คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1036
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1036
ซินดี้ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะแดร์ริล แต่นายต้องจำเอาไว้เสมอว่าเทพธิดาตัวน้อยเป็นเทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยา ฉันจะวางร่างของเธอเอาไว้ที่นี่เพียงแค่หนึ่งปีเท่านั้น และหลังจากนั้นเมื่อนายรู้สึกดีขึ้น ฉันจะมารับร่างของเธอกลับไปยังพระราชวังฟูเหยา”
ซินดี้เหลือบมองดูร่างของเทพธิดาตัวน้อยอีกครั้งก่อนที่เธอจะหันหลังและเดินออกจากห้องโถงใหญ่ไป
จากนั้นอีกสี่เทพธิดาก็เดินตามเธอไปด้วยใบหน้าที่ยังคงมีน้ำตาเอ่อล้น
“ขอบคุณมาก!” แดร์ริล รีบกล่าวขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจ จากนั้นเขาก็ใช้พลังภายในเพื่อเคลื่อนย้ายโลงศพคริสตัลเข้าไปไว้ในห้องของเขา
ในวันรุ่งขึ้น หลังจากงานศพของแม่ แดร์ริลก็นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าหลุมศพแม่ของเขาตลอดทั้งวัน
หลายวันต่อมา แดร์ริลเอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องเขาทั้งไม่ยอมดื่มหรือกินอะไรเลย ใบหน้าของเขาจับจ้องไปยังโลงศพคริสตัลที่มีร่างของเทพธิดาตัวน้อยอย่างเงียบ ๆ เขาเสียใจมากที่ทั้งแม่และเทพธิดาตัวน้อยต่างก็เสียชีวิตลง
ถึงแม้ว่าแด๊กซ์ เชสเตอร์และคนอื่น ๆ จะพยายามปลอบใจแดร์ริลยังไง แต่เขาก็ยังทำใจยอมรับความจริงไม่ได้อยู่ดี
ผ่านมา 5 วัน
เป็นเวลาพลบค่ำ และแดร์ริลก็ยังนั่งอยู่ที่หน้าโลงศพคริสตัลของเทพธิดาตัวน้อย จิตใจของเขาเต็มไปด้วยภาพของพวกเขาทั้งสองคน ราวกับว่าเขากำลังจมดิ่งสู่ภาวะซึมเศร้า
ในเวลานั้นใครบางคนก็เปิดประตูเข้ามาอย่างนุ่มนวล จากนั้นอีวอนก็เดินเข้ามาในห้อง
“แดร์ริล…”
หัวใจของอีวอนเจ็บปวด เธอรู้สึกเศร้าใจเมื่อได้เห็น แดร์ริลตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น เธอเดินเข้าไปหาเขาและโน้มตัวลงโอบกอดเขาด้วยใบหน้าที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา “ฉันขอโทษแดร์ริล ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้เทพธิดาตัวน้อยต้องตาย นายจะลงโทษฉันยังไงก็ได้ฉันยินดี”
อีวอนรู้สึกเสียใจไม่แพ้คนอื่น ๆ
ถ้าหากว่าเธอไม่ถูกคนอื่นควบคุมร่างกายของเธอ เธอก็คงไม่ต้องทำร้ายแดร์ริล
และถ้าหากว่าแดร์ริลไม่บาดเจ็บ เทพธิดาตัวน้อยก็คงจะไม่ต้องใช้พลังวิญญาณของเธอเพื่อช่วยชีวิตแดร์ริล
ดังนั้นอีวอนจึงคิดว่า เธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้เทพธิดาตัวน้อยต้องตาย
“อีวอน…”
แดร์ริลรู้ดีว่า อีวอนเองก็เสียใจไม่แพ้เขา ดังนั้นเขาจึงพูดปลอบใจเธออย่างอ่อนโยน “ฉันไม่โทษเธอเลยอีวอน เพราะมันไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอแค่โดนคนอื่นควบคุมร่างกายของเธอเท่านั้น อย่ารู้สึกผิดไปเลยนะ”
เมื่อได้เห็นร่างที่ซูบผอมลงของอีวอน แดร์ริลก็รู้สึกปวดหัวใจมากยิ่งขึ้น
“แต่หลายวันมานี้ฉันเห็นว่านายยังไม่รู้สึกดีขึ้นเลย ฉันเลยกลัวและรู้สึกแย่ ฉันกลัวว่าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน” อีวอนพูดขณะที่เธอสะอื้นไห้
เธอเม้มริมฝีปากในขณะที่เธอมองแดร์ริลก่อนจะพูดต่อว่า “แดร์ริล ฉันจะไปอยู่ที่หลุมฝังศพแม่ของนายเป็นเวลาหนึ่งปีเพื่อดูแลศพของเธออยู่ที่นั่น และนั่นเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น เพราะถึงยังไง ฉันก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของพวกเธอ”
เฮ้อ!
เมื่อแดร์ริลได้เห็นความจริงใจบนใบหน้าของเธอ เขาก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาเล็กน้อย แดร์ริลพยักหน้าและไม่ได้ห้ามเธอ แดร์ริลรู้จักอีวอนดี เพราะเมื่อเธอตัดสินใจทำบางอย่างแล้วก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปลี่ยนใจเธอ
อีวอนใช้เวลากับเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะออกจากห้องของเขาไป
เมื่ออีวอนออกไปได้ไม่นาน แด๊กซ์ก็เปิดประตูเข้ามา
“แดร์ริล”
แด๊กซ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่และเดินเข้ามาตบไหล่แดร์ริลเบา ๆ “เธอไม่อยู่กับเราแล้ว ดังนั้นนายจะต้องยอมรับความจริงให้ได้ เพราะยังมีอีกหลายสิ่งที่นายต้องทำ”
แดร์ริลพยักหน้า “ฉันรู้ ฉันเพียงแค่อยากใช้เวลากับเทพธิดาตัวน้อยให้มากที่สุดก่อนที่ฉันจะต้องส่งร่างของเธอกลับคืนไป”
แดร์ริลยังคงจ้องมองไปที่โลงศพคริสตันอย่างไม่ละสายตา
แด๊กซ์ถอนหายใจอีกครั้ง จากนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาหยิบสิ่งของบางสิ่งออกมาและยื่นมันให้กับแดร์ริล “นี่ ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่ฉันคิดว่ามันน่าจะมีประโยชน์กับนาย”
มันคือ ศิลาบูรณะสวรรค์!
หลายวันมานี้ แด๊กซ์เห็นว่าแดร์ริลยังคงเสียใจกับการจากไปของเทพธิดาตัวน้อยอยู่ ดังนั้นแด๊กซ์จึงยังไม่ได้มอบสิ่งนี้ให้เขา
แด๊กซ์เห็นว่าวันนี้แดร์ริลดีขึ้นแล้วดังนั้นเขาถึงเข้ามาหา
‘นี่มัน ศิลาบูรณะสวรรค์นี่นา’
เมื่อได้เห็นเช่นนั้น ดวงตาของแดร์ริลก็เป็นประกายในทันที
