คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1012
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1012
“ตระกูลคาร์เตอร์ทุกคน จงออกมาให้ฉันฆ่าทิ้งซะ!” โดน็อกยิ้มอย่างชั่วร้ายเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น รังสีสังหารเปร่งออกมาจากร่างกายของเขาอย่างน่าสะพรึงกลัว!
ลึก ๆ โซรันเองก็รู้สึกหวาดกลัว ดวงตาของเขาไม่อาจปิดซ่อนความหวาดกลัวเอาไว้ได้เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงรังสีสังหาร!
“นายคือโดน็อกเหรอ?”
โซรันอ้าปากค้างเมื่อเหลือบไปเห็นขวานอันทรงพลังในมือของโดน็อก!
ขวานในมือของเขาบ่งบอกได้ถึงพลังที่ยิ่งใหญ่ของมัน มันคืออาวุธมหาประลัย แน่นอนว่าเขาจะต้องเป็นโดน็อก ดิกสัน!
“ใช่แล้ว ฉันเอง”
โดน็อกยิ้มอย่างชั่วร้าย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง “วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อทำลายล้างตระกูลคาร์เตอร์ มีอะไรอยากจะพูดก่อนตายไหม?”
เขาถามอย่างเย่อหยิ่ง
เพียงแค่เขากระดิกนิ้ว เขาก็สามารถฆ่าโซรันผู้ที่อยู่ในขั้นปราชยุทธ์เท่านั้นได้อย่างง่ายดาย
ในเวลานั้น เหล่าสาวกของตระกูลคาร์เตอร์ก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าในตำแหน่งที่โดน็อกลอยตัวอยู่ จากนั้นพวกเขาก็รู้สึกราวกับว่าการหายใจของพวกเขาติดขัด พวกเขารู้สึกแน่นหน้าอกจนแทบจะหายใจไม่ออก!
คนในตระกูลคาร์เตอร์ต่างก็พูดไม่ออก!
โซรันทั้งประหลาดใจและโกรธแค้น
‘เกิดอะไรขึ้น? เขาควรจะอยู่ที่หอคอยดาวปรารถนาเพื่อต่อสู้กับแดร์ริลไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเขาถึงมาโผล่ที่คฤหาสน์คาร์เตอร์ได้?’
โดน็อกยิ้มอย่างชั่วร้าย เมื่อเขาเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร เขาก็พูดขึ้นอย่างเย้ยหยันว่า “ในเมื่อพวกแกไม่มีอะไรจะพูด งั้นก็มายอมรับความตายแต่โดยดีกันเถอะ”
ลำแสงแวววาวระเบิดออกมาจากขวานแยกนภา จากนั้นโดน็อกก็ยกขวานขึ้นและเล็งไปที่ตระกูลคาร์เตอร์ทั้งหมด!
“หยุด!”
ทันใดนั้น เสียงตะโกนก็ดังขึ้นจากไม่ไกลก่อนที่ร่างทั้งสี่ร่างจะปรากฏขึ้นและเข้ามาขวางโดน็อกอย่างรวดเร็ว!
พวกเขาคือ เซปไฟร์และสามพี่น้องของเขา!
‘เซปไฟร์ นิมบัส เลวิน โวลต์เหรอ?!’ โดน็อกตกตะลึงเมื่อได้เห็นการปรากฎตัวของทั้งสี นัยน์ตาของโดน็อกเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดในทันที ความโกรธกำลังแผดเผาอยู่ภายในใจของเขา!
“เยี่ยม! ตระกูลดิกสันปฏิบัติต่อพวกแกเป็นอย่างดี แต่พวกแกทั้งสี่คนกลับไม่ได้หาทางแก้แค้นให้กับตระกูลดิกสันเลย นี่พวกแกไปเข้าร่วมสำนักประตูสุราลัยของไอ้แดร์ริลจริง ๆ สินะ! พวกแกมันเลวยิ่งกว่าสัตว์ที่หักหลังตระกูลของฉัน! ฉันวางแผนที่จะตามล่าหาพวกแกทุกคน แต่พวกแกก็เป็นฝ่ายมาหาฉันเอง” ความโกรธแค้นปะปนอยู่ในน้ำเสียงของโดน็อก
“มิสเตอร์ดิกสัน!” ใบหน้าของเซปไฟร์เรียบเฉย เขาพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกที่ซับซ้อนภายในใจก่อนจะพูดขึ้นว่า “ในตอนที่พวกเราเคยอยู่ในตระกูลดิกสัน เราทั้งสี่ต่างก็ทำชั่วต่อผู้คนมานับไม่ถ้วน ต่อมาเมื่อตระกูลดิกสันถูกทำลายลง เราจึงเข้าร่วมสำนักประตูสุราลัยเพื่อล้างความผิดบาปโดยการช่วยเหลือผู้บริสุทธิ์ และฉันก็หวังว่ามิสเตอร์ดิกสันจะหยุดทำสิ่งชั่วร้ายด้วยเช่นกัน! ถ้าไม่อย่างนั้นการล้างแค้นจะจบลงเมื่อไหร่?”
เหล่าพี่น้องทั้งสี่ต่างก็รู้ดีว่าตระกูลดิกสันมีความเมตตาต่อพวกเขาเช่นไร แต่พวกเขาไม่เคยเสียใจเลยที่พวกเขาตัดสินใจเข้าร่วมสำนักประตูสุราลัย เพื่อทำความดีลบล้างความผิด พวกเขาไม่เคยละอายใจกับสิ่งที่พวกเขาทำในระหว่างที่พวกเขาเข้าร่วมสำนักประตูสุราลัยเลย!
โวลต์ก็ออกก้าวไปข้างหน้า “ได้โปรดหยุดเถอะมิสเตอร์ดิกสัน”
“ใช่ ถ้าหากคุณโกรธแค้นที่พวกเราทั้งสี่คนทรยศต่อตระกูลดิกสัน ก็เอาความโกรธมาลงที่พวกเราเถอะ แต่ได้โปรดปล่อยตระกูลคาร์เตอร์ไป!”
โดน็อกโกรธมากยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินพี่น้องทั้งสี่คนพูดเช่นนั้น “หุบปาก!”
เขากำขวานแยกนภาเอาไว้แน่น “นี่พวกแกยังมีหน้ามาเกลี้ยกล่อมฉันอยู่อีกเหรอ? พวกแกอยากช่วยเหลือตระกูลคาร์เตอร์มากใช่ไหม? ฉันจะให้โอกาสพวกแกอีกครั้ง! พวกแกจงมาเข้าร่วมการต่อสู้เคียงข้างฉันเดี๋ยวนี้!”
เฮ้อ!
เมื่อได้ยินโดน็อกเกลี้ยกล่อมพวกเขาทั้งสี่เช่นนั้น เซปไฟร์ก็ถอนหายใจยาวก่อนจะหันมองพี่น้องทั้งสามคนของเขาด้วยสายตาที่เรียบเฉย
วินาทีต่อมา เซปไฟร์ก็ดึงดาบยาวของเขาออกมา “ในเมื่อมิสเตอร์ดิกสันต้องการให้พวกเราเข้าร่วมการต่อสู้ ดังนั้นพวกเราก็จะไม่ขัด”
เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!
เมื่อเซปไฟร์พูดจบ นิมบัสและพี่น้องอีกสองคนของเขาก็นำอาวุธออกมา จากนั้นพวกเขาก็กระโจนขึ้นไปบนท้องฟ้าและล้อมรอบโดน็อกเอาไว้!
พวกเขาสี่พี่น้องอยู่ในขั้นปราชญ์ยุทธ บรรยากาศโดยรอบเริ่มแปรปรวนเมื่อพวกเขาทั้งสี่รวมกำลังกัน รังสีอันทรงพลังแผ่ซ่านไปทั่วพื้นที่!
“พวกแกทั้งสี่มันคนทรยศ! ไสหัวไปซะ!”
ดวงตาของโดน็อกแดงก่ำ เขาไม่ต้องการเสียเวลาพูดอะไรอีกก่อนจะยกมือขึ้นและเหวี่ยงมือออกไปอย่างแรง!
