คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 113
หลังจากได้ยินคำพูดของลิลี่ อีวอนก็ยิ้มขึ้นแล้วกล่าวเงียบ ๆ “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเชื่อแดร์ริล”
เชื่อเขา?
สามปีที่แต่งงานกันมา เธอไม่เคยได้ยินเลยว่าแดร์ริลมีความรู้ด้านการประเมินวัตถุโบราณ
สิ่งที่เธอรู้มีเพียงเขาทำงานบ้านและทำอาหาร นอกจากนั้นเขาก็ไม่มีอะไรดีเลย ในอีกด้านหนึ่ง ตระกูลของอีวอน ยัง นั้นทำธุรกิจวัตถุโบราณมาหลายรุ่น แล้วทำไมเธอถึงฟังคำพูดของแดร์ริล?
ในขณะเดียวกัน แดร์ริลมองไปที่จานดินเผาอีกครั้งแล้วกล่าว “ดูจากลายสลักดอกไม้ มันทั้งหนาและกลม เตาเผาของสามัญชนไม่มีทางผลิตของแบบนี้มาได้ มันต้องถูกสร้างออกมาจากเตาเผาของราชวงศ์”
เมื่อได้ยินคำว่าเตาเผาของราชวงศ์ ทุกคนถึงกับตะลึงพร้อมกับสูดหายใจ
ถ้านี่เป็นความจริง จานดินเผานี้เรียกได้ว่าเป็นสมบัติได้เลย! เหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณถอนหายใจด้วยความเสียใจ
“เถ้าแก่ ฉันจะซื้อจานดินเผานี้ด้วยราคาสองล้านเหรียญ” อีวอนเดินมาข้างหน้าด้วยรองเท้าส้นเข็มของเธอ หยิบมือถือออกมา แล้วทำการโอนเงิน
ติ๊ง!
เงินสองล้านเหรียญถูกโอนเรียบร้อย
ว้าว!
ในตอนนั้น ทุกคนเริ่มซุบซิบกัน ตระกูลยังนั้นเป็นปรมาจารย์ด้านวัตถุโบราณ พวกเขาเป็นตระกูลร่ำรวยอย่างแท้จริง ถึงกับจ่ายเงินสองล้านเหรียญในพริบตา
คนขายวัตถุโบราณชะงัก ดวงตาเขาจ้องมองไปที่จานดินเผา เขากรอกตาไปมา หัวใจของเขาสับสนไปหมด
นี่ของชิ้นนี้เป็นวัตถุโบราณจากสมัยราชวงศ์ซ่งจริงหรือ? ถ้ามันเป็นอย่างที่แดร์ริลกล่าว เงินสองล้านเหรียญแลกกับจานดินเผานับว่าเป็นการขาดทุนครั้งยิ่งใหญ่สำหรับคนขาย!
เมื่อคิดได้ดังนั้น คนขายวัตถุโบราณจึงดึงจานดินเผากลับแล้วกล่าว “คุณได้ยินผิดแล้ว มันไม่ได้มีราคาสองล้านเหรียญ! ผมจะผมจะขายมันในราคาสองล้านเหรียญได้ยังไง?”
อีวอนไม่พอใจ “คุณเพิ่งจะพูดไปว่ามันราคาสองล้านเหรียญ แล้วฉันก็จ่ายเงินไปแล้วด้วย”
คนขายวัตถุโบราณยิ้ม “คุณผู้หญิงสุดสวย ผมหมายถึงสองล้านเหรียญสำหรับมัดจำ เจ้าจานดินเผานี้มีราคาสิบห้าล้านเหรียญ คุณจ่ายเงินมัดจำผมไปแล้วสองล้านเหรียญ คุณยังต้องจ่ายผมอีกสิบสามล้านเหรียญนะ”
อะไรนะ?
ใครเขาค้าขายแบบนี้กัน?
อีวอนไม่พอใจอย่างมากเมื่อได้ยินแบบนั้น “เถ้าแก่ คุณทำแบบนี้ได้ยังไง?”
ลิลี่ที่อยู่ด้านข้างทนไม่ไหว เธอกล่าว “ใช่แล้ว คุณจะขายของแบบนี้ได้ยังไง? คุณมันไม่มีเกียรติเอาซะเลย”
ในเวลาเดียวกัน คนรอบข้างรู้สึกว่าคนขายวัตถุโบราณนั้นพลาดแล้ว
“ใช่ นายจะกลับคำพูดงั้นเหรอ?”
“นายเสนอขายแค่สองล้านเหรียญ แต่กลับเปลี่ยนเป็นสิบห้าล้านเหรียญกันต่อหน้าต่อตา?”
เมื่อเผชิญกับคำวิจารณ์ของผู้คนทั้งหลาย คนขายวัตถุโบราณจึงเผยรอยยิ้มเย็น เขามองไปที่อีวอน “ราคาสิบห้าล้านเหรียญ ไม่ซื้อก็ไปซะ”
นี่เป็นการขึ้นราคาในนาทีสุดท้าย
อีวอนกัดปาก เธอไม่เคยพบเจอคนแบบนี้เลยตลอดการทำธุรกิจวัตถุโบราณมาหลายปี
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดของวงการวัตถุโบราณคือกฏ ราคาคือทุกสิ่ง จากใจจริง จากการประเมินของแดร์ริล สิบห้าล้านเหรียญนั้นไม่แพงเกินไปสำหรับจานดินเผา! อย่างไรก็ตาม คนขายวัตถุโบราณคนนี้เล่นสกปรกเกินไป เธอควรยอมแพ้กับชายคนนี้
อีวอนจึงกล่าว “ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่ต้องการมันแล้ว นำเงินสองล้านเหรียญของฉันคืนมา”
“ใช่ คืนเงินซะ!”
“คืนเงิน! คืนเงิน!”
ทุกคนเริ่มตะโกนออกมา
“คืนเงิน?” คนขายวัตถุโบราณหัวเราะแล้วส่ายหัว “แย่หน่อยนะ ฉันเองก็มีกฏในการค้าขายของตัวเอง จ่ายแล้วไม่รับคืนเงิน ถ้าเธอไม่จ่ายเงินทั้งหมดสิบห้าล้าน ถ้างั้นก็ไปซะ! เงินมัดจำไม่มีคืนเงิน!”
ทุกคนถึงกับโมโหเมื่อได้ยินเช่นนั้น!
นี่มันเป็นการโกงกันเห็น ๆ มันคือการฝ่าฝืนกฏหมาย
อีวอนโกรธมาก “ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้? ทำไมฉันถึงไม่ซื้อมันไม่ได้?”
อีวอรไม่เคยเจอคนแบบนี้มาก่อน เธอถึงกับสั่น
แดร์ริลทนไม่ได้อีกแล้ว เขาเดินไปข้างหน้าแล้วคว้าคอเสื้อของคนขายไว้ “นายจะคืนหรือไม่คืน?”
“โอ้ แกอยากจะสู้งั้นเหรอ? กล้ามาแตะต้องฉัน?” คนขายวัตถุโบราณไม่กังวลเลย เขากล่าวอย่างเย็นยะเยือก “ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน แกจะลงไปกองกับพื้นอย่างแน่นอน”
มันชัดเจนว่าเขาน่าจะมีเส้นสายสนับสนุน
ในตอนนั้น เมื่อสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ฝูงชนที่เคยสนับสนุนอีวอนถึงกับเงียบสนิท
คนหนึ่งในฝูงชนเดินออกมา “เจ้าหนุ่ม แกรู้รึเปล่าว่าใครยืนอยู่ข้างหน้าแก? เธอคือคุณยัง ถ้าแกกล้าจะหลอกเธอ แกควรจะระวังผลที่จะตามมา”
“ตระกูลยัง?” คนขายวัตถุโบราณแสยะยิ้ม “ตระกูลยังแล้วยังไง? สินค้าของฉันก็ต้องเป็นกฏของฉันสิ”
“นาย!” อีวอนกระทืบเท้า เจ้าคนขายของนี่ชั่วร้ายเกินไปแล้ว
คนที่มากับอีวอนด้วยทนไม่ได้อีกต่อไป เขาผลักคนขายวัตถุโบราณ
คนขายวัตถุโบราณถอยหลังเซไปไม่กี่ก้าวและโมโหอย่างมากทันที “แกคิดว่าแกมีคนพวกนี้แล้วจะไม่จ่ายหลังซื้อของไปแล้วได้งั้นเหรอ? อยู่นิ่ง ๆ อย่าคิดจะไปไหนล่ะ!” หลังจากพูดจบ คนขายวัตถุโบราณก็หยิบมือถือออกมาโทร
