คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1073

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1073

เมื่อจิบชาหมดถ้วย อลิชาก็เดินด้วยรองเท้าส้นสูงออกจากห้องทำงานของเธอเพื่อไปสอนชั้นเรียนถัดไปและทิ้งแดร์ริลเอาไว้ภายในห้องตามลำพัง

ในเวลานั้น โทรศัพท์ของแดร์ริลก็มีสายเรียกเข้า

เมื่อไม่มีใครอยู่ที่นั่น แดร์ริลก็นั่งด้วยท่าทางที่สบายบนที่นั่งของอลิชาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมา จากนั้นเขาก็ได้เห็นหน้าจอแสดงข้อความจากเฟลิกซ์ โดยมีข้อมูลเกี่ยวกับหอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์พร้อมกับแผนที่ของหอบรรพบุรุษ

‘ฮ่าฮ่า! ฉันรู้ว่าเฟลิกซ์จะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง!’ แดร์ริลครุ่นคิดขณะมองดูแผนที่ด้วยความตื่นเต้น เขาดีใจที่ในที่สุดเขาก็ได้แผนที่นำทางไปยังหอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์เพื่อตามหาแก่นแท้ของมังกรเสียที

แดร์ริลตื่นเต้นจนแทบจะรอไม่ไหว แต่เมื่อเขาเหลือบมองหนังสือเรียนวิชาประวัติศาสตร์ตรงหน้า สีหน้าของเขาก็ทรุดลงทันที

‘บ้าจริง! ฉันยังต้องคัดลอกหนังสือเรียนประวัติศาสตร์ให้เสร็จเสียก่อน!’

แดร์ริลอยากจะออกจากมหาวิทยาลัยไปสำรวจหอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์เสียตอนนี้เลย

แดร์ริลไม่ได้กังวลถ้าหากว่าอลิชาจะเห็นเขาหนีออกไป แต่เขากลัวว่าสองสาวพี่น้องตระกูลบ๊อกซ์จะเห็นแล้วเกิดสงสัยในตัวเขาขึ้นมา

แล้วถ้าหากแดร์ริลถูกโรเบิร์ตจับได้ขึ้นมา เขาก็จะต้องสูญเสียโอกาสในการค้นหาแก่นแท้ของมังกรไป

‘ก็ได้ ฉันจะต้องคัดลอกหนังสือเรียนให้เสร็จเสียก่อน’ เมื่อพิจารณาถึงข้อดีและข้อเสียแล้ว แดร์ริลก็นั่งลงและเริ่มคัดลอกหนังสือเรียนอย่างช่วยไม่ได้

…

อีกด้านหนึ่ง ในพระราชวังกวนเป๋ง ทวีปโลกใหม่

ภายในห้องนอนของโมนิก้า

ค่ำคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อโมนิก้าสร่างเมาและตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเช้าแล้ว เธอยังรู้สึกปวดหัวจากอาการเมาค้างอยู่

เธอไม่สามารถดื่มหนักได้ แต่เมื่อคืนนี้เธอดื่มไปเยอะอย่างช่วยไม่ได้

“แอมโบรส!” เมื่อโมนิก้ารู้สึกตัว คนแรกที่เธอนึกถึงคือลูกชายของเธอ

โมนิก้าเรียกหาแอมโบรส แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากเด็กชาย

‘แอมโบรสคงจะอยู่กับพี่เลี้ยงของเขา เฮ้อ! เมื่อคืนฉันดื่มหนักจนเมาขนาดนี้ได้ยังไง?’

ในขณะที่เธอคิดเช่นนั้น เธอก็ลุกขึ้นนั่งและกำลังจะก้าวลงจากเตียง แต่แล้วร่างของเธอก็ต้องสั่นสะท้านเมื่อเธอได้เห็นชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ในห้องของเธอ

“นั่นเอียนเหรอ?” โมนิก้าขมวดคิ้วเมื่อเห็นคนดูแลม้า “ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?” วินาทีต่อมาเธอก็ตระหนักได้ว่าเอียนไม่ได้ใส่เสื้อ! โมนิก้าตกตะลึงและก้มลงมองร่างของตัวเองอย่างรวดเร็ว

เมื่อโมนิก้าเห็นว่าตัวเองไม่ได้ถูกล่วงละเมิด เธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่โมนิก้ายังคงรู้สึกประหลาดใจและโกรธในเวลาเดียวกัน มีคนแปลกหน้าเข้ามาอยู่ในห้องของเธอได้อย่างไร?

“นายหญิง…” เมื่อเห็นว่าโมนิก้าตื่นแล้ว เอียนก็รู้สึกประหม่าอย่างอธิบายไม่ถูก เขาพูดจาตะกุกตะกักอย่างขมขื่น “ผม เอ่อ ผม…”

ปัง!

แต่ก่อนที่เอียนจะได้อธิบาย เสียงผลักประตูห้องก็ดังขึ้น

จากนั้นเดนิสก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางเย็นชาโดยมีสาวใช้และผู้คุมหลายสิบคนติดตามเธอเข้ามา!

“คุณ…” โมนิก้าตกตะลึงเมื่อได้เห็นเดนิสและคนเหล่านั้น เธอมองไปที่เดนิสและถามขึ้นว่า “นายหญิงเดนิสเกิดอะไรขึ้น? ทำไมคุณถึงพาพวกเขาเข้ามาในห้องของฉัน?”

“อย่ามาแสร้งทำเป็นไม่รู้!” เดนิสเดินเข้ามาหาโมนิก้าด้วยใบหน้าอันชั่วร้ายและตบหน้าเธออย่างแรง

เพียะ!

เสียงตบดังลั่น วินาทีต่อมาใบหน้าอันสวยงามของโมนิก้าก็มีรอยแดงจากการถูกตบ

จากนั้น เดนิสก็เริ่มตะโกนใส่โมนิก้าราวกับนางมารร้าย “ผู้หญิงเลว! เธอกล้าดียังไงเล่นชู้กับผู้ชายคนอื่นลับหลังเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดเช่นนี้?! ถูกจับได้คาหนังคาเขาแบบนี้ ดูสิว่าเธอจะแก้ตัวยังไง!”

จากนั้นเดนิสก็ชี้ไปที่เอียนและสั่งผู้คุมว่า “ไปจับตัวเขามา!”

“ครับ!”