คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1047

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1047

“เหตุผลที่ฉันช่วยคุณเหรอ?” เมดาลินจ้องมองแดร์ริลด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันต้องการจ้างคุณมาทำงานที่คาสิโนของฉัน ฉันรู้ว่าคุณอาจซ่อนเคล็ดลับบางอย่างที่ทำให้คุณเอาชนะนายน้อยไซออนได้ถึง 20 เกม แต่คุณไม่สามารถซ่อนมันจากฉันได้ อย่ามัวเสียเวลาเป็นบอดี้การ์ดอยู่เลย มาทำงานให้ฉันดีกว่า คุณสามารถบอกความต้องการของคุณมาได้เลย คุณคิดว่ายังไง?”

แดร์ริลมองเห็นความคาดหวังในสายตาเธอ

ในขณะที่เมดาลินนั่งตรวจสอบกล้องวงจรปิดอยู่ภายในห้อง เธอก็ได้เห็นว่าเขาสามารถเอาชนะนายน้อยไซออนได้ถึง 20 เกมติดกัน ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเขาจะต้องมีเทคนิคที่เหลือเชื่อเพื่อเปลี่ยนค่าของลูกเต๋าอย่างแน่นอน

เมดาลินอยู่ในวงการนี้มาหลายปี ดังนั้นเธอจึงได้เห็นกลอุบายทุกประเภทที่ผู้เล่นใช้เพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ แต่ถึงอย่างนั้น นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเทคนิคขั้นสูงเช่นนี้

ดังนั้น เธอจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาคนมีความสามารถอย่างแดร์ริลเอาไว้ และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอช่วยเขา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็หัวเราะ

“ขอแค่เพียงคุณมาทำงานให้กับฉัน ฉันจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดีแน่นอน” เมดาลินพูดต่อ เธอแทบจะรอคำตอบจากเขาไม่ไหว

ในขณะที่ฟังเธอพูด สายตาของแดร์ริลก็เหลือบไปเห็นทรวดทรงภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวของเธอ

อึก!

เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอในขณะที่เขาดื่มด่ำความเป็นผู้หญิงของเธอในช่วงเวลาสั้น ๆ

‘เ*ย! เสน่ห์ของเธอแทบจะฆ่าฉันตายได้เลย’

ผู้ชายธรรมดาทั่วไปจะไม่สามารถรับมือกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้ แต่ว่าแดร์ริลนั้นแข็งแกร่งเกินไป

“ผมขอโทษ แต่ผมคงต้องขอปฏิเสธข้อเสนอดี ๆ ของคุณ” เมื่อพูดจบแดร์ริลก็ยิ้มให้เธอก่อนจะหันหลังเดินจากไป

เมดาลินมองตามหลังเขาด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิดหวัง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘เขายอมทำงานเป็นบอดี้การ์ดมากกว่ามาทำงานที่คาสิโนให้ฉัน ถ้าเช่นนั้นเขาก็สมควรเป็นคนจนต่อไป’

แดร์ริลกลับมาหาสองสาวพี่น้องก่อนจะพูดกับพวกเธอว่า “มิสบ๊อกซ์ทั้งสอง พวกคุณพร้อมออกเดินทางหรือยังครับ?”

“ไปสิ กลับบ้านกันเถอะ” ทิฟฟานี่รีบตอบอย่างหมดความอดทน จากนั้นเธอก็กลอกตาใส่แดร์ริลพร้อมพูดว่า “นี่คุณบอดี้การ์ด คุณโชคดีที่ได้ผู้หญิงสวยกลับไปด้วย!”

ไลลาที่ยืนอยู่ที่นั่นเป็นกังวลจนแทบจะร้องไห้ออกมา “ฉัน…”

ไลลาไม่พอใจที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอใช้เธอเป็นชิปในการเดิมพัน

แต่เธอไม่คาดคิดว่าแดร์ริลจะโบกมือให้เธอและพูดกับเธอว่า “คุณไปได้แล้ว”

อะไรนะ?

ไลลาตกตะลึง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้สึกตื่นเต้น เธอรีบกล่าวขอบคุณแดร์ริลอยู่หลายครั้งก่อนที่เธอจะรีบจากไปทันที เพราะเธอกลัวว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจในภายหลัง

“คุณเป็นอะไรไป? ทำไมคุณถึงปล่อยสาวสวยไปแบบนั้น? ไม่ฉลาดเอาเสียเลย” ทิฟฟานี่ถามด้วยความสงสัย

แม้แต่แอชลีย์พี่สาวของเธอก็ยังมองแดร์ริลอย่างสงสัยเช่นกัน

ผู้ชายทุกคนชอบผู้หญิงสวยไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไมเขาถึงปล่อยเธอไปง่าย ๆ เช่นนั้น?

“พี่สาว พี่คิดว่า ‘ตรงนั้น’ ของเขามีปัญหาหรือเปล่า?” ทิฟฟานี่เดินเข้าไปใกล้แอชลีย์และกระซิบถามเธอเบา ๆ

ถึงแม้ว่าเสียงของเธอจะเบา แต่แดร์ริลก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน คำ ๆ นั้นทำเขาพูดไม่ออกไปเลย

แอชลีย์หน้าแดงก่ำ เธอกระทืบเท้าและตะคอกใส่ทิฟฟานี่ “หยุดพูดไร้สาระ!”

ทุกคนในครอบครัวอบรมน้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอกลับพูดอะไรที่น่าอับอายเช่นนั้นออกมาได้อย่างไร?

“กลับบ้านกันเถอะ” แอชลีย์พูดเบา ๆ ก่อนจะก้าวออกไปด้วยรองเท้าส้นเข็มและออกจากคาสิโนไป

“พี่สาว รอฉันด้วย!” ทิฟฟานี่ตะโกนขึ้นก่อนจะยื่นชิปทั้งหมดใส่ลงในแขนของแดร์ริล “ช่วยเอาชิปไปแลกเป็นเงินสดให้หน่อย!” พูดจบเธอก็วิ่งตามแอชลีย์ไป

ไม่นานแดร์ริลก็ออกมาจากคาสิโนพร้อมกับสองสาวพี่น้องเพื่อเดินทางกลับไปยังคฤหาสน์

สภาพแวดล้อมของคฤหาสน์ค่อนข้างเงียบสงบ พวกเขาสร้างทะเลสาบขึ้นในบริเวณโดยรอบ ในเวลากลางคืน ทะเลสาบจะสะท้อนแสงไฟระยิบระยับจากอีกฟากหนึ่งของเมือง มันเป็นฉากที่งดงามยิ่งนัก

สองสาวพี่น้องอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์หลังนั้นตามลำพัง เนื่องจากว่ามันอยู่ใกล้กับโรงเรียนของพวกเธอ

มิสเตอร์บ๊อกซ์ หรือโรเบิร์ต บ๊อกซ์ไม่ได้อยู่ที่นี่กับพวกเธอ

แดร์ริลเสียใจจนทำตัวไม่ถูก ‘เวร! สองสาวพี่น้องไม่ได้อยู่กับพ่อของพวกเธอ แล้วฉันจะชิงแก่นแท้ของมังกรมาได้ยังไง?’

แดร์ริลครุ่นคิดขณะที่เขายืนอยู่หน้าประตูคฤหาสน์อย่างสิ้นหวัง ในเวลานั้นทิฟฟานี่ตะโกนเรียกเขาอย่างหมดความอดทน “มัวยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น? เข้ามาสักทีสิ!”

‘บอดี้การ์ดคนนี้เป็นใบ้และเหม่อลอยรึไง’

“ครับ!”