งจะได้ผ่อนคลายลง แต่ทันใดนั้น มีร่างที่เหมือนพญานกต้าเผิงสยายปีกอยู่กลางอากาศ แล้วร่อนลงมาบนเรือประมงได้อย่างแม่นยำ
กาเบรียลมีสีหน้าที่ดูเหมือนงูกระหายเลือด
“กล้าแตะต้องผู้หญิงของนายท่าน พวกแกต้องตายทั้งหมด!”
ทุกคนบนเรือประมงต่างพากันอึ้งไปหมด
ผู้หญิงของนายท่าน?
หมายความว่ายังไง ใครคือนายท่าน?
หรือเบื้องหลังเย่หยุนซูจะมีคนใหญ่คนโตคอยหนุนหลังอยู่?
แต่กาเบรียลไม่ให้เวลาพวกเขาได้คิด เมื่อพลิกข้อมือ ปืนอินทรีทะเลทรายสองกระบอกก็อยู่ในมือแล้ว จากนั้นยิงไปที่คนขับเรือสปีดโบ๊ทลำนั้นที่เพิ่งขึ้นมาเมื่อครู่นี้
หนึ่งนัดเจาะเข้าที่หัวอย่างรุนแรง อานุภาพอันทรงพลังของปืนอินทรีทะเลทราย ทำให้กะโหลกแตกกระจุย สมองกระจายเต็มพื้นเรือ คนขับเรือสปีดโบ๊ทร่วงลงพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
“ยิงปืน ยิงปืน!”
ทุกคนเพิ่งตั้งสติได้ ก็ค่อย ๆ หยิบอาวุธออกมาเพื่อสู้กลับ
สมแล้วที่กาเบรียลเป็นปรมาจารย์แห่งปืน มวนหลังหนึ่งครั้ง ยกมือที่จับปืนทั้งสองข้างขึ้น ยิงทิ้งไปสองคน จากนั้นก็ไปหลบอยู่ด้านหลังปืนครก
มีประกายไฟรอบด้าน นักฆ่าเปิดฉากยิงอย่างรวดเร็ว จนบริเวณปืนครกเกิดประกายไฟไปทั่ว
เสียงปลอกกระสุนกระทบโลหะดังขึ้นไม่หยุดหย่อน
กาเบรียลหรี่ตาลงทั้งสองข้าง แล้วมุดเข้าไปในกล่องเหล็กที่อยู่ไม่ไกลนัก ร่างกายเคลื่อนไหวคล่องแคล่วดั่งงู ระหว่างที่เขาเคลื่อนตัวอย่างว่องไวนั้น ก็ได้ยิงตายไปอีกสองคน
นอกห้องโดยสารเรือมีเสียงปะทะกันดังขึ้นอีกครั้ง เย่หยุนซูจึงรู้สึกมีความหวังขึ้นมา
ตอนที่กาเบรียลพูดว่านายท่าน เธอก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา
นายท่านที่เขาพูดถึงนั้น หมายถึงเซียวหยางงั้นเหรอ?
เมื่อคิดว่าเซียวหยางตายไปแล้ว เย่หยุนซูก็รู้สึกหมดอาลัยตายอยาก รู้สึกสิ้นหวังขึ้นมา
“เซียวหยาง นายตายแล้วจริง ๆ เหรอ ขอแค่นายยังมีชีวิตอยู่ ฉันสาบาน ไม่ว่านายจะให้ฉันทำอะไรฉันจะยอมนายทุกอย่าง!”
ทันใดนั้น เสียงน้ำถูกกระแทกก็ดังขึ้น ร่างหนึ่งพุ่งขึ้นมาภายใต้แสงอาทิตย์ กระโดดขึ้นมาอยู่บนเรือ
แสงเรืองรองทั่วทั้งตัว ดูทรงพลัง แม้แต่บนพื้นที่ถูกเหยียบก็มีรอยเท้าสองข้างปรากฏ!
เซียวหยาง เหมือนราชามังกรในทะเลที่อาบแสงสีทองไปทั่วทั้งตัว กระโดดขึ้นจากผิวน้ำ มาอยู่บนเรือประมงอย่างคาดไม่ถึง!
เย่หยุนซูอ้าปากค้าง ไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่เห็นบนพื้นเรือ
เธอรู้สึกตัวแล้วร้องเรียกออกมา
“ที่รัก นายยังมีชีวิตอยู่!”
