คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1086
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1086
แดร์ริลถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่เขาครุ่นคิดเพื่อหาวิธีหลบหนี จากนั้นเขาก็เริ่มพ่นเรื่องไร้สาระออกมา “พวกเขาอยู่ไม่ไกลหรอก แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็บอกตำแหน่งที่แน่นอนกับเธอไม่ได้…”
ปัง!
ก่อนที่แดร์ริลจะพูดจบ ลอร่าก็เดินเข้ามาหาเขาและยกท่อนขาอันเรียวยาวที่สวมรองเท้าส้นสูงขึ้นมาเหยียบแดร์ริล
“แกจะไม่ยอมบอกฉันจริง ๆ ใช่ไหม?” ลอร่าจ้องหน้าแดร์ริลอย่างเย็นชา
“อืม…” แดร์ริลรู้สึกเจ็บปวดที่ใบหน้าในขณะที่เขาพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้น แต่เขาก็ขยับไม่ได้เลย! ลอร่ารอบโจมตีเขาด้วยพลังอันทรงพลังจนทำให้เขาสูญเสียพลังภายในไปและอ่อนแอลงทันที อาจจะต้องใช้เวลาหลายสิบชั่วโมงจนกว่าที่พลังของเขาจะสามารถฟื้นฟูเต็มที่อีกครั้ง
ลอร่าหัวเราะเยาะ “ตกลงว่าแกจะไม่บอกใช่ไหม? แกรู้ไหมว่าฉันทำให้โรเบิร์ต บ๊อกซ์ยอมบอกที่ซ่อนของแก่นแท้ของมังกรได้ยังไง? ฉันใช้เปลวเพลิงโลกันตร์แผดเผาผิวหนังของเขาและทำให้เขาได้สัมผัสกับความทรมานทีละนิด”
ฟึบ!
ลอร่าพูดพร้อมยกมือขึ้น วินาทีต่อมาลูกไฟสีดำก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอ
‘เปลวเพลิงโลกันตร์’
แดร์ริลหัวเราะก่อนจะพูดขึ้นว่า “มิสแฮนสัน เธอลืมไปแล้วเหรอว่าฉันมีเปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน? แล้วเธอยังจะกล้าใช้เปลวเพลิงโลกันตร์กับฉันอีกเหรอ? เธอไม่กลัวการโต้กลับหรือยังไง?”
ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนักและไม่สามารถเรียกใช้เปลวเพลิงเย็นไร้มลทินได้ แต่เปลวเพลิงเย็นไร้มลทินจะโต้กลับทันทีเมื่อเขาถูกโจมตีโดยเปลวเพลิงมนตราอื่น ๆ
อะไรนะ!
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของลอร่าก็เปลี่ยนไปทันที ‘ฉันลืมไปได้ยังไงว่าเขามีเปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน’
“ดี! แต่ฉันมีวิธีอื่นอีกมากมายที่จะทรมานแกโดยที่ไม่ต้องใช้เปลวเพลิงโลกันตร์!” ลอร่าพูดอย่างเย็นชาก่อนจะชักแส้ออกมา
แส้เส้นนั้นเปล่งประกายสีแดงออกมาราวกับอัญมณีอันล้ำค่า
“รู้ไหมว่านี่คืออะไร? นี่คือแส้อสรพิษ มันเป็นแส้ที่ทำมาจากเส้นเอ็นของงูหลาม! นายได้ยินไม่ผิด แส้เส้นนี้มีหนามเหมือนเกล็ดงู! นายคิดว่าถ้าฉันเฆี่ยนตีนายด้วยแส้นี้ ผิวหนังของนายจะจะรู้สึกยังไงนะ?” เมื่อพูดจบลอร่าก็หัวเราะเยาะเย้ยแดร์ริล
‘บ้าจริง! ผู้หญิงคนนี้ช่างโหดร้าย’ แดร์ริลตกตะลึงอยู่ภายในใจ แต่เขากลับแสดงสีหน้าเฉยเมยออกมา “มันก็ดูเหมือนแส้ทั่ว ๆ ไป เธอไม่กลัวว่ามันจะหักถ้าหากว่าเธอใช้มันเฆี่ยนตีฉันเหรอ?”
ภายในใจแดร์ริลแทบจะร้องไห้เมื่อพูดเช่นนั้นออกมา เพราะมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหลบหนีด้วยพลังที่เขามีในตอนนี้
‘บ้าจริง! ดูเหมือนว่าวันนี้ชีวิตของฉันจะต้องจบลงที่นี่’
ลอร่าถือแส้เอาไว้ในมือด้วยใบหน้าที่เย้ยหยัน “ถ้าเช่นนั้นก็มาดูกันว่านายจะทำตัวแข็งแกร่งได้นานสักแค่ไหน!”
เมื่อพูดจบ ลอร่าก็ยกแส้ขึ้นและเฆี่ยนตีแดร์ริลอย่างไร้ความปราณี!
เพี๊ยะ!
เสียงแส้กระทบลงบนผิวหนังดังสนั่น ไปทั่วทั้งบริเวณห้องโถง วินาทีต่อมา ผิวหนังของแดร์ริลก็เปิดออก จากนั้นเลือดก็ไหลออกมาและเปื้อนเสื้อของเขาทันที
อ๊าก!
แดร์ริลอ้าปากค้างและส่งเสียงร้องอยู่ภายในใจ เขากัดฟันแน่น ความเจ็บปวดนั้นทำให้ดวงตาของเขาแดงก่ำ!
ดวงตาของลอร่าฉายแววความโหดร้ายมากยิ่งขึ้น เมื่อเธอได้เห็นการแสดงออกของแดร์ริล “จะบอกฉันได้หรือยังว่าพี่น้องของนายอยู่ที่ไหน?”
แดร์ริลกัดฟันด้วยสายตาที่เย้ยหยัน เขายังคงปิดปากเงียบ!
เมื่อแดร์ริลไม่พูด ลอร่าก็โกรธมากยิ่งขึ้น เธอจึงเฆี่ยนตีเขาอย่างรุนแรงอีกหลายครั้ง
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
แส้อสรพิษแกว่งไปมาบนร่างของแดร์ริลราวกับลำตัวของงู!
ในไม่ช้า เสื้อผ้าของแดร์ริลก็เปียกโชกไปด้วยเลือด!
แดร์ริลกัดฟันเพื่ออดทนต่อความเจ็บปวดจนในที่สุด เขาก็ทนไม่ได้อีกต่อไป เขาตะโกนใส่ลอร่าว่า “ลอร่า แฮนสัน เธอทำได้แค่นี้เองเหรอ? แส้ของเธอมันทำให้ฉันจักจี้ เฆี่ยนฉันอีกสิ! เฆี่ยนฉันเลย! ฉันจะยอมรับความพ่ายแพ้ในวันนี้ ดังนั้นเธอควรจะฆ่าฉันทันทีเมื่อมีโอกาส เพราะถ้าหากว่าฉันรอดไปได้ ฉันจะทำให้เธอต้องชดใช้สิบเท่าพันเท่ากับสิ่งที่เธอทำกับฉันในวันนี้!”
