คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1111
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1111
ลอร่ากัดริมฝีปากแน่น เธอเป็นถึงเจ้าสำนักประกายแสงและไม่เคยมีใครกล้าแตะต้องเธอ! ลอร่าจึงรู้สึกอัปยศเมื่อแดร์ริลจับคางของเธอ!
“อยากฆ่าฉันงั้นเหรอ?”
รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฎขึ้นในดวงตาสีแดงของแดร์ริล เขาเข้าไปใกล้และตบหน้าเธออย่างแรง!
เพี๊ยะ!
ในการตบครั้งนั้น แดร์ริลได้ใช้กำลังทั้งหมดจนทำให้ลอร่ากรีดร้องออกมาเพราะความเจ็บปวดและล้มลงบนพื้นทันที
ไม่มีความสงสารในแววตาของแดร์ริล เขาพูดกับลอร่าอย่างเย็นชาว่า “เธอคงจะคิดไม่ถึงว่าฉันจะกลับมาแก้แค้นเธอเร็วขนาดนี้สินะ!”
แดร์ริลเคียดแค้นเมื่อเขาตระหนักได้ว่า เขาถูกลอร่าทรมานอย่างน่าสังเวชเพียงใด
บัดซบ! ไม่เพียงแต่เขาจะถูกทรมานแต่เธอยังนำแก่นแท้ของมังกรหนีไปด้วย!
ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะสามารถนำมันกลับคืนมาได้ แต่เขาก็ไม่สามารถลืมเหตุการณ์ที่เลวร้ายนั้นได้เลย
การตบนั้นทำให้ลอร่ามึนงง เมื่อเธอกลับมามีสติเธอก็จ้องหน้าแดร์ริลด้วยสายตาอาฆาตแค้น “ฆ่าฉันเลยสิ! แต่ถ้าหากว่าฉันหนีรอดไปได้ ฉันจะตามหาแกและบดขยี้แกให้ตายอย่างน่าสมเพช!”
ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่เพียงแต่จะทำลายสำนักประกายแสงของเธอเท่านั้น แต่เขายังกล้าตบหน้าเธออีกด้วย!
ความเกลียดชังที่ลอร่ามีต่อแดร์ริลมันมากจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
แดร์ริลยิ้มขณะเดินเข้าไปหาเธอก่อนจะมองเธออย่างเย้ยหยัน “ปากดีจริง ๆ นะ จะตายอยู่แล้วยังกล้าพูดแบบนี้อีก!”
ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มอันชั่วร้าย “แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็จะไม่ปล่อยให้เธอตายทันทีหรอก เพราะฉันจะให้เธอได้พบเจอกับสิ่งเลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียก่อน โดยการทำเหมือนที่เธอทำกับฉัน!”
เมื่อพูดจบแดร์ริลก็นั่งลงและถอดรองเท้าออก
ใช่แล้ว!
แดร์ริลต้องการทำให้ลอร่าได้สัมผัสถึงความอัปยศอดสูเหมือนเช่นที่เธอทำกับเขา!
ลอร่าเป็นผู้นำหญิงคนแรกของสำนักประกายแสงและเธอก็ยังเป็นเทพธิดาแห่งการบ่มเพาะอีกด้วย
‘ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะทำลายศักดิ์ศรีของเธอจนเธอไม่กล้าสู้หน้าฉัน!’
“แก!”
ร่างกายของลอร่าสั่นสะท้านเมื่อเธอรู้ว่าแดร์ริลกำลังคิดจะทำอะไรกับเธอ “แกจะทำอะไรฉัน?”
แดร์ริลไม่เสียเวลาอธิบาย เขาแบกร่างของลอร่าขึ้นมาและวางเธอลงบนพื้น จากนั้นเขาก็หายใจเข้าเต็มปอดเพื่อผ่อนคลาย ก่อนที่เขาจะยื่นเท้าของเขาไปที่ใบหน้าของลอร่า วินาทีต่อมาเขาก็วางเท้าของเขาลงบนใบหน้าที่งดงามของลอร่าและหัวเราะออกมาเบา ๆ “มาให้ฉันทาแป้งให้เธอสักหน่อย!”
ผู้หญิงคนนี้ได้เหยียบหน้าเขาในคืนนั้น! และภาพส้นสูงของเธอก็ยังติดตาเขาไม่หาย!
“แดร์ริล ฉันจะฆ่าแก!” ลอร่าตะโกนขึ้นด้วยสายตาอาฆาตแค้น ดวงตาของเธอแดงก่ำเมื่อเท้าของแดร์ริลเหยียบลงบนใบหน้าของเธอ “ฉันจะฆ่าแก! ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
ไม่มีผู้หญิงคนใดต้องการเสียศักดิ์ศรี โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างลอร่า
การที่แดร์ริลเหยียบหน้าลอร่าเช่นนั้นมันแย่ยิ่งกว่าการถูกเขาฆ่าตายทันที! ไม่เพียงเท่านั้น น้องชายของเธอก็ยังอยู่ที่นั่นด้วย มันจึงเป็นความอัปยศอดสูที่สุดในชีวิตของเธอ!
แดร์ริลไม่พูดอะไร เขาดันเท้าเข้าไปใกล้ริมฝีปากสีแดงของเธอทันที
“หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” มัตเตโอที่นอนดิ้นรนอยู่บนพื้นตะโกนขึ้นอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้เห็นแดร์ริลทำร้ายพี่สาวของเขา!
ทว่าแดร์ริลกลับรู้สึกดีที่ได้เห็นพวกเขาโกรธเกรี้ยว
บัดซบ!
‘แส้อสรพิษของเธอเกือบจะฆ่าฉันให้ตายในคืนนั้น!’
‘แต่พอโดนฉันเหยียบหน้าเข้าหน่อยเธอกลับโกรธเกรี้ยวมากขนาดนี้’
‘รู้สึกเจ็บปวดงั้นเหรอ?’
‘มันเป็นสิ่งที่เธอควรจะได้รับ!’
แดร์ริลยิ้มเยาะ “นี่ยังเทียบไม่ได้กับการที่เธอเฆี่ยนตีฉันปางตายด้วยซ้ำ!”
“ฉันจะฆ่าแกให้ตายอย่างน่าอนาจ!” ลอร่าตะโกนขึ้นด้วยดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับเลือด
เธอไม่ได้กลัวความตาย
แต่เธอไม่สามารถยอมรับความอัปยศอดสูได้!
