คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1002
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1002
ตกตะลึง!
‘เขาแข็งแกร่งจริง ๆ! นี่คือพลังของขวานแยกนภาสินะ!’
การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว! เพียงแค่กระบวนท่าเดียวก็เอาชนะสองจักรพรรดิยุทธที่ทรงพลังได้อย่างง่ายดาย!
ลีรอยจ้องมองโดน็อกอย่างไม่เชื่อสายตา เขารู้สึกมีความสุขยิ่งนัก! ‘ด้วยความเมตตาจากโดน็อก เขา ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไป!’
โดน็อกหัวเราะอย่างเย้ยหยัน เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้แด๊กซ์และเชสเตอร์ทีละก้าว
“แด๊กซ์ แซนเดอร์ส วันนี้ฉันอารมณ์ดี ดังนั้นฉันจะไว้ชีวิตแก” เขาเหลือบมองแด๊กซ์ก่อนจะพูดต่อว่า “กลับบ้านไปแล้วบอกแดร์ริลด้วยนะว่า ในอีกสามวัน ฉันจะไปรอที่หอคอยดาวปรารถนา บอกให้มันมาจัดการเรื่องนี้ให้จบ ๆ ไปซะ!”
โดน็อกยิ้มเยาะ “อ้อ ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้แดร์ริลไม่เพียงแต่เป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้น แต่มันยังได้เป็นหัวหน้าพันธมิตรอีกด้วย นี่ถ้ามันรู้ว่าฉันมีอาวุธอันทรงพลังอยู่ในมือ ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่ามันยังจะกล้าเสนอหน้ามาตามนัดหรือเปล่า!” จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
จากนั้นผู้คนที่ติดตามโดน็อกมาต่างก็หัวเราะเยาะตามด้วยความสะใจ
ลินเซย์ โจนส์ สาวงามที่ยืนดูสถานการณ์อยู่ครู่หนึ่งก้าวออกมาและกล่าวขึ้นว่า “แต่ถ้าแดร์ริลไม่กล้ามาปรากฏตัว เขาก็ไม่สมควรที่จะได้รับตำแหน่งหัวหน้าพันธมิตร แต่พวกแกควรจะเรียกเขาว่าไอ้ขี้ขลาดมากกว่า มันคงจะเหมาะกับเขาดี”
คำพูดเย้ยหยันจากคนพวกนั้นทำให้ดวงตาของแด๊กซ์แดงก่ำ พวกเขาดูถูกแดร์ริลขนาดนี้ แล้วแด๊กซ์จะทนดูอยู่ได้อย่างไร?
“โดน็อก วันนี้ฉันจะสับแกเป็นชิ้น ๆ แล้วโยนให้ปลากิน ถึงแม้ว่าฉันจะต้องตายก็ตาม!” แด็กซ์คำรามด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็พยุงตัวเองเพื่อลุกขึ้นยืน
“แด๊กซ์ ช้าก่อน!” เชสเตอร์รีบห้าเขาทันที
เชสเตอร์เองก็โกรธแค้นไม่ต่างจากเขา แต่พวกเขาจะต้องมีสติสัมปชัญญะ เชสเตอร์รู้ดีว่าโดน็อกแข็งแกร่งมากแค่ไหน ไม่เพียงแต่เขาจะแข็งแกร่งเท่านั้น แต่เขายังได้ครอบครองอาวุธอันทรงพลังอีกด้วย แล้วถ้าแด๊กซ์ผลีผลามทำอะไรไป พวกเขาอาจจะต้องตายลงที่นี่ก็ได้!
เชสเตอร์รับรู้ได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวของขวานแยกนภา เขาสั่นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ เขาไม่ได้กลัว เขาเพียงแค่ไม่อยากตายโดยเปล่าประโยชน์!
“โดน็อก ดิกสัน ฉันจะไปบอกแดร์ริลตามที่นายต้องการว่าให้เขาไปยังหอคอยดาวปรารถนาในอีกสามวัน” เมื่อพูดจบ เชสเตอร์ก็รีบพยุงแด๊กซ์ขึ้นและจากไป
เมื่อสองพี่น้องจากไปแล้วลีรอยก็รู้สึกโล่งใจทันที เขารู้สึกตื่นเต้นมาก เขารีบหันไปหาโดน็อก จากนั้นเขาก็โน้มตัวลงเพื่อโค้งคำนับโดน็อกอย่างสุดซึ้ง “นายท่านดิกสัน คุณคือฮีโร่ตัวจริง! ขวานของคุณช่างทรงพลังจนแม้แต่ผืนดินยังสั่นสะเทือน!”
โดน็อกยิ้มรับและไม่ได้พูดอะไร ตั้งแต่ที่เขาได้ขึ้นเป็นองคมนตรี เขาก็ได้ยินคำประจบสอพลอทำนองนี้ทุกวันจนเคยชิน
ลินเซย์เดินเข้าไปหาเขาและถามว่า “ท่านองคมนตรี ในเมื่อสองคนนั้นเป็นพี่น้องของแดร์ริล แล้วทำไมคุณไม่ฆ่าพวกมันทิ้งไปเลยล่ะ?”
โดน็อกหัวเราะเบา ๆ “ถูกต้องแล้วที่สองคนนั้นเป็นเหมือนพี่น้องแท้ ๆ ของแดร์ริล ในตอนนั้นที่ฉันแทงแด๊กซ์ถึง 36 ครั้ง แดร์ริลก็รีบตามหาฉันเพื่อล้างแค้นให้กับแด๊กซ์ วันนี้ฉันอาจจะปล่อยพวกมันไป แต่ทั้งสามคนจะไปยังหอคอยดาวปรารถนาในอีกสามวัน และเมื่อถึงวันนั้น ฉันจะทรมานมันสองพี่น้องต่อหน้าแดร์ริลเพื่อให้แดร์ริลได้สัมผัสกับความรู้สึกที่เจ็บปวดที่สุดในโลก!”
ลินเซย์เข้าใจในทันที เธอพยักหน้าเบา ๆ เธอตระหนักได้ว่าโดน็อกนั้นเกลียดแดร์ริลมากเพียงใด! เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นช้า ๆ ว่า “ท่านองคมนตรี ฉันมีวิธีที่จะทำให้แดร์ริลต้องทุกข์ทรมานมากกว่านี้”
ดวงตาของโดน็อกเป็นประกาย เขารีบเอ่ยถามขึ้นทันที “บอกฉันมาเลย!”
ลินเซย์ยิ้มมีเลศนัยก่อนจะพูดขึ้นว่า “ฉันคิดว่าเราควรจะส่งคำเชิญไปให้ทุกสำนักในจักรวาลโลก เพื่อเชิญให้พวกเขามาดูการต่อสู้ที่หอคอยดาวปรารถนาในอีกสามวัน! และถ้าหากข่าวนี้แพร่ออกไป แดร์ริลก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องมา เพราะว่าเขาเป็นหัวหน้าพันธมิตร!”
จากนั้นใบหน้าที่งดงามของลินเซย์ก็เปลี่ยนเป็นความชั่วร้าย “ฉันจะซื้อเวลาให้คุณที่หอคอยดาวปรารถนา คุณจะได้ไปฆ่าตระกูลคาร์เตอร์ทั้งหมดก่อน! ฉันรู้มาว่าตระกูลคาร์เตอร์เป็นเหมือนดั่งครอบครัวของแดร์ริล แล้วคุณก็ยังสามารถฆ่าคนรอบข้างของเขาได้ในขณะที่เขามาถึงยังหอคอยดาวปรารถนา!”
โดน็อกหัวเราะออกมาอย่างบ้าระห่ำ “เยี่ยมมาก! นั่นเป็นความคิดที่เยี่ยมมากจริง ๆ! ฉันอยากให้มันได้ลิ้มรสกับความรู้สึกของการสูญเสียครอบครัวของมันไป! ฉันจะฆ่าตระกูลคาร์เตอร์ก่อนแล้วค่อยฆ่ามันทิ้ง ลินเซย์ นี่เป็นแผนการที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ”
โดน็อกยิ้มกว้างอย่างบ้าคลั่ง
