คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 105
ริชาร์ดยิ้มกว้างขึ้นแล้วกล่าว “ดูเธอสิ ฉันจะลงโทษเธอได้ยังไง! เชลลี ฉันชอบเธอมานานแล้ว ถ้าเธอยอมคบกับฉัน ฉันจะดูแลเธออย่างดีเลย ตำแหน่งรองหัวหน้ายังว่างอยู่ แต่คู่แข่งก็เยอะ เธอรู้ใช่ไหม…”
ริชาร์ดจับแขนของเชลลีแล้วกอดเธอ
“หัวหน้า อย่าทำแบบนี้!” เชลลีอุทาน เธอดิ้นรน แต่ริชาร์ดจับเธอไว้แรงมาก เขาแสดงธาตุแท้ออกมาแล้ว เขาเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา เมินคำพูดของเชลลี แล้วกดเธอลงบนโซฟา
โครม!
ประตูออฟฟิศถูกถีบออก แดร์ริลเขามาด้วยรอยยิ้มร่าเริง เขากำลังตามหาเชลลีในห้องทำงานของเธอแต่กลับได้ยินว่าเธอถูกเรียกไปหาหัวหน้าบุคลากรที่ออฟฟิศเขา เขาจึงมาที่นี่แทน กลายเป็นว่าพอเขามาถึงประตู เขาก็ได้ยินเสียงเชลลีกรีดร้อง
“แก!” ริชาร์ดตกใจ เขาตะโกน “ใครให้-ึงเข้ามา? ไสหัวออกไปสิวะ!”
ริชาร์ดเคยคิดว่าแดร์ริลเป็นคนใหญ่คนโตที่เขาควรให้ความเคารพ แต่หลังจากได้ยินว่าแดร์ริลเป็นแค่ลูกเขยบ้านคนอื่น แล้วเขายังจะทำแบบนั้นทำไมอีก?
“หัวหน้าสโตน ดูคุณกำลังสนุกเลยนะ” แดร์ริลกล่าวอย่างร่าเริง
เชลลีลุกขึ้นมาจากโซฟาแล้วจัดเสื้อผ้าของเธอ ในเวลาเดียวกันเธอก็ตกใจด้วย ทำไมเขาอยู่ที่นี่?
อย่างไรก็ตาม เขามาได้ถูกเวลา เธอมองแดร์ริลด้วยความขอบคุณ ซึ่งนั่นมีเสน่ห์มาก
“ใครให้แกเข้ามาวะ? แดร์ริล แกควรไสหัวไปซะ แกมันก็แค่ลูกเขยไร้ค่า ของเล่นของผู้หญิง ฉันจะเตือนแกไว้ ถ้าแกทำให้ฉันโมโห ฉันจะเตะส่งพ่อแกออกไปซะ” ริชาร์ดขู่
แดร์ริลเดินเข้าหาริชาร์ดพร้อมรอยยิ้ม เขาคว้าคอเสื้อของริชาร์ดแล้วยกร่างของเขาขึ้น
“แกกำลังทำอะไร? ปล่อยฉันนะ!” ริชาร์ดอุทาน เขาไม่คิดว่าแดร์ริลจะแข็งแรงขนาดนี้ เขาเริ่มตื่นตระหนกทันที
เชลลีเองก็ตะลึง เธอรีบกล่าว “อย่าใจร้อนเกินไป”
แดร์ริลหันไปหาเชลลีแล้วดล่าวอย่างสุขุม “อะไรเนี่ย? คุณกำลังปกป้องเขาเหรอ? เขาเป็นไอ้สวะไร้ค่านะ”
เชลลีหน้าแดงแล้วกัดปาก
“เ-ี้ยเอ๊ย ฉันขอเตือนแก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉัน ฉันมั่นใจว่าแกจะต้องนอนในคุกแน่” ริชาร์ดตะโกน เขาพยายามข่มความกลัวในใจ
ไอ้ลูกเขยชั้นต่ำนี่กล้าแตะต้องเขาได้ยังไง! เขามีวิธีมากมายที่จะทำให้หมอนี่ชดใช้!
เพี๊ยะ!
แดร์ริลหวดหน้าของริชาร์ดอย่างแรง ใบหน้าของเขามีรอยมือชัดเจน
“แก… แกกล้าดียังไงตบฉัน!” ริชาร์ดกล่าว
เชลลีได้ยินมาจากคนอื่นว่าแดร์ริลนั้นอ่อนแอ แต่ทว่า เขาดูแมนมากสำหรับเธอ ความวุ่นวายในห้องของริชาร์ดนั้นดึงดูดฝูงชน
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมทุกคนมาที่นี่?” อเล็กซ์ การ์ฟิลด์ หวัหน้ายามถาม
เมื่อเห็นอเล็กซ์ ริชาร์ดก็ยิ้ม เขากล่าวกับแดร์ริลอย่างจองหอง “แกจบแล้ว”
ริชาร์ดสั่งอเล็กซ์ “เร็วเข้า ลากตัวไอ้นี่ไปสถานีตำรวจ”
แต่ริชาร์ดก็ต้องประหลาดใจเพราะอเล็กซ์ไม่แม้แต่จะขยับ
“พี่ชาย… แดร์ริล เกิดอะไรขึ้นครับ?” อเล็กซ์ถามอย่างสับสน เขากำลังงานเข้า
“ไม่ใช่เรื่องที่นายต้องกังวล” แดร์ริลกล่าวอย่างสุขุม อเล็กซ์พยักหน้าแล้วเดินออกจากออฟฟิศไป
ริชาร์ด สโตน แหกปาก “อเล็กซ์ การ์ฟิลด์ นี่นายตาบอดรึไง? ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังถูกทำร้าย? อยากโดนไล่ออกรึไง?”
อเล็กซ์หัวเราะ หน่วยรักษาความปลอดภัยหมาป่าทมิฬและโรงพยาบาลนั้นเป็นพันธมิตรกัน การข่มขู่ของริชาร์ดนั้นไร้ค่ากับเขา
ในเวลาเดียวกัน มือถือของแดร์ริลก็ดังขึ้น เขาโยนริชาร์ดลงกับพื้นแล้วรับสาย ผู้ที่โทรเข้ามาเป็นชายวัยกลางคนคนเดิมกับที่ร้องขอซื้อเม็ดยาเทวะเมื่อวันก่อน
“ฮัลโหล คุณดาร์บี้ ตอนนี้คุณสะดวกไหมครับ?” ปลายสายถามอย่างสุภาพ
