คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1100
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1100
ไม่รู้ว่าพวกเขาเดินมาไกลแค่ไหนแล้ว เมืองหลวงที่อยู่ด้านหลังของพวกเขาค่อย ๆ ลับตาลงภายใต้แสงอาทิตย์ที่สาดส่อง
“พักก่อนเถอะครับนายหญิง”
ไทเลอร์ชี้ไปที่ป่าข้างหน้าและพูดด้วยความเคารพ
โมนิก้าพยักหน้าเบา ๆ แอมโบรสยังเด็ก หลังจากที่เดินมานานเขาควรจะได้พักผ่อน โมนิก้ามองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นว่า รอบตัวเธอถูกห้อมล้อมไปด้วยภูเขาและเนินหินที่แทบจะไม่มีร่องรอยของผู้คนเลย
ถ้าหากตอนนี้มีเพียงเธอและลูกชายของเธออยู่ที่นี่ โมนิก้าคงจะรู้สึกหวาดกลัวยิ่งนัก แต่เมื่อมีไทเลอร์อยู่เคียงข้าง ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกหวาดกลัวอีกต่อไป
โมนิก้าโอบกอดแอมโบรสขณะเอนกายลงบนก้อนหิน
เมื่อแอมโบรสได้เห็นภูเขาและป่าที่อยู่ล้อมรอบ เขาก็ถามขึ้นอย่างไรเดียงสา “แม่ครับ ที่จักรวาลโลกเป็นยังไงเหรอครับ? ที่นั่นสนุกไหมครับ?”
“แน่นอน! จักรวาลโลกเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีขั้นสูง และที่นั่นก็มีสถานที่สนุก ๆ มากมาย เมื่อไปถึงที่นั่นแม่จะพาลูกไปชมทันที!” โมนิก้าตอบและยิ้มอย่างอ่อนโยน
“เย้! ดีจังเลยครับ!” แอมโบรสปรบมือด้วยความตื่นเต้น
ไทเลอร์มองดูแอมโบรส เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับความไร้เดียงสาและน่ารักของเด็กชาย
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้ามากมายก็ดังขึ้นมาจากรอบ ๆ ป่า!
ตามมาด้วยการปรากฏตัวของชายชุดดำราว ๆ 40 คน ในมือของพวกเขามีดาบ ในขณะที่ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นและดูไม่เป็นมิตร
คนเหล่านี้คือนักฆ่าที่ฟลอเรียนจ้างมาเพื่อฆ่าโมนิก้าและลูกชายของเธอ
หนึ่งในผู้นำของชายเหล่านั้นเหลือบมองโมนิก้าและลูกชายก่อนจะคำรามขึ้นอย่างไม่ลังเล “ฆ่ามัน!”
จากนั้น คนเหล่านั้นก็พุ่งไปข้างหน้าตามคำสั่งของเขา
ไทเลอร์ทั้งโกรธและตกใจเมื่อได้เห็นเช่นนั้น เขาตะโกนขึ้นด้วยความโกรธว่า “บังอาจ! พวกแกไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร? ฉันเป็นองครักษ์ส่วนตัวของเจ้าศักดินาดเคนนี่ เบรด ไทเลอร์ กิลล์!”
แต่ชายเหล่านั้นกลับไม่พูดอะไร พวกเขาหยิบดาบขึ้นมาและพุ่งไปข้างหน้าทันที ฟลอเรียนสั่งให้พวกเขาจัดการกับสองแม่ลูกและจากไปให้เร็วที่สุด ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พูดอะไรกับไทเลอร์
ไทเลอร์กำหมัดแน่นเมื่อได้เห็นว่าคนเหล่านี้ตั้งใจมาเพื่อฆ่าโมนิก้าและแอมโบรส
เขาได้รับความไว้วางใจจากเจ้าศักดินาเคนนี่ ดังนั้นเขาจึงต้องสู้โดยไม่หันกลับ!
“ไทเลอร์ ระวัง!” โมนิก้ากระวนกระวายเป็นอย่างมาก เธอปกป้องแอมโบรสไว้ข้างหลังสุดชีวิตก่อนจะพยายามถอยออกมา
แอมโบรสตกใจจนใบหน้าซีดเซียว เด็กชายจับแขนของโมนิกาเอาไว้แน่น
ไทเลอร์เริ่มต่อสู้กับคนเหล่านั้น
ปัง!
ไทเลอร์เป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในพระราชวังกวนเป๋ง และเขาก็เป็นผู้ที่เจ้าศักดินาเคนนี่ชื่นชมมากที่สุด ดังนั้นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ เขาก็สามารถจัดการกับกลุ่มคนที่พุ่งเข้าได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม นักฆ่าที่ฟลอเรียนส่งมาก็แข็งแกร่งเช่นกัน ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำเมื่อเห็นว่าไทเลอร์กล้าหาญเพียงใด
ก่อนที่พวกเขาจะมาที่นี่ ฟลอเรียนบอกพวกเขาว่า หากใครก็ตามที่สามารถฆ่าโมนิก้าและลูกชายได้ จะได้รับรางวัลจากเขาเป็นเหรียญทองจำนวนหลายพันเหรียญ! เมื่อมีรางวัลใหญ่เป็นเดิมพัน พวกเขาจึงกล้าหาญมากยิ่งขึ้น!
การต่อสู้เริ่มรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ
อีกฝ่ายมีจำนวนมาก ดังนั้นไทเลอร์จึงเริ่มรู้สึกอ่อนแรง! แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็จะไม่หันหลังกลับ! เจ้าศักดินาเคนนี่ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี ดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาก็จะไม่ปล่อยให้โมนิก้าและแอมโบรสได้รับบาดเจ็บได้!
“ฆ่าผู้ชายคนนั้นก่อน!”
ผู้นำของกลุ่มตะโกนขึ้นด้วยดวงตาที่แดงก่ำ จากนั้นเขาก็ฟันเข้าที่หลังของไทเลอร์โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า!
ฉัวะ!
เลือดพุ่งกระฉูด!
“ไทเลอร์!” โมนิก้าสั่นสะท้านเมื่อได้เห็นไทเลอร์ถูกทำร้าย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
ไทเลอร์กัดฟันแน่นและตะโกนขึ้นว่า “นายหญิงไม่ต้องเป็นห่วงผม รีบพาแอมโบรสหนีไป! ผมจะจัดการพวกมันเอง!”
“อย่าคิดว่าพวกแกทั้งสามคนจะมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่!”
ผู้นำของกลุ่มพูดขึ้นพร้อมหัวเราะเยาะ จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณให้กลุ่มคนไล่ตามโมนิก้าและลูกชายไป
“ย๊าก!”
ไทเลอร์คำรามก่อนจะสู้สุดชีวิตเพื่อไม่ให้พวกเขาเข้าถึงตัวโมนิก้าและแอมโบรส
ภายในเวลาไม่ถึงสองนาที ร่างของไทเลอร์ก็เต็มไปด้วยเลือดและไม่มีส่วนใดบนร่างกายของเขาที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ เลือดไหลออกจากร่างกายของเขาไม่หยุด
ไทเลอร์รู้ว่าเขาจะอาจจะไม่รอด แต่เขาก็ยังกัดฟันและจะต่อสู้จนถึงลมหายใจสุดท้าย
‘มันจบแล้ว!’ โมนิก้าหวาดกลัวและตื่นตระหนกเมื่อได้เห็นว่าสถานการณ์ของไทเลอร์กำลังเลวร้ายเพียงใด
‘ชีวิตของฉันต้องอัปยศอดสูมากขนาดนี้เลยเหรอ? ฉันกับลูกจะต้องตายลงที่นี่จริง ๆ ใช่ไหม?’
เปรี้ยง!
ทันใดนั้น รังสีที่แข็งแกร่งก็ปรากฏขึ้นจากที่ใดที่หนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกล!
จากนั้นเสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นในหูของทุกคน “ผู้ที่รบกวนฉันต้องตาย!”
ฟึบ!
จากนั้นชายร่างใหญ่ในชุดคลุมยาวสีดำก็ปรากฏตัวขึ้น ผมของเขาดูยุ่งเหยิงราวกับว่าเขาเป็นคนบ้าและดวงตาของเขาก็เป็นประกายราวกับราชสีห์ที่ดุร้าย
‘ชายคนนี้มีรังสีที่น่ากลัวมาก!’
ทั้งไทเลอร์และนักฆ่าเหล่านั้นอ้าปากค้าง!
โมนิก้าตัวสั่นเมื่อเห็นได้ชายผู้นั้น เธอดึงแอมโบรสเข้ามาและปกป้องเขาสุดชีวิต ใบหน้าของเธอซีดเซียวลงและความหวาดกลัวก็เข้าครอบงำจิตใจของเธอทันที
“นายท่าน…” โมนิก้ากล่าว
ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นใด เขาคือประมุขนิกายจ้าวสวรรค์!
