คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1046
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1046
เมดาลินเป็นถึงผู้จัดการสาวสวยของคาสิโน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเสนอตัวเพื่อเขย่าลูกเต๋าให้กับผู้เล่น
นายน้อยไซออนช่างโชคดียิ่งนัก!
“แน่นอนซิสเตอร์เมดาลิน ผมรู้สึกเป็นเป็นเกียรติมาก!” ไคกล่าวด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็ยื่นภาชนะใส่ลูกเต๋าให้กับเธอ เขาดีใจเพราะคิดว่าที่เธอทำเช่นนั้นก็เพื่อต้องการให้บริการที่แสนพิเศษกับเขา
เมดาลินยกแขนสีขาวราวหิมะขึ้นเพื่อเขย่าลูกเต๋าด้วยรอยยิ้มที่สะกดจิตสะกดใจ “ใครเลือกเดิมพันสูงและใครเลือกเดิมพันต่ำ?”
ไครีบตะโกนขึ้นว่า “สูง!”
พูดจบเขาก็เหลือบมองแดร์ริลอย่างยั่วยุ
แดร์ริลไม่มีทางเลือกอื่น เขาจึงตอบขึ้นอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องเลือกต่ำสิ”
ในเวลานี้หัวใจของแดร์ริลเป็นกระวนกระวายอย่างสุดจะพรรณนา
‘เฮ้อ! ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับดวงแล้ว ได้โปรด…”
แดร์ริลครุ่นคิดขณะจับจ้องไปที่มือของเมดาลิน
“ดี! ถ้าอย่างนั้นเรามาเปิดกันเถอะ”
เธอยิ้มพร้อมแสดงลูกเต๋าให้พวกเขาดู
ทันทีที่เมดาลินยกมือขึ้น สายตาอันแหลมคมของแดร์ริลก็มองเห็นลูกเต๋าทั้งสามลูกมีหกจุด! จากนั้นหัวใจของแดร์ริลก็จมดิ่งลง!
‘บัดซบ ฉันแพ้แล้ว!’
วินาทีต่อมา แดร์ริลก็ต้องตกตะลึง
เมดาลินพลิกมือของเธอเบา ๆ ด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วจนไม่มีใครสังเกตุเห็น แต่ว่าแดร์ริลเห็น!
เมื่อเมดาลินยกมือขึ้นมา ลูกเต๋าทั้งหมดออกหนึ่งจุด สองจุดและสามจุดตามลำดับ ซึ่งนั่นเป็นค่าที่ต่ำ!
“นายน้อยไซออน!”
เมดาลินยิ้มให้ไคพร้อมพูดขึ้นว่า “นายน้อยไซออนคุณแพ้แล้ว”
บัดซบ!
ใบหน้าของไคแดงก่ำเพราะความโกรธ เขาไม่ได้เห็นการกระทำที่ว่องไวของเมดาลิน ดังนั้นเขาจึงคิดว่าตัวเองแพ้เพราะโชคไม่เข้าข้าง!
“แม่งเอ๊ย!” ไคลุกขึ้นยืนและผลักน้องสาวของเขาไปให้แดร์ริลพร้อมกับจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ขุ่นเคือง “ไอ้หนุ่ม วันนี้เป็นวันโชคดีของนาย ฉันจะจำหน้านายเอาไว้!”
พูดจบไคก็สั่งลูกน้องของเขา “ไปกันเถอะ”
จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว
ไลลายืนอยู่ตรงหน้าแดร์ริลด้วยความตื่นตระหนกและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
แต่แดร์ริลกลับไม่ได้สนใจเธอเลย เขาเพียงเหลือบมองเมดาลินด้วยความประหลาดใจที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
‘ทำไมเธอถึงช่วยฉัน?’
“คุณเป็นบอดี้การ์ดที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ดูสิ เราได้เงินทั้งหมดคืนมา แถมคุณยังได้สาวสวยมาอีกด้วย!” ทิฟฟานี่กล่าวและมองแดร์ริลด้วยรอยยิ้มที่ร่าเริง
แดร์ริลลูบศรีษะตัวเองอย่างเขอะเขิน “คุณทิฟฟานี่ วันนี้ผมแค่โชคดี”
”มิสบ๊อกซ์ทั้งสอง ฉันขออนุญาตคุยกับบอดี้การ์ดของพวกคุณสักครู่ได้ไหมคะ?” เมดาลินกล่าว
‘ที่ผู้หญิงคนนี้ช่วยฉัน เธอจะต้องมีแรงจูงใจซ่อนเร้นแน่ ๆ’
แดร์ริลยิ้มอย่างมีเลศนัย
ทิฟฟานี่พยักหน้าอย่างร่าเริง “ได้สิ แต่อย่านานนักล่ะ ฉันเหนื่อยแล้ว พวกเราควรจะรีบกลับบ้านได้แล้ว”
ถึงแม้ว่าทิฟฟานี่และพี่สาวของเธอจะไม่ต้องการบอดี้การ์ด แต่ดูเหมือนว่าแดร์ริลจะเป็นเครื่องรางนำโชคให้เธอได้!
เมดาลินพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเชิญให้แดร์ริลตามเธอไป
“ฉันขอทราบชื่อของคุณได้ไหมคะคุณผู้ชาย?” เมื่อมาถึงมุมที่เงียบสงบมุมหนึ่ง เมดาลินก็ถามเขาด้วยรอยยิ้ม
“เรียกผมว่าแดร์ริลก็ได้”
แดร์ริลตอบในขณะที่เขามองเธอด้วยสายตาที่รู้สึกประหลาดใจและแอบชื่นชมเรือนร่างของเธอ
‘เธอช่างมีเสน่ห์ยิ่งนัก’
แต่ถึงอย่างนั้น แดร์ริลก็เคยได้เห็นผู้หญิงสวยมานักต่อนัก ใบหน้าของเมดาลินดูคล้ายคลึงกับอีเวตต์เล็กน้อย
เมดาลินยิ้มก่อนจะกล่าวว่า “ฉันมั่นใจว่าคุณเห็นค่าของลูกเต๋าก่อนที่ฉันจะช่วยคุณแล้ว”
แดร์ริลพยักหน้าพร้อมพูดว่า “ใช่ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมคุณถึงช่วยผม?”
