คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1132
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1132
“เย่! จับได้แล้ว!” แอมโบรสปรบมือขณะโห่ร้องด้วยความดีใจ
“ผมจับปลาได้แล้ว!” จากนั้นเด็กชายก็หันไปบอกอีเวตต์
“เยี่ยมมากแอมโบรส! ทำได้ดีมาก” อีเว็ตต์ปรบมือและกล่าวชื่นชมเขา
ฟอร์ดที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ยิ้มพร้อมยกมือขึ้นลูบศีรษะของแอมโบรสเบา ๆ “ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีความสามารถตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้ เธอสามารถจับปลาได้ด้วยกระบวนท่าเพียงท่าเดียว ช่างเป็นทักษะที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ! และในอนาคตเธอก็จะสามารถเป็นผู้บ่มเพาะได้!”
เมื่อพูดจบฟอร์ดก็กวักมือเรียกแอมโบรส “แอมโบรสมานี่สิ ฉันจะสอนกระบวนท่าที่ทรงพลังให้เธอสักสองสามกระบวนท่า และด้วยวิชาเหล่านั้น เธอจะสามารถจับปลาได้อย่างง่ายดาย!”
“จริงเหรอครับ?”
ดวงตาของแอมโบรสเป็นประกาย เด็กชายรีบเดินเข้าไปหาฟอร์ดอย่างมีความสุข
อีเวตต์แสร้งทำเป็นเพลิดเพลินกับวิวทิวทัศน์โดยรอบก่อนจะเดินจากไป เมื่อเธอรู้ว่าฟอร์ดกำลังจะสอนแอมโบรส เธอจึงหลีกเลี่ยงการอยู่รบกวนพวกเขา
ฟอร์ดเองก็รู้สึกประทับใจในความรอบคอบของอีเวตต์
ฟอร์ดนั่งลงบนก้อนหินและยิ้มให้แอมโบรสก่อนจะพูดว่า “เจ้าหนู ตลอดชีวิตของฉัน ฉันจะรับศิษย์เพียงคนเดียวเท่านั้น และตอนนี้ฉันก็มีลูกศิษย์แล้ว และที่ฉันอยากจะสอนเธอในวันนี้ก็เป็นเพราะว่าเธอเป็นเด็กดี ดังนั้นเธอไม่ต้องเรียกฉันว่าท่านอาจารย์ เข้าใจไหม?”
แอมโบรสพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “เข้าใจแล้วครับ”
“ดีมาก!”
เมื่อเห็นว่าแอมโบรสมีมารยาทที่ดี ฟอร์ดก็ชอบเขามากยิ่งขึ้น ฟอร์ดพยักหน้าและยืนขึ้นช้า ๆ “จับตาดูให้ดี กระบวนท่านี้เรียกว่า ‘ช่วงชิงมังกร’”
พลังภายในอันทรงพลังเปล่งออกมาจากร่างกายของฟอร์ด เขายกมือขวาขึ้นและงอนิ้วมือให้เหมือนกับกรงเล็บก่อนที่มังกรยักษ์จะค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นมา
วินาทีต่อมา มังกรยักษ์ก็ปรากฎขึ้นและพุ่งเข้าไปในลำธารจนน้ำกระเซ็นและเกิดแผ่นดินไหว จากนั้นปลาในสระก็ถูกเหวี่ยงขึ้นไปในอากาศอย่างแรง
“ว้าว!”
แอมโบรสตกตะลึงเมื่อได้เห็นฉากอันตระการตาตรงหน้า
ฟอร์ดยิ้มขณะเอ่ยถามแอมโบรส “อยากเรียนรู้กระบวนท่านี้หรือเปล่า?”
“อยากครับ!” แอมโบรสพยักหน้าด้วยสายตาที่ดูมุ่งมั่น “ผมจะตั้งใจเรียนและจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง!”
“ได้เลย! ถ้าเธออยากเรียนฉันก็จะสอนให้!” ฟอร์ดหัวเราะเบา ๆ และเริ่มสอนกระบวนท่าช่วงชิงมังกรให้กับแอมโบรส
ถึงแม้ว่าแอมโบรสจะเป็นเด็ก แต่เขาก็มีความมุ่งมั่นและทุ่มเทอย่างเต็มที่ แอมโบรสต้องผ่านเรื่องราวมากมายมาตั้งแต่ที่เขายังเป็นเด็ก ดังนั้นเขาจึงมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเด็กในวัยเดียวกัน
ไม่นาน แอมโบรสก็เริ่มเชี่ยวชาญกระบวนท่าช่วงชิงมังกรและเข้าใจพื้นฐานของกระบวนท่าได้เป็นอย่างดี
ฟอร์ดดีใจที่ได้เห็นเด็กมีพรสวรรค์และเฉลียวฉลาดอย่างแอมโบรส
จากนั้นฟอร์ดก็สอนกระบวนท่าอื่น ๆ ให้กับแอมโบรสอีกสองสามกระบวนท่า แอมโบรสมีความสุขมากที่เขาได้เรียนรู้วิชาจากฟอร์ด
อย่างไรก็ตาม อีเวตต์รู้สึกเป็นกังวลเมื่อเธอเห็นว่าฟอร์ดและแอมโบรสหมกมุ่นอยู่กับการเรียนการสอนอย่างจริงจังจนเธอไม่มีโอกาสได้เข้าไปแทรกกลางระหว่างพวกเขาเลย
ถ้าหากเป็นเช่นนั้น แล้วเมื่อไหร่เธอจะได้มีโอกาสสอบถามเขาเกี่ยวกับทางออกจากหุบเขาแห่งนี้?
